________________
1.

Είναι σωστό που τρως πρόστιμο όταν δεν φοράς ζώνη στο αυτοκίνητο ή κράνος στο μηχανάκι;
Αν τρακάρεις, θα βλάψεις μόνο τον εαυτό σου, όχι κάποιον άλλο.
Είναι δικαίωμα σου να πάρεις το ρίσκο να βλάψεις τον εαυτό σου;
Θα έπρεπε να υπάρχει πρόστιμο όταν κάνεις πολλή ηλιοθεραπεία, όταν τρως junk food, όταν κάνεις απόπειρα αυτοκτονίας;
Μήπως έχεις να μου προτείνεις κάποιο βιβλίο / συγγραφέα σχετικά; (ατομική ελευθερία vs κοινωνική μας υποχρέωση...πολύ γενικό ε;)
Ευχαριστώ πολύ

Το ζήτημα μπαλανσάρει μεταξύ φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και οικονομικής θεωρίας. Η οικονομική θεωρία είναι αυτή που προσπαθεί να μας πείσει να μην πεθάνουμε από καρδιά ή από καρκίνο, επιμένοντας με μανία και πολλή γκρίνια ότι είναι για το καλό μας, και η απάντηση όπως και να το κάνουμε είναι αναιμική, αφού πραγματικά είναι για το καλό μας. Η οργισμένη απάντηση είναι «μόνο τα λεφτά των ασφαλιστικών σας νοιάζουν» και η ψύχραιμη απάντηση είναι ότι αν φτάσουμε όλοι αισίως στα 85 χωρίς καρκίνο και καρδιοπάθειες, θα υποφέρουμε από καταρράκτη, αρθρίτιδες, υπέρταση και χίλια δυο άλλα πολύ ακριβά, οπότε τι ακριβώς θέλουν να καταφέρουν τελικά;
Το ιδανικό από άποψη ασφαλιστικών οργανισμών είναι να πεθαίνουμε υγιέστατοι μόλις παίρνουμε σύνταξη, αλλά έλα που ήρθε ο σοσιαλισμός που απαιτεί να μας σώσει όλους! Και αυτός ο σοσιαλισμός τώρα απαγορεύει το ηλεκτρονικό τσιγάρο στους δημόσιους χώρους της Γαλλίας, δηλαδή δεν γλιτώνεις ούτε από αριστερά, ούτε από δεξιά. Με τόση προσπάθεια που κάνουν όλοι να μας σώσουν, απορώ που εξακολουθούμε να πεθαίνουμε.
Δεν έχω να προτείνω βιβλίο. Οι συγγραφείς που διαβάζω προτείνουν να ακολουθούμε την προσωπική μας εξέλιξη και κατά συνέπεια, να τρώμε τα μούτρα μας.

________________
2.

Αγαπημένη Α, Μπα,

Τι γνώμη έχεις για τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου και τη Τζένη Χειλουδάκη;

Πλάκα κάνεις.

________________
3.

Α,μπα μου γειά σου!
Μ' αρέσουν πολύ οι απόψεις σου περί ανθρώπινων σχέσεων (ερωτικών ή μη) και μ'αρέσει επίσης και ο ειλικρινής, ευθύς τρόπος που τις εκφράζεις. Όπως έχω καταλάβει δεν πιστεύεις στον Θεό (ούτε και στα ζώδια!). Το ίδιο κι εγώ. Και πολύ θα ήθελα να σε ρωτήσω..πιστεύεις σε κάτι; Βλέπω ανθρώπους γύρω μου οι οποίοι μοιάζουν να καταφεύγουν στη θρησκεία επειδή απλά έχουν την ανάγκη να πιαστούν απο κάπου στα δύσκολα, να πιστεύουν σε κάτι πέρα απ'αυτούς που μπορεί να τους σώσει. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι που έχουμε κάνει peace με την ασημαντότητά μας και αντιμετωπίζουμε/ζούμε τη ζωή βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και στη δυνάμη που παίρνουμε απο τους κοντινούς μας ανθρώπους και τα πράγματα που μας αρέσει να κάνουμε, κι έχουμε συμβιβαστεί με την ιδέα οτι κάποια στιγμή όλα θα τελειώσουν and we're ok with that. Όλοι εμείς αυτοί λοιπόν πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι; Σε τί; Υπάρχει κάτι στο οποίο να πιστεύεις εσύ; Κάποτε μια δασκάλα μου, μου 'χε πει "Πιστεύω στον άνθρωπο". Makes sense. Πολύ θα 'θελα ν'ακούσω την άποψή σου.
Φιλιά!

