________________
1.
Αγαπητή Α, μπα;
Σε ενδιαφέρουν καθόλου οι βιογραφίες, ως λογοτεχνικό είδος;
Από τα διάσημα ζευγάρια που έχουν μείνει στην ιστορία, από το χώρο των τεχνών και των επιστημών, ποιο νομίζεις ότι είχε την πιο ωραία και ισορροπημένη σχέση, σύμφωνα με αυτά που μπορούμε να ξέρουμε;
Π.χ. Σαρτ-Σιμόν ντε Μποβουάρ;
Κάλο-Ριβέρα; (χα)
Πλαθ-Χιούζ; (χαχα)
Με ενδιαφέρουν, αν με ενδιαφέρει το άτομο, και αν είναι με στοιχεία και όχι αγιογραφία. Οι ισορροπημένες σχέσεις δεν κάνουν ιστορία, ούτε καταγράφονται. Τα αγαπημένα ζευγάρια καλλιεργούν την ισορροπία μέσα στον μικρόκοσμο τους στον οποίο κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση. Ακόμα και αν κάποιος επίμονος ερευνητής κατέγραφε και αυτές τις σχέσεις, ποιος θα τις παρακολουθούσε και ποιος θα αγόραζε το βιβλίο; Παριστάνουμε ότι το κανονικό ταυτίζεται με το συνηθισμένο που ταυτίζεται με το βαρετό, αλλά τι είναι κανονικό; Πάντως όχι οι αθόρυβες, ομαλές σχέσεις.
(Αν θέλετε μια βιογραφία που δεν είναι αγιογραφία, σας προτείνω το Goddess: The Secret Lives of Marilyn Monroe του Antony Summers. Ο τίτλος είναι σαχλός και μπορεί να πείτε «τι με νοιάζει η ζωή μιας χαζής ξανθιάς» αλλά αν δεν το πείτε, το βιβλίο θα σας δείξει τον μηχανισμό του Χόλιγουντ καθώς και μια γυναίκα που έκανε τον εαυτό της είδωλο και εταιρεία μαζί. Επίσης θα μάθετε ότι η Μέριλιν είχε και έναν Έλληνα εραστή ο οποίος την είχε πάει στην εκκλησία του Λος Άντζελες για την ελληνική Ανάσταση και αυτή ενθουσιάστηκε τόσο που τον ανάγκασε να καθίσουν στη λειτουργία όλη τη νύχτα!)
________________
2.
Tι ώρα κοιμάσαι τις νύχτες;
Δεν κοιμάμαι, είμαι ρόμποτς.
________________
3.
Τι κάνουμε όταν κάποιος αρνείται πεισματικά να σκεφτεί και γενικά έχει μόνιμα τον διακόπτη του εγκεφάλου του στο off; Και μάλιστα όταν αυτός ο κάποιος είναι η αδερφή μας και μένουμε στο ίδιο σπίτι; Έχει νόημα να προσπαθώ μπας και βγει από το λήθαργο ή να το πάρω απλά απόφαση ότι μελλοντικά θα μπορούμε να μιλάμε μόνο για τον καιρό;;
Εξαρτάται. Είναι αδιάφορη ή έχει κατάθλιψη;
________________
4.
Αγαπητή "Α, μπά",
ένα ζευγάρι καλών φίλων, μας έκαναν δώρο για το καινούργιο μας σπίτι. Δώρο διακοσμητικό και άσχημο για τα δικά μας γούστα. Το κρύψαμε στα μαύρα σκότη της ντουλάπας και βλέπει το φως του ήλιου κάθε φορά που έρχονται. Λέγαμε θα περάσει ο καιρός και στο πέρασμά του θα ξεχαστεί και αυτό. Έλα μου όμως που κάθε φορά που έρχονται το εκθειάζουν μαζί με το καλό τους γούστο! Επειδή αυτό είναι υποκειμενικό θέμα και τα σημεία ταύτισης απουσιάζουν...πως θα το αντιμετώπιζες;
ΥΓ Μου αρέσει ο τρόπος που αντιδράς στα καλά σχόλια. Tα ευχαριστιέσαι σαν το παιδί που τρώει παγωτό σοκολάτα μετά από φακές :)
Αν σπάει, θα έλεγα ότι πω πω πήδηξε η γάτα πάνω του και το έσπασε. Αν λιώνει θα έλεγα πω πω έπεσε ένα πιάνο πάνω του και το έλιωσε. Αν δεν καταστρέφεται με τίποτα, θα έλεγα ότι το έκλεψε ο Σούπερμαν γιατί το πέρασε για κρυπτονίτη.
