________________
1.

Εγώ πόσες πιθανότητες έχω να δώσω τις δικές μου απαντήσεις σε ερωτήσεις της στήλης; Αλήθεια λέω ότι ψήνομαι τρελά. Θέλω να δω τη διαδικασία from the other side.

(αν όντως υπάρχει πιθανότητα να γίνει η επιθυμία μου πραγματικότητα, mail me)
Love ya-Θανάσης

Κοίτα Θανάση. Αρχικά δεν ήθελα να το αναθέσω σε κανέναν αναγνώστη γιατί έτσι θα ξεχώριζα κάποιον και δε μου φαίνεται σωστό. Μετά που το ξανασκέφτηκα είπα ότι θα μπορούσε να γίνει ψήφισμα από τους αναγνώστες για το ποιος αναγνώστης θα το κάνει, κι έτσι δεν θα είχα εγώ την ευθύνη της απόφασης. Αν συμφωνείτε, πείτε μου.

Τώρα για να σε ψηφίσουν οι αναγνώστες πρέπει να μας δείξεις ένα δείγμα γραφής ή παρουσίας, φαντάζομαι, γιατί ποιος θέλει γουρούνι στο σακί;

________________
2.

ρε αμπα,
γιατί να λέμε ότι πάμε να βαλουμε τον αντρα σε καλουπια η δεν ξερω γω τι...αφου πλεον δεν την θελουν την γυναικα στην καθημερινοτητα τους.ΔΕΝ ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΝ!δεν φλερταρουν οπως παλια, δεν διεκδικουν οπως λιγα χρονια νωριτερα, δεν θελουν σχεση βρε παιδι μου!δεν ξερω τι φταιει..το οτι δεν εχουν χρηματα...ισως...και να μην ακουω οτι οι γυναικες ειναι ευκολες η απελπισμενες..και αυτο αποτελεσμα της συμπεριφορας τους ειναι.και οι απογοητευσεις ειναι συνεχομενες, συνεχομενες, συνεχομενες..εχω λυγισει αμπα...και δεν μου λειπει τιποτα για να εχω ενα ομορφο φλερτ, ουτε για να μην κανω ερωτα τα βραδια.δεν εχω ερωτηση-:(

Αν δεν φλερτάρουν όπως παλιά (αν και για να ισχύει αυτό πρέπει να είσαι πάνω από 120 χρονών) συμβαίνει επειδή πλησιάζεις στη ζώνη που σύμφωνα με τα σεξιστικά στερεότυπα χτυπάνε κάτι καμπανάκια στις γυναίκες και οι άντρες πρέπει να έχουν ήδη μεταμορφωθεί σε μπρατσωμένους προστάτες αλλά ευαίσθητους και με κοστούμι.
ΟΧΙ ΜΗ ΛΥΓΙΖΕΙΣ. Αλήθεια, μη λυγίζεις. Όντως δε σου λείπει τίποτα. Μόνο λίγη τύχη χρειάζεται, να βρεθείς στον σωστό χώρο την κατάλληλη στιγμή, όταν θα βρίσκεται και ο εκλεκτός εκεί. Είναι ζήτημα χρόνου αυτό, αλλά πρέπει να είσαι έτοιμη για να το καταλάβεις όταν συμβεί. Φρόντιζε τον εαυτό σου και μη λυγίζεις.

________________
3.

Αγαπημένη μου Α,μπα,
αυτό που πρόκειται να σου περιγράψω δεν είναι ακριβώς πρόβλημα ή απορία, πιο πολύ θέλω τη γνώμη σου γιατί από όσα διαβάζω θεωρώ ότι θα με βοηθήσει. Λοιπόν, την περίοδο μετά το τέλος των σπουδών και της έναρξης της "ενήλικης" ζωής μου συνειδητοποίησα πως με τους περισσότερους ανθρώπους που έκανα παρέα πλέον δεν μπορώ. Ο λόγος δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, που επί της ουσίας ποτέ δεν υπήρχαν, απλώς πλέον δεν μπορώ να συνυπάρχω με άτομα που δε με βοηθούν να εξελιχθώ. Δε γίνεται να μην μπορείς να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση (για οποιδήποτε θέμα),δε γίνεται να είμαστε σε μια ιδιαίτερα παραγωγική ηλικία (σχεδόν 30) και να μην έχουν άποψη για τίποτα και να βγαίνουν έξω και να χαζολογάνε σαν 17χρονα.Βαριέμαι.Νομίζω ότι λόγω των ενδιαφερόντων μου και των όσων έχω κάνει τα τελευταία χρόνια, έχω ξεφύγει σε πνευματικό επίπεδο ενώ οι άλλοι έχουν παραμείνει στάσιμοι με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βρεθώ μαζί τους πουθενα (δεν το λέω με καθόλου ψωνίστικο ύφος, αλήθεια).Να φανταστείς ξαναέδωσα εξετάσεις και πέρασα σε μια σχολή που πάντα ήθελα μπας και σε ένα καινούριο περιβάλλον μπορέσω να βρω ανθρώπους διαφορετικούς, με παρόμοιες ανησυχίες και ενδιαφέροντα. Και εκτός από αυτό μου αρέσει να κάνω παρέα με ανθρώπους μεγαλύτερους έως και πολύ μεγαλύτερους, πράγμα που φαίνεται περίεργο στους άλλους αλλά εμένα με ευχαριστεί. Έχω πρόβλημα λες: Είμαι απροσάρμοστη; Α και κάτι ακόμα: ξαναβρέθηκα με μια παλιά καθηγήτριά μου που πάντα εκτιμούσα ιδιαίτερα με την οποία άνετα θα έκανα παρέα. Λες είναι καλή ιδέα να της πω να πάμε για καφέ; Τι κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις που θες να διατηρήσεις με κάποιον μια πιο συχνή επαφή ή να αρχίσεις μια καινούρια φιλία: Δε μου ξανατύχει. Επίσης είναι 20 χρόνια μεγαλύτερη αν έχει σημασία. Ευχαριστώ εκ των προτέρον και σορρυ για τη μεγάλη έκταση.