Πρόσφατα απάντησα σε παρόμοια, να μην πω ολόιδια ερώτηση. Η διαφορά με εκείνη είναι 'όλοι εμείς πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι; Σε τι;'
Η ερώτηση με φέρνει σε αμηχανία. Αν είναι να αντικαταστήσεις την πίστη στο Θεό με κάτι άλλο, δεν είναι σα να τρέχεις γύρω γύρω σε πλατεία νομίζοντας ότι προχωράς; Αν πιστεύεις στον Βούδα ή στον «Άνθρωπο» (τι θα πει αυτό; Πιστεύεις ότι ο άνθρωπος τι;) σημαίνει ότι μέσα σου υπάρχει μια φωνή που σου λέει ότι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από αυτό που αντιλαμβανόμαστε, το οποίο έχει κάποιο σχέδιο για την πάρτη μας. Δεν το πιστεύω αυτό, όποιο όνομα κι αν του δώσουμε. Ούτε το πιστεύω, ούτε έχω ανάγκη να το πιστέψω, ούτε με απασχολεί, ούτε με ανησυχεί. Δεν γίνεται να σε προβληματίζει τι παπούτσι να πάρεις για το τρίτο πόδι που δεν έχεις.
Τι να πω. Πιστεύω ότι υπάρχω, και αυτή η γνώση μου είναι αρκετή για να μου γυρίζει το κεφάλι. Δεν χρειάζομαι περισσότερα.

________________
4.

Αγαπητή Α, μπα, πού και πώς θα ήθελες να είσαι στα ογδόντα σου; Σε τρομάζουν τα γηρατειά; Έχεις παρακαλέσει κάποιον να σε πυροβολήσει αν σταματήσεις να μπορείς να αυτοεξυπηρετείσαι;

Δεν φαντάζεσαι πόσο. Με τρομάζουν πάρα πολύ. Κάθε φορά που ξεχνάω κάτι ή μπερδεύω μια λέξη με πιάνει απελπισία. Κάθε μικρός πόνος κάπου με κάνει να σκέφτομαι τα χειρότερα. Δεν είμαι ο Γούντι Άλεν, αλλά είμαι πεπεισμένη ότι όσοι λένε ότι δε φοβούνται τα γηρατειά ή λένε ψεματούκλες ή είναι απελπιστικά αφελείς.
Στα ογδόντα μου θα ήθελα να είμαι πολύ αδύνατη, με μωβ μαλλιά και μαύρα ρούχα και πέρλες. Θα ήθελα να μου έχει φύγει κάθε αναστολή και να λέω χοντράδες σε όποιον μου αρέσει, και κανείς να μη μου αντιμιλάει επειδή θα είμαι πολύ γριά. Θα ήθελα να ζω σε ένα μέρος με ζέστη και στο ισόγειο. Ιδανικά, στην Καλιφόρνια. Ελπίζω μέχρι τότε η ευθανασία να μην είναι ταμπού.

________________
5.

Αγαπητή Α μπα,
ήμουν τα τελευταία χρόνια λίγο εσωστρεφής με κρίσεις παθητικο -επιθετικότητας. Ίσως είχα και λίγη κατάθλιψη βρε αδερφέ...Το θέμα είναι πως απομάκρυνα με τη στάση μου κάποια άτομα που ήθελα να είναι στη ζωή μου και τώρα δεν είναι και θέλω να αλλάξει. Ήμουν λίγο απότομη μη φανταστείς πως εκανα και καμια καταστροφή .. τώρα βλέπω καποια πράγματα αλλιώς. Δεν περιμένω θαύματα ή ίσως και να περιμένω ένα μικρό, απλά έχω την Ψυχολογία του γνωστού " Loser" και όλο σκέφτομαι τα παλιά και έχω τύψεις και θέλω να σταματήσει αυτό .Πως?

