[Από τη Τζούλη Αγοράκη]
Η Ευαγγελία είναι συνεργάτιδα στο «Yesterday s Bread», στο μαγαζί με τα μεταχειρισμένα ρούχα της Καλλιδρομίου και είναι σαν κινητή διαφήμιση του μαγαζιού. Ντυμένη με vintage από την κορυφή μέχρι τα νύχια, σαν να πηγαίνει σε κάστινγκ για ταινία εποχής του Άιβορι. «Έχεις πάρει τον ρόλο σου πολύ στα σοβαρά» της λέω, και γελά.
Τα μεταχειρισμένα ρούχα ήταν πάντα το «ψώνιο» της. Έτρεχε στις αγορές του κόσμου και της άρεσε να ανακαλύπτει θησαυρούς. «Τα ρούχα που αλλάζουν χέρια είναι σαν να σου διηγούνται μια ιστορία», μου λέει συνωμοτικά. «Και δεν σιχαίνεσαι;» την ρωτάω γιατί ξέρω ότι αυτή είναι η ερώτηση που καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα όλων όσων αγαπάμε τα μεταχειρισμένα. «Τι να σιχαθώ, περνάνε από κλίβανο».
Με την λέξη κλίβανος δείχνω να καθησυχάζομαι, μα δεν της αποκαλύπτω ότι έτσι και αλλιώς εγώ τα φοράω και «ακλιβάνωτα» και ότι θα ’τρωγα και κατσαρίδες αν ήταν να φορέσω ένα Yves Saint Laurent φόρεμα του ’70. Το διαμέρισμά της στα Εξάρχεια είναι ένα ιδιωτικό σύμπαν νευρώσεων. Ένα μικρό μουσείο χαμένων αισθήσεων, γεμάτο με κοριτσίστικα καμώματα που έχουν ποτίσει μέχρι και τους τοίχους. Φουλ στις εμμονές, φουλ και στην αντίκα, αλλά δεν το λες παλαιοπωλείο, γιατί όλα αυτά τα έχει ταιριάξει με το πολυπληθές εγώ της.
Αντικείμενα αγορασμένα από παζάρια, παλιά παιχνίδια, τρενάκια, καπέλα, παπούτσια. Είναι απ’ αυτά τα σπίτια που χαζεύεις και όλο ρωτάς «και τώρα αυτό πού το βρήκες; Μόνο πέντε ευρώ!;» Από τα τρενάκια και τα παιδικά παιχνιδάκια με περνάει με άνεση στη συλλογή της με ρομπ ντε σαμπρ και ζαρτιέρες του μεσοπολέμου και εκεί βλέπω το γλυκό κορίτσι να μεταμορφώνεται μέσα σε δευτερόλεπτα σε βαμπ, πολύ βαμπ γυναίκα. «Αυτά είναι γούστα!» σκέφτομαι και νιώθω ότι πρέπει να αποκτήσω τουλάχιστον μια σιθρού ρόμπα.
Η ιστορία της Ευαγγελίας ξεκινά στην Κόρινθο πριν από τριανταπέντε χρόνια. Η οικογένειά της μετακομίζει στον Πειραιά και η ίδια αργότερα θα σπουδάσει Μηχανικός στη Πάτρα. Τα λιμάνια όπου μεγάλωσε της ανοίγουν την όρεξη για ταξίδια. Σπουδάζει μηχανικός, αλλά δεν της αρέσει η δουλειά, έτσι τα εγκαταλείπει όταν η συνήθεια αρχίζει να την πλακώνει. «Μου έδωσε μεγάλη δύναμη στη ζωή που άφησα το επαγγελματικό βόλεμα και με ξεβόλεψα, είναι καλό πού και πού να ξεβολεύεσαι».
Έτσι και αλλιώς έχει μάθει από πολύ μικρή να ζει και να βιοπορίζεται μόνη της. «Ενώ σπούδαζα, έκανα παράλληλα τρεις δουλειές, ποτέ δεν αγχώθηκα για τα χρήματα. Έχω την αίσθηση ότι πάντα κάτι θα βρίσκεται όταν είσαι ανήσυχος».
