[ Από τον Δημήτρη Κυριαζή]
Αφού έχει κατασταλάξει αρκετά ο -όχι και τόσο έντονος- ορυμαγδός από το χθεσινό παιχνίδι του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, ας τονίσουμε ένα σημείο που δεν έχει ειπωθεί από πολλούς. Καταρχάς, για μεγάλη μερίδα του οπαδικού κοινού στην Ελλάδα τα χθεσινά έκτροπα ήταν ένα payback για τη βραδιά που «όλοι καλύπταμε τον Κατσουράνη» το 2011, αλλά κυρίως για την «Ριζούπολη».
Δεν έχει τόσο σημασία που οι οπαδοί του ΠΑΟ είχαν προλάβει να τα σπάσουν όλα στο ΟΑΚΑ διακόπτοντας το επόμενο ματς που συναντήθηκαν οι δύο ομάδες.
Δεν έχει τόσο σημασία που η «Ριζούπολη» έγινε πριν από 11 χρόνια και δεν χρειάζεται να αναλύσουμε σημείο προς σημείο για να δείξουμε ότι τα χθεσινά επεισόδια ήταν –τουλάχιστον- μία πίστα παραπάνω.
Δεν ήταν όμως αυτό, τα έκτροπα δηλαδή των οπαδών, το πιο σοκαριστικό σημείο της χθεσινής βραδιάς. Το πλέον πρωτόγνωρο ήταν η απόλυτη εναρμόνιση μεταξύ προέδρου-προπονητή-ποδοσφαιριστών-οπαδών μιας ομάδας.
Οι δηλώσεις Ιβάν Σαββίδη μετά το ματς κινήθηκαν στη λογική του "διδάξαμε ήθος". Κατανοητό, έτσι πρέπει να κινηθεί ένας «πολλά βαρύ» πρόεδρος. Ο προπονητής όμως; Το 2011 ο Βαλβέρδε είχε δηλώσει αηδιασμένος, το 2014 ο προπονητής του ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν βρήκε μισή λέξη για να καταδικάσει ό,τι είδε να εξελίσσεται μπροστά του επί 3,5 ώρες, δηλώνοντας αναρμόδιος για να μιλήσει «για αυτά τα πράγματα» αρχικά και μετέπειτα στη συνέντευξη Τύπου προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω στη συλλογιστική του διερωτώμενος γιατί συμβαίνουν «αυτά τα πράγματα» μόνο με μία ομάδα.
Ας περάσουμε και στους ποδοσφαιριστές. Ό,τι και να έγινε στη Ριζούπολη, στο Καραϊσκάκης, στο ΟΑΚΑ τα τελευταία χρόνια, οι παίκτες είχαν καταφέρει να κρατήσουν ένα επίπεδο, τουλάχιστον οι Έλληνες μεταξύ τους. Στο τέλος του ματς ο Γλύκος, ο τερματοφύλακας του ΠΑΟΚ, ενώ έχουν εισβάλει στο χώρο εκατοντάδες οπαδοί που βαράνε ό,τι κόκκινο βλέπουν μπροστά τους, ενώ οι «συνάδελφοι» του από τον Ολυμπιακό παίζουν μποξ για να καταφέρουν να μπουν στη φυσούνα μόλις λίγα μέτρα μακριά του, αυτός πανηγυρίζει εκστασιασμένος τη νίκη της ομάδας του με άλλους οπαδούς δίπλα στη φυσούνα. Λίγα μέτρα μακριά.
Είχε προηγηθεί ένας άλλος παίκτης που δυναμίτισε περαιτέρω το κλίμα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ο Κατσουράνης, αρχηγός της εθνικής ομάδας, ενώ βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας, ενώ το ματς κινδυνεύει να μην τελειώσει ποτέ, τρέχει στο πλάγιο και παίρνει τη μπάλα μέσα από τα χέρια ενός συμπαίκτη του στην εθνική και προλαβαίνει να ρίξει και μια μικρή κουτουλιά. Ρίχνοντας και άλλο λάδι στη φωτιά...
Η Θύρα 7,13,21,4 κτλ είναι ομοσπονδίες συμμοριών με ανεξάρτητα τοπικά παραρτήματα που υποθάλπουν λογής-λογής εγκληματίες. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά οι περισσότεροι σύνδεσμοι λειτουργούν με αυτή τη λογική. Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι κίτρινοι είναι χειρότεροι από τους πράσινους ή τους κόκκινους, μιλάμε απλά για συμμορίες.
Τα υγιή όμως τμήματα της κερκίδας είναι η πλειοψηφία στο γήπεδο. Οι περισσότεροι φίλαθλοι του Ολυμπιακού αποχώρησαν επιδεικτικά μετά τη λήξη του περυσινού τελικού Κυπέλλου ανάμεσα στην ομάδα τους και τον Αστέρα Τρίπολης, δίχως να παρακολουθήσουν την απονομή καθώς θεώρησαν ότι η αντίπαλη ομάδα αδικήθηκε κατάφωρα.
Πολλοί φίλαθλοι της ΑΕΚ δεν προτάσσουν τη σωτηρία της ομάδας τους και καταδικάζουν τις μεθόδους που έχει ξεκινήσει να εφαρμόζει ήδη ο Δημήτρης Μελισσανίδης.
Η «σιωπηρή πλειοψηφία» όμως δεν μπορεί να επιτύχει το παραμικρό απέναντι σε μια τέτοιου είδους εναρμόνιση μεταξύ όλων των υπόλοιπων τμημάτων μιας ομάδας.
σχόλια