________________
1.

κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον και λέω την καταγωγή μου παρατηρώ αυτόματα αλλαγή στην συμπεριφορά και εκφράσεις τύπου ''και δεν σου φαίνεται''...Είναι σαν να μην σου αφήνουν περιθώριο να σε γνωρίσουν ως άνθρωπο και μετά να βγάλουν τα συμπεράσματα τους. Το τελευταίο διάστημα όταν γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους αποφεύγω να αναφέρομαι σε αυτό αλλά αισθάνομαι ψεύτρα..Και ερωτώ : καλύτερα ψεύτρα και αποδεκτή ή ειλικρινής και στο περιθώριο;- Αγαπητή Α,μπα

Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να προκύπτει πόσο σύντομα το ζήτημα της καταγωγής σε νέες γνωριμίες ώστε να έχεις βγάλει και συμπεράσματα. Δε λέω ότι δεν υπάρχει ρατσισμός, φόβος του ξένου και τα λοιπά, αλλά νομίζω ότι επίσης βιάζεσαι να το αναφέρεις για να επιβεβαιώσεις αυτό που φοβάσαι ότι θα γίνει.
Καταλαβαίνω τι κάνεις, το κάνουν πολλοί όταν ζουν σε άλλη χώρα ή όταν αισθάνονται ξένοι με οποιονδήποτε τρόπο (σε ηλικία-σε καταγωγή-σε μόρφωση). Βιάζονται να το πουν για να δουν την αντίδραση του άλλου, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να τον κατατάξουν κάπου ανάλογα με την αντίδραση. Αυτό για το οποίο κατηγορείς τους άλλους; Κι εσύ κάνεις ακριβώς το ίδιο.

Κάνε μου μια χάρη: την επόμενη φορά που θα πεις την καταγωγή σου να είναι επειδή κάποιος σε ρώτησε άμεσα και ξεκάθαρα «από πού είσαι», αλλιώς μην το λες. Δεν είσαι ψεύτρα επειδή δεν βιάζεσαι να πεις από πού κρατάει η σκούφια σου. Ψεύτρα είσαι όταν λες ψέματα.

________________
2.

Αγαπημένη Λένα θα ήθελα τη βοήθεια τη δική σου και των αναγνωστών σου. Πρόσφατα έπαθα κάτι που δεν το εύχομαι σε κανένα άνθρωπο! Μια κρίση πανικού τόσο ισχυρή που κυριολεκτικά παρέλυσα, τα χέρια μου έπαθαν αγκύλωση και τραύλιζα παρακαλώντας τους δικούς μου να φέρουν κάποιον να μου κάνει μια ηρεμιστική. Πήρα το πρώτο μου lexotanil, και στάνιαρα. Ξέρω τι προκάλεσε την κρίση. Επίσης κρίσεις πανικού παθαίνω από τα 15 . Πάντα έλεγα πως θέλω να πάω σε ειδικό. Νομίζω πως δεν παίρνει άλλη αναβολή. Ζω στη Θεσσαλονίκη και αναρωτιόμουν αν κάποιος γνωρίζει κάποιον καλό ψυχολόγο με ειδίκευση στις φοβίες, τις κρίσεις πανικού, τις αυτοκαταστροφικές τάσεις, τις διατροφικές διαταραχές ή τέλος πάντων κάποιον που ξέρει τι του γίνεται γιατί δεν έχω αντοχή για πειράματα. Τέλος γνωρίζει κάποιος το κέντρο ψυχικής υγείας Θεσσαλονίκης; Να απευθυνθώ εκεί ή θα γίνω το πειραματόζωο άπειρων γιατρών; Ελπίζω να μην διαβάζομαι απαιτητικός, είμαι απλά κουρασμένος και απογοητευμένος. Σας ευχαριστώ προκαταβολικά.- schizo?

