________________
1.

τελικά α μπά ο χαρακτήρας διαμορφώνεται μέχρι τα 7 που λένε οι ειδικοί και μετά καμιά αλλαγή; έγινα φίλη στο fb με δυο συμμαθητές μου από το δημοτικό (25χρόνια πριν) και νομίζω πως σοκαρίστηκα βλέποντας το προφίλ τους ,συνειδητοποίησα ότι έχουν τα ίδια ''χουσούρια'' π.χ το αγόρι τον θυμάμαι σαν τον σεξομανή της τάξης, από αυτόν άκουσα τα πρώτα σεξουαλικά υπονοούμενα, και τώρα βλέπω πως βομβαρδίζει το προφίλ του με σεξιστικά αστεία και οι φίλες του είναι όλες ξανθές σιλικονάτες. Το κορίτσι πάλι στα 35 της μάνα 2 παιδιών ποστάρει Ρουβά και γράφει Σάααακηη και ακριβώς έτσι την θυμάμαι να φωνασκεί στην τάξη για διάσημους και άσημους άντρες. Πραγματικά ήταν μια έκπληξη για μένα και απόρησα, μετά από χρόνια, εμπειριών ,σπουδών και συναναστροφών,ο άνθρωπος τελικά δεν αλλάζει; ανώριμη πατάτα

Πόσο λατρεύω το Facebook!

________________
2.

Για ποιο λόγο αρέσουν στους ανθρώπους τα θρίλερ;

Αλήθεια ρωτάω. Δε μπόρεσα να καταλάβω ποτέ. Είναι η αδρεναλίνη; Είναι απλώς μαζοχισμός;

Γιατί να θέλεις να δεις κάτι ανατριχιαστικό / αηδιαστικό / τρομακτικό που πιθανότατα θα σε στοιχειώνει τις νύχτες;- de sou lew

Θα σου πω. Τα θρίλερ αρέσουν επειδή σου δίνουν την ευχαρίστηση της αίσθησης κινδύνου, της αδρεναλίνης και της αναστάτωσης, χωρίς τον πραγματικό κίνδυνο. Φοβάσαι ενώ ταυτόχρονα βρίσκεσαι σκεπασμένος με κουβέρτα και όποτε θέλεις το σταματάς. Για τον ίδιο λόγο τα μελαγχολικά τραγούδια είναι πιο αγαπητά από τα καθαρόαιμα ευχάριστα: γιατί μπορείς να μελαγχολήσεις «τεχνητά», χωρίς να χρειάζεται να υποφέρεις πραγματικά για κάτι. Γιατί έτσι ξεφεύγουμε από μέρες που κατά τα άλλα μας φαίνονται επίπεδες και κάπως βαρετές. Γιατί μας αρέσουν τα σκαμπανεβάσματα ψυχολογίας, γι' αυτό υπάρχουν drama queens, γι' αυτό υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι των άκρων.

(Με τον ίδιο τρόπο εξηγούνται και τα emo).

________________
3.

Άκου φάση! Χωρίσαμε πριν λίγες μέρες, μετά από έναν χρόνο αξιαγάπητης σχέσης -ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας μέχρι τώρα.

Όχι σε διάρκεια, ξέρεις, ο πρώτος που στα μάτια του έβλεπα τα παιδιά που θέλω να κάνω και άλλα τέτοια μελό. Χωρίσαμε πολύ φιλικά, μετά από δική του επιθυμία.

Μέχρι τώρα έχω διατηρηθεί σε ένα κόσμιο επίπεδο, με την αξιοπρέπεια στα ύψη. Όμως φοβάμαι ότι όλη η αυτοσυγκράτηση τα βράδια που θέλω να τον πάρω τηλέφωνο και δεν τον παίρνω, είναι επειδή ακόμα ελπίζω ότι θα γυρίσει.