Έτσι θα το αντιμετώπιζα. Πιστεύω στα λευκά ψέματα. Δε χρειάζεται να στενοχωρηθεί κανείς.
ΥΓ. Πολύ καλή αναλογία – και το λέει κάποιος που προτιμάει τις φακές από τη σοκολάτα.
________________
5.
Αγαπητή Α,Μπα
Πώς αισθάνεσαι όταν στα σχόλια σε αποθεώνουν για τις απαντήσεις σου; Χαίρεσαι, νιώθεις αμηχανία, ψωνίζεσαι ή σου είναι αδιάφορο;
Χαίρομαι, νιώθω αμηχανία, ψωνίζομαι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μου είναι αδιάφορο.
________________
6.
Αγαπητή Α, μπα;
Είμαι σε πολυετή σχέση, που άντεξε αποστάσεις, θάλασσες κι ωκεανούς κι εξακολουθούμε να νιώθουμε μεγάλη αγάπη, πάθος και σεβασμό, κι είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
Τα μισά από τα χρόνια που είμαστε μαζί ζούμε στο εξωτερικό (φύγαμε "προ-κρίσης"), όπου είναι πλέον προφανές πως προδιαγράφεται το επαγγελματικό μας μέλλον. Κανείς από τους δυό μας δεν ασχολείται με κάτι που έχει την παραμικρή εφαρμογή στην Ελλάδα, και να σου πω την αλήθεια, η ζωή στη δυτική Ευρώπη μας ικανοποιεί σε σημείο που και προοπτικές απασχόλησης να υπήρχαν στην Ελλάδα, δεν πιστεύω πως θα επιστρέφαμε. Εν ολίγοις, λέμε να ξεκινήσουμε την οικογένεια μας εδώ που είμαστε ή σε κάποια από τις τριγύρω χώρες και νομίζω πως στηρίζουμε 100% αυτήν την επιλογή.
Οι γονείς και των δυό μας μένουν στην Ελλάδα, είναι ακόμα σχετικά νέοι (<60) και μάλλον το εχουν πάρει απόφαση πως αυτό είναι το σχέδιο ζωής μας. Είναι σίγουρα πολύ χαρούμενοι με την επαγγελματική μας εξέλιξη, αλλά και που μας βλέπουν αγαπημένους μαζί. Τους αγαπάμε πολύ κι οι δύο, και θεωρώ πως μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια, σε κάθε επίπεδο.
Τη μάνα μου όμως, τη βλέπω λίγο προβληματισμένη για το μέλλον, καθότι ελάχιστες φορές έχει κάνει κάποιες δηλώσεις τύπου "ποτέ δεν ξέρεις πως θα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα σε μερικά χρόνια, μπορεί και να φτιάξουν επαγγελματικά και να γυρίσετε" ή "τα παιδάκια σας θα μεγαλώσουν σε ξένο περιβάλλον;" Όπως σου είπα, το έχει πει 2-3 φορές όλα αυτά τα χρόνια, γιατί είναι πολύ διακριτική, απλά νομίζω πως την απασχολεί το θέμα της απόστασης, το γεγονός πως μεγαλώνουν κι οι ίδιοι και όλα αυτά, χωρίς όμως να το λέει. Την καταλαβαίνω, γιατί και τ' αδέρφια και των δυο μας (από ένα ο καθένας) παρ' ότι είναι στην Ελλάδα, σχεδιάζουν το μέλλον τους έξω.
Α, μπα, με στεναχωρεί λίγο η σκέψη των γονιών μου γερασμένων, με πιθανά προβλήματα υγείας κι εμάς να ζούμε στο εξωτερικό, να κάνουμε τη ζωή μας και να μη μπορούμε να βοηθήσουμε σε καθημερινό επίπεδο. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν σκέφτηκα ποτέ άλλη ήπειρο, αν και θα μπορούσαμε να βρούμε ωραία πράγματα σε ΗΠΑ / Καναδά. Μου φαίνεται πολύ μακριά.