Το ψευδώνυμο που διάλεξες δείχνει ότι δεν είσαι ενημερωμένος και κάνεις συνειρμούς που δεν ισχύουν. Ναι, σίγουρα πρέπει να πας σε ειδικό, είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και εσύ τον χρειάζεσαι γιατί πετάς μέσα και τις αυτοκαταστροφικές τάσεις και τις διατροφικές διαταραχές – όλα στο τσουβάλι, φύγαμε! Σιγά μη γίνεις πειραματόζωο για κρίσεις πανικού. Πρέπει να πάθεις κάτι αρκετά πιο πρωτότυπο για να γίνουν πειράματα πάνω σου.

Δεν ξέρω αν είναι σωστό να γραφτούν συγκεκριμένα ονόματα στα σχόλια, αλλά το κέντρο ψυχικής υγείας στη Θεσσαλονίκη το βρίσκεις και με google.

Άσε το mail σου για να σου απαντήσουν όσοι θέλουν καλύτερα. Αφού ξέρεις τι προκάλεσε την κρίση έχεις κάνει ήδη το μεγάλο βήμα. Με τη σωστή καθοδήγηση θα αλλάξει η ζωή σου. Καλή δύναμη σου εύχομαι.

________________
3.

Γεια σου! Παρατηρώ πως μεγαλώνοντας και έχοντας όπως όλοι οι άνθρωποι άσχημες εμπειρίες στα ερωτικά μου έχω γίνει πιο προσεκτική, πιο καχύποπτη πιο δύσκολη. Είναι λάθος να είσαι αρνητικά προδιατεθειμένος και να μη δείχνεις εμπιστοσύνη στους νέους ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή σου επειδή σε πλήγωσε κάποιος κάποτε, αυτά τα ξέρω. Το ερώτημα είναι μήπως χάνοντας το θράσος και την ανεμελιά των νεότερων μας χρόνων σε συνδυασμό με τις όποιες απογοητεύσεις, σταματάμε να ερωτευόμαστε τόσο εύκολα, με αυτή την ένταση και πιο σπάνια; Μήπως γινόμαστε σνομπ και ξινισμένοι με πολλές απαιτήσεις; Και αν φοβάμαι συνέχεια μην πληγωθώ και 'προστατεύομαι' -όντας επιλεκτική όπως πιστεύω- πότε θα είναι σωστές οι συνθήκες για να προχωρήσω; Λες να μείνουμε μαγκούφηδες επειδή φοβόμαστε την απόρριψη ή τον πληγωμένο εγωισμό και αισθήματα;- γκιρλ γουιθ ε κατ

Ίσως είναι λάθος να είσαι αρνητικά προδιατεθειμένος αλλά δεν είναι λάθος να είσαι πιο προσεκτικός. Η απώλεια της ανεμελιάς και του θράσους της νεότητας δεν είναι κάτι αρνητικό, είναι τα παράσημα που παίρνεις μεγαλώνοντας. Η ανεμελιά και το θράσος σε οδήγησαν σε λάθος ή ακόμη και επικίνδυνες επιλογές τις οποίες τώρα μετανιώνεις. Θέλεις μήπως να μετανιώσεις κι άλλες;

Ίσως χάνεις την ευκολία και την ένταση, κερδίζεις όμως το βάθος και τη μεγάλη γκάμα συναισθημάτων. Η ζωή δεν εξαντλείται στην ζαλούρα του έρωτα, έχει πολλά ακόμη να σου προσφέρει. Είναι σα να λες ότι δεν σου αρέσει πια το κέτσαπ στα μακαρόνια, ναι! Ήρθε η ώρα να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να του αρέσουν και πράγματα που θεωρούσες βαρετά λόγω απειρίας, όπως το σπανάκι και οι φακές.

Αυτό που δεν πρέπει να χάσεις στην πορεία είναι η περιέργεια. Την περιέργεια δεν τη χάνεις όσο ξέρεις ότι ακόμη δεν ξέρεις τίποτα.