Σε λίγες μέρες επιστρέφω στη δουλειά, όπου θα τον έχω ΣΥΝΕΧΩΣ μπροστά μου. Πώς θα αποφύγω τις κρίσεις «Σ' αγαπάω, μη μ' αφήνεις» όταν αρχίσω να συνειδητοποιώ το προφανές;

Ότι... χωρίσαμε, δεν έχει άλλο, αυτό ήταν, πάπαλα. Φοβάμαι ότι τα δύσκολα αρχίζουν τώρα...- Vou

Μπορεί, μπορεί και όχι. Θα φανεί. Αυτό που μπορείς να κάνεις από τη μεριά σου είναι να επιτρέψεις στον εαυτό σου να ξεφτιλιστεί και λίγο, δεν τρέχει και τίποτα. Δεν είσαι η βασίλισσα της Αγγλίας για να πρέπει να κρατάς ανέκφραστο πρόσωπο, βρέξει χιονίσει. Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν θα διατηρηθείς σε κάποιο επίπεδο, εκτός από σένα, και νομίζω ότι σε ενδιαφέρει υπερβολικά πολύ, κι αυτό θα σε εμποδίσει να το ζήσεις ώστε να το ξεπεράσεις και τελικά να το ξεχάσεις.
Ναι, το μόνο που έχουμε είναι η αξιοπρέπεια μας, αλλά κι αν πάθεις και καμία κρίση και παρακαλέσεις, η νέα χυλόπιτα θα σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις το προφανές, που είναι δύσκολο να καταπιείς: ότι χωρίσατε, δεν έχει άλλο, και η συνέχεια δεν εξαρτάται καθόλου από το τι θα κάνεις ή τι θα πεις. Μερικές φορές αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Και κάτι που θα σου φανεί χρήσιμο σε πολλούς μήνες από τώρα: δεν ήταν μεγάλος έρωτας, ήταν ο μεγαλύτερος που έχεις ζήσει ως τώρα, η διαφορά είναι τεράστια.

________________
4.

Για πες... Ξέρεις χειρότερο είδος ανθρώπου απ' τον ρουφιάνο;- BOO

Χειρότερο από τον καταδότη, τον σπιούνο, τον ραδιούργο; Ναι. Τον συκοφάντη.

________________
5.

Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι κλαίω πολύ εύκολα. Όχι κλάμα απαραίτητα για ένα άσχημο συμβάν, μπορεί να κλάψω με μία πολύ συγκινητική εικόνα στο διαδίκτυο , στην τηλεόραση ακόμα και με ένα σχόλιο εδώ στη στήλη. Γενικά δεν ήμουν πάντα έτσι, τόσο ευσυγκίνητη, και αναρωτιέμαι αν υποσυνείδητα με επηρεάζει κάτι ή απλά έγινα κλαψιάρα.. Είσαι πολύ ουάουυ και σου στέλνω φιλιά! :*- siga#mhn#klapsw.

Αν κλαις το ίδιο εύκολα και από τα γέλια, χαλάρωσε το σωληνάκι, δεν είναι τίποτα, είναι κάτι που συμβαίνει με τα χρόνια. Με ποιο σχόλιο της στήλης έκλαψες αλήθεια;

________________
6.

Αγαπητη Α, μπα.
Βρισκομαι σε κατασταση εκτακτου αναγκης και θα ηθελα την συμβουλη σου. Προσφατως σκοραρα 23χρονο τζοβενο, πληρως εξοπλισμενο και με ολα τα κομφορ (FYI εγω ειμαι 33). Πριν μπω στο θεμα να πω συγχαρητηρια στους γονεις της νεας γενιας που πλεον τα βγαζουν πανεξυπνα, ομορφα και με εξτρα κινησεις στο κρεββατι (που απορω σε ποια ΙΕΚ τα εχουν στειλει και τα ξερουν σε τετοια ηλικια).
Ο μικρος δειχνει υπερβολικο ενδιαφερον και ενθουσιασμο όταν ειμαστε μαζι ή οταν τον πετυχαινω στο δρομο (και μας αρεσει αυτο) αλλα απο την αλλη κανει 4 ημερες καθε φορα να απαντησει σε ενα
μηνυμα και τρελαινομαι , τρωγομαι με τα ρουχα μου, υποφερω (και ΔΕΝ μας αρεσει αυτο). Ναι την πατησα με το μικρο δυστηχως αφου όταν απαντα ή βρισκομαστε ολα δια μαγειας ξεχνιουνται και ειναι σαν να μην συνεβησαν ποτε (και ντροπη βασικα γιατι το αντιθετο θα επρεπε να συμβαινει).
Η ερωτηση μου ειναι η εξης: συνεχιζω αυτο το roller coaster πανω-κατω καθε φορα ή το παραταω το προτζεκτ;
Επισης θα με βοηθουσες πολυ αν ειχες καποιο ξορκι ή καποιο ματζουνι να του ριξω στον χυμο για να απανταει στα whatsapp πιο γρηγορα.

