Ένα από τα μότο μου που ακολουθώ απαρέγκλιτα, είναι το "if you have to force it, it's probably sh*t". Οπότε, τα sh*t πάνε στον υπόνομο.Θεωρώ ότι, αν ήθελε θα ανέβαζε και τους δικούς του ρυθμούς για να βρείτε κοινό έδαφος, αντ' αυτού σε ωθεί να ακολουθήσεις το δικό του ρυθμό (κουτσής χελώνας από την Κίνα), με το να κάθεται να σου λέει ότι είναι της υπομονής και κλειστός χαρακτήρας και κομματάκι απρόσιτος και... άλλα λαϊκά παραμύθια. Ίσως, αναγκάζοντάς σε έτσι, να αναλάβεις και τη συνολική ευθύνη για ότι φάση παιχτεί μεταξύ σας; Ε;Όπως και να έχει, στην τελική εσύ επιλέγεις αν αξίζει τον κόπο η (υπερ)προσπάθεια κατάκτησης του (πιθανόν όχι και τόσο) "θηράματος".