Σύντομο βιογραφικό:

Η Σανάνθη δηλώνει περήφανη A,mpaholic σε προχωρημένο στάδιο. Πιστεύει ότι άνετα η στήλη θα μπορούσε να κάνει «διεθνή καριέρα». Είναι παντρεμένη και έχει δύο αγοράκια. Ζει προς το παρόν στην Ντόχα του Κατάρ, «ένα από τα πιο βαρετά μέρη του πλανήτη» κατ' επανειλημμένη δήλωσή της. Από μικρή της άρεσε να ταξιδεύει νοερά και πραγματικά. Θεωρεί ευτύχημα που κατάφερε να συνδυάσει και τα δύο μέχρι στιγμής. Εκτιμά ιδιαίτερα τη φιλία, το χιούμορ, τις καλές προθέσεις και την ευγένεια, αλλά χειρίζεται με άνεση και τη γλώσσα του πεζοδρομίου, αν χρειαστεί. Κατά τ' άλλα, μιλάει πέντε γλώσσες, αλλά θεωρεί πιο σημαντική τη γλώσσα της αγάπης. Μότο της είναι : « Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή», «Κανείς δεν είναι τέλειος» και «Η αγάπη νικάει τα πάντα».

[Σημείωση: οι εικόνες, τα βίντεο και τα έργα τέχνης είναι όλα επιλογές και δημιουργίες της Σανάνθης]

________________

1.

Αγαπητή Σανάνθη,
έκανα copy paste το όνομά σου για να σιγουρευτώ πως δεν θα το ξεχάσω μέχρι να βρω πως θα στείλω την ερώτησή μου (ναι, γράφω πρώτη φορά). Και αφού το επικόλλησα, ξαναγύρισα στην προηγούμενη σελίδα για να το ξανατσεκάρω, τζαστ ιν κεις.
Θέλω να θέσω το εξής ερώτημα: γιατί οι άντρες δεν δέχονται πως οι γυναίκες σαν ανθρώπινοι οργανισμοί που είναι, ΔΕΝ κλάνουν χρυσόσκονη και ΔΕΝ ρεύονται πεταλούδες; Σίριουσλι, είμαστε στο 2014 και ακόμα δεν μπορούν να δεχτούν ότι είμαστε φτιαγμένοι σαν αυτούς; Τι νομίζουν; Ότι πριν γεννηθούμε μας παίρνουν εξωγήινοι, μας προγραμματίζουν και μας κατεβάζουν με ειδικά φακελάκια στον ποπό μας και τον λάρυγγά μας;;; Στην τελική, ΤΙ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;;;
(Εντάξει, μην τρελαθούμε, δεν τους έχω γνωρίσει για να ξέρω αν ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. I mean, you never now, i've seen some weird shit out there.)
Για να κλείσω, μήπως είμαι εγώ η περίεργη και τελικά η οικειότητα φέρνει περιφρόνηση;- Πεταλούδα με Χρυσόσκονη.

«Μακάρι ως γυναίκες να κλάναμε χρυσόσκονη και να ρευόμασταν πεταλούδες, θα γινόταν ο κόσμος μας πολύ πιο λαμπερός και πολύχρωμος! Οι γκόμενοι θα π α ρ α κ α λ ο ύ σ α ν να τους κλάσουμε και η φράση μεταξύ φίλων «με έκλασε η γκόμενα, ρε μαλάκα» θα αποκτούσε άλλη σημασία (και αξία). Οι Ινδές νύφες δεν θα είχαν πια άγχος να επιδείξουν στους συγγενείς του γαμπρού την προίκα τους, θα αρκούσε μια γερή φασολάδα και μια σαλάτα με μπρόκολο κι αυγό από το προηγούμενο βράδυ. Τόνοι ανθρακούχων αναψυκτικών θα καταναλώνονταν στο ευάρεστο έργο της παραγωγής πεταλούδων και η ανταγωνιστική μας φύση θα εξαντλούνταν στο «ποια θα ρευτεί τις ωραιότερες πεταλούδες». Βουνά χρυσόσκονης παντού, οι οδοκαθαριστές θα δικαιώνονταν ως το πιο γκλάμορους επάγγελμα. Οι επιστήμονες, ωστόσο, θα προειδοποιούσαν ανήσυχοι για τις ολέθριες συνέπειες της χρυσόσκονης και των πεταλούδων στο περιβάλλον. Σύντομα, ως αχάριστα πλάσματα με κοντή μνήμη, θα βαριόμασταν όλο αυτό το γκλίτερ και το forest feeling...»

διάβασε η Μαρία χαμογελώντας, μασουλώντας μια τυρόπιτα και αφήνοντας μια σιγανή, μοσχομυρωδάτη κλανίτσα στα μαξιλάρια του καναπέ.

Ο Πέτρος που χάζευε δίπλα της τηλεόραση, γύρισε προς το μέρος της με μια γκριμάτσα αηδίας: «πφφ...πάλι την αμόλησες;»

Πεταλούδα με Χρυσόσκονη, στο αφιερώνω!Thanks for the daydreamin'.