Ξέρω ότι σου είναι πολύ δύσκολο, αλλά για λίγο ξέχνα ότι είσαι 33 και είναι 23. Ξέχνα το, γιατί αυτό σε κάνει να νομίζεις ότι ζεις κάποια σπουδαία ιστορία. Κάθεσαι και σκας για κάποιον που όταν σε βλέπει περνάει καλά, αλλά όταν δεν σε βλέπει δεν σκάει από το κακό του. Πιθανότατα έχει άλλες ασχολίες και άλλους κινούμενους στόχους που ακολουθεί. Τώρα, πώς σου φαίνεται το πρότζεκτ;

________________
7.

βρε συ αμπά, είμαι 18 χρονών και έχω αρκετές σεξουαλικές εμπειρίες..είμαι στρέιτ και πηγαίνω μόνο με κοπέλες. Πραγματικά μου αρέσουν τα κορίτσια και υπάρχει πάντα αντίδραση εκεί κάτω(δεν το λέω για να το πιστέψω, σε αυτό είμαι σίγουρος) αλλά πρόσφατα αφού με πολιορκούσε και με φλέρταρε συνεχώς ένα παιδί του ίδιου φίλου, εγώ από ευγένεια δεν τον απομάκρυνα κάποια στιγμή με φίλησε και έγινε μια φάση(τίποτα ιδιαίτερο)..εε από τότε σκέφτομαι σεξουαλικά τους άντρες..δεν μου αρέσουν όλοι αλλά με κάποιους νιώθω κάποια έλξη..τέλος πάντων απλώς σκέφτομαι αν πρέπει να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό και να κάνω κάτι με άλλο αγόρι μιας και είμαι σε ηλικία που μπορείς να κάνεις πράγματα χωρίς να τα πολυσκέφτεσαι αλλά από την άλλη φοβάμαι..πολύ να το κάνω..φοβάμαι για τις συνέπειες ..για το αν το μάθει κανείς..δεν ξέρω προβληματίζομαι..ΔΙΑΦΩΤΙΣΕ ΜΕ

υ.γ. είσαι το πρώτο άτομο που του το λέω καθώς και όποιοι το διαβάσουν..ευχαριστώ εκ των προτέρων!- μπερδεμένος έφηβος

Δεν πρόκειται να σου ζητήσει κάποιος να πάρεις θέση ή να διαλέξεις κλαμπ χωρίς δυνατότητα επιστροφής. Δεν χρειάζεται να διαλέξεις ομάδα, ούτε τώρα, ούτε ποτέ. Σε ελκύουν αυτοί που σε ελκύουν, μην αναρωτιέσαι γιατί και πώς γίνεται. Έτσι είναι, και γίνεται. Ως προς αυτό δεν χρειάζεται να σε μπερδεύει τίποτα. Μην προβληματίζεσαι, μόνο άκου τον εαυτό σου, όσο τον ανακαλύπτεις.
Για τις «συνέπειες» τώρα, δεν θα υποκριθώ ότι δεν υπάρχουν. Δεν ξέρω πού ζεις, πόσους ξέρεις, τι σχέση έχεις με τους γονείς σου, τι δυνατότητες και τι περιορισμούς έχεις, οπότε δεν ξέρω για τι είδους συνέπειες μιλάμε. Καλά κάνεις και φοβάσαι, γιατί αυτή η ηλικία όπως λες, είναι κατάλληλη και για μεγάλα λάθη (και όταν λέω «λάθη» φυσικά δεν εννοώ λάθος φύλο του παρτενέρ, αλλά λάθος επιλογή ατόμου). Επίσης, δεν χρειάζεται να δοκιμάσεις ό,τι σκεφτείς, μερικά μπορούν να μείνουν και στη σκέψη. Πάνω από όλα, επαναλαμβάνω, το σημαντικό είναι να έχεις γύρω σου τους κατάλληλους ανθρώπους, και όχι το φύλο τους. Είναι πολύ εύκολο να αποκτήσεις σεξουαλικές εμπειρίες (όπως ξέρεις, όπως λες) αλλά δύσκολο να χτίσεις σχέσεις εμπιστοσύνης. Αν καταφέρεις και τις συνδυάσεις, αυτό είναι το καλύτερο από όλα. Και δεν θέλω να ακουστώ σαν τη μαμά σου, αλλά πάνω από όλα, πρόσεχε την υγεία σου, το σεξ έχει πολλές ευθύνες :)

