Μπρούμυτα. Αύριο.
Τα δελτία τύπου μιλούν για ένα θαύμα
ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ εύκολα υπερβάλλει ο άνθρωπος. Κάνει τη σούμα της χρονιάς και πρέπει να εξαγάγει κάποιο συμπέρασμα ενθουσιώδες. Η λογική τεντώνεται για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα. Η ηθική πέφτει σα χιόνι απ΄ το ταβάνι των συσκέψεων. Όλοι είναι τίμιοι, επιτυχημένοι, ανυπέρβλητοι.
Η γραμματέας σκύβει στον ώμο του αφεντικού, τού δείχνει κάτι χαρτιά και του ψελλίζει γαλοπουλιστί: «Μα κύριε, εδώ δείχνει ότι έχουμε επαχθέστατα δάνεια· οι πιστωτές μας είναι εξαγριωμένοι· οι διαφημίσεις έχουν πτώση· κανείς πια δεν μας παίρνει στα σοβαρά…γλου γλου γλου»
Το αφεντικό της κάνει ένα νεύμα να πάψει. Κάτι του αποσπά την προσοχή. Από ένα φάκελλο, που γράφει επάνω ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΗ LIFO προβάλλουν οι μηροί ενός κούρου μισοχωμένου ακόμη στη γη. Διακρίνει τη σκαπάνη του αρχαιολόγου, το σκουπάκι, το φως που λάμπει στους γλουτούς, τις ξεραμένες ρίζες που τους περιβάλλουν. «Θα μπορούσε να είναι και θεός», ψιθυρίζει εις εαυτόν, με πνιγμένη φωνή...
«Τι έιπατε;» τον ρωτάει ανήσυxα ο COO τείνοντας το ους, όπως οι βαρήκοοι.
«Τίποτα, τίποτα...» λέει ο πρόεδρος καθώς συνέρχεται από την ονειροπόληση. Και συμπληρώνει: «Να μου φέρετε αύριο τη νέα LIFO... Έχει μέσα κάτι που με ενδιαφέρει...»
