Ένας άνθρωπος που σκέφτεται τα χρήματά του σαν επένδυση και τα χρησιμοποιεί με φειδώ αν δεν αφορά άμεσα τη δική του χαρά/ανάγκη όταν μόνο πιστεύει ότι αυτά θα του «επιστραφούν» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ιδανικά «αυγατισμένα», αλλιώς προτιμάει - ενώ έχει φυσικά την οικονομική άνεση - και σκέφτεται σε μόνιμη βάση πως να τα γλιτώσει από τον άλλον που θα του τα «φάει» για μένα πάντως είναι τσιγκούνης. Ένας τέτοιος λοιπόν τσιγκούνης άνθρωπος (όχι άντρας) νιώθω ότι σκέφτεται πολύ φθηνά για να επιτρέψει στον εαυτό του να αφεθεί συναισθηματικά, κοινώς νομίζω ότι η νοοτροπία δεν αφορά μόνο το οικονομικό πλαίσιο. Αντιστοίχως, αν ένα άτομο νοιάζεται μόνο για να του προσφέρουν όλη την ώρα ξανά και ξανά χωρίς να προσφέρει επί της ουσίας κάτι, πάλι για τσιγκούνη άτομο μου κάνει. :) Ούτε εμένα μου αρέσουν οι τσιγκούνηδες άνθρωποι, καλώς ή κακώς τυγχάνει όσοι γνώρισα να έχουν πάντα μια καχύποπτη στάση απέναντι στους άλλους και να μην είναι του αμοιβαίου, μάλλον ήθελαν να εξασφαλίζουν ότι παίρνουν όσο πιο πολλά παραπάνω. Απλά σε μια εποχή που πολλοί πραγματικά δεν έχουν χρήματα για να βγάλουν τα προς το ζην τους, είναι γελοίο να πιστεύουμε στην αναλογικότητα σχέσης εξόδων/συναισθημάτων αγνοώντας τις υπόλοιπες μεταβλητές. Αυτή η πολύ απλουστευτική προσέγγιση δείχνει πιο πολλά για τον παρατηρητή παρά για τον παρατηρούμενο. Εν ολίγοις, πιστεύω ότι ένας οικονομικά τσιγκούνης άνθρωπος είναι πολύ πιθανό να είναι τσιγκούνης και στους υπόλοιπους τομείς γιατί για μένα η τσιγκουνιά σχετίζεται με τη νοοτροπία του ανθρώπου και όχι όσα έχει. Αλλά από την άλλη, ούτε η τυχοδιωκτική στάση ορισμένων ατόμων με βρίσκει σύμφωνη ασχέτως φύλων, φυλών ή σχεσιακών δεδομένων.