Ένα βράδυ του 1961 στο Λονδίνο, ο Σεφέρης άκουσε εντυπωσιασμένος τον Ρίχτερ σε αυτό το πρελούδιο του Σοπέν

Βράδυ στο Festival Hall, για δεύτερη φορά, ν’ ακούσουμε τον Svyatoslav Richter. Η πρώτη ήταν το περασμένο Σάββατο, όπου έπαιξε Prokofiev μόνο, terra incognita για μας. Ωστόσο ο πιανίστας μάς έκανε μεγάλη εντύπωση — μέγιστη θά ’λεγα.

Σήμερα έπαιξε Chopin και Debussy (α' βιβλίο των Preludes και L' Île Joyeuse). Δίνει τους ήχους με τις ρίζες τους, παρατήρησα προχτές. Σήμερα καθόμασταν από το δεξί μέρος και παρακολούθησα το πρόσωπό του — πρόσωπο κάποτε κολυμπητή, όπως ανασαίνει, κάποτε «coleres de boxeur...» — παλεύει με το πιάνο από τον ώμο και πέρα. Κάποτε σα να αναπνέει με δυσκολία — κάποτε συμπόνια — κάποτε θυμωμένος. Τα πόδια του στα πεντάλια σα να σπιρουνίζει.

Εξαιρετικά ανθρώπινος εννοώ μουσικά οι ανθρώπινοι ήχοι του — ο χρωματισμός του — έχω την εντύπωση πως αυτός αλλάζει το ρυθμό ή την υφή των έργων.

________

Hμερολογιακή καταγραφή από τις «Μέρες Η'» που κυκλοφόρησαν πριν μερικές βδομάδες από τις εκδόσεις Ίκαρος

Sviatoslav Richter Chopin Prelude op.28 № 4

_________