Της αρέσει να περπατάει, να βλέπει ταινίες, να ακούει ορχηστρική μουσική. Λατρεύει το θερινό σινεμά και φυσικά τα παλιά ρούχα και αντικείμενα. Ο Στράτος, ο ιδιοκτήτης του Yesterday’s Bread, είχε χρόνια το μαγαζί και ήταν από τους πρώτους που έφερνε μεταχειρισμένα από την Ολλανδία. Η Ευαγγελία ήταν συστηματική πελάτισσα και είχαν φιλικές σχέσεις. Κάποια στιγμή που είχε χρόνο, προθυμοποιήθηκε να του φτιάξει την χαοτική αποθήκη και επειδή είναι οργανωτική, την έφερε σε κουμάντο. Ο Στράτος την είδε σαν καλή του νεράιδα, το ένα έφερε το άλλο και έτσι έμεινε για τις παραλαβές. Tην πήρε μαζί και σε ένα ταξίδι και με τούτα και με κείνα και επειδή η Ευαγγελία είναι γάτα με πέταλα, γίνανε συνεργάτες. «Έφερα μια κοριτσίστικη νότα στο μαγαζί, ο Στράτος ήταν χέβι μέταλ κατάσταση, με μπύρες και αντροπαρέες», λέει.
Τα ρούχα τα φέρνουν αποκλειστικά από το Παρίσι και το Άμστερνταμ, δυο πόλεις με παράδοση στα μεταχειρισμένα και μένει εκεί βδομάδες ψάχνοντας. Θέλει να έχεις μάτι, αλλά και υπομονή.
Στο μαγαζί βρίσκεις πάνω από 1800 ρούχα, αντρικά και γυναικεία, καπέλα, τσάντες, ζώνες και πάνω από 200 ζευγάρια παπούτσια. Αγοράζω συλλεκτικά all star με πέντε ευρώ και ένα καπέλο του μεσοπολέμου με δέκα. Η ίδια μου λέει ότι με την κρίση βλέπεις να έρχεται στο μαγαζί και κόσμος και από τα βόρεια προάστια. Ένας κύριος βρήκε παλτό Βurberry’s με εκατό ευρώ, όταν στο μαγαζί έκανε 1000. Όρεξη να έχεις και μάτι να ξέρει να ξετρυπώνει. Είναι και σαν παιχνίδι, κάθε τι είναι μοναδικό και εσύ καλείσαι να βρεις τους δικούς σου παπάδες.
Συμβουλές για επίδοξους αγοραστές
-Να κάνεις focus σ’ αυτό που επιθυμείς. Επειδή υπάρχει μεγάλη πληροφορία, αν αρχίσεις να τα βλέπεις όλα, χαώνεσαι, παθαίνεις πανικό και μπουχτίζεις μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά. Είναι ωραίο να πεις κοιτάω για αθλητικά. Κοιτάω για τζιν. Όχι όλα μαζί.
-Δεν χρειάζονται οικονομικά παζάρια, πάντα κόβουμε από την αναγραφόμενη τιμή, και υπάρχουν κάθε μέρα είδη σε προσφορά. Καμιά φορά, το παζάρι λειτουργεί αρνητικά
-Να μην φοβάστε να δοκιμάζετε παπούτσια. Είναι όλα απολυμασμένα και δεν υπάρχει κίνδυνος για μύκητες.
-Να το αγοράζουν, να το βλέπουν με την ησυχία τους στο σπίτι τους και. αν δεν τους αρέσει, να το γυρίζουν πίσω.
Αφήνω την πολύ ιδιαίτερη Ευαγγελία στις μουσικές της και στον ρετρό κόσμο της. Της εύχομαι να βρει έναν μεταχειρισμένο έρωτα που να ’ναι σαν καινούργιος, εντελώς στα μέτρα της.
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Ακρίβος
σχόλια