________________
2.

Αγαπητή Σανάνθη, γειά σου. Διαβάζω συχνά τα σχόλια σου και θα ήθελα την γνώμη σου που εκτιμάω ιδιαίτερα. Κοντεύω τα 45. Πριν 2 χρόνια, είχα κάνει μία γνωριμία με έναν νεαρό 22 ετών που με έχει συγκλονίσει. Όλα έδειχναν καλά στην αρχή παρά τα 20 χρόνια που μας χωρίζουν, πολύ σύντομα όμως, και συγκεκριμένα μόλις γνωριστήκαμε (γιατί η γνωριμία ήταν διαδικτυακή), ο νεαρός μου δήλωσε οτι δεν θέλει σχέση μαζί μου γιατί καταπιέζεται. Έκανε μερικές συναντήσεις ακόμα μαζί μου όμως, μετά από πολλές πιέσεις εκ μέρους μου, αν και δεν ξεχνούσε να μου λέει σε όλους τους τόνους οτι δεν θέλει να σχετιστούμε. Να σημειώσω ότι ο νεαρός έχει κάποια ψυχολογικά θέματα όπως μου έχει πει και είναι σε φαρμακευτική αγωγή που του ρίχνει την σεξουαλική διάθεση στο μηδέν. Περνούσαμε καταπληκτικά όμως όποτε συναντιόμασταν και είμαι βέβαιη οτι είναι κι αυτός τρελαμένος μαζί μου, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την άρνησή του για μία κανονική σχέση. Πριν λίγο καιρό αντιλήφθηκα ότι μιλάει και με άλλες κοπέλες στο ίντερνετ πίσω από την πλάτη μου και μερικές τις συναντάει κι έπεσα να πεθάνω. Δεν γνωρίζω αν είναι απλές γνωστές η κάτι παραπάνω, αλλά είναι κάτι που δεν μπορώ να ανεχτώ. Σκέφτηκα να πιάσω μία από αυτές και να την ενημερώσω για την σχέση μας, ώστε να μην νομίζει ότι βγαίνει με κάποιον ελεύθερο. Και το έκανα Σανάνθη μου.
Την έπιασα και της είπα οτι ο νεαρός είναι αρραβωνιαστικός μου και να μην ξανατολμήσει να τον ενοχλήσει. Ισως αν δεν έχει άλλες επιλογές να στραφεί σε εμένα και να καταλάβει επιτέλους ότι με εμένα πρέπει να κάνει σχέση και με καμία άλλη! Είμαι σίγουρη ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο κι απορώ πως δεν το έχει καταλάβει ακόμα και επιμένει ότι δεν με θέλει! Στον κύκλο μου, λέω από την πρώτη μέρα που μου μίλησε μέχρι τώρα ότι έχουμε σχέση και έχω παρακαλέσει κι αυτόν να λέει το ίδιο γιατί μερικοί με κοροιδεύουν μ αυτό το θέμα. Αμφισβητούν την μεγάλη αγάπη μας. Νομίζω ότι όταν όλοι θα νομίζουν οτι είμαστε μαζί, θα μπορέσει να γίνει και πραγματικότητα. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχω κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, όμως.. Εσύ τι γνώμη έχεις? Πως θα μπορούσα να τον κάνω να κάνει μια σχέση μαζί μου? Θεοφανία-

Θεοφανία μου, καιρό είχες να φανείς! Ακόμη ταλαιπωρείσαι με τον λεγάμενο; Πιάσε δύο τζιν τόνικ, όπως λέει και η Α,μπα, γιατί σού'χω νέα. Από πού θες να ξεκινήσω: από τα δυσάρεστα ή από τα...δυσάρεστα;

________________
3.

Γεια σου Σανάνθη! Από ό,τι κατάλαβα από τα κείμενα που έστειλες για την προεκλογική σου εκστρατεία, έχεις μείνει σε πολλά μέρη στον κόσμο (πρέπει να είσαι μυστήριο τρένο, αλλά αυτά θα μας τα πεις άλλη φορά!). Βγήκα και εγώ στο εξωτερικό πριν λίγο καιρό για σπουδές, και τώρα που φτάνουν προς το τέλος τους αρχίζω και κάνω σχέδια για το μέλλον. Καλώς ή κακώς η ειδίκευση που αποφάσισα να κάνω δεν έχει στον ήλιο μοίρα στην Ελλάδα. Αντίθετα, στο εξωτερικό βλέπω πως μπορώ να κάνω πολλά όμορφα και ταυτόχρονα ρεαλιστικά σχέδια. Σχέδια όμως που συνήθως περιλαμβάνουν μετακινήσεις από μέρος σε μέρος ανά κάποια διαστήματα μηνών ή και λίγων χρόνων. Μου αρέσει πάρα πολύ η ιδέα και μερικές φορές δεν κρατιέμαι να το ζήσω, αλλά υπάρχει και το αλλά. Γιατί είμαι μόνη μου σε αυτή την ιστορία και γεμίζω τη ζωή μου συνέχεια με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που όμως έρχονται και φεύγουν. Και εγώ έρχομαι και φεύγω. Και όχι ότι φοβάμαι ότι θα μου λείψουν. Γιατί ακριβώς αυτή η προσωρινότητα δεν με αφήνει να αναπτύξω στενούς δεσμούς με ανθρώπους. Μήπως τελικά πρέπει να συμβιβαστώ κάπου στη μέση; Δε λέω να γυρίσω Ελλάδα αλλά ξέρεις, να πιάσω μία πόλη ή έστω μία χώρα και να επιμείνω; Ή να εκμεταλλεύομαι όποια ευκαιρία μου δίνεται και να γυρνάω από δω και από κει και ό,τι ήθελε προκύψει; Θέλω πολύ να είναι το δεύτερο και να έχει όλα τα καλά του πρώτου! Γίνεται;- είδα φως και μπήκα