________________
4.

Γεια σου 'Α μπα' μου,
είμαι 20 χρονών και έχω πολυκυστικές ωοθήκες με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούμαι από έντονη τριχοφυΐα ακόμα και σε μέρη που δεν θα έπρεπε. Επίσης έχω ακμή, ευτυχώς πλέον όχι έντονη, αλλά το δέρμα στο πρόσωπό και πλάτη μου είναι κατασημαδεμένο. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, από κρέμες μέχρι λέιζερ και ακολουθώ ορμονική θεραπεία αλλά βελτίωση δεν έχω δει....Δεν ξέρω τί άλλο να κάνω! Δεν αντέχω την εικόνα μου στον καθρέφτη και έχω φτάσει σε σημείο να ντρέπομαι να βγω από το σπίτι...Έχεις κάτι να προτείνεις; =/-Απεγνωσμένη

Ναι. Να προσπαθήσεις να είσαι πιο αντικειμενική. Αφού λες ότι η ακμή δεν είναι πλέον έντονη σημαίνει ότι έχεις δει βελτίωση, αλλά έχεις στο μυαλό σου ένα πρότυπο που δε γίνεται να φτάσεις.

Είσαι 20 χρονών. Η ομορφιά σου είναι στη νεότητα που είναι από τα πιο μεγάλα και πιο εφήμερα δώρα που έχουμε, και τα σπαταλάμε νομίζοντας ότι θα κρατήσουν για πάντα. Σε ενοχλούν τα σημάδια; Τι θα κάνεις με τις ρυτίδες, τη χαλάρωση του δέρματος, όταν αραιώσουν τα μαλλιά σου και κιτρινίσουν τα δόντια σου; Αν πιστεύεις ότι έχεις δοκιμάσει τα πάντα και έχεις αλλάξει γιατρούς, τότε δέξου αυτό που συμβαίνει και ασχολήσου με το μακιγιάζ, βρες ποια χρώματα σου ταιριάζουν, με την υγεία και την καλή εμφάνιση του σώματός σου και με τα μαλλιά σου. Υπάρχουν και μοντέλα με σημάδια στο πρόσωπο, κανείς δεν ασχολείται.

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα, η ερώτηση είναι η εξής: χάνεται το σεξουαλικό ενδιαφέρον στις μακροχρόνιες σχέσεις; (5-6 χρόνια). και αν ναι, έχει σημάνει το τέλος; όταν η αγάπη κι η τρυφερότητα έχει καλύψει το οποιοδήποτε πάθος. όταν ζείτε σαν φίλοι - αδέρφια. κατά τ' άλλα ταιριάζεις πολύ μ'αυτόν τον άνθρωπο, και μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου μαζί του.- καλύτερα δεν γίνεται

Χάνεται όταν νομίζεις ότι έχεις δέσει τον γάιδαρο και πιστεύεις ότι ο γάιδαρος αυτός δεν έχει κάπου καλύτερα να πάει. Αφέθηκες να το πιστεύεις αυτό και το λάθος έχει ήδη γίνει. Ίσως πρέπει να γίνει κάτι για να σε κουνήσει από τη θέση σου, να καταλάβεις ότι κανείς δεν είναι δεμένος με κανέναν, ούτε οι φίλοι, ούτε τα αδέρφια, πόσο μάλλον τα ζευγάρια. Αν σου χαμογελάσει η τύχη ίσως το καταλάβεις πριν ο γάιδαρος ξεμυαλιστεί με κάποιον γάιδαρο κάποιου άλλου.