________________
8.

Αγαπητή μου το πρόβλημά μου έχει ως εξής: είμαι φοιτήτρια στο 2ο έτος (που πλέον έχουν σχηματιστεί οι παρέες πάνω-κάτω και είναι δύσκολο να βρεις και να ενσωματωθείς σε μια άλλη) και ενώ όταν είμαι με την δικιά μου παρέα (8 ατόμων) είναι όλα καλά και όλα ωραία, όταν έρχονται 2 συγκεκριμένα κορίτσια (όχι απαραίτητα μαζί) όλα αλλάζουν! Όλοι γίνονται άλλοι άνθρωποι!!! Γίνονται αυτές αυτομάτως το κέντρο της προσοχής, όλοι ασχολούνται μαζί τους, ψιλοπεριθωριοποιούν άλλα μέλη της παρέας (όπως κατάλαβες ανήκω σε ένα από αυτά) και έτσι έχω σχηματίσει μια αρνητική εικόνα απέναντί τους γιαυτό και δεν κάνω καν τον κόπο να τις γνωρίσω, μη σου πω δεν καταλαβαίνω τι βρίσκουν σε αυτές και τις γουστάρουν τόσο :/ έτσι αναγκάζομαι να φεύγω (γιατί δεν τις αντέχω) διότι ως γνωστών 'καλύτερα να λείπεις παρά να περισσεύεις' τι με συμβουλεύεις να κάνω και πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση αγαπητή συμβουλάτορα?- :(

Όχι, δεν έχουν σχηματιστεί οι παρέες στο 2ο έτος, να δεις που μέχρι το 4ο με τους περισσότερους ούτε γεια δε θα λέτε.

Έλα τώρα, που δεν καταλαβαίνεις τι τους βρίσκουν. Καταλαβαίνεις, και σε εκνευρίζει τόσο πολύ που δεν θέλεις ούτε να το σκέφτεσαι. Μόνο που δεν μας λες τι είναι, κι έτσι δεν μπορώ να σου πω τι θα έκανα στη θέση σου (γιατί ελπίζω να μη μου ζητάς να σου πω τι να κάνεις). Αν είναι το κέντρο της προσοχής επειδή είναι τρομερά γοητευτικές και έξυπνες και αστείες, θα χαιρόμουν και εννοείται θα ήθελα να ήταν φίλες μου. Αν είναι το κέντρο της προσοχής επειδή είναι μοιραίες γκόμενες, δε θα έκανα τίποτα, αυτά περνάνε.