Θα 'λεγα να κάνεις πρώτα μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σου: τί είναι αυτό που ψάχνεις γενικότερα στη ζωή σου, ποιες είναι οι προτεραιότητές σου και να θέσεις σαφή όρια στα όνειρα, στους στόχους, στις ανάγκες και τις επιθυμίες σου (ποιοτικά και χρονικά όρια). Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, είναι πολύ πιθανό να χαθείς σαν ακυβέρνητο καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Έλεγξε προσεκτικά τις εσωτερικές σου άγκυρες. Μην παρασύρεσαι εύκολα από τις σειρήνες της επαγγελματικής επιτυχίας, διάβασε προσεκτικά το βιβλίο της ψυχής σου. Υπάρχουν άνθρωποι που εκ φύσεως και χαρακτήρος δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την αλλαγή και την ανανέωση, που τους τρώει το «είναι» τους για εμπειρίες διαφορετικές, μετακινήσεις και περιπέτειες και υπάρχουν άλλοι που νιώθουν μετέωροι μακριά από τους δικούς τους και δυστυχείς αν δεν έχουν μια σταθερή, μόνιμη βάση, ένα «σπίτι». Η νομαδική ζωή μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική αλλά ενέχει πολλές δυσκολίες και προκλήσεις. Η μοναξιά της περιόδου προσαρμογής και η άβολη αίσθηση του «φτου κι από την αρχή» που αναπόφευκτα συνοδεύουν κάθε αλλαγή επαγγελματικής διαμονής μπορούν να αποβούν εξαιρετικά ψυχοφθόρες. Αν δεν δοκιμάσεις, βέβαια, δεν θα μάθεις ποτέ. Προσωπικά μιλώντας, το δικό μου «γιατί όχι;» δεν με έχει απογοητεύσει μέχρι στιγμής. Ξεκίνα να δεις πώς θα αντιδράσει ο εαυτός σου σ' αυτήν την πρόκληση και βλέπεις, αναλόγως. Είσαι νέα, είσαι υγιής, έχεις επιλογές.
Κι επειδή είμαι βαθιά ρομαντική ψυχή, το ιδανικό σενάριο για μένα θα ήταν να ερωτευθείς έναν συνάδελφο ή έναν freelancer σ' οποιοδήποτε τομέα (που θα μπορούσε από επαγγελματική άποψη να σ' ακολουθήσει εύκολα, εννοώ), να ξετρελαινόταν κι αυτός μαζί σου, να μοιραζόσασταν κοινούς στόχους κι επιθυμίες και να γυρίζατε παρέα τον κόσμο, ώσπου να κατασταλάξετε κάποια στιγμή στο μέρος των ονείρων σας!

________________
4.

Αγαπητή Σανάνθη,
Ήθελα να σε ρωτήσω τη γνώμη σου για τα ταξίδια σε αναπτυσσόμενες χώρες με κουλτούρα διαφορετική απο την δυτική. Ποιες ειναι οι υποχρεώσεις του επισκέπτη; Μπορούμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους κ τις συνήθειες τους πραγματικά χωρίς να νιώθουμε άσχημα που "εισβάλλουμε" στο χώρο τους με σκοπό την αναψυχή ενώ εκείνοι μπορεί να αντιμετωπίζουν βασικά προβλήματα επιβίωσης; Καταλαβαίνω πως μπορεί κανένας να ενημερωθεί κ να διαβάσει για τον τόπο που πηγαίνει να επισκεφθεί, να βρει τρόπους να προσφέρει εκεί που θα παει κ να ενισχύσει σχολεία, ιδρύματα,οικογένειες κλπ. Αλλα αρκεί αυτό ή ειναι επιφανειακό κ εξυπηρετεί κυρίως τον εφησυχασμό της συνείδησης μας; Ειναι πιο σωστό να ξεχωρίσουμε τα ταξίδια αναψυχής από αυτά της εθελοντικής προσφοράς;
Φιλια, Ιωάννα

Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά όταν ταξιδεύεις σε τέτοιες χώρες ένα πικρό αίσθημα οίκτου και αδυναμίας είναι αναπόφευκτο, είτε πας ως οργανωμένος τουρίστας με σκοπό απλώς να δεις κάτι διαφορετικό, είτε ως συνειδητοποιημένος εθελοντής με σκοπό πραγματικά να προσφέρεις στο συνάνθρωπο. Έχω γνωρίσει άτομα, πραγματικούς adrenaline junkies, που έκαναν τη διαδρομή Λάγκος-Τιμπουκτού με τζιπ διασχίζοντας σχεδόν τη μισή δυτική Αφρική απλώς «για να ζήσουν την περιπέτεια» και άτομα που πήγαν στα πιο απομακρυσμένα αφρικανικά χωριά για να προσφέρουν εθελοντικές ιατρικές υπηρεσίες. Και στις δύο περιπτώσεις, οι άνθρωποι γύρισαν διαφορετικοί, γιατί προφανώς αυτά που είδαν κι έζησαν ξεπερνούσαν τα όρια των ψυχικών τους αποθεμάτων. Δεν είναι εύκολο. Προσωπικά, δεν βλέπω καμία «αναψυχή» στα ταξίδια και στις εμπειρίες αυτές. Βλέπω, όμως, μία μεγάλη διεύρυνση της συνείδησης κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Ίσα-ίσα, αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο. Φιλιά και σε σένα, Ιωάννα!

