__________________

1.

"3 ερωτήσεις:

1. Γιατί απεχθάνεσαι τόσο τον Χόρχε Μπουκάι;

2. Θέλω σχόλιο για το βιβλίο The Secret

3. Αν έχεις διαβάσει κι αν σ΄αρέσει ο Oliver Sacks.

Σε παρακαλώ ζουμερές απαντήσεις

(ειδικά για τα δύο πρώτα, όχι ξεπέτα!)

Τέταρτη και τελευταία, σου έχει λείψει το blog σου;

Φιλάκια!"

Αν με το «ξεπέτα» εννοείς σύντομες απαντήσεις, να ξέρεις ότι συμβαίνει ακριβώς το ανάποδο, διότι λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Όσο πιο σύντομες οι απαντήσεις, τόσο περισσότερο τις έχω σκεφτεί.

Δεν τον απεχθάνομαι «τόσο», δεν τον απεχθάνομαι καν. Η απέχθεια προϋποθέτει έντονη ψυχική συμμετοχή. Ο Μπουκάι και οι όμοιοί του δεν δημιουργούν συναίσθημα γιατί ο στόχος τους είναι ο υπνωτισμός. Τα διδάγματά του είναι παιδαριώδη, φτηνά, ευκολοχώνευτα, τίγκα στα κλισέ και στη ροζ κοινοτοπία, κανακεύουν και ηρεμούν τα πλήθη που δεν θέλουν να σκοτίζονται με τα δύσκολα και αναπάντητα ερωτήματα. Δικαίωμά τους. Εγώ γιατί πρέπει να δικαιολογούμαι;Γιατί με βάζεις να γράφω δύο φορές τα ίδια;Δεν τον ξέρω, όμως χάρη στην ερώτηση σου διάβασα ότι είναι συνεργάτης του New Yorker, οπότε για μένα είναι Θεός χωρίς να χρειαστεί να τον διαβάσω (όμως θα το κάνω).Όχι, γιατί έχω αρκετή και καλύτερου είδους διέξοδο στο 'Α μπα'.

__________________

2.

Τελικά πόσο μεγάλη κατάρα είναι η ασχήμια που ό,τι και να κάνεις, εκτός φυσικά από επέμβαση, δεν διορθώνεται? (η εμφανισιακή)

Είναι πρόβλημα, είναι τρικλοποδιά, είναι εμπόδιο, αλλά δεν είναι κατάρα, ούτε καταδίκη. Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε μυστήρια πράγματα, μερικές φορές παραβλέπουν τα άσχημα όταν θαμπώνονται από ωραία μαλλιά, ψηλά τακούνια, γυαλιστερές τσάντες, χρώματα, μυρωδιές. Δεν υπάρχει ασχήμια που δεν μπορεί να παρουσιαστεί σε ασημένιο δίσκο. Οι χειρουργική από την άλλη, λίγα πράγματα μπορεί να κάνει: μια τεράστια μύτη κόβεται στα δύο, αλλά τι μπορείς να κάνεις για μυστήρια τοποθετημένα χαρακτηριστικά προσώπου;

Η εμφάνιση είναι πάρα πολύ σημαντική αλλά τελικά ας ηρεμήσουμε όλοι: πόσοι άνθρωποι είναι ωραίοι; Πάρα πολύ λίγοι – οι υπόλοιποι είναι καταδικασμένοι στην αποτυχία και στη μοναξιά; Στην πραγματικότητα οι ωραίοι είναι οι πιο μοναχικοί, γιατί αυτοί είναι μέλη μιας μειοψηφίας. Η ομορφιά μπορεί να αποδειχτεί επίσης μεγάλη κατάρα – μόνο που κανείς δεν μπορεί να το πει χωρίς να κάνει τους άλλους να καγχάσουν, κι όμως ισχύει.

Όπως πολύ λίγοι είναι πολύ ωραίοι, πολύ λίγοι είναι πολύ άσχημοι. Αρκετοί από τους ενδιάμεσους χρησιμοποιούν τη δικαιολογία της εμφάνισης για να αποδώσουν εκεί τα μισά τους προβλήματα, ε, αυτό δεν το δέχομαι. Ωραίοι και άσχημοι, όλοι θα γεράσουμε και όλα αυτά θα μοιάζουν τόσο αστεία.