Αιτιολογώ τις ανασφάλειες της μάνας μου λοιπόν, αλλά δεν νομίζω πως έχω και άλλη επιλογή. Θεωρείς πως είμαι ένας εγωϊστής γάιδαρος που θέλεί να κάνει τη ζωή του όπως του αρέσει, χωρίς να προνοεί για τους πολυαγαπημένους του γονείς; Εσύ, κάνεις τέτοιου είδους σκέψεις; Νιώθω ενοχικά με όλο αυτό.
Και να σκεφτείς πως εγώ είμαι συνήθως ο ορθολογιστής της παρέας, που όλοι απευθύνονται για μια ψύχραιμη ανάλυση της κατάστασης.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την προσοχή και συγνώμη για το μακροσκελές αυτής της ερώτησης-δήλωσης.
Αν ήσουν κοντά στους γονείς σου, χωρίς επαγγελματικό μέλλον και μεγάλη ανασφάλεια, τι θα κερδίζατε; Μακάρι να ζούσαμε σε μια χώρα που μπορεί να υποστηρίξει νέους και μεγαλύτερους εξίσου, αλλά αυτό για σας έχει τελειώσει, έχει νόημα να συζητάμε τι ωραία που θα ήταν αν, αφού το «αν» δεν υπάρχει στην πραγματικότητα; Η μαμά σου ελπίζει. Γίνεται να μην ελπίζει; Δε γίνεται.
Οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους κοντά τους αλλά θέλουν πάνω από όλα τα παιδιά τους ευχαριστημένα, ήρεμα και με ελπίδα για το μέλλον. Αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ζήσετε στο εξωτερικό, τότε θα ζήσετε στο εξωτερικό. Αν αυτό σημαίνει οικονομική άνεση και σταθερότητα θα μπορέσεις να φροντίσεις τους πολυαγαπημένους σου γονείς με τον καλύτερο τρόπο, αν δυσκολέψουν τα πράγματα γι 'αυτούς. Η συνεχής παρουσία απαλύνει, αλλά δε λύνει τα προβλήματα υγείας. Η δυτική Ευρώπη με την υποστήριξη της σημερινής τεχνολογίας είναι η πίσω αυλή του σπιτιού μας. Δεν είναι τίποτα οι τρεις ώρες, πες ότι ζεις στη Θεσσαλονίκη.
________________
7.
Έχω την εντύπωση ότι η Jennifer Aniston και η αδερφή του Κοκό, Σοφία, είναι το ίδιο πρόσωπο, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω! Σου έχει αλήθεια τύχει να δεις ποτέ είτε live είτε σε φωτογραφία τον κλώνο σου;
Η Σοφία και η Τζένιφερ ίδιες;
Μου έχουν πει μια φορά ότι μοιάζω τρομερά με μία κοπέλα αλλά τελικά δεν την είδα ποτέ. Σε ποιον αρέσει να πιστεύει ότι μοιάζει με κάποιον άγνωστο; Η βεβαιότητα ότι είμαστε μοναδική στον κόσμο είναι υπερβολικά πολύτιμη για να πιστέψουμε σε κλώνους. Ίσως για τους άλλους, όχι για μας.
________________
8.
Γιατί σε αυτή τη χώρα θεωρείται αυτονόητο οι δικηγόροι να δίνουν "γρηγορόσημο" στους δικαστικούς γραμματείς προκειμένου να καθαρογράφεί μια απόφαση (20-25 ευρώ ταρίφα στο πρωτοδικείο, 50 στο εφετείο); Αν μια περίπτωση είναι επείγουσα, σίγουρα θα προβλέπεται κάποια νόμιμη διαδικασία, ώστε να προτιμηθεί χρονικά μια υπόθεση. Και αυτοί οι δικαστές πια, νέοι άνθρωποι είναι (ειδικά οι πρωτοδίκες), τους είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιήσουν Η/Υ να ξεμπερδεύουμε μια και καλή; Να δω τι δικαιολογία θα βρουν μετά για να παίρνουν το πενηνταρι
Δεν θα απαντήσω ακριβώς σ' αυτό που λες αλλά ένα ορισμένο είδος «γραμματιζούμενου» είναι ακραία τεχνοφοβικό και κρύβεται πίσω από τα φουστάνια της παράδοσης. Κάποιοι δεν θέλουν να αλλάξουν – είναι αναλφάβητοι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως με ό,τι έχει να κάνει με την τεχνολογία (δεν έμαθαν ούτε να προγραμματίζουν το βίντεο, δεν τους φταίνε οι υπολογιστές) και προβάλλουν επιχειρήματα με άρωμα ναφθαλίνης. Εδώ ο κόσμος καίγεται – όπως πολύ σωστά αναφέρεις – και το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω. Είναι καλύτερα να μην αποκρυπτογραφεί κανείς τα ορνιθοσκαλίσματα κανενός. Κάθε φορά που πρέπει να συμπληρώσω κάτι με το χέρι σκέφτομαι πόσες πιθανότητες παρανόησης υπάρχουν.
