Υπήρχαν πολλοί, μεταξύ των οποίων κι εγώ, που μέχρι και πρόσφατα δεν πίστευαν ότι θα κατάφερνε η Ελλάδα να βγει στις αγορές, που υποστήριζαν με ύφος ξερόλα ότι έρχονται νέα μνημόνια κλπ.
Η πραγματικότητα μάς διέψευσε, αλλά αντί για "Για δες, έκανα λάθος", πολλοί αλλάζουν τώρα τροπάρι. "Μα το να βγούμε στις αγορές είναι ό,τι χειρότερο!" λένε ξαφνικά.
Δεν ξέρω αν είναι όλοι τους οικονομολόγοι και σοφοί και μάντεις, αλλά μοιάζουν να δυσαρεστούνται με κάθε μικρό θετικό βήμα που μπορεί να κάνει η χώρα. Μέχρι να κυβερνήσουν αυτοί, ή το κόμμα της επιλογής τους. (Τώρα η παραμικρή αλλαγή θα είναι Θρίαμβος!)
Λέει πολλά το γεγονός πως αυτοί που φώναζαν πιο δυνατά εναντίον των "κερδοσκόπων και των τοκογλύφων" της Τρόικας, σήμερα φωνάζουν επίσης δυνατά, νοσταλγώντας τα επιτόκια που μας έδινε η Τρόικα.
Συμβαίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα αυτή τη στιγμή:
1ο) Η οικονομική κατάσταση των πολιτών δεν έχει βελτιωθεί σχεδόν καθόλου, η χώρα συνεχίζει -πρακτικά- να είναι χρεοκοπημένη, και υπάρχουν ακόμα (και θα υπάρχουν για πολύ καιρο) χιλιάδες προβλήματα σε κάθε τομέα.
2ο) Ένα προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη και την πιθανή βελτίωση των πραγμάτων, μια πέρα από κάθε προσδοκία πετυχημένη έξοδος στις αγορές μόλις συνέβη - συγκεντρώνοντας προσφορές μαμούθ και με χαμηλότερο επιτόκιο ακόμα κι απ' αυτό των χτεσινών, υπεραισιόδοξων προβλέψεων.
Πώς μπερδευόμαστε όμως πάντα (έχοντας μια ροπή προς την πόλωση) και είτε θα τα δούμε όλα μαύρα ή όλα άσπρα;
Ο Σαμαράς να μας λέει ότι πλέον όλα είναι καλά, οι αντίπαλοί του ότι όλα χειρότερα - κι ας μην προτείνουν κάτι ρεαλιστικότερο ή καλύτερο. Ή θρίαμβος ή καταστροφή.
Ας μη το παίζουμε όλοι ειδικοί. Και δε μιλάω μόνο για τους πολίτες ή τους δημοσιογράφους, αλλά και για τους πολιτικούς. Κι ας μη λέμε μεγάλες κουβέντες που μπορεί μετά να μας κυνηγήσουν.
Γιατί πώς μπορεί κανείς πια να πάρει στα σοβαρά πολιτικούς που μέχρι χτες κατηγορούσαν ως ληστρικά και κερδοσκοπικά τα επιτόκια του 2% με τα οποία μας δάνειζε η Ευρώπη και η τοκογλύφος η Μέρκελ και σήμερα πια ξύπνησαν στον πραγματικό κόσμο; (Όπου τα επιτόκια είναι σε κανονικά επίπεδα, αν και ευτυχώς χαμηλότερα απ' αυτά με τα οποία ξαναβγήκαν στις αγορές Ιρλανδία και Πορτογαλία.)
H οικονομία μας παραμένει ετοιμοθάνατη. Απλώς τώρα της δόθηκε μια μικρή χαραμάδα ελπίδας.
Μου τη δίνουν όσοι εκμεταλλεύονται την εξέλιξη για να θριαμβολογήσουν, μου τη δίνουν όμως και αυτοί που, συνοφρυωμένοι, κουνάνε το δάχτυλο δασκαλίστικα σε όσους από εμάς ένιωσαν μια μικρή, έστω απειροελάχιστη ανακούφιση με τα σημερινά.
Απ' ό,τι ξέρω η ελπίδα δεν έχει ακόμα ποινικοποιηθεί σ' αυτή τη χώρα, ακόμη.
σχόλια