________________
5.

Προς Σανάνθη:
Θα ήθελα να σχολιάσεις,αν φυσικά εκτιμάς οτι χρήζει σχολιασμού,το παρακάτω απόσπασμα...

"Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν.Αγαπάμε τελικά μονο την ιδέα που έχουμε σχηματίσει για τον άλλον.Αυτό που αγαπάμε είναι δική μας επινόηση.Στην ουσία δεν αγαπάμε παρα μόνο τον εαυτό μας.Αυτό είναι αλήθεια σε ολόκληρη την κλίμακα του έρωτα.Στον σωματικό έρωτα αναζητούμε τη δική μας ηδονή με τη μεσολάβηση ενός ξένου κορμιού.Στον έρωτα που διαφέρει του σωματικού,αναζητούμε τη δική μας ηδονή με τη μεσολάβηση μιας δικής μας ιδέας.Αγαπώ σημαίνει κουράστηκα να είμαι μόνος/η.Πρόκειται συνεπώς για δειλία,για προδοσία απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό."

...απο το ''βιβλίο της ανησυχίας" του Φερνάντο Πεσσόα"

Το απόσπασμα αναφέρεται στο ναρκισσιστικό, ωφελιμιστικό και φοβισμένο κακέκτυπο της αγάπης. Σε ένα αίσθημα ευτελές και δειλό που εξαντλείται στην αυτάρεσκη προβολή του ειδώλου μας στον καθρέφτη του άλλου, που βλέπει τον άλλον σαν μέσο και όχι σαν προορισμό. Μιλάει για την απόλυτη πλάνη ανώριμων ψυχών που συνδέονται με την εγωκεντρική αγάπη των νηπίων σ' ένα αλισβερίσι υπαρξιακών αδυναμιών. Η ανελεύθερη «αγάπη» μεγαλώνει μέσα σε συνθήκες συναισθηματικής αιχμαλωσίας και αναπόφευκτα, αναλόγως του πεδίου επιρροής της, δημιουργεί δυστυχισμένους συντρόφους, παιδιά και φίλους. Αυτό δεν είναι αγάπη-είναι η αποθέωση του «εγώ».

Η πραγματική, ώριμη αγάπη δεν είναι δειλία: είναι μια προσωπική γενναία πράξη που ελευθερώνει, τόσο τον εαυτό μας, όσο και τον αποδέκτη της αγάπης μας. Είναι η λυτρωτική κατάλυση του εαυτού, των ορίων και των προϋποθέσεων. Είναι το «σ' αγαπώ κι ας μη μ' αγαπάς εσύ/εγώ θα σ' αγαπώ ό, τι και να γίνει!». Είναι το βίωμα μέσα από το οποίο η ψυχή του ενός συνδέεται με την ψυχή του άλλου, με το άπειρο αλλά και τη βαθύτερη ουσία της ύπαρξης. Η μητρική/πατρική αγάπη δύναται να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συναντάται σε άλλα είδη αγάπης (μεταξύ εραστών ή φίλων). Είναι ένα βίωμα αληθινό κι αξέχαστο (αλήθεια: από το α-λήθη) που ανυψώνει, συγκλονίζει και μεταμορφώνει αγαπώντα κι αγαπώμενο. Κανείς ποτέ δεν μένει ίδιος μετά την έκφραση της αληθινής αγάπης.