Ο λόγος που δεν απαντώ ακριβώς σε αυτό που λες είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν αντέχω να σκεφτώ άλλη μια ντροπιαστική πτυχή της Ελλάδας.
________________
9.
Πώς γράφεται ένα διδακτορικό; Αλήθεια... κάθε πρόταση δεκτή.
Αν ρωτάς πώς γράφεται τότε δεν ξέρεις τι είναι, και αν δεν ξέρεις τι είναι, γιατί αποφάσισες να το κάνεις; Το διδακτορικό δεν είναι τένις, να το ξεκινήσεις να δεις πώς θα πάει. Είναι φυσική εξέλιξη για όσους ταιριάζουν στο ακαδημαϊκό περιβάλλον, και αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά τι είναι το διδακτορικό και πώς γράφεται, πριν το ξεκινήσουν.
(Για το gif: Koukou Roukou)
________________
10.
ποια ήταν η ταινία που όλοι συζητούσαν τόσο μανιασμένα ανεβαίνοντας τη σκάλα του σινεμά και δεν πρόσεξε κανείς τον επιδειξία, όπως έγραψες στην απάντηση με αριθμό 10 στις 16.4.2013; Σε ανακάλυψα πρόσφατα, συγχαρητήρια για τις απαντήσεις σου, είναι πολύ ενδιαφέρουσες, εύστοχες και έξυπνες, μου φτιάχνεις τη μέρα!
Έχω σπάσει το κεφάλι μου αλλά είναι αδύνατον να θυμηθώ. Κάτι σαν το Seven νομίζω. Ίσως το Seven.
________________
11.
με ποιό τρόπο μπορεί να συγχωρέσει κάποιος τον εαυτό του για το κακό που του έκανε? αναρωτιέμαι Α,μπα μου...
Όταν κάνει κτήμα του τη γνώση ότι συγχώρεση δεν είναι η λήθη.
________________
12.
Αγαπητή Α μπα,
Πριν έναν χρόνο είχαμε γνωρίσει από κοινή παρέα με την 'κολλητή' μου δυο αγόρια, ο ένας (χ)άρεσε σε μένα και ο άλλος (ψ) άρεσε λογικά στη φίλη μου. Παίχτηκε κάτι και στις δύο περιπτώσεις. Στο δεύτερο ραντεβού που προέκυψε συναντηθήκαμε εγώ,ο Χ, η φίλη μου, ο ψ και ένας φίλος τους. Με τον Χ είχα επαφή και μιλούσαμε στο τηλέφωνο πριν γίνει η προαναφερθείσα συνάντηση οπότε είχα κόψει κίνηση ότι δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό εφόσον αυτός σπουδάζει επαρχία και έρχεται αραιά και πού Αθήνα, όπως πέταξε με σπόντες του τύπου θα τα λέμε μόνο ΣΚ...θα τα λέμε ή κάτι άλλο.??? (!!!) Με έπεισε όμως η φίλη να του δώσω μια ευκαιρία και να βγούμε όλοι μαζί έστω να τον γνωρίσω πριν τον απορρίψω καθώς έδειχνε αυτός όπως έλεγαν όλοι τρελαμένος μαζί μου-ήταν γενικότερα βέβαια όπως αποδείχθηκε. Στο τραπέζι λοιπόν έπεσε η πρόταση να πάμε για ποτό σε ένα μαγαζί όλοι μαζί. Εγώ ξεκαθάρισα ότι δεν ήθελα να συνεχιστεί όλο αυτό μεταξύ εμού με τον χ και εκείνος τσαντίστηκε και την έπεσε στην φίλη μου, η οποία ενέδωσε ( πριν δυο λεπτά με έσπρωχνε πάνω του για να παιχτεί κάτι παρά το ότι της είχα τονίσει ότι δεν ήθελα). Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί ήταν επίπονο για μένα αφού ήμουν παρούσα-γιατί δεν έφευγα ρωτούν όλοι αλλά έχω μάθει να είμαι ευγενική και δεν ήθελα κιόλας να φανεί ότι με πείραξε. Έγινε ένας χαμός μετά, αυτός (χ) μεθυσμένος να με παίρνει τηλέφωνα και να ζητά συγγνώμη και όλες αυτές οι κατινιές. Του μίλησα και εγώ σκληρά και υποτιμητικά πληγώνοντας τον εγωισμό του και μετά πήρε πίσω τις συγγνώμες του και με έβρισε κίολας. Η φίλη αντέδρασε πάρα πολύ ωραία αφού κλαψούρισε στην αρχή και μετά δεν μου είπε έστω ένα συγγνώμη για όλο αυτό-ήθελε να ζητήσει στον χ συγγνώμη μάλιστα και όχι μόνο αυτό αλλά υποστήριξε κιόλας ότι αν ήταν στην θέση μου θα έκανε κάτι με κάποιον άλλον άγνωστο εκεί και γιατί όχι με κάποιον από τους φίλους του χ ακόμη καλύτερα. Η συμπεριφορά της φίλης μετά από όλα αυτά με πλήγωσε πολύ, τόσα χρόνια κολλητές και με πούλησε κυριολεκτικά για έναν τυχαίο ανώριμο βλάκα και δεν θέλω να συνεχίσω γιατί θα βρίσω πιο πολύ. Η συμπεριφορά της μετά, τα λόγια αλλά κυρίως οι πράξεις της δώσαν την χαριστική βολή για να αποφασίσουμε και οι δύο από κοινού τελικά-εφόσον οι σχέσεις είναι αμφίδρομες- ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα. Το κατάλαβε ότι φέρθηκε αδιάντροπα και με πλήγωσε και έτσι τώρα είναι πρώην φίλη, δεν έχουμε επαφές εκτός από κάτι τυπικά σε γιορτές και... όταν την συναντάω τυχαία!! Το πρόβλημα μου όμως είναι ότι τυχαία συναντώ τον χ άπειρες φορές- ο νόμος του Μέρφυ ή της παγκόσμιας έλξης- και την τελευταία-χθες ήταν πιο επίπονο..στο ίδιο περίπτερο! Aισθάνθηκα τόσο άβολα, όπως και τις προηγούμενες φορές βέβαια π.χ. στιγμιαία στο δρόμο, γιατί ήταν σε κοντινή απόσταση και γιατί ανταλλάξαμε βλέμματα, γέλασε ειρωνικά και έκανε και τον Κινέζο. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που γίνονται τέτοιες συναντήσεις αρχίζω και τρέμω και θέλω να κρυφτώ-να ανοίξει η γη να με καταπιεί! Ευτυχώς που με έπεισε η φίλη μου στο περίπτερο να μείνουμε και να μαστε κυρίες γιατί δεν ξέρω και γω τι θα έκανα-η που θα τον έβριζα ή που θα τον...! Πληγώθηκε ο εγωισμός μου, νιώθω πια τόσες τύψεις και ενοχές για ποιο λόγο ούτε εγώ ξέρω αλλά τέτοια κρίση σαν την χθεσινή δεν έχω βιώσει? Τρόμαξα και ταράχθηκα και προβληματίστηκα! Πού και να πάω αύριο εκεί πάλι, στο ίδιο περίπτερο που τον είχα ξαναπετύχει χθες αλλά και στο παρελθόν, εφόσον είναι η γειτονιά μας, και μόνη κιόλας..Φοβάμαι όταν θα μαι μόνη και δεν θα χω κάποιον να με ηρεμήσει και να με συμβουλέψει τη στιγμή της συνάντησης τι θα κάνω..Ρεζιλίκια, χαμός, φωνές δεν ξέρω.. Μήπως να αλλάξω περίπτερο ή να μην κυκλοφορώ στην περιοχή μου για να μειώσω τις πιθανότητες?? Συγγνώμη για την μακροσκελή διήγηση αλλα περιμένω την άποψή σου Αμπίτσα ..και σεις αναγνώστες δώστε τα φώτα σας! Φιλιά!
