Αδερφέ σε κατανοώ απόλυτα. Είμαι 18 και εδώ και χρόνια αυτό σκέφτομαι. Ρωτάνε: τι σχολή θες να περάσεις;Αυτό που με απασχολεί είναι να βρω μια δουλεια και να αρχίσω να βγάζω χρήματα για να μπορω να αγοράσω πχ μια κάμερα, να κάνω μια κατασκευη, να πάω ενα ταξίδι, να βγάλω δίπλωμα, να παω να μείνω μόνος μου.Δεν υποτιμαω τις σπουδες, ειναι γνώση και συμβαλλουν στην καλλιέργεια του ατόμου και το πανεπιστήμιο ειναι ενα μερος που μπορείς να γνωρισεις ατομα (φιλους, σχέσεις κτλ),ΑΛΛΑ το να βρω μια δουλεια απο το καλοκαιρι και έπειτα είναι αυτό που με απασχολεί πρωτίστως. Αν δεν περάσω πουθενά τώρα, θα δώσω και του χρονου δεν λέω οτι δεν θα κάνω τίποτα. θέλω να αρχίσω να τρέχω κάποια πραγματα και χρειαζονται χρήματα γι αυτα, και ηρεμία.Είναι αυτό που λες στο τέλος. Μεγαλωσαμε με την γκρίνια κάθε μέρα για το πως θα πληρωσουμε τους λογαριασμούς. Άλλοι ίσως δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτοΚάθε μέρα γκρινια, κάθε μέρα γκρίνιαθελω να βγάλω λεφτα, με τα λεφτά που θα βγάλω να τρέξω τα χόμπυ μου και να βγάλω και αλλά λεφτά, να φύγω απο το πατρικό, να κάνω ταξίδια, να σπουδασω, να κάνω το χόμπυ επάγγελμα κτλ κτλ