Πολλές μαζεμένες ερωτήσεις και χαώνεσαι. Δεν υπάρχουν "μισά", είναι μια ρητορική για να ευνοήσει το σχήμα αποκλειστικής ερωτικής σχέσης άντρας-γυναίκα, δεν είναι τυχαίο ότι είναι μια πλατωνική/νεοπλατωνική (δηλαδή συντηρητική) θεώρηση. Συμβιβαζόμαστε όταν συνάπτουμε σχέση επειδή έχουμε ερωτευτεί την ιδέα του έρωτα, κι όχι το άτομο απέναντί μας. Περίπου όπως όταν κάνουμε παιδιά επειδή θέλουμε γενικώς κι αορίστως να κάνουμε παιδιά και όταν φτάσουμε σε μια ηλικία κατάλληλη τα κάνουμε με όποιον βρούμε μπροστά μας (όχι εγώ προσωπικά, γενικά μιλάω).Όταν τα θέλω μας διαφέρουν προφανώς πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω, επειδή τότε "ριγμένος" είναι αυτός με τα απαιτητικότερα θέλω. Όμως είναι και ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι μια μόνιμη μακροχρόνη σχέση δεν απαιτεί κάποιες αμοιβαίες υποχωρήσεις, κάποια δουλειά πανω σε αναδυόμενες διαφωνίες, κάποιες συμφωνίες σε κοινές υποχρεώσεις και αποφάσεις. Προφανώς μόνον η αγάπη από μόνη της δεν φτάνει. Είναι μια καλή αρχή, βέβαια. Χωρίς αυτήν πρόκειται για εμπορική συμφωνία.