Το Σεπτέμβρη του 1939 όταν η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Πολωνία ξεκίνησε επίσημα ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Η Πολωνία σύμφωνα με το Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ (επίσημα: Γερμανοσοβιετική Συνθήκη) που είχε υπογράψει η Γερμανία με τη Σοβιετική Ένωση χωρίστηκε στα δύο και το ανατολικό μέρος της καταλήφθηκε και προσαρτήθηκε στην ΕΣΣΔ. Περίπου 1.250.000 Πολωνοί εκτοπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης και στον αριθμό αυτό συμπεριλαμβάνονται και 500.000 "κοινωνικά επικίνδυνων" Πολωνών που στοιβάχτηκαν σε τρένα και στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας του Καζακστάν και της Σιβηρίας. Χιλιάδες πέθαναν από την εξάντληση, την ασθένεια και τον υποσιτισμό.
Όταν σε λιγότερο από δύο χρόνια η Γερμανία αγνόησε το Σύμφωνο και επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, οι Σοβιετικοί αναγκάστηκαν να βρεθούν στο πλευρό των Συμμάχων. Υπεγράφη συμφωνία για την επανίδρυση του Πολωνικού κράτους και σχηματίστηκε στρατός από τους Πολωνούς που κρατούνταν στη ΕΣΣΔ. Οι Πολωνοί κρατούμενοι ενημερώθηκαν πως ήταν ελεύθεροι να συμμετέχουν στο νέο στρατό, για τον οποίο σημαντικός διάδρομος τροφοδότησης ήταν το Ιράν που τότε ήταν υπό την κυριαρχία των Σοβιετικών και Βρετανικών στρατευμάτων. Απ' όλη τη χώρα, χιλιάδες πεινασμένοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά σιγά σιγά πήραν το μεταναστευτικό δρόμο για τον Ιράν.
"Ήταν όλοι σε κακή κατάσταση, αδύνατοι, άρρωστοι και με κουρέλια. Ένας φίλος μου ήταν ξυλουργός και τους έφτιαχνε φέρετρα. Πέθαιναν 50 κάθε μέρα."
Διασχίζοντας τη Κασπία θάλασσα με κατάμεστες βάρκες, περισσότεροι από 116.000 Πολωνοί έφτασαν στο Ιράν. ΟΙ περισσότεροι έφτασαν στο λιμάνι του Pahlevi όπου τους δόθηκε τροφή και μπήκαν σε καραντίνα· ελονοσία, τύφος και ασθένειες που σχετίζονταν με τη πείνα ήταν ευρύτατα διαδεδομένες. Πολλοί πέθαναν και θάφτηκαν εκεί.
Αυτοί που επέζησαν μεταφέρθηκαν στη Τεχεράνη. Εκεί η Ιρανική κυβέρνηση τους επιφύλαξε θερμότατη υποδοχή. Κτίρια αναδιαμορφώθηκαν για να φιλοξενηθούν, δημιουργήθηκαν πολωνέζικα σχολεία, επιχειρήσεις και ιδρύθηκαν πολιτιστικές οργανώσεις. Οι άνθρωποι που ξόδεψαν χρόνια ολόκληρα σε παγωμένες συνθήκες και μαστίζονταν από ασθένειες βρέθηκαν επιτέλους με καθαρά κρεβάτια και επάρκεια φαγητού.
Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες δήλωσαν πρόθυμοι να συμμετέχουν στον καινούργιο πολωνικό στρατό, ενώ πολλοί, συμπεριλαμβανομένων και εκατοντάδων ορφανών των οποίων οι γονείς είχαν πεθάνει ή τους έβαλαν απελπισμένοι στο τρένο για να διαφύγουν στο Ιράν, έζησαν στο Ιράν μέχρι το τέλος του πολέμου. Ενώ πολλοί από τους πρόσφυγες τελικά μετακινήθηκαν σε προσωρινούς καταυλισμούς σε άλλες χώρες, μερικοί αποφάσισαν να μείνουν στο Ιράν μόνιμα, παντρεύτηκαν Ιρανούς πολίτες και ξεκίνησαν οικογένειες.