Με τη σκέψη πάντως αποκλείεται. Πάρε τηλέφωνο όσους στενοχώρησες, βγες μαζί τους και ζήτα συγνώμη. Πες τους αυτό που έγραψες τώρα εδώ. Τι περισσότερο χρειάζεται; Οι φίλοι σου θα χαρούν που κατάλαβες το λάθος σου και έχεις μετανιώσει. Μακάρι να συνέβαινε αυτό πιο συχνά.

________________
6.

Καλησπέρα,
Ορμώμενη από ένα σχόλιο του/της Miss Marple 06/09 που λέει τα εξής: "Απο την πολλη εγωκεντρικοτητα, πολλες σχεσεις εχουν καταντησει 'ποιος εχει το μεγαλυτερο ζορι; ας τα βγαλουμε να τα μετρησουμε/α!εγω νικησα, προσκυνηστε με και λιβανιστε με" ρωτάω: πώς καταπολεμάς τη γαμ@@νη εγωκεντρικότητα όταν και οι δύο στη σχέση είναι εγωκεντρικοί; Θα μου πεις με υποχωρήσεις και κατανόηση; Και πώς φτάνεις στο επίπεδο να μη νιώθεις μονίμως ο ριγμένος της υπόθεσης; Με αγάπη για το σύντροφό σου; Ασκήσεις ηρεμίας και αυτοβοήθειας; Group therapy; Τι;- Εγώ!

Δηλαδή, αν σε μια σχέση δεν είναι και οι δύο εγωκεντρικοί, ο εγωκεντρικός έχει λιγότερη υποχρέωση να κουμαντάρει τον εγωισμό του;
Τι σημασία έχει τι είναι ο άλλος; Τι μπορείς να κάνεις για τον χαρακτήρα του άλλου; Πιστεύεις ότι είσαι εγωκεντρική και σε ενοχλεί; Κάνε τα κουμάντα σου. Πιστεύεις ότι είσαι εγωκεντρική και δε σε ενοχλεί; Θα κάνουν οι άλλοι τα κουμάντα τους. Πιστεύεις ότι ο άλλος είναι εγωκεντρικός και δεν τον ενοχλεί; Ή το παίρνεις απόφαση, ή αλλάζεις σύντροφο.
Δε φτάνει που κοιτάτε μόνο τον εαυτό σας, θέλετε και οι άλλοι να κοιτάνε μόνο τον εαυτό σας. Δε μου φτάνει η υπομονή για σας, τη χρειάζομαι για πιο σημαντικά πράγματα.

________________
7.

γεια σου αμπουλίτσα μου.πως τα περνας εκει?εγω εδω και επειδη σε διαβαζω ανελλιπώς ειπα να σου στειλω.ειμαι με ενα παιδι τωρα και δυο μηνες.ενδιαφερεται για μενα και εγω για αυτον.γεννημενος θησείο μου αποκαλυψε οτι παλια ειχε κανει για λιγο χρηση ναρκωτικων(μαυρο).τα δοντια του ομως εχουν μια ελαφρια αλλοιωση.περναω πολυ καλα μαζι του και οπως ειμαστε πολλες γυναικες προγραμματισμενες να σκεφτομαστε το μετα,με τρομαζει η ιδεα.ειναι πολυ πιο γαματος και ντομπρος τυπος απο πρωην μου που φαινομενικα ηταν "καλά¨ παιδια,γιατι να φοβαμαι τοσο?πρεπει να χαλαρώσω η να την κάνω?

Πολλές γυναίκες είμαστε προγραμματισμένες να σκεφτόμαστε το μετά; Δεν έχω διαβάσει πιο αλλόκοτη γενίκευση. Μυρίζω τον σεξισμό, αλλά δεν τον βλέπω. Μιλάμε για stealth mode.
Δεν ξέρω τι τρέχει με τον προγραμματισμό των γυναικών, θα ρωτήσω τον admin. Πέρα από αυτό, πώς θα σου φαινόταν, αντί να σκέφτεσαι το «μετά» (δηλαδή πόσο μετά; Και μετά από τι;) να σκεφτείς το εδώ και τώρα;
Εκτός του «χαλαρώνω» και «την κάνω» υπάρχει και το «ερευνώ και προσπαθώ να καταλάβω» , το «κρατάω το ένα το κρατούμενο», «προσέχω που βαδίζω», «κρατάω τις αποστάσεις μου», «κρατάω και μια πισινή», «ρωτάω δεξιά αριστερά», «δεν ενθουσιάζομαι» και πάρα πολλά παρεμφερή. Εμένα δε μου ακούγεται καλή η ιστορία, αλλά η ζωή δεν είναι άσπρο-μαύρο (χα).