__________________

3.

Αγαπητή Α,μπα. Εύχομαι να είσαι καλά. Και ιδού η ερώτηση: Γιατί ενώ δεν έχω συγκεκριμένη ερώτηση να σου κάνω, ψάχνομαι διαρκώς, εδώ και καιρό, να βρω; Θέλω να "ακουστώ"; ή θέλω να σε ακούσω;

Θέλεις να ακουστείς. Να που ακούστηκες λοιπόν, το μπουκάλι σου με το μήνυμα έφτασε σε κάποιον. Σε ακούμε! Τώρα μπορεί να βρεις και μια ερώτηση.

__________________

4.

"Πόσο σε έχει αλλάξει ή και βελτιώσει σαν άνθρωπο όλη αυτή η δουλειά; Με το να ψάχνεις διαρκώς απαντήσεις σε βασικά ανθρώπινα ζητήματα σε έχει κάνει να δεις τον εαυτό σου αλλιώς; Keep wakling Lena

-Χούφταλο."

Με έχει βοηθήσει στον να βελτιώσω τον τρόπο με τον οποίο εκφράζομαι γραπτά, μέσω της εξάσκησης. Με έχει βοηθήσει στο να παίρνω θέση γύρω από περισσότερα θέματα. Αν με έχει αλλάξει ή βελτιώσει δεν μπορώ να το καταλάβω, αν και βέβαια το ελπίζω. Θεωρίες για τα πάντα όμως να ξέρετε είχα και πριν το α μπα, το περίεργο είναι που τώρα κάποιοι τις διαβάζουν!

__________________

5.

Προχθές ήμουν σε μια καφετέρια με την κολλητή μου και έπεσε στα χέρια μας ένα περιοδικό cosmopolitan και έτσι ήρθε στο φως μια αιώνια απορία. Πιστεύεις ότι οι προσωπικές σεξουαλικές ιστορίες/εμπειρίες/συμβουλές αναγνωστών που υπάρχουν σε τέτοιου είδους περιοδικά είναι γραμμένες από τους συντάκτες του περιοδικού ή υπάρχει τόσο χαζός κόσμος που μπαίνει στη διαδικασία να στείλει κάτι τέτοιο; (δεδομένου ότι το περιοδικό είναι μηνιαίο και υπάρχει πληθώρα τέτοιων ιστοριών στην ύλη του)

Αυτή την απορία την έχω κι εγώ. Πολύ θα ήθελα μια βόλτα στα γραφεία τους. Θα τους πήγαινα μακαρόν σε παλ χρώματα. Αυτό το περιοδικό, αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε κάποιος να το εφεύρει.

__________________

6.

Ξαναβλέποντας το Reservoir Dogs επανέκυψε ο εξής διαχρονικός προβληματισμός: Τελικά γιατί ν'αφήνουμε πουρμπουάρ στους/στις σερβιτόρους/ες από τη στιγμή που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ'αυτό για το οποίο πληρώνονται; Δηλαδή αν το να κάνεις σωστά τη δουλειά σου δεν είναι κάτι αυτονόητο και πρέπει να επιβραβεύεται επιπλέον, γιατί δεν αφήνουμε tips και στους υπόλοιπους συχνά κακοπληρωμένους ιδιωτικούς υπαλλήλους που μας εξυπηρετούν καθημερινά και μόνο σερβιτόροι άντε και ντιλιβεράδες απολαμβάνουν αυτό το προνόμιο;

Στην Αμερική οι σερβιτόροι πληρώνονται αποκλειστικά από τα φιλοδωρήματα, οπότε εκεί υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος για να το δώσεις.

Στον υπόλοιπο κόσμο έχει επικρατήσει ότι όταν αγοράζεις κάτι που δεν είναι αγαθό ανάγκης αλλά πολυτέλεια – υπηρεσία άλλου ανθρώπου που άνετα θα μπορούσες να κάνεις μόνος σου ή να λύσεις με άλλο τρόπο (γιατί είναι πολυτέλεια να σου φέρνουν το φαγητό στο σπίτι, να σου κουβαλάνε τις βαλίτσες, να σε πηγαίνουν οδηγώντας εκεί που θέλεις), τότε πρέπει να πληρώσεις γι' αυτή την πολυτέλεια. Όχι μόνο τον επιχειρηματία που βρίσκεται από πίσω, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο που μπήκε στην προσωπική σου σφαίρα, ο οποίος κάνει κάτι που θα έπρεπε να κάνεις μόνος σου.

