α. Δεν είναι το χειρότερο να πεθάνεις μόνη σου. Σε τελική ανάλυση, όλοι μόνοι μας πεθαίνουμε. β. Το γεγονός ότι τα έφτιαξε με μία μικρότερη δε σε κάνει εσένα αυτόματα γριά. Είσαι ακόμη πολύ νέα, κάποτε όμως δε θα είσαι (σου εύχομαι να μεγαλώσεις πολύ και καλά) κι αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου (σου). γ. Δώσε ένα εύλογο χρονικό διάστημα στον εαυτό σου να θρηνήσει την απώλεια της σχέσης, αλλά μη σκέφτεσαι πως αφού έληξε αυτή η σχέση άδοξα και προχώρησε πριν από σένα το άλλο μέλος πως εσύ είσαι καταδικασμένη. Είχατε μια σχέση που δε λειτούργησε, το αν είναι με άλλη και αν η άλλη είναι μικρότερη/μεγαλύτερη/κοντύτερη/ ψηλότερη κοκ, στην πραγματικότητα, ποσώς πρέπει να σε αφορά. Ούτε τα νιάτα, ούτε η ομορφιά αποτελούν εγγύηση για όμορφες και αρμονικές σχέσεις να ξέρεις. Αλλά η καλή σχέση με τον εαυτό μας είναι μια απαραίτητη προϋπόθεση, είναι αναγκαία συνθήκη ακόμη και χωρίς ερωτική σχέση στον ορίζοντα. Τέλος, θα σου πω πως έχω μια έντονη φοβία για το γήρας από αρκετά μικρή και κάπου στην ηλικία των 25-26 κορυφώθηκε. Η βασική αιτία που ένιωθα πως γερνάω και με τρόμαζε ο αριθμός που μεγάλωνε ήταν επειδή δε γευόμουν τη ζωή μου σε ικανοποιητικό βαθμό. Όσο αυτό άλλαζε, άλλαζε και η αντίληψή μου με το αν είμαι γερασμένη ή όχι. Όταν ξεπεράσω και το σύμπλεγμα με τις ρυτίδες(άρα τη φαινομενολογία του γήρατος), θα σ' ενημερώσω αν ενδιαφέρεσαι. :Ρ