Μητέρα τραυματία: «Να μη χυθεί άλλο αίμα, έχω χάσει άλλο ένα γιό»

Διαβάζω και εδώ και σε διάφορα άλλα θέματα το "Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις". Δεν είμαι υποστηρικτής της βίας, προτιμώ μια κοινωνία, όπου η δικαιοσύνη θα τιμωρεί παραδειγματικά τους ανθρώπους που επιλέγουν να βλάψουν το διπλανό τους. Αναρωτιέμαι, όμως και το εξής: αυτοί που σπέρνουν διχόνοια σε ολόκληρους λαούς (και στο δικό μας), που κατακλέβουν χώρες ολάκερες και που διαπράττουν όλα τα αδικήματα του Ποινικού Κώδικα και όχι μόνο, πότε θα θερίσουν τα καλούδια που έσπειραν? Γιατί προς το παρόν οι μόνοι θεριστές που βλέπω εγώ είναι πολίτες. Αυτούς δεν τους πιάνει το ρητούλι?

Και συμπληρώνω: όταν εντάσσεσαι σε μια οργάνωση που για να επιβάλει αυτό που πιστεύει έχει ως κύριο όπλο τη βία, κηρύσσει μίσος, επιτίθεται, πλακώνει στο ξύλο, μαχαιρώνει και, τελικά, σκοτώνει, πρέπει να ξέρεις ότι κάποιος μπορεί να σου τη φέρει κι εσένα από εκδίκηση. Τα ανεγκέφαλα χρυσαυγόπουλα με τους μεγάλους μυς και το μικρό τσουτσούνι θα καταλάβουν τώρα ότι δεν είναι οι μόνοι ανεγκέφαλοι που μπορούν να επιτίθενται, να μαχαιρώνουν ή να σκοτώνουν επειδή έτσι γουστάρουν. Θα καταλάβουν ότι υάρχουν κι άλλοι το ίδιο ανεγκέφαλοι που διεκδικούν το ίδιο δικαίωμα. Κι έτσι ανοίγει ο κύκλος της βίας, σαν τα μωρά, "το έκανα γιατί μου το έκανες", αλλά με τραγικά μεγαλύτερες συνέπειες. Κι έτσι, η ένδοξη Ελλάδα που είναι πάνω από 30 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι έχει φάει τ'άντερά της σε λεφτά, χρηματοδοτήσεις κι επιδοτήσεις, οδεύει ένδοξα προς το δρόμο της Βραζιλίας με τις φαβέλες, του Μεξικού και της Ονδούρας, όπου σκοτώνονται μεταξύ τους και δεν τολμάνε να βγουν απ'το σπίτι τους. Μέσα σε αυτό το φανταστικο περιβάλλον, ο Υπουργός Δικαιοσύνης μας, άλλο ένα ξεφτέρι της πολιτικής, της κοινωνιολογίας και της επιστήμης γενικότερα, έπιασε το σφυγμό της κονωνίας και με το που τοποθετήθηκε μας ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει λόγος τα ανωτέρω εγκλήματα μίσους να γίνουν ιδιώνυμα. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνησή μου μου λέει ότι οι νέοι Έλληνες και επιστήμονες του εξωτερικού πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν να την ξαναχτίσουμε από την αρχή. Με μισθούς των 380-480 ευρώ και αν, σε κλίμα μίσους του ενός για τον άλλο, διαφθοράς, ανοργανωσιάς, βίας, έλλειψης ασφάλειας και με το κράτος συνέταιρο, να του δίνω το 50% του μόχθου μου και βάλε, επειδή από την ανικανότητά του τόσα του λείπουν. Σόρρυ, όχι μόνο δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου αλλά για όλα τα παραπάνω μου έχετε στερήσει την όποια περηφάνια που είχα ως Έλληνας. Δεν έχω κανένα λόγο λοιπόν να κουνάω σαν το αυτιστικό σημαιάκια στο Σύνταγμα κατά την μαθητική και στρατιωτική παρέλαση που πλέον κάνουν μόνο στη Ρωσία και τη Βόρεια Κορέα. Γενικώς, πάμε καλά.

Η μάνα είναι πάντα μάνα και ο πόνος της ιερός. Έχει μεγάλες ευθύνες, αλλά δε μπορούμε να απαιτήσουμε να μπορεί να κουμαντάρει έναν 20άρη γιο που φεύγει από την επιρροή της. Όμως, το "να μη χυθεί άλλο αίμα" να το πει πρώτα στο γιόκα της και τους φίλους του. Γιατί, όσο κι αν "καταδικάζουμε τη βία απ'όπου κι αν προέρχεται", ξέρουμε ότι στη ζωή ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις. Αίμα και βία έσπειρε η συμμορία στην οποία εντάχθηκε και βάλθηκε να προστατέψει ο γιόκας της. Να μην κάνει λοιπόν τον ανήξερο ή το θύμα.