________________
9.

Αγαπητή Αμπά,
Πως θα αντιμετώπιζες έναν άνθρωπο που δε θέλει να δουλέψει; Υπάρχει ένας άνθρωπος στον οικογενειακό μου κύκλο που είναι πλέον 27 χρονών έχει παρατήσει τις σπουδές του και κάθεται όλη μέρα σπίτι των γονιών του μπροστά από έναν υπολογιστή. Αρνείται πεισματικά να δουλέψει λέγοντας πως όποιος δουλεύει είναι κορόιδο και τον εκμεταλλεύονται. Εκβιάζει τους γονείς του ψυχολογικά λέγοντας πως είναι υποχρεωμένοι να τον συντηρούν εφόσον τον γεννήσανε και τους συμπεριφέρεται με άσχημο λεκτικό τρόπο. Η ψυχολόγος πρότεινε να φύγουν οι γονείς από το σπίτι και να μείνει μόνος του ώστε να αναγκαστεί να βρει δουλειά και κάποιον τρόπο να επιβιώσει.... η μητέρα του αρνείται γιατί φοβάται μην κάνει κάποιο κακό στον εαυτό του...
Προσπάθησα να μιλήσω μαζί του και να του δώσω να καταλάβει ότι όλοι οι άνθρωποι δουλεύουν και ότι υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων ακόμα και στην σημερινή κατάσταση της Ελλάδας που είναι ευχαριστημένοι από τις δουλειές τους. Του έδωσα απτά παραδείγματα αλλά αρνείται να τα δεχτεί. Κάποια στιγμή συμφώνησε να πάει και ο ίδιος σε μια ψυχολόγο που είναι παράλληλα και επαγγελματική σύμβουλος η οποία του ανέφερε πως και ο σύζυγος της είναι άνεργος πράγμα που οδήγησε στην αμφισβήτηση των ικανοτήτων της λέγοντας πως «Αφού δεν μπορεί να βρει δουλειά στον άντρα της θα βοηθήσει εμένα;» Από τότε δεν δέχεται να πάει σε οποιονδήποτε ειδικό.
Βρήκαμε κάποια τηλέφωνα υποστήριξης που μπορούν να καλέσουν οι γονείς αλλά και πάλι δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να υπάρξει σωστή βοήθεια μέσω τηλεφώνου.
Δεν ξέρω τι άλλο μπορούν να κάνουν οι γονείς και γενικά εμείς οι κοντινοί του άνθρωποι... Οποιαδήποτε συμβουλή θα ήταν δεκτή  ...-βοήθεια άεργος

Ως τρίτος άνθρωπος δεν μπορείς να κάνεις περισσότερα από αυτά που νομίζω ότι ήδη έχεις κάνει. Είναι παραπάνω από φανερό ότι χρειάζεται βοήθεια από ειδικό και μοιάζει σα να χρειάζεται ψυχίατρο. Όμως αυτά τα θέματα, όταν πρόκειται για ενήλικα 27 χρονών, είναι πολύ δύσκολα. Οι μόνοι που πραγματικά μπορούν να κάνουν κάτι είναι οι γονείς του.
Δεν μπορείς να πεις κάτι στον ίδιο που θα τον κάνει να αλλάξει τρόπο σκέψης, δεν είναι τα λόγια που θα κάνουν τη διαφορά. Μίλα με τους γονείς, πάρτε τηλέφωνο σε κάποια υπηρεσία και ναι, μπορούν να δώσουν συμβουλές από το τηλέφωνο, καλύτερες από αυτές που θα σου δώσω εγώ.

________________
10.

Αχ, Α, μπα... ΕΠΕΙΓΟΝ!! Τί κάνεις όταν φτάνεις σε μια ορισμένη ηλικία (είμαι 39), έχεις δημιουργήσει οικογένεια, έχεις στρωμένη δουλειά και ξαφνικά αποκτάς τάσεις φυγής; Έρχονται μέρες που απλά θέλω να φτιάξω τη βαλίτσα μου, να καθησυχάσω τα παιδιά και το σύζυγο και να εξαφανιστώ, για λίγο ή πολύ, δεν ξέρω. Σημαίνει ότι κάπου το πήρα λάθος, κάπως-κάποτε δεν εκτίμησα σωστά τις ανάγκες-επιθυμίες μου, κάπου με πήρε η μπάλα; Η' απλά "το' καψα"; Πάντα νόμιζα ότι ψιλοήξερα τον εαυτό μου αλλά αυτό το συναίσθημα του "εγκλωβισμού" με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο. Και τί εννοούμε πια με τη φράση "περνάς κρίση μέσης ηλικίας";-Μήπως ξέρεις από βέσπα;