________________
6.

Μα τι στο καλό, που είναι αυτή η φόρμα, ούτε το Αγ.Δισκοπότηρο τέτοια αναζήτηση! Και άλλαξα και browser.. Σχετικά με το πολύ ωραίο υλικό για μελέτη (εσωτερικευμένος μισογυνισμός) που έβαλες στο χτεσινό ποστ. Διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη ότι σε έναν βαθμό όλες όσες ξέρω, το κάνουν/κάνουμε. Πχ εγώ θα υπερηφανευτώ που δεν αργώ να ετοιμαστώ σαν "κλασική γυναίκα"..ή οτι δε με νοιάζει να βάλω τακούνι..ή αυτές του Χόλυγουντ που βάφονται κι είναι χαζές, κτλ κτλ. Και ερωτώ..πού είναι τα όρια αυτού του σεξισμού; Όποιο σχόλιο και να γίνει σημαίνει ότι είναι σώνει και καλά αρνητικό και πηγάζει από τον σεξισμό μέσα μας; Πότε "επιτρέπεται" τέτοια πράγματα που είναι ξένα προς εμάς να τα σχολιάσουμε χωρίς να πέσουμε στο παράπτωμα αυτό; Δηλαδή..αν χαρακτηρίσω την Κιμ ή την Γκουίνεθ ή τη Μαρία τη γειτόνισσα χαζογκόμενα/λέτσο/οτιδήποτε, πάντα σημαίνει ότι κι εγώ έχω θέματα; Μου φαίνεται δυσνόητο! Και μάλλον το έθεσα και περίεργα και δε θα βγάλεις άκρη.

Επίσης, αυτό το φαινόμενο συναντάται και στους άντρες; Διάβαζα ένα άρθρο για έναν 15χρονο που κατήγγειλε την (ομολογουμένως πολύ όμορφη) 35αρα καθηγ'ητρια του για παρενόχληση, και οι ΘΕΟΙ οι Ελληνάρες από κάτω γράφανε.. "Αδερφή θα ήταν το παλικαρι/χαχα εμενα ολες μου οι δασκαλες ηταν χαλια,τυχερος αυτος/πωπω καλα μαλακας αυτος/ρε ας γινοταν αυτο σε μενα,θα τρωγε καλα η δασκαλα" και παει λέγοντας!! Μα είναι δυνατόν να θεωρείται μαλάκας κι οτιδήποτε άλλο ένα νέο αγόρι μόνο και μόνο επειδή δεν έκατσε στην καθηγήτρια του;;;; Αυτό δεν είναι αντρικός σεξισμός;- YouKnowWho

Σεξισμός δεν είναι να πεις τη γειτόνισσα λέτσο. Είναι η διάκριση «με βάση το φύλο, όρος που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το φεμινιστικό κίνημα για να δηλώσει την εξουσιαστική τάση των ανδρών πάνω στις γυναίκες και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ως απόρροια της ανδροκρατικής νοοτροπίας». Είναι το να ερμηνεύεις συμπεριφορές βάσει στερεοτύπων που αποδίδονται στα φύλα, ή σε αποστροφή με αυτά (εσωτερικός μισογυνισμός.) Είναι υστερική επειδή δεν κάνει σεξ. Για γυναίκα, καλά παρκάρει. Και πάει λέγοντας.

Το άλλο που λες είναι αποτέλεσμα της πατριαρχικής μας κοινωνίας. Σε πρώτο επίπεδο το σύστημα ευνοεί τους άντρες (ευκαιρίες, αμοιβές, σεξουαλική ελευθερία) αλλά φυσικά έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τους ίδιους, γιατί κανείς δε μπορεί να ανταποκριθεί στο αντρικό πρότυπο όπως έχει επικρατήσει. Επειδή η στερεοτυπική γυναίκα είναι κατώτερη, δεν υπάρχει πρόβλημα αν έχει κάποια αντρικά χαρακτηριστικά γιατί γίνεται «αντράκι». Οι άντρες όμως πρέπει συνέχεια να προσέχουν να μην δείξουν «γυναικεία» χαρακτηριστικά γιατί θα τους πουν «γυναικούλες». Οπότε δεν αρκεί να είναι άντρες- πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι είναι άντρες, υιοθετώντας έτοιμες συμπεριφορές «άντρα», είτε μπορούν να ανταπεξέλθουν είτε όχι, είτε θέλουν είτε όχι. Όποιος δε συμμορφώνεται και δείχνει «γυναικεία» χαρακτηριστικά, η αντίδραση των άλλων αντρών είναι πολύ βίαιη και άμεση, όπως και των περισσότερων γυναικών που έχουν δεχτεί ότι τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά είναι κατώτερα και δεν ταιριάζουν στον άντρα.