________________
6.

Αγαπητή Σανάνθη,
Έχει χτυπήσει καιρό τώρα το βιολογικό μου ρολόι, όχι για να γίνω μάνα, αλλά για αγάπη, έρωτα, συντροφικότητα, για ένα ''είσαι τα πάντα μου''.. αλλά τζίφος! FYI είμαι 23, έχω χρόνια μπροστά μου αλλά αλλιώς δεν λένε ότι είναι να το ζεις στα early 20s κι αλλιώς αργότερα; Κι αλλιώς ποτέ :P. Στο σχολείο διάβαζα δεν με 'νοιαζε, στη σχολή μετά περιτρυγιριζόμουν από γυναίκες που περιτρυγιρίζονταν από άλλες τόσες. Αργότερα ασχολήθηκα με διάφορες δραστηριότητες και γνώρισα κόσμο αλλά και πάλι τπτ. Οι προσεγγίσεις, όταν υπήρχαν, ήταν πιο ευκαιριακού τύπου, εκτός κι αν έβγαζα εγώ κάτι τέτοιο, κι έπειτα όταν βρέθηκα στο εξωτερικό για μεγάλο διάστημα πάλι τα ίδια. Μέχρι ενός σημείου κατανοώ γιατί δεν είχα κάνει κάποια γνωριμία που να μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω.. Έχω καταλήξει ότι είναι απλά θέμα τύχης και όταν σου τύχει να το επιδιώξεις. Κάπως έτσι έτυχε να γνωρίσω κάποιον πριν ένα χρόνο. Με πίεσαν λιγάκι οι φίλες μου στην αρχή να βγω και να δω πως θα πάει και δεν έχω τπτ να χάσω και κάπως σε φάση ''why not'' βρέθηκα να έχω την πρώτη μου σχέση και μ' άρεσε κι ο ίδιος σαν άνθρωπος και αυτό που είχαμε κτλ κτλ και εξελισσόταν σε κάτι όμορφο με μόνο κάτι ψιλοεντάσεις που τις λύναμε επί τόπου. Μα έλα που μισό χρόνο μετά ο κύριος ένιωσε να πιέζεται-σίγουρα όχι από τη συμπεριφορά μου- και το έληξε( 7 χρόνια μεγαλύτερος και κατά τ' άλλα ωριμάζουν και ξέρουν τι θέλουν)! Πλέον έχω πειστεί ότι απλά του τέλειωσε ότι είχε για μένα. Κλάματα, ιστορίες, απραξία κτλ όλα τα πέρασα και δεν στεναχωριέμαι, βέβαια δεν παύει να μου λείπει κάποιες στιγμές. Γίνεται να κάνεις τον άνθρωπό σου delete από τη μια στιγμή στην άλλη; Nopee.. Τον συνάντησα τις προάλλες μετά από μισό χρόνο για να πούμε τα νέα μας. Δεν μπορώ να πω ότι τον είδα και πολύ καλά, ενώ εγώ φάνηκε και το 'πε ότι είμαι καλά! Και απλά αναρωτιόμουν γιατί με άφησε. Pff..Θα ήθελε να τα ξαναπούμε, δεν ξέρω τι μέλει γεννέσθαι. Any idea? Και το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν τον ερωτεύθηκα και πόσο, η εμπειρία και τα χρόνια δεν στο δείχνουν αργότερα; Αλλά σίγουρα τον αγάπησα γιατί τον έβαλα στη ζωή μου.
Και επειδή έχω γράψει τόσα και θα σιχτιρίζεις που θέλησες να αναλάβεις να μας απαντήσεις- ιδού και το βασικό ερώτημά μου: τι κάνω πια τόσο λάθος και δεν γνωρίζω κανέναν ή μάλλον γιατί κανείς δεν θέλει ποτέ κάτι παραπάνω από μένα, ή δεν μπορεί να αισθανθεί; Ευχαριστώ!

Ps αγαπώ το nickname σου, από πού προέκυψε; Α και την αισιοδοξία σου! :D bacioni

Καλώς ήρθες στην πραγματική ζωή ή τουλάχιστον, σε ένα μέρος της! Πρώτον, θέλω να σου πω συγχαρητήρια. Δεύτερον, συνέχισε να είσαι ανοιχτή και θαρραλέα στις νέες προ(σ)κλήσεις. Καλά το ξεκίνησες. Είσαι μικρή, μόλις 23, είχες μια σύντομη σχέση με έναν μεγαλύτερό σου που δεν κατέληξε κάπου, έκλαψες, ταλαιπωρήθηκες, τελικά τον ξεπέρασες. Ναι, τον ξεπέρασες και καλά έκανες. Στο μεταξύ, έμαθες κάποια πράγματα για τον εαυτό σου και τους ανθρώπους. Είναι πολύ χρήσιμη γνώση, φύλαξέ την προσεκτικά. Σε διαβεβαιώ ότι θα σου φανεί πολύτιμη στο επόμενο βήμα σου. Όσο για το βασικό ερώτημά σου που είναι γεμάτο «κανείς», «δεν» και «ποτέ», σε ενημερώνω ότι η ζωή λατρεύει την γελοιοποίηση των απόλυτων όρων. Δεν είναι πολύ καθησυχαστική πληροφορία; Άσε που είναι πέρα για πέρα αληθινή! Εκεί που νομίζεις ότι δεν βλέπεις φως, μια μαγική πόρτα ξαφνικά ανοίγει και σε βγάζει από το σκοτάδι. Αρκεί να έχεις τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά. Και μια συμβουλή, αν μου επιτρέπεις, από μια μεγαλύτερή σου: όταν ξέρεις τί ζητάς, τα οφέλη είναι πολλαπλά. Κερδίζεις χρόνο, κόπο και τον σεβασμό του άλλου. Να μια καλή βάση για να συνεχίσεις την αναζήτηση.

Υ.Γ. Επειδή με ρωτάς από πού προέκυψε το ψευδώνυμό μου (σ' ευχαριστώ!): από μικρή λάτρευα τα λουλούδια και την ποίηση. Ένα κυριακάτικο πρωινό, εκεί γύρω στα 16 μου, καθόμουν στο γραφείο μου και κοίταζα από το παράθυρό μου τη λεμονιά της αυλής μας που μόλις είχε ανθίσει. Θυμάμαι πως είχα βάλει στο γραφείο μου ένα ανθάκι λεμονιάς σ' ένα ποτηράκι. Με είχε πιάσει εκείνη η γλυκιά απραξία της εφηβικής μελαγχολίας και αντί να διαβάζω αρχαία, σκάρωνα στιχάκια στο τετράδιο. Και τότε μου ήρθε η έμπνευση να υπογράψω: Σανάνθη Λεμονιάς (στο μεταξύ έχω και μια θεία Μαριάνθη!) Μου άρεσε τόσο πολύ σαν ψευδώνυμο που δεν το ξέχασα ποτέ, ακόμη κι αν δεν έγινα η ποιήτρια που ονειρευόμουν μικρή.