Ναι, δεν χρειαζόταν τόση ανάλυση. Δεν έχεις πλέον κοινά με τους φίλους σου – δεν είναι και ιδιαίτερα σπάνιο, και δε χρειάζεται να βγει κάποιος φταίχτης για να γίνει αυτό, μην το προσπαθείς τόσο, απλώς δεν ταιριάζετε. Μην τους θάβεις κι από πάνω, και μην εξηγείς τόσο λεπτομερειακά γιατί είσαι καλύτερη από αυτούς, δίνεις την ανάποδη εντύπωση, ειδικά όταν συμπληρώνεις «δεν το λέω με καθόλου ψωνίστικο ύφος» γιατί τραβάς ακόμη περισσότερο την προσοχή σε αυτό που θέλεις –υποτίθεται- να αποφύγεις. Και παρεμπιπτόντως, δεν ξέρω ποιοι είναι οι «άλλοι» που παραξενεύονται που σε ευχαριστεί όταν κάνεις παρέα με μεγαλύτερους, αλλά κράτα και μικρό καλάθι για την περίπτωση που αυτοί οι άλλοι βρίσκονται μόνο στη φαντασία σου. Οι άλλοι, σε γενικές γραμμές, για να μην πολυλογώ, δεκάρα δε δίνουν για το τι κάνεις, εκτός αν μπορεί να μεταμορφωθεί σε πικάντικο κουτσομπολιό.

Ωραία. Τώρα που ψάχνεις καινούρια παρέα, δεν υπάρχουν κανόνες. Όταν βρεις αυτούς που σου κάνουν κούκου, τους ζητάς να πάτε για καφέ. Προετοιμάζεσαι και για χυλόπιτες και δοκιμάζεις.

________________
4.

Σερφάροντας έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό:

Δεν πρόκειται βέβαια για κάποια επιστημονική ανάλυση της ψυχολογίας του εσωστρεφούς, ούτε μπορώ να επικαλεστώ τις προσωπικές μου εμπειρίες και παρατηρήσεις για να προσδώσω κύρος
στο εν λόγω σχήμα, αλλά ομολογώ ότι με προκάλεσε αρκετά ώστε να εκφράσω δημόσια τον εξής προβληματισμό: Αναρωτιέμαι λοιπόν, υπάρχει μια γενικότερη τάση να παρουσιάζονται οι εσωστρεφείς ως άτομα που χρίζουν ιδιαίτερης συμπεριφοράς; Σύμφωνα με τη λογική του παραπάνω σχήματος προκειμένου να τα πάει κανείς καλά με κάποιον εσωστρεφή χαρακτήρα, κι εφόσον ο ίδιος είναι εξωστρεφής, καλείται να προσαρμόσει τη συμπεριφορά του στις ανάγκες του δεύτερου. Κανένας βέβαια δεν σε αναγκάζει να το κάνεις αυτό, αλλά έστω ότι το κάνεις γιατί ενδιαφέρεσαι συνολικά για έναν άνθρωπο, και η εσωστρέφεια του δεν είναι το α και το ω. Γιατί να μην δούμε τα
πράγματα και λίγο ανάποδα όμως; Ο εξωστρεφής δεν έχει ανάγκη κάποιας αντίστοιχης συμπεριφοράς που να καλύπτει τις ανάγκες αυτής της πλευράς του χαρακτήρα του; Η μήπως πρόκειται για ένα μύθο του εσωστρεφούς ως ιδιαίτερου και του εξωστρεφούς ως φυσιολογικού; Μου δημιουργείται η αίσθηση μιας διάκρισης που λειτουργεί εις βάρος του εξωστρεφούς. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για μια σαφώς διατυπωμένη ερώτηση αλλά για σκέψεις που αναζητούν συμπληρωματικές σκέψεις.
Sibyl Vane

Πολύ μου αρέσει αυτό που έθιξες, θα ήθελα να ήμασταν από κοντά μαζί και με λίγο τζιν τόνικ για να το αναπτύξουμε, αλλά θα βολευτούμε κι έτσι.