________________
8.

Με εκνευρίζει αφάνταστα ο ήχος της τσίχλας που σκάει.

Κι επειδή δεν μπορώ να λέω στον καθέναν (συνάδελφο, συνκαφεδιώτη, διπλανοτραπέζοκαφεδιώτη) "σε παρακαλώ σταμάτα να κάνεις φούσκες" κατέληξα στο ότι πρέπει να σταματήσω να θεωρώ τη συνήθεια αυτή ενοχλητική. Να την αγνοώ.

Εχεί κανείς καμιά ιδέα πως γίνεται αυτό, αν βέβαια γίνεται;

Πώς γίνεται να μη μου τσιτώνονται τα νεύρα με τη μία ξέρει κανείς?

Λένα;

Αχ. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μασάω τσίχλα είναι γιατί μου αρέσει να τη σκάω.

________________
9.

Γεια σου αγαπητή! Θα ήθελα πολύ να μάθω τι γνώμη έχεις για τα μεταχειρισμένα βιβλία. Ας πούμε, εγώ το βρίσκω καταπληκτικό όταν μπορώ και βρίσκω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω σε πολύ προσιτή τιμή (έχω επενδύσει αρκετά χρήματα στο διάβασμα και καθόλου δεν το μετανιώνω – και δεν είναι ότι μου περισσεύουν κιόλας), αλλά ποτέ δε θα έδινα ένα βιβλίο μου σε ένα βιβλιοπωλείο, για να έχω για παράδειγμα, έκπτωση στα επόμενα. Κατ' αρχάς, όταν αρχίζω το διάβασμα ενός βιβλίου, είναι απόλυτη ανάγκη να γράψω το όνομά μου και την ημερομηνία που το ξεκίνησα στην πρώτη λευκή του σελίδα. Το θεωρώ δικό μου και καμάρι μου (εντάξει, ίσως είμαι λίγο υπερβολική)! Κι ακόμη κι αν το βιβλίο δεν ανταποκρίνεται στα γούστα μου, δε θα το δώσω. Είναι εγωιστικό, λες; Και ναι! Σπάνια τα δανείζω κι αν το κάνω θα είναι σε πρόσωπο εμπιστοσύνης. Εσύ; Θα χάριζες τα βιβλία σου;
Υ.Γ Το book room το αγαπώ!

Ναι, και έπρεπε να το κάνω πριν φύγω. Το έχω μετανιώσει τώρα. Δεν διαβάζω ποτέ δεύτερη φορά το ίδιο βιβλίο, δεν τα τσαλακώνω, δεν σημειώνω, τα θεωρώ έτσι κι αλλιώς «δανεικά», δεν θεωρώ ότι μου ανήκουν, νιώθω σα να το δανείζομαι από το συγγραφέα με κάποιο αντίτιμο- μετά, πρέπει να παραδοθούν στα χέρια του επόμενου αναγνώστη, αλλιώς το βιβλίο κλαίει και μαραζώνει.
Βέβαια μαζί με όλα αυτά τρελαίνομαι για γεμάτες βιβλιοθήκες σε σπίτια.
Δεν είπα ότι είμαι λογικό πλάσμα σε όλο το φάσμα.

________________
10.

Δεν θέλω να ρωτήσω τίποτα μια παράκληση θα ήθελα να κάνω. Σήμερα μιλούσα με μία φίλη να πηγαίναμε για μπάνιο (ναί Σεπτέμβριο μήνα) και μου λέει δεν μπορώ "απεβίωσε η κοπέλα του ξαδέρφου μου". Άγνωστοι οι 2 τους σε εμένα αλλά έπαθα ένα σοκ όσο δεν πήγαινε. Και θα ήθελα να πώ σε όλους όσοι περνάνε δυσκολα ή λυπούνται που τους χώρισαν τα "καλά παιδιά" κλάψτε βρε μάτια και εσείς, πιείτε, φωνάξτε, πείτε σε όσους σας πλήγωσαν/λατρεύετε αυτά που νοιώθετε και πράξτε επιτέλους για τον εαυτό σας είτε είναι ερωτικό είτε είναι προβλήματα.. Αυτή την παράκληση ήθελα να πω. Γιατί πολύ μιζέρια μαζεύτηκε στον διαδικτιακό κόσμο αλλά και στον πραγματικό.

