Στα αρχεία των ελληνικών φωτογραφικών πρακτορείων, η σκόνη σκεπάζει μία ανεκτίμητη και εντελώς ανεκμετάλλευτη πηγή πληροφοριών για την κοινωνία, αν θέλουμε να τη δούμε μέσα από τον (ελάχιστα) παραμορφωτικό καθρέπτη της δικαιοσύνης και των δικαστηρίων. Υποψιάζομαι ότι και τα ίδια τα πρακτορεία δεν έδωσαν ποτέ μεγάλη σημασία σ' αυτήν τη δραστηριότητά τους, που ήταν ενταγμένη μέσα στη ρουτίνα της κάλυψης της εκάστοτε επικαιρότητας. 'Αλλωστε, και η δημοσιογραφική έρευνα, στην Ελλάδα, πάντα υποτιμούσε, αν όχι περιφρονούσε, την πρώτη ύλη του δικαστικού χρονογραφήματος, εκτός από τις "πολύκροτες" δίκες. Οι φωτογραφίες των δικαστηρίων -συχνά καλοτραβηγμένες- συμπυκνώνουν τις κοινωνικές αντιθέσεις, έτσι όπως εμφανίζονται στο μικρόκοσμο μιας δίκης, και αποκαλύπτουν έναν μηχανισμό "απονομής δικαιοσύνης", που εδώ και μερικά χρόνια, με την απαγόρευση κάθε φωτογραφικής λήψης εντός δικαστηρίου, έγινε εντελώς αόρατος, όπως γίνεται ολοένα και πιο αόρατος κάθε μηχανισμός εξουσίας και κάθε καταπιεστικός θεσμός.