________________
7.

Ερώτηση προς Σανάνθη: Μήπως έχεις πάει Λονδίνο; Αν ναι τι έχεις να μου προτείνεις να δω μέσα σε μια εβδομάδα που θα κάτσουμε με τον φίλο μου; Το ταξίδι είναι σε ένα μήνα!!!- Σιμούν

Αχ, τι καλά, Λονδίνο...μακάρι να σας κάνει καλό καιρό γιατί η πόλη προσφέρεται για περπάτημα! Για πιο μακρινές αποστάσεις, μπορείτε να αγοράσετε μια ημερήσια κάρτα και να πάτε βόλτα με τα ωραία λονδρέζικα λεωφορεία. Ο φετινός χειμώνας έμαθα πως ήταν ιδιαίτερα βροχερός, ελπίζω, λοιπόν, να σας κάνει τη χάρη ο καιρός του Λονδίνου. Αν έχει καθαρή ατμόσφαιρα, αξίζει να πάτε στο London Eye (την περίφημη γιγάντια ρόδα) κάτω στον Τάμεση για να απολαύσετε από εκεί μια εξαιρετική θέα της πόλης. Tower Βridge, Tower of London, Big Ben, Westminster, Kensington Gardens, Hyde Park, Knightsbridge, Buckingham Palace, St Paul's, Covent Garden (διάσημη σκεπαστή αγορά), Notting Hill (υπαίθρια αγορά). Αξίζει να πάτε και στο Chelsea, στο King's road, Sloane square και Duke of York square. Θα παρακαλούσα,επίσης, όποιον αναγνώστη θέλει, να μοιραστεί ιδέες και προτάσεις στα σχόλια (ειδικά αν είναι κάτοικος Λονδίνου, για μια πιο επικαιροποιημένη ενημέρωση!) Από εκεί και πέρα όρεξη να έχετε για μουσεία και γκαλερί, αναλόγως: British Museum, Tate Modern, Tate Gallery, Royal Academy of Arts (κοντά στο Piccadilly Circus). Επίσης, αξίζει να πάτε στα Harrods έτσι μόνο για την εμπειρία. Μου 'χουν πει βέβαια ότι από τότε που τα αγόρασε ο Εμίρης του Κατάρ έχει γεμίσει με Άραβες που καπνίζουν ναργιλέδες. Πολιτισμική εμπειρία και διεθνής ατμόσφαιρα!

Και μιας που το 'φερε η κουβέντα για Κατάρ, σε ένα compound της Ντόχα πριν από μερικές μέρες:

________________
8.

Αγαπητή α μπα, θα ήθελα να στείλω μια ερώτηση για τη Σανάνθη.
Η ερώτηση είναι η εξής: Πως μπορώ να πείσω παιδιά ηλικίας 12 και άνω να διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία, λογοτεχνία αντί να χαζεύουν στο Facebook στον ελεύθερο χρόνο τους; Πως μπορώ να τα πείσω ότι χάνουν έναν παράδεισο; Για παράδειγμα τα ανήψια μου στο σχολείο είναι άριστοι μαθητές αλλά δεν μπορώ να τα πείσω με τίποτα για εξωσχολικά βιβλία!

Καλή επιτυχία Σανανθούλα!- θα ανοίξεις κανένα βιβλίο επιτέλους;

Σ' ευχαριστώ για την ευχή σου! Το διάβασμα είναι έρωτας, δεν γίνεται να ερωτευτείς κάποιον με το ζόρι, γίνεται; Η φλόγα ανάβει από μόνη της, αλλά μπορεί να ανάψει κι από τους γονείς (ως ζωντανό παράδειγμα στο σπίτι) ή από έναν εμπνευσμένο δάσκαλο/φιλόλογο στο σχολείο. Στη συνέχεια, η ζωή και οι προσωπικές αναζητήσεις φροντίζουν για τη συντήρηση/αναζωπύρωση. Εσύ μπορείς να λες στα ανήψια σου συναρπαστικές ιστορίες από τα βιβλία που έχεις ήδη διαβάσει. Μονάχα έτσι ίσως καταφέρεις να τους εξάψεις τη φαντασία και να τους κινήσεις την περιέργεια. Το βιβλίο θέλει τη «διαφήμισή» του κι έναν αναγνώστη έτοιμο να «παραμυθιαστεί». Υπάρχουν άτομα του στενού μου περιβάλλοντος που, παρ' ότι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, σπάνια ανοίγουν από μόνοι τους βιβλίο αν δεν τους έχω κάνει πρώτα μια γερή «εισαγωγή». Ομολογώ ότι δεν τα καταφέρνω πάντα. Δεν ξέρω αν θα σου φανεί χρήσιμη η προσωπική μου εμπειρία, αλλά θα σου την πω, ούτως ή άλλως: και οι δυο γονείς μου ήταν φανατικοί βιβλιοφάγοι (ο μπαμπάς συνεχίζει ακόμα). Από τα τέσσερα παιδιά, τα δύο μόνο εκδηλώσαμε μια αγάπη για τo διάβασμα... τελικά, είναι στο παιδί, είναι στον άνθρωπο. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τέτοιου είδους έρωτες!