Ζούμε τη ζωή περιμένοντας να μας δώσει αυτά που πιστεύουμε ότι πρέπει να μας χαριστούν. Όταν γερνάμε συνειδητοποιούμε ότι αυτό δεν έγινε και περιμένουμε να λήξει η υπόθεση. And so it goes...

________________
11.

γιατί είθισται η αποτυχία πονάει περισσότερο από ότι ικανοποιεί-ευχαριστεί η επιτυχία??

Γιατί πιστεύουμε ότι η ζωή μας χρωστάει μόνο επιτυχίες και όταν έρχονται επιβεβαιώνεται αυτή μας η πίστη. Η τυφλή πίστη στον Πατερούλη που μας προσέχει μόνο απαθείς και αχάριστους ανθρώπους δημιουργεί. Η ζωή δε μας χρωστάει απολύτως τίποτα, δεν υπάρχει κανείς που ασχολείται με την ισορροπία μας, μετά το κακό δεν έρχεται ένα καλό, όταν κλείνει μια πόρτα δεν ανοίγει άλλη, μπορεί να αρρωστήσουμε, να χρωστάμε στην εφορία, να χάσουμε τον καλύτερο μας φίλο και στο καπάκι να κολλήσουμε ψείρες.
Κάθε μέρα που δεν πέφτει ένα πιάνο στο κεφάλι μας είναι ένα θαύμα.

________________
12.

Πιστεύεις πως είμαστε πολυγαμικά όντα; Έχω παρατηρήσει, από δικές μου εμπειρίες και εμπειρίες φίλων, πως οι περισσότερες σχέσεις, ακόμα και εκείνες μεγαλύτερης διάρκειας, που συνήθως σημαίνουν πιο βαθιά συναισθήματα, οδηγούν τον έναν από τους δυο ... στην αγκαλιά ενός τρίτου. Πως το ερμηνεύεις αυτό;

Άντε πάλι.
Ποιο βλακώδες επιχείρημα θέλεις; Των ζώων της φύσης ή του προϊστορικού ανθρώπου; Θέλεις επιχείρημα με χρωμοσώματα ή τα άλλα τα ωραία με την εξελικτική θεωρία; Την τυχαία παρατήρηση που κάνει ο καθένας ή τις άπειρες «μελέτες» που τρώνε κρατικά κονδύλια σε σαράντα έγκριτα πανεπιστήμια;
Βλέπω ότι προτιμάς τις δικές σου εμπειρίες και τις εμπειρίες φίλων, συγχαρητήρια για την επιλογή σας μαντάμ, είναι αυτή που διαλέγουν οι περισσότεροι. Αφού το γλέπεις με τα μάτια σου ρε παιδί μου, να μην πιστέψεις τα μάτια σου; Άσε που βάζεις και τους φίλους σου μέσα, οι οποίοι φυσικά δεν είναι τυχαίο δείγμα, αφού τους διάλεξες, οπότε βάζουμε και άλλους δέκα που πιστεύουν τα ίδια. Τι αποτέλεσμα βγήκε; Ε, αυτό θα είναι!
Κοίτα να δεις. Πήγαινε σε παρακαλώ στο Ουζμπεκιστάν και ρώτα έναν περαστικό αν πιστεύει ότι είμαστε πολυγαμικά όντα. Μετά πήγαινε στο Σαν Φρανσίσκο και ρώτα το ίδιο. Αν επιζήσεις από την πρώτη ερώτηση, ίσως μπει η υποψία στο μυαλό σου ότι «μήπως πρόκειται για κοινωνικές κατασκευές; Μήπως ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ; Μήπως να μη μιλάω για τα ανθρώπινα όντα, γιατί δεν ξέρω τι μου γίνεται;»
Ρε παιδιά, με κάνετε έξαλλη. Πώς γίνεται να ρωτάτε τέτοια πράγματα στην εποχή του ίντερνετ; Πώς γίνεται να μην αναρωτιέστε τι υπάρχει πέρα από τη μύτη σας – ούτε καν από περιέργεια, ένα google; Πάλι «οι προσωπικές μου εμπειρίες;»

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ; Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΕΔΙΝΑΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ 15.000 π.Χ.