Μπορούμε να συζητάμε αν αυτό είναι σωστό μέχρι το τέλος της αιωνιότητας, έχω ακούσει τα πιο θεμιτά και τα πιο εξωφρενικά αντεπιχειρήματα. Εγώ πιστεύω ότι οι πολυτέλειες πρέπει να πληρώνονται με φιλοδωρήματα, και αυτό κάνω. Όταν δεν έχω να πληρώσω φιλοδώρημα, σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντέξω την πολυτέλεια την ίδια οικονομικά, οπότε καλύτερα να πάρω το λεωφορείο, ή να μαγειρέψω σπίτι, ή να ανεβάσω  μόνη μου τη βαλίτσα, ώστε ο άνθρωπος που εξαρτάται από τα φιλοδωρήματα να έχει την ευκαιρία να το πάρει από άλλον.

__________________

7.

"Ειμαι εκ φυσεως ανασφαλης και συχνα,νιωθω την αναγκη να εξιδανικευω τον αλλο.Ειχα μια κολλητη την οποια ειχα θεοποιησει επειδη ειχε σε υπερβολικο βαθμο ο,τι θα θελα να εχω εγω(αυτοπεποιθηση,τουπε κτλ).Αν και παντα τη στηριζα και ημουν διαθεσιμη,τις φορες που ζητησα τη βοηθεια της,οχι μονο δε μου την εδωσε αλλα ηταν και επιθετικη απεναντι μου.Επισης,οποτε της εκμυστηρευομουν οτι μου αρεσει καποιος,του την επεφτε και μετα ερχοταν και μου κλαιγοταν οτι την ηθελε μονο για φασωμα και οχι για σχεση.Επιτελους, συνειδητοποιησα οτι δεν την εμπιστευομαι, επομενως δεν μπορω να τη θεωρω και φιλη μου,και ξεκοψα (αργω αλλα τα πιανω!).Ενα χρονο αργοτερα,ξαναεμφανιζεται στο προσκηνιο και με βαζει σε σκεψεις..Εγω ημουν αυτη που δεν της εθεσε τα ορια και που την αφησα να με ""καταπατησει"" αρα ισως αν το ξαναπιαναμε βαζοντας της τα ορια και εχοντας τα ματια μου ανοιχτα,ισως να μπορουσε να βγαλει και καπου?Η απλα βαζω τα χερακια μου και βγαζω τα ματακια μου?

Υ.Γ. Εισαι θεα !"

Εσύ ήσουν αυτή που δεν έθεσε τα όρια όπως εσύ ήσουν αυτή που θεοποίησε κάποιον. Επειδή στο υστερόγραφο γράφεις πάλι «Θεά», μην ξαναπείς αυτή τη λέξη για τουλάχιστον πέντε χρόνια, γιατί σε βγάζει σε λάθος μονοπάτια. Μην θεοποιείς κανέναν, κανένας δεν το αξίζει γιατί κανείς δεν μπορεί να μείνει άμεμπτος για πάντα. Θα απογοητεύεσαι και θα κατηγορείς τους άλλους, ενώ εσύ τους φώτισες με άγιο φως. Όλοι είμαστε άνθρωποι, γεμάτοι με αδυναμίες και κόμπλεξ, με μερικές φωτεινές στιγμές που ίσως διώχνουν το σκοτάδι (ενίοτε).

Να την ξαναβάλεις στη ζωή σου αν πιστεύεις ότι ξέρεις τα συν και τα πλην της και ότι της συγχωρείς και τα μεν και τα δε.

__________________

8.

"Αμπουτσίνι γεια!

Είσαι καθημερινή συνήθεια πια και νιώθω όμορφα να διαβάζω τις απαντήσεις ενός τόσο κοφτερού μυαλού. Keep going!

Πριν ένα μήνα αρραβωνιάστηκα με τον αγαπημένο μου και είμαι πολύ happy-πλήρης κι όλα τα συναφή επίθετα που μπορούν να αποτυπώσουν ευτυχία...

Το πρόβλημα είναι ο... πρώην!