________________
9.

Αγαπητή Σανάνθη,
Πάντα αναρωτιόμουν πώς να είναι η ευτυχία. Είχα νιώσει ευχαριστημένη, τυχερή, ικανοποιημένη, ερωτευμένη, τίποτα όμως δεν ήταν σαν αυτό που ψυλλιαζόμουν ότι εννοούν όταν λένε ευτυχία. Δεν ονειρευόμουν, χαμογελούσα μόνο και μόνο για να μη βλέπει ο άμαχος πληθυσμός τα σκοτεινιασμένα μάτια μου και με τραβούσαν σαν μαγνήτης φίλες με ακόμα λιγότερο φως. Οκ, τα περιγράφω πολύ ποιητικά, με μια λέξη θα έλεγα τη ζωή μου ψιλοαδιάφορη, με ευχάριστες αναμνήσεις που είχα ξεχάσει.
Τώρα όμως έχουν αλλάξει όλα αυτά. Μετά από 3 σχεδόν χρόνια σχέσης, δε φοβάμαι να ονειρευτώ την ώρα που θα ζήσουμε επιτέλους μαζί, δεν μου φαίνεται μάταιο το να χαζεύω σπίτια στο ίντερνετ επειδή νιώθω πως κάτι θα γίνει στο τέλος και θα στραβώσει. Δεν με τρομάζει το μέλλον, το άγνωστο. Δε με σκοτεινιάζει πλέον το παρελθόν, είναι μόνο γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου. Έχουν αποκτήσει νόημα άπειρα κλισέ. Βλέπω ότι υπήρχαν άνθρωποι στη ζωή μου που τους επέτρεψα να μου φορτώνουν τη μιζέρια τους και που τώρα τους απομακρύνω. Τώρα είναι λες και δε χωράει στο μυαλό μου ή στην ημέρα μου ή στα χέρια μου η μιζέρια. Είμαι ήρεμη. Δεν είμαι νευρική όπως ήμουν πάντα, ούτε όπως ήμουν κάθε φορά που με τρόμαζε η αβεβαιότητα και ξεσπούσα σε όλους. Δεν αναρωτιέμαι αν μου αξίζει αυτή η χαρά ούτε ότι μου χρωστάει η ζωή. Πιστεύω μόνο πως βρήκα έναν άνθρωπο, που τα μάτια του βλέπουν όπως βλέπουν τα δικά μου και διακρίνουν οτιδήποτε δεν μπορώ να δω εγώ.
Τώρα που κοντοζυγώνει, διαπιστώνω πως ονειρεύομαι χωρίς ανασφάλειες, γιατί τα όνειρά μου κάπου ακουμπάνε και τα ράφια δεν είναι σύννεφα. Ούτε και έχω την βεβαιότητα πως όσα ονειρεύομαι θα πραγματοποιηθούν. Ξέρω όμως πως αν αύριο άφηνα αυτόν τον κόσμο, θα τον άφηνα χορτάτη.
Πες μου λοιπόν Σανάνθη, αυτή είναι η ευτυχία; Είμαι τόσο ντοπαρισμένη που, ακόμα κι αν δεν είναι, θα πω απλά «α, τι κρίμα» και θα συνεχίσω.-πόντια

Χαίρομαι πραγματικά για σένα, πόντια! Φαίνεται πως δικαιώθηκες στην αναζήτησή σου και βρήκες τον Άνθρωπό σου. Δεν συνέβη τυχαία, ωστόσο: ήσουν έτοιμη από κάθε άποψη για να τον αναγνωρίσεις και να εκτιμήσεις το θαύμα της Αγάπης μέσα από το κοινό σας βίωμα. Το ότι νιώθεις έτσι είναι πρώτα ένδειξη για το δικό σου επίπεδο ωριμότητας και αυτοπραγμάτωσης. Είσαι στο σωστό δρόμο. Η ευτυχία δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο για ρομαντικούς. Η ευτυχία είναι μια κατάσταση απόλυτης ηρεμίας και πληρότητας που πηγάζει από μέσα μας. Σου εύχομαι πάντα να νιώθεις έτσι, μόνη σου ή με τον σύντροφό σου και να σκορπάς το φως της εσωτερικής σου γαλήνης στους συνανθρώπους σου γιατί τότε πραγματικά η ευτυχία αποκτά το πραγματικό της νόημα: όταν τρυπά το σκοτάδι του κόσμου. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, η ψυχή του σύμπαντος χαμογελάει.

