Δεν κατάλαβα γιατί η "άλλη" είναι πιο ελαφρόμυαλη από εσένα. Γενικότερα γιατί εφόσον έκανες ό,τι και πολλοί άλλοι, πιστεύεις ότι είσαι πιο έξυπνος από εκείνους που χαρακτηρίζεις ως ελαφρόμυαλους; Ό,τι γνώριζαν εκείνοι, γνώριζες κι εσύ.Ο γάμος δεν σκοτώνει τίποτε, δεν είναι κάποιος ανεξάρτητος οργανισμός που δρα ερήμην μας. Στο χέρι μας είναι, αλλά πρέπει να προσπαθούνε και οι δυο κάθε μέρα. Οι σχέσεις βέβαια και ο γάμος είναι ρίσκο, μπορεί ο ένας να εξελίσσεται και ο άλλος όχι. Μπορεί οι συνθήκες να είναι για χρόνια ευνοϊκές και μετά να συμβεί κάτι απρόσμενο και να φανεί ότι κάποιος από τους δυο να μην αντέχει στα δύσκολα. Πολλά μπορεί να συμβούν, υπάρχουν επιτυχημένοι γάμοι και αποτυχημένοι γάμοι. Αποτυχημένοι είναι σίγουρα αν ο ένας από τους δυο παίρνει πολύ σοβαρές αποφάσεις επηρεαζόμενος από τον άλλον. Βλέπω γύρω μου ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά να έχουν στην πλειοψηφία τους καλύτερες σχέσεις από εκείνα που έχουν γίνει γονείς. Ζούνε πιο ανέμελα, έχουν περισσότερο χρόνο, λιγότερες ευθύνες, βγαίνουν περισσότερο, ταξιδεύουν περισσότερο κλπ.. Το ζήτημα δεν είναι να πάψει όλος ο κόσμος να κάνει παιδιά, αλλά να τα κάνουν όταν βρίσκονται δυο που νοιώθουν την ευθύνη και ξέρουν ακριβώς τι θέλουν και τι αντέχουν. Αν έκανες παιδί με μια γυναίκα "ελαφρόμυαλη" όπως λες, δεν μπορεί να ευθύνεται περισσότερο από εσένα. Καλά, ας δεχτούμε πως εκείνη είναι όντως ελαφρομυάλη. Εσύ ποιά δικαιολογία έχεις; Ό,τι έγινε τώρα έγινε, το παιδί και τα μάτια σας γιατί δεν πιστεύω να έχετε μέλλον όταν μιλάς έτσι για την γυναίκα σου. Πάλι καλά που τουλάχιστον είσαι άνετος οικονομικά. Αν εκείνη δεν σέβεται τις βασικές σου ανάγκες, όντως είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και ως προς αυτό έχεις φυσικά την πλήρη μου κατανόηση. Η γκρίνια δεν υποφέρεται. Ελπίζω όμως πως ό,τι και να γίνει και όσο το παιδί είναι ανήλικο και σας έχει ανάγκη, δεν θα ξεχάσει κανένας από τους δυο σας ότι πάνω από όλα είσαστε γονείς.