Γενικά τα έχουμε κάνει σαλάτα.

________________
7.

Πριν λίγους μήνες γνώρισα έναν άντρα ο οποίος είναι ναυτικός. Μου αρέσει πολύ, ταιριάζουμε και γενικά μου κάνει το '' κλικ ''... έχουμε σημαντική διαφορά ηλικίας εγώ 22 αυτός 33. Η επαφή μας ξεκίνησε σε φιλικό επίπεδο, έχουμε κοινούς φίλους, εξελίχθηκε όμως αυτό.

Υπήρχε ερωτισμός και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με όσους έχω μέχρι τώρα γνωρίσει. Ξέρω ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας μου γοητεύτηκα από τον πολυταξιδεμένο θαλασσόλυκο, τον έμπειρο άντρα που διαφέρει από τους πιτσιρικάδες της ηλικίας μου. Είχαμε λοιπόν μια ερωτική ιστορία όμορφη και σύντομη καθώς ήρθε η ώρα να ξαναφύγει. Και φυσικά εγώ ''η μικρή'' κόλλησα. Πάνε λίγο παραπάνω από 3 μήνες που έφυγε. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά με mails και λίγα τηλέφωνα αφού φυσικά δεν είναι εύκολο να τηλεφωνεί. Δεν κάναμε κάποια κουβέντα πριν φύγει για το τι θα ακολουθήσει, θα ήταν πολύ ανούσιο άλλωστε. Γενικά το αντιμετωπίζω όσο καλύτερα μπορώ όμως υπάρχουν φορές που τον σκέφτομαι πολύ έντονα.

Το θέμα είναι πως ενώ κερδίζω πράγματα από την επικοινωνία μας ακριβώς επειδή τα πάω πολύ καλά μαζί του σε αυτό, η επαφή που έχουμε με περιορίζει (ψυχολογικά) από το να είμαι ανοιχτή σε άλλες ευκαιρίες, άλλους άντρες, γιατί νιώθω πως θέλω μόνο αυτόν. Δε με ενδιαφέρουν δηλαδή άλλοι. Μήπως δεν είναι υγιές και πρέπει να ξεκόψω σιγά σιγά;- Άφαντη

Εκτός από τα αντικειμενικά εμπόδια που αντιμετωπίζετε (απόσταση), μη βάζεις κι επιπλέον τρικλοποδιές στον εαυτό σου.

Είσαι 22, είναι 33. Σιγά τη μεγάλη διαφορά που έχετε. Δεν είναι «φυσικό» το ότι δεν έχει καμία σχέση με όσους έχεις ως τώρα γνωρίσει. Μπορεί να γνώρισες όλους τους ξενέρωτους της περιοχής σου. Ούτε είναι «φυσικό» ότι εσύ κόλλησες. Άλλη στη θέση σου μπορεί να μην έβλεπε ρομαντικά έναν ναυτικό, να τον έβλεπε ως καημένο που δε βλέπει στεριά, ως κακοπληρωμένο εργάτη, χίλιοι τρόποι υπάρχουν για να δεις τον ίδιο άνθρωπο. Εξαρτάται ποιος τον βλέπει. Αυτό που σκέφτεσαι εσύ δεν είναι αυτό που θα σκεφτόταν η οποιαδήποτε στη θέση σου.

Αν μπορέσεις να ξεφύγεις από το τι έχεις πειστεί ότι είναι «φυσικό» και βγάλεις τα παραμορφωτικά γυαλιά και τον Καββαδία από τη μέση, αν καταφέρεις να τον δεις ως άνθρωπο με τον οποίο μπορείτε να συνδεθείτε σωματικά και ψυχικά επειδή είναι αυτός που είναι και όχι επειδή σε περνάει κάποια χρόνια και είναι «θαλασσόλυκος», η ιστορία σας δεν είναι απαγορευτική, ούτε μου φαίνεται ανθυγιεινό, μιας και ρωτάς αν είναι υγιές.