Είχαμε χωρίσει πολύ καιρό πριν, επειδή εκείνος ένιωθε ότι δεν είχε ""κλείσει παλιούς λογαριασμούς"" και τα συναισθήματά του (ως προς εμένα) τα φρέναραν οι σκέψεις του (ως προς την πρώην κοπέλα του). Έφυγε λοιπόν μετά από 5 μήνες σχέση, αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι. Είχα στεναχωρεθεί πολύ τότε, γιατι, ενώ εκείνος έκανε το παν να με προσεγγίσει στην αρχή, μετέπειτα άρχισα να τον ερωτεύομαι και να τον θέλω πολύ.

Πέρασε ο καιρός, δεν είχαμε προλάβει να ζήσουμε και πολλά οπότε ο τωρινός μου σύντροφος με τη δοτικότητα και την αγάπη του κάλυψε όλα όσα ζητούσα.

Και να σου ο πρώην!

Στέλνει μνμ και ζητάει να με δει καθημερινά, ζητάει συγνώμη, θέλει να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία...

Του απάντησα ευγενικά οτι ειναι πλέον αργά αλλά δεν καταλαβαίνει. Δεν του έχω πει οτι αρραβωνιάστηκα κι ούτε μπορεί να το μάθει από αλλού. Διαπιστώνω Α, μπα μου οτι αισθάνομαι μια ηθική δικαίωση-ικανοποίηση με όλο αυτό που περνάει τώρα... Θέλω να τον πληγώσω. Έτσι μού'ρχεται να τον συναντήσω, δείχνοντάς του περιχαρής το μονόπετρό μου και να τον ισοπεδώσω όπως εκείνος τότε... Είμαι κακιά ή όλο αυτό είναι μια υγιής αντίδραση του οργανισμού στην απόρριψη; "

Λένε ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, και αυτή είναι η ως τώρα μου εμπειρία. Πρώτη φορά ακούω για περίπτωση με δυνατότητα εκδίκησης χωρίς να έχει σβήσει το παλιό ενδιαφέρον. Δεν ξέρω τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός του ότι αυτό που συμβαίνει είναι πολύ, πάρα πολύ επικίνδυνο. Είναι επικίνδυνο όταν έχει σβήσει το εγωιστικό παιχνίδι αλλά τώρα είναι επικίνδυνο όπως πυρηνικό οπλοστάσιο σε χέρια παρανοϊκού δικτάτορα.

Είναι ανθρώπινη η τερατώδης σου πλευρά που θέλει να πληγώσει κάποιον επί τούτου, αλλά πρόσεξε μην πέσεις πάνω στο μαχαίρι που κρατάς.

__________________

9.

Από πότε η ταπεινότητα έγινε μειονέκτημα και γιατί τείνει να συμπληρώνει τους χαρακτηρισμούς "ντροπαλός, ήσυχος, χαμηλών τόνων"? Πάντα απέφευγα επιμελώς σε μεγάλες παρέες να μονοπωλώ το ενδιαφέρον με ανούσιες αφηγήσεις και προβολή του εγώ μου, και όταν τυχαίνει να πω κάποια ιστορία έχω την τάση να την απλοποιώ και σε καμία περίπτωση να βάζω και σάλτσα. Δεν μου αρέσει να επιδεικνύομαι και προτιμώ τα "παρασκήνια" από τα "φώτα". Όχι ότι αποκρύπτω και κανένα μεγαλειώδες γεγονός, δεν έχω δειπνήσει με τον Πάπα, ούτε με έχουν κρατήσει όμηρο οι ζουλού στην Αφρική κατά τη διάρκεια του σαφάρι. Αλλά όσο να πεις είμαι 30 χρονών, έχω φύγει από τα 17 για να σπουδάσω σε άλλη πόλη, έχω βρεθεί σε υπεύθυνες θέσεις σε δουλειές, έχω κάνει ταξιδάκια. Μα όλα μαρκετινγκ πια?(η ειρωνία είναι ότι το έχω σπουδάσει κιόλας)

Θέλεις να συζητήσουμε πόσο εύκολα εντυπωσιάζονται οι άνθρωποι ενώ έχεις σπουδάσει μάρκετιγνκ; Θέλεις να συζητήσουμε γιατί δεν πουλάς τον εαυτό σου με τον τρόπο που τον πουλάνε οι άλλοι, ενώ έχεις σπουδάσει μάρκετινγκ; Θέλεις να συζητήσουμε καλύτερα τι ήταν αυτό που σε έκανε να σπουδάσεις μάρκετινγκ;

__________________

10.

