Αποφασισα να σχολιασω διοτι αιστανθηκα οτι διαβασα μια σκεψη της νεαροτερης μου ηλικιας και μια σκεψη που πολλα παιδια και κατα βαση κοριτσια στην Ελλαδα βιωνουν καθημερινα.Πρωττιστως ειναι καλο να αναφερουμε οτι , η αγαπη και η συμπαθεια/αντιπαθεια οπως και ο σεβασμος ειναι 3 πραγματα. Εναν γονιο μπορει κανεις να τον αγαπαει κανεις αλλα να μην τον σεβεται και να μην τον συμπαθει κιολας. Μπορει επισης να βλεπει τα θετικα του αλλα καθως βλεπει και τα αρνητικα του να συνειδητοποιει οτι εαν δεν ηταν μελος της οικογενειας του, να μην το επελεγε αυτο το ατομο ως φιλο ή φιλη. Αυτο δεν γινεται. Δεν επιλεγουμε τους γονεις μας. Επιλεγουμε ομως το ταιρι μας και τους φιλους μας που ειναι τελειο! Που σημαινει οτι στην περιπτωση που δεν τον πας τον γονιο σου, τοττε καλο ειναι να βρεις ωραιους φιλους και ενα τελειο ταιρι γιατι ουτως η αλλως αυττο ειναι το μελλον σου.Στις περιπτωσεις οπου ενας γονιος ειναι καταπιεστικος με το παιδι του γινεται κατα πλειοψηφια με καλο σκοπο, χωρις αυτο ομως και να σημαινει οτι τα αποτελεσματα ειναι θετικα για το νεαρο ατομο, που στην περιπτωση αυτη εισαι εσυ. Τα αποτελεσματα ειναι συνηθως ψυχολογικα. Εννοειται οτι καλως η κακως εως τα 18 μας ετη οι γονεις μας ειναι υπευθυνοι απεναντι μας αλλα μετα απο αυτο οχι. Τι σημαινει ομως αυτο στην ελληνικη οικογενεια;Σημαινει οτι ιδανικα ο γονιος σιγα σιγα αφηνει το παιδι του να κανει τις επιλογες του και εαν του αρεσουν καλως. Τοτε μπορουν και καπως να τις απολαμβανουν μαζι, αν οχι, απλα τις σεβεται και παραμενει υγειως αποστασιοποιημενος. Δεν ειναι σωστη η επιβολη αποψης δηλαδη του με ποιον βγαινεις, τι επαγγελμα θα ακολουθησεις, ποιες ειναι οι παρεες σου, που θα πας διακοπες κ.ο.κ . Ομως.. αυτο σημαινει και οτι το ατομο σιγα σιγα ανεξαρτητοποιειται απο την οικογενεια του. Μετακομιζει αλλου, πιανει δουλεια, δεν ειναι οικονομικο βαρος στους γονεις του. Αυτο ειναι και μια αυτοματη λυση και για σενα και για τον γονιο σου. Οχι ομως μετακομιζω σε αλλη πολη και μου πληρωνουν το ενοικιο.. Που παρολα αυτα ειναι καλυτερα απο το να μενεται μαζι ως ενηλικες.Τοτε κιολας σιγα σιγα δεν σε νοιαζει η αποψη του γονιου σου..Μενεις αλλου, ζεις αυτονομα και μπορειτε να βρισκεστε στην μεση. Ουτε χρειαζεται να αλλαξει αυτος ή αυτη και φυσικα δεν χρειαζεται να αλλαξεις εσυ, με την εννοια οτι οι αλλαγες θα επιλεγονται μονο απο εσενα.Ειμαστε ως ενηλικες υπευθυνοι για εμας. Οι γονεις ηταν υπευθυνοι για εμας μεχρι να μεγαλωσουμε, απο κει κ επειτα μακαρι η σχεση να μπορει να διατηρηθει ομαλη. Τωρα στην ελληνικη Πατριαρχικη οικογενεια.. οπου ο πατερας αντιμετοπιζεται ως ο δυναστης με την μητερα να κραταει τις ισορροπιες στα κρυφα απο ττον αντρα της, συνομωτρια εναντιον τον παιδιων της ειναι δυστυχως ενα μορφωμα που μονον με διαβασμα θα φυγει κ απο πανω μας και απο εξω μας. Γι αυτο μια συμβουλη που θα εδινα και σε σενα και στον νεαροτερο μου εαυτο, ειναι διαβασε στο ιντερνετ περι του ζητηματος απο εμπεριστατωμενους ειδικους ψυχολογιας και κατ εμε και περι φεμινισμου. Ελπιζω να βρεις την ακρη σε αυτο το ζητημα νωρις γιαττι ειναι πιο σημαντικο ολωςν η προσωπικη σουγαληνη κ ευτυχια.