Αποχαιρετώντας ακτοπλοϊκώς τον Πειραιά, θα το δεις. Είναι η πελώρια τσιμινιέρα που σου δημιουργεί την απορία πού βρίσκεται. Το Εργοστάσιο Λιπασμάτων, ένας χώρος με βαθιά ιστορία, μέρος μιας βιομηχανικής περιοχής που φιλοξενούσε τσιμεντάδικα, γυψάδικα, δεξαμενές πετρελαίου και βυρσοδεψεία, παρήγε φυτοφάρματα, λιπάσματα και γυαλί. Διαμόρφωσε οικιστικά, οικονομικά, πολιτισμικά και περιβαλλοντικά την περιοχή, αλλά για χρόνια ήταν παραδομένο στη λήθη και τη σκουριά.
Για καιρό, κυβέρνηση και ιδιώτες έριζαν για την αξιοποίησή του, καθώς θεωρούνταν «φιλέτο» real estate με τεράστιες επενδυτικές προοπτικές. Μετά από αδιάκοπους αγώνες και διεκδικήσεις των κατοίκων και του δήμου, πέρασε τελικά στα χέρια του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, «άνθησε» και παραδόθηκε εκεί όπου ανήκει, στους ανθρώπους του, ως «πάρκο Εργατιάς» πια... Και είναι εντυπωσιακό με πόση θέρμη υποδέχτηκαν την ανάπλασή του ντόπιοι και μη.
Δίπλα στα σωζόμενα κτίρια του ιστορικού εργοστασίου, του Υαλουργείου και του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας, από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ άνθρωποι πάνε κι έρχονται στον περιπατητικό χώρο που ξεκινά από τον μόλο Κράκαρη. Για τη γυμναστική τους, για μια βόλτα με τα παιδιά, τα εγγόνια ή τον σκύλο τους, για λίγη θαλασσινή αύρα.
Δίπλα στα σωζόμενα κτίρια του ιστορικού εργοστασίου, του Υαλουργείου και του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας, από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ άνθρωποι πάνε κι έρχονται στον περιπατητικό χώρο που ξεκινά από τον μόλο Κράκαρη. Για τη γυμναστική τους, για μια βόλτα με τα παιδιά, τα εγγόνια ή τον σκύλο τους, για λίγη θαλασσινή αύρα. Πλάι στη θάλασσα υπάρχει και ποδηλατόδρομος κι έχει επίσης κατασκευαστεί δημοτικό αναψυκτήριο (το δεύτερο), παιδική χαρά, τουαλέτες.
Μετά τον όρμο των Σφαγείων, στον όρμο Δραπετσώνας υπάρχει ο πολυχώρος Λιπασμάτων με θεατράκι, αθλητικές εγκαταστάσεις κι άλλο ένα αναψυκτήριο με τραπεζάκια. Τα τελευταία τρία καλοκαίρια εκεί διεξάγεται το Φεστιβάλ της Θάλασσας με δωρεάν συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και κάθε λογής δράσεις, το οποίο τιμούν χιλιάδες άνθρωποι. Στις μεγάλες συναυλιακές συνάξεις, δε, ο χώρος πλημμυρίζει από κόσμο και άνθρωποι με τις μπίρες τους και τις δικές τους καρέκλες μετατρέπουν την κατηφόρα με το χαλικάκι που οδηγεί στη σκηνή σε αυτοσχέδιο αμφιθεατράκι.
Μετά το «λουκέτο» των μεγάλων συμφερόντων που άφησε άνεργους τους χιλιάδες εργάτες του εργοστασίου, μετά το ναυάγιο μεγαλεπήβολων σχεδίων για ναυτιλιακό city, ελληνική Formula 1 και περαιτέρω τσιμεντοποίηση στον βωμό της ανάπτυξης, μετά την περιβαλλοντική καταστροφή από τοξικά και ραδιενεργά βιομηχανικά απόβλητα, ο χώρος των Λιπασμάτων είναι και πάλι «ενεργός», χωρίς άλλο τσιμέντο, μόνο με λαχτάρα και νοσταλγία, ένας χώρος ζωής, ανοιχτός για όλους!