Νομίζω ότι η διάκριση υπέρ του εσωστρεφούς προκύπτει από την παραδοχή ότι ο εξωστρεφής θα καταφέρει πολύ πιο εύκολα να κάνει νέες γνωριμίες και να προσαρμοστεί σε νέο περιβάλλον. Οι διασκεδαστικοί άνθρωποι είναι πιο ελκυστικοί στα μάτια των άλλων και αυτό τους διευκολύνει αρκετά τη ζωή.

Λες να είναι η παραδοχή αυτή λάθος; Εμένα σωστή μου φαίνεται. Όταν κάποιος δεν ανοίγεται απαιτείται ενέργεια για να τον ξεκλειδώσεις. Πόσο πιθανό είναι να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που έχουν να ξοδέψουν αυτό το ποσό ενέργειας για να κάνουν κάποιον να μιλήσει, παίρνοντας το ρίσκο ότι αυτός, και να μιλήσει, δεν θα έχει τίποτα ενδιαφέρον να πει; Είναι προτιμότερο το κάλλιο πέντε και στο χέρι (ο εξωστρεφής που ξέρεις αν σου κάνει ή όχι χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσεις προσωπική προσπάθεια) παρά το δέκα και καρτέρει (ο εσωστρεφής που μπορεί να είναι και μάπα το καρπούζι όμως).

Η κριτική που προκύπτει είναι «τόσο πολύτιμη είναι η ενέργεια σου και δεν θέλεις να την ξοδέψεις;» Κατά τη γνώμη μου, ναι, είναι εντελώς πολύτιμη. Όλη η φύση διαπνέεται από την εξοικονόμηση ενέργειας. Η ενέργεια μας είναι λίγη γιατί τρώγεται από ουρές στην εφορία, από διαπραγματεύσεις, από αρνήσεις και χίλια δυο άλλα, δε ρισκάρουμε εύκολα την απώλειά της, δεν είναι κάτι που κάνει κανείς εύκολα μετά από μια ηλικία. Αυτό πρέπει να το έχουν υπόψη τους οι εσωστρεφείς όταν νιώθουν απογοήτευση από τους άλλους, νομίζω.

________________
5.

Γατί η πονηριά θεωρείται από κάποιους προνόμιο; Είναι εξυπνάδα ή χαζομάρα ;
-semi-

Τα συνώνυμα που βρήκα για τη λέξη είναι τα εξής:

ατσίδας • εξυπνότατος • ευφυής • ικανότατος •κουνάβι • μουστέλα • πανούργος •

Δηλαδή η πονηριά, όπως λέει η γλώσσα μας, είναι κάτι που συνδυάζεται με την εξυπνάδα, αλλά είναι η εξυπνάδα του είδους που χρωματίζεται από επίθετα όπως «πανούργος», «δολερός», «φιλύποπτος». Είναι αυτός που είναι «αρκετά έξυπνος, ώστε να μην εξαπατάται» αλλά και «που επινοεί πλάγιους τρόπους και τεχνάσματα για να πετύχει τους στόχους του». Αυτοί που κυρίως θεωρούν την πονηριά προτέρημα είναι οι υπόλοιποι πονηροί.

Για τον πονηρό που δεν είναι και πρώτο μυαλό υπάρχει ξεχωριστή θαυμάσια λέξη, ο κουτοπόνηρος.

________________
6.

Αυτός 37 εγώ 26, μαζί εδώ και δυο μιση χρόνια. Αν και δεν ρωτάω ποτέ και τίποτα - απο τα λιγα που έχει πει από μόνος του - έχω καταλάβει ότι και οι προηγούμενες σχέσεις ήταν με μικρότερές του, αλλά πρώτη φορά μαζί μου με τόσα χρόνια διαφορά. Του έχουν ΄ξεφύγει' κατά καιρούς σχόλια του τύπου 'οι φίλοι μου με ζηλεύουν που έχω βρει μικρότερη πάλι'...Ξενερώνω απίστευτα στην σκέψη ότι ένας από τους λόγους που είναι μαζί μου είναι αυτός. Κατά τα άλλα είμαι ευτυχισμένη...Πιστεύεις ότι πρέπει να με προβληματίζει το θέμα;

Να σε προβληματίζει μόνο αν συνδυάζεται και με άλλα στοιχεία προς την κατεύθυνση που σε ξενερώνει. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί να είναι pattern, αλλά μπορεί και το pattern να είναι τελικά αθώο.
Και όταν λέμε «οι προηγούμενες σχέσεις του» μερικές φορές εννοούμε «οι δύο που ξέρω εγώ», οπότε αναρωτήσου και αν τα βλέπεις τα πράγματα στη σωστή προοπτική.

________________
7.

τι είναι για σένα η αγάπη?

Το νόημα της ζωής.