Είναι δυνατόν να πιστεύουν ακόμη και οι νέοι γονείς ότι αν πάρεις "αντρικο" παιχνίδι στα κοριτσάκι τους ή "γυναικείο" στο αγοράκι τους, μπορεί να γίνουν ομοφυλόφιλοι στο μέλλον;! Υπάρχει κάποια βάση σ' αυτό ή μόνο σε μένα φαίνεται τρομερά σεξιστικό και γελοίο;

Έχω ακούσει ότι η κόκα κόλα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δημιουργεί γκέι απογόνους όπως και ότι μια συγκεκριμένη μάρκα πάνας μεταλλάσσει νεογέννητα σε γκέι. Επίσης έχω ακούσει ότι αν βάλεις μια μπλε χάντρα στο λαιμό σου αποκτάς ανοσία στην κακή εισροή ενέργειας που εκπέμπεται από τα μάτια ανθρώπων που έχουν γεννηθεί Σάββατο. Έχω ακούσει ότι τα σχήματα που έβγαλαν από το μυαλό τους σύμφωνα με τα φωτεινά σημάδια που είδαν στον ουρανό οι άνθρωποι της εποχής του χαλκού σχηματίζουν χαρακτήρες κατά τη γέννηση. Όλοι αυτοί ισχυρίζονται ότι αυτά που λένε έχουν κάποια βάση. Εσύ καλείσαι να λαμβάνεις θέση χρησιμοποιώντας ένα όργανο που αν και μαγικό, δεν εξυπηρετεί τους πάντες με τον καλύτερο τρόπο.

__________________

11.

Αγαπημένη βραδινή μου συνήθεια, μιας και από τη δουλειά δεν προλαβαίνω να σε διαβασω, θέλω τη γνώμη σου σε κάτι... Είμαι 34 και ο φίλος μου 29. Μετράμε μαζί 3 χρόνια πολύ καλής σχέσης κι έχω αρχίσει να σκέφτομαι έντονα την συγκατοίκηση μαζί του. Μένουμε μαζί 2-3 φορές την εβδομάδα, αλλά δεν συγκατοικούμε. Από τη μία θέλω να το θίξω, αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να φανώ σαν τις γυναίκες που πιέζουν τον άλλο για γάμο κτλ. Επαναλαμβάνω, ότι δεν θέλω να τεθεί θέμα γάμου, αλλά συγκατοίκησης σε πρώτη φάση. Ένα ένα τα βήματα. Θα με συμβούλευες να το θίξω ή μην πω τίποτα και να περιμένω να έρθει κάποια στιγμή, όποτε και αν έρθει; Last but not least, εγώ εργάζομαι, ο φίλος μου επίσης, αλλά δεν θέλει να μείνει για πολύ ακόμα εκεί που είναι και δεν ξέρει γενικά τι θα κάνει... Σου αναφέρω τα δεδομένα για να έχεις ολοκληρωμένη εικόνα.

Βρε πουλάκι μου – το λες σαν να πρόκειται για κάποιον άγνωστο, που φοβάσαι μήπως σε παρεξηγήσει. Τρία χρόνια γνωρίζεστε, μένετε μαζί 2-3 φορές την εβδομάδα, και δεν ξέρεις τι θα σκεφτεί αν του προτείνεις να συγκατοικήσετε; Ή  ξέρεις και ελπίζεις να μην πει αυτό που ξέρεις;

Αν δεν ξέρεις καθόλου τι σκέφτεται για το θέμα, μάλλον δεν γνωρίζεστε αρκετά, παρά τα τρία χρόνια σχέσης, και αυτό δε θα λυθεί με τη συγκατοίκηση.

__________________

12.

Το "Χρυσό μου,  (δεν) τα 'χεις σωστά στρωμένα τα παιδιά σου", πάει σετάκι με το "(δεν) έχεις εκπαιδεύσει καλά τον άντρα σου"

Πάει οπωσδήποτε με ισιωμένα μαλλιά κίτρινης απόχρωσης, στραβοπατημένα τακούνια και εσάνς  μπαγιάτικου καπνού τσιγάρου.