Η άποψη μου ως Αμπίτσα είναι ότι αν δεν μπορείς να εξηγήσεις κάτι με τρεις προτάσεις, 1) δεν ξέρεις τι θέλεις να πεις και 2) δεν αξίζει να το πεις. Για να σε βοηθήσω να συντομεύσεις μετέτρεψα την ιστορία σου σε εικόνα:
Και για 13ο μπόνους, μια προσωπική ιστορία με αφορμή την ερώτηση 12, εδώ
Αγαπητή Α, μπα,
Καλησπέρα,
Σήμερα (11.09.13) διάβασα τη 12η ερώτηση της στήλης σου και δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι τόσο αυτή όσο και την απάντηση. Θέλω να σου πω πόσο σημαντική είναι...Φέρεσαι με τόση υπευθυνότητα! Γιατί φαντάζομαι ότι γνωρίζεις ή έστω υποψιάζεσαι πως αυτό το κορίτσι μόνο εσένα μπορεί να ρωτήσει, χάρη στην ανωνυμία.
Αυτά τα πράγματα ντρεπόμαστε να τα πούμε στους φίλους μας. Ξέρουμε ότι είναι λάθος, αλλά όλη η ενοχή μπαίνει μέσα μας. Για να μη γενικεύω, όλη η ενοχή έμπαινε μέσα μου. Έχω περάσει αυτή την τοξική ιστορία, που μετά από κάποια χρόνια μόνο με ασθένεια μπορώ να την παρομοιάσω. Όχι πάντως με έρωτα ή σχέση(Σε καμία περίπτωση σχέση).
Εγώ δυστυχώς ήμουν 18 και ασύλληπτα ρομαντική και άβγαλτη. Περίμενα πρώτα να περάσω στο Πανεπιστήμιο.
Και ναι στην αρχή ξεκίνησε από την εμφάνιση. ''Είσαι γλυκούλα-ομορφούλα, αλλά όχι γυναικάρα, δεν είσαι σέξυ '' , Δεν έχεις και τόσο ωραίο σώμα. Κοίτα τον κ%λο αυτής. Και αυτής . Και αυτής ΄΄.. Και μετά ενώ είχα εσωτερικεύσει τόσο κόμπλεξ, (γιατί για κάποιο μυστήριο λόγο όταν είναι ο πρώτος άντρας με τον οποίο κοιμάσαι τον πιστεύεις),πήγε σε πιο εσωτερικά ζητήματα. ''Όλοι οι άντρες είναι άπιστοι και τους νοιάζει το επιφανειακό σεξ. Ευτυχώς που βρήκες εμένα που είμαι ειλικρινής και στο λέω ξεκάθαρα. Και να ξέρεις όποιος σε πλησιάζει εσένα θα είναι μόνο για αυτό. Για εμένα όμως είσαι η κοπέλα μου ''
Όπως καταλαβαίνεις υπήρχε απάτη, και όπως μπορείς να φανταστείς εγώ τον πίστεψα στα πάντα. Και έβλεπα τις σχέσεις και τον εαυτό μου και τους άλλους άντρες σαν το πιο βρώμικο, εξουθενωτικό και καταστροφικό πεδίο. Οι φιλίες μου , οι σπουδές μου , τα ενδιαφέροντα μου, η οικογένειά μου είχαν γίνει λεπτομέρειες.
Ξεμπέρδεψα ολοκληρωτικά μετά από 3 και χρόνια. Τώρα , μετά από 3 χρόνια, κοιτάζω τις φωτογραφίες μου και κλαίω. Που ήμουν όμορφη, και δεν το πίστευα. Που απομάκρυνα φίλους, που έχασα μαθήματα, διαβάσματα εκδρομές για να κυνηγάω ένα μποέμ μεγαλίστικο Lifestyle που είχε σχεδιασθεί για να ρίχνει γκόμενες. Για τους άντρες που τότε γνώρισα και σχετίστηκα και τους άφησα να αγγίξουν το σώμα μου, και για τους άλλους που απέρριψα.
Και εγώ αναρωτιέμαι. Αυτή την τεχνική την κάνουν επίτηδες ή τους βγαίνει υποσυνείδητα; Το σχεδιάζουν ή απλά είναι έτσι σχεδιασμένοι;
Για το κορίτσι:Τα φεμινιστικά και μεταφεμινιστικά τσιτάτα περισσεύουν. To ότι είσαι η πρώτη μικρή δε σημαίνει τίποτα. Μάλλον δε θα είσαι και η τελευταία. Οι αντοχές και οι αντιδράσεις σου με τον καιρό χάνουν τη δύναμή τους. Απλά κλείνεις κινητό, αλλάζεις σπίτι , ρίχνεις μπουνιές στους τοίχους -κάνεις ότι είναι να κάνεις για να μη το ζήσεις.- It gets better
σχόλια