Εννοούμε ότι εκεί γύρω στην ηλικία που βρίσκεσαι, και για τα επόμενα 20 χρόνια, μπορεί να έρθει η ανίκητη επιθυμία να προβείς σε σημαντικές αλλαγές στις βασικές πτυχές της ζωής, όπως στην καριέρα, στην ισορροπία ζωής-καριέρας, στο γάμο, στις σχέσεις, ή στην εξωτερική σου εμφάνιση. Οπότε ναι, μάλλον αυτό έχεις πάθει.
Αν σε βοηθάνε τα εγχειρίδια, μπορείς να το εξερευνήσεις, όσο καταλάβεις το μηχανισμό, τόσο θα καταλάβεις γιατί σκέφτεσαι αυτά που σκέφτεσαι. Είναι μια περίοδος μετάβασης που κάπου θα σε βγάλει, για να σε βγάλει κάπου με ασφάλεια, πρέπει να το εξερευνήσεις με προσοχή. Αν δεν μπορείς μόνη σου, (που μάλλον δε θα μπορείς, είναι μεγάλο το πατατράκ), βρες έναν καλό ψυχολόγο/ψυχίατρο να λες αυτά που σκέφτεσαι χωρίς να φοβάσαι την κριτική ή την απόρριψη.

________________
11.

στο α, μπα της 30/9/2013 κ ερώτηση 7 για την απώλεια αγαπημένων από που είναι το απόσπασμα της απάντησής σου: "Κάπου είχα διαβάσει την καλύτερη περιγραφή για τον θάνατο των αγαπημένων μας: ο θάνατος τους δημιουργεί μια τεράστια τρύπα στο έδαφος που πατάμε. Στην αρχή δεν την βλέπουμε και πέφτουμε συνέχεια μέσα, χτυπώντας πάντα το ίδιο δυνατά, πλημμυρισμένοι από την ίδια έκπληξη. Η τρύπα δεν κλείνει ποτέ. Αυτό που μαθαίνουμε με τα χρόνια, είναι να την βλέπουμε και να περπατάμε γύρω της, χωρίς να πέφτουμε μέσα"?-Βασιλική Π.

Εμ, αν θυμόμουν πού το είχα διαβάσει, δεν θα το είχα γράψει;

________________
12.

Πες μου λίγο είναι τόσο κακό για ένα κορίτσι να βλέπεις τσόντες; Καμία από τις φίλες μου δεν βλέπει ή έστω δεν το παραδέχεται!!! Σε όποιο αγόρι το λέω τρελαίνεται δηλαδή αυτοί γιατί μπορούν να βλέπουν τελείως απενοχοποιημένα και εμείς όχι..πραγματικά την βρίσκω με αυτές.

btw..εσυ βλέπεις?? ;P ελπίζω να μην γίνομαι αδιάκριτη, φιλάκια-κοριτσι μαλαμα

Θέλεις να σου πω γιατί τα αγόρια πιστεύουν ότι πρέπει να ζητάνε συνεχώς σεξ γιατί αλλιώς θα πάθουν καμιά ζημιά ενώ τα κορίτσια πιστεύουν ότι πρέπει να το δίνουν με το σταγονόμετρο και να το ευχαριστιούνται μόνο με αυτούς «που έχουν ερωτευτεί;» Ή θέλεις να σου δώσουμε συγχαρητήρια που είσαι απελευθερωμένη και βλέπεις τσόντες; Γιατί και τα δύο αποτελέσματα του ίδιου συστήματος είναι.

Εγώ πιστεύω ότι οι τσόντες είναι θλιβερές και καταθλιπτικές, αν δεν είναι κωμικοτραγικά γελοίες. Κάποιοι από τους «σταρ» καταλαβαίνουν τι κάνουν και έχουν την ευθύνη του εαυτού τους, αλλά φοβάμαι ότι είναι πολύ μικρό το ποσοστό. Οι υπόλοιποι...

Σας αφήνω με μουσική και με μια πρόταση: διαβάζω το καινούριο βιβλίο της Donna Tartt, the Goldfinch, που θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τον τίτλο "η καρδερίνα" (υποθέτω). Σας λέω ότι είναι το βιβλίο της χρονιάς. Είναι χίλιες φορές καλύτερο από τη "Μυστική Ιστορία" (τον "Μικρό Φίλο" δεν τον σχολιάζω καν), ωρίμασε η γραφή της σαν το σπάνιο καλό κρασί. Είναι απίθανο, πραγματικό και σουρεαλιστικό μαζί.