Καμιά φορά στην προσπάθειά μας για κοινωνικοποίηση (ειδικά αν παίζει και φλερτ στη μέση) και με στόχο να κερδίσουμε κάποιον, μπορεί και να κολλάμε. Νομίζω είναι λογική αντίδραση αν ντρέπεται κανείς έστω και λίγο. Μπορεί να είναι και χαριτωμένο μερικές φορές. Πάντως και η παύση θεωρώ πως μπορεί να είναι μέρος μιας διαδικασίας συναναστροφής, δε χρειάζεται να τη φοβόμαστε.Ένα ωραίο κολπάκι που έμαθα για τέτοιες περιπτώσεις, είναι να μιλάω για κάτι που αφορά εμένα. Κάποια δραστηριότητα που μου αρέσει να κάνω ή κάτι που διάβασα και μου έκανε εντύπωση, κάποια νέα μουσική που ανακάλυψα, κάτι για τη δουλειά/σπουδές κλπ. Μοιράζομαι δηλαδή κάποια εμπειρία μου και ας μην είναι τίποτα σπουδαίο. Προφανώς δεν εννοώ να τον πάρω και μονότερμα, αλλά γίνεται μια αρχή. Μετά μπορεί να ρωτήσω αν το άλλο πρόσωπο έχει κάνει κάτι ανάλογο ή πώς του ακούγεται αυτό που συζητάμε. Και αν έρθει η επόμενη παύση, ξεκινάω τη διαδικασία από την αρχή.Πάντως με τον καιρό νομίζω θα αναπτυχθεί η οικειότητα που χρειάζεστε για να μιλάτε πιο αυθόρμητα και πιο ανοιχτά. Και αν νιώθεις ότι θέλεις να το χρόνο σου για να πετύχεις την επαφή με έναν άνθρωπο, πιστεύω πως είναι οκ.