Ένας μάλλον υπεραισιόδοξος φίλος μου στο facebook έγραφε την Κυριακή το πρωί ότι η ατμόσφαιρα το αθηναϊκό σαββατόβραδο ήταν σχεδόν εορταστική χάρη στις διαδοχικές συλλήψεις βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής το ίδιο το πρωί /
κι εγώ είμαι θετικός άνθρωπος και θέλω να τα βλέπω όλα ρόδινα, αλλά, εντάξει, μέχρι αυτού του σημείου δεν έφτασα /
ίσως γιατί δεν βγήκα το βράδυ του Σαββάτου /
η ένταση των γεγονότων με είχε εξουθενώσει κι έκατσα μέσα και είδα τα «Καλύτερά μας χρόνια» /
δεν θέλω να αμφισβητήσω την ειλικρίνεια του φίλου, ούτε να υποτιμήσω τη συναισθηματική του νοημοσύνη /
φυσικά δεν θα φτάσω και στο άλλο άκρο, να βλέπω το φύλλο και όχι το δάσος, όπως πολλοί αριστεροί και φιλελεύθεροι που εμφανίστηκαν κάπως μελαγχολικοί τις περασμένες ημέρες είτε γιατί ανησυχούσαν για το βάθος μιας πειστικής δικογραφίας είτε γιατί έβλεπαν αποκλειστικά πολιτικά κίνητρα στην εντυπωσιακή κίνηση των θεσμικών Αρχών /
όπως σχολίασε κάποιος στο twitter: «Όταν θα βγει το φάρμακο για το AIDS, οι ίδιοι θα σχολιάσουν: "ναι, αλλά, εν τω μεταξύ, έχουν πεθάνει εκατομμύρια"» /
θα υπενθυμίσω, πάντως, πως το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής καλλιεργήθηκε στα πολύ αρχικά του στάδια στις πιο προβληματικές γειτονιές της Αθήνας, όταν οι αιφνιδιασμένες κορασίδες της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και της «πεφωτισμένης» Δεξιάς δεν έβλεπαν κανένα πρόβλημα με τους μετανάστες κι έκαναν όνειρα για την «πολυπολιτισμική Αθήνα» που επιτέλους αποκτά το δικό της Χάρλεμ, το μικρό της Ισλαμαμπάντ και γίνεται όπως όλες οι μητροπόλεις του «καλού κόσμου» /
έτσι, ξυπνήσαμε ένα πρωί με τον Μιχαλολιάκο μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο /
αλλά η Αθήνα δεν γίνεται «πόλη του καλού κόσμου» ή, τέλος πάντων, πόλη που να μοιάζει με «κανονική» πόλη με ευχολόγια, αριστερές ή φιλελεύθερες ονειρώξεις ή τους θούριους του Μίκη για χιλιοστή τρίτη φορά στα μεγάφωνα της πλατείας Συντάγματος /
γίνεται με πράξεις, έργα και υπερβάσεις /
και σαν υπέρβαση μου μοιάζει, κάτω από τις συνθήκες που έγινε, αυτό που τόλμησαν οι άνθρωποι του Bios, ποντάροντας σε μια δημιουργική «θερμοκοιτίδα» στην καρδιά του πάλαι ποτέ πιο σκληρού «γκέτο», στην οδό Αναξαγόρα /
ανοίγει «επισήμως» προς το τέλος του μήνα, αλλά το μπαρ στο φωτισμένο ισόγειο λειτουργεί ήδη /
τέλειωσε και το τέταρτο, κατά σειρά, ReMap, το κατά γενική ομολογία καλύτερο από τότε που ξεκίνησε (2007) /
όπως τα περισσότερα πράγματα που αρχίζουν στην Ελλάδα από ιδιώτες, έτσι και το ReMap έγινε αμέσως αντικείμενο επαρχιώτικης καχυποψίας: τι θέλει ένας «παίκτης» του real estate (και μάλιστα με «συμφέροντα» στην περιοχή) και στήνει εκθέσεις σύγχρονης τέχνης σε ερείπια και αλάνες; /
«σίγουρα» κάτι θα κρύβεται από πίσω /
και θα σας το πούμε «εμείς»: «θέλει ο άθλιος, μέσω της σύγχρονης τέχνης, να "ανεβάσει" τις τιμές για να μοσχοπουλήσει στη συνέχεια τα κτίρια που αγόρασε τα προηγούμενα χρόνια»... /
αυτό το σενάριο «έπαιξε» πολύ στην αρχή, μέχρι που επήλθε κούραση και θεαματική διάψευση των προσδοκιών: οι τιμές όχι μόνο δεν ανέβηκαν αλλά κατέβηκαν (εξαιτίας της περαιτέρω υποβάθμισης) και ο Τσάκωνας συνέχιζε το βιολί του, δηλαδή να πηγαίνει κάθε φορά το ReMap ένα βήμα παραπάνω /
τώρα βρίσκεται εν αναμονή της τελικής έγκρισης για την ένταξη του σχεδίου αναζωογόνησης Κεραμεικού και Μεταξουργείου στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Τζέσικα /
μακάρι να προχωρήσει /
αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε, όλα είναι πιθανά.
σχόλια