________________
10.

Αγαπητή Σανάνθη,
Πιστεύεις στα ζώδια; Αν η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ναι, μάλλον εδώ τελειώνει η ερώτησή μου. Αν έχεις έστω την παραμικρή αμφιβολία, συνεχίζω: προσωπικά δεν τα πιστεύω καθόλου. Δεν βιάζομαι ωστόσο να χαρακτηρίζω όσους το κάνουν. Ξέρω πολλούς πανέξυπνους, μορφωμένους ανθρώπους που ασχολούνται σοβαρότατα με αυτά. Όλοι θα θέλαμε ένα όπλο απέναντι τόσο στην ανασφάλεια του μέλλοντος όσο και στους αγνώστους απέναντί μας (άρα σπεύδουμε να τους κατηγοριοποιήσουμε). Δε με απασχολέι τόσο το θέμα της
πρόβλεψης του μέλλοντος (πιστεύω ότι υπάρχουν ουσιαστικά αποδείξεις ότι ΔΕΝ ισχύει) αλλά κυρίως η περιγραφή του χαρακτήρα. Γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι παίρνουν όρκο ότι όλοι οι γνωστοί τους που είναι πχ. Σκορπιοί φέρονται με συγκεκριμένο τρόπο; Είναι αυθυποβολή; Το εντοπίζουν γιατί το περιμένουν; Μεγαλοποιούν όσα στοιχεία του χαρακτήρα ενός ατόμου θεωρούν ότι ταιριάζουν με το αναμενόμενο προφίλ;
Ακόμη κι εγώ σκέφτομαι καμιά φορά, ας πούμε: "Ξέρω πράγματι πολλούς υπερευαίσθητους Καρκίνους". Ε ξέρω όμως και κάποιους πολύυυυ αναίσθητους. Ή εγώ: ως Τοξότη, όλοι με φαντάζονται άστατη, μ'ένα δισάκι στον ώμο. Πιο έξω δε θα μπορούσαν να πέσουν! Άμα τους πεις βέβαια κάτι σου λένε "μάλλον σε επηρεάζει ο Ωροσκόπος" ή "είσαι η εξαίρεση" ή ακόμη και "έτσι νομίζεις"! Τελικά προβάλλουμε στους άλλους χαρακτηριστικά ανάλογα με το ζώδιό τους; Και είναι κακό αυτό, βάζει παρωπίδες; Αξίζει να αρχίζουμε το κήρυγμα, η να αφήνουμε τους ανθρώπους ήσυχους να πιστεύουν ό,τι τους καθησυχάζει; Δεν κάνουν κακό και σε κανέναν... Μάλλον; Δύσπιστη

Χα, καλό! Έχω «σπουδάσει» αστρολογία.

και

When the moon is in the Seventh House
And Jupiter aligns with Mars
Then peace will guide the planets
And love will steer the stars
This is the dawning of the age of Aquarius
Age of Aquarius
Aquarius!
Aquarius!

Harmony and understanding
Sympathy and trust abounding
No more falsehoods or derisions
Golden living dreams of visions
Mystic crystal revelation
And the mind's true liberation
Aquarius!
Aquarius!
.....
Let the sunshine, let the sunshine in, the sunshine in
Oh, let it shine, c'mon
Now everybody just sing along
Let the sun shine in
Open up your heart and let it shine on in
When you are lonely, let it shine on
Got to open up your heart and let it shine on in
And when you feel like you've been mistreated
And your friends turn their back on you
Just open your heart, and shine it on in
....

________________
11.

Αγαπητή Σανάνθη,
ως ορκισμένη αισιόδοξη, απευθύνομαι σε σένα... Φοβάμαι ότι έχω αρχίσει και γίνομαι κυνική. Βγαίνω με άντρες και το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς θα οδηγηθεί το όλο πράγμα στο σεξ, γιατί ξέρω ότι (υποσυνείδητα ή όχι και τόσο) γιαυτό το λόγο με πλησιάζουν. Οποιαδήποτε ακόμα και υπόνοια φλερτ τείνει να εξαφανιστεί. Οι φίλοι και φίλες μου με κατηγορούν ότι έχω αναπτύξει μια πιο αντρική προσέγγιση (ναι, ναι οι γνωστοί μισογυνισμοί :( ), αλλά φοβάμαι ότι είναι απλά διαπιστώσεις αυτού που ήδη ξέρω καιρό από μόνη μου. Δεν ήμουν έτσι και δεν με γεμίζει όλο αυτό, και όλο λέω ότι δεν θα το ξανακάνω, αλλά καταλήγω στα ίδια. Και όσο περνάει ο καιρός (ήδη 3 χρόνια από την τελευταία μου σχεση) αισθάνομαι ότι όλο και απομακρύνεται η οποιαδήποτε επαφή με το "άθλημα" του φλερτινγκ... Και το ρίχνω και στο ότι μένω στο εξωτερικό τα τελευταία 3 χρόνια (και μάλιστα με αρκετές μετακινήσεις, λόγω δουλειάς- 6μήνες εδώ, 6 μήνες εκεί) αλλά δεν ξέρω αν είναι απλά δικαιολογία όλο αυτό.
Πες μου ότι ο ρομαντισμός επανακτάται; (υπάρχει ακόμα ελπίδα, ε;)- (Πρώην) ρομαντική

Νομίζω πως έχεις πέσει σε μία περιδίνηση κυνισμού που ανατροφοδοτείται κατά έναν τραγικά ειρωνικό τρόπο από σένα την ίδια. Λες ότι έχει χαθεί ο ρομαντισμός, το φλερτ, η μαγεία. Εσύ τι κάνεις για αυτό; Αν δεν σέβεσαι εσύ πρώτη τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου, πώς περιμένεις να τις σεβαστεί ο άλλος; Ξεκίνα από τα βασικά: αναθεώρησε τη στάση σου και μη διστάζεις να προβάλλεις τα ιδανικά σου και τα θέλω σου από τα αρχικά στάδια μιας γνωριμίας. Ο άλλος δεν είναι ο «εχθρός», είναι ένας εν δυνάμει σύντροφος. Ο άντρας δεν είναι μηχανή του σεξ, αλλά ένα ανθρώπινο πλάσμα με ανασφάλειες και αδυναμίες που νιώθει την ίδια ανάγκη με σένα να αγαπήσει και να αγαπηθεί πραγματικά. Όποιος άντρας δεν το παραδέχεται, δεν αξίζει να ασχοληθείς μαζί του.-