________________
1.

Κι αν δεν ξερεις να αγαπας, πως μαθαινεις; Κι αν σ αγαπανε οπι αλλοι και σου λενε πως εσυ δεν αντεχεις να σ αγαπουν τι κανεις?
Αρχιζω να αμφιβαλλω αν αγαπω : τους δικους μου , τους φιλους μου , τις μικροχαρες. Πως ξερεις αν αγαπας;- Αγαπιεμαι μεν, αγαπω δε(ν)

Νομίζω το ίδιο πρόβλημα είχε και η Τζόαν Κρόφορντ. Σου λείπει το Όσκαρ αλλά έχεις τη ντίβα μέσα σου, κρίμα που πέθανε και δε μπορείτε να τα πείτε. Για δοκίμασε να βρεις το τηλέφωνο της Ντένης Μαρκορά.

________________
2.

Γλυκιά μου Α, μπα...
Ιδού η κατάστασή μου. Είχα μια σχέση λίγο πάνω από ένα χρόνο, υπέροχη, εγώ πολύ ερωτευμένη, από την πρώτη ως την τελευταία μέρα, πανευτυχής, πετούσα στα σύννεφα. Χωρίσαμε πολύ απότομα (με χώρισε εκείνος), έπεσα από τα σύννεφα που πετούσα, δε χρειάζεται να επεκταθώ στο πώς και γιατί. Εγώ για μήνες ήμουν ψιλοχάλια ψυχολογικά αλλά αργά και σταθερά στάθηκα στα πόδια μου, χωρίς κανένα πισωγύρισμα. Σιγά σιγά, μετά από καιρό γνώρισα κάποιον που μου άρεσε, και εδώ και ένα μήνα είμαστε μαζί. Δεν είμαι ερωτευμένη, ούτε ενθουσιασμένη, όπως ήμουν τον πρώτο καιρό με τον άλλον, αλλά μου αρέσει πολύ, περνάω πολύ όμορφα μαζί του και γενικά είμαι χαρούμενη και νιώθω σιγά σιγά να βγαίνω από το λούκι της στεναχώριας.
Και μπαμ, χτες το βράδυ, μαθαίνω ότι ο πρώην μου τα έφτιαξε με μια γνωστή μου. Όχι φίλη μου, αλλά μια κοπέλα που γνωρίζω αρκετό καιρό, που ήξερε για μενα και αυτόν, εντελώς τυχαία βρέθηκαν σε κοινό περιβάλλον, και την οποία πρώτον συμπαθούσα πολύ και δεύτερον είναι πανέμορφη.
Δε μπορώ να το διαχειριστώ Α, μπα μου. Χτες το βράδυ κατέρρευσα πάλι. Κλείστηκα στο σπίτι, δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω, δεν ήθελα να δω το φίλο μου, δεν ήξερα τι να κάνω.
Δεν ξέρω τι να κάνω! Θέλω τόσο πολύ να αφεθώ στο παιδι που είναι τώρα μαζί μου, που υπό άλλες συνθήκες θα έκοβα φλέβες γι αυτόν, κι όμως νομίζω πως μόλις έκανα ένα βήμα προς τα πίσω και έπεσα. Συνέχεια στο μυαλό μου τριγυρίζει ο άλλος, δε μπορώ να το ελέγξω, αλήθεια σου λέω προσπαθώ να διώξω τη σκέψη του με όλη μου τη δύναμη και δε φεύγει. Τον σκέφτομαι με την άλλη και μου κάθεται μια πέτρα στο στομάχι.
Τι να κάνω Α, μπα μου? Θα περάσει με τον καιρό?
Περνάει ο έρωτας με έρωτα ή χειρότερα θα τα κάνω και θα πληγώσω τον καινούριο που δε μου φταίει σε τίποτα?

Θα περάσει με τον καιρό. Μπορεί να πληγώσεις τον καινούριο αλλά το πιο πιθανό είναι ότι με αυτά που κάνεις θα σε πληγώσει πρώτα αυτός. Η λύση μάλλον θα είναι ένας τρίτος.

________________
3.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΣΥΖΉΤΗΣΗ. ΔΕΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΧΕΣΗ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Αυτό που ίσως θα σε βοηθούσε είναι αν συνειδητοποιούσες ότι το «4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΚΡΟΤΕΡΟΣ» δεν τον μετατρέπει σε τρόπαιο, ούτε εξηγεί την απροθυμία του.

________________
4.

ψάχνω τη τέλεια συνταγή για εύκολη και πεντανόστιμη μακαρονάδα. εχω δοκιμάσει διάφορες με αποτέλεσμα αδιάφορο. η κλασική με σάλτσα φρεσκιας ντοματας και βασιλικό μου βγαίνει καλούτσικη αλλά δε τραβάς και τα κοτσίδια σου. ίσως μου διαφεύγει κάποιο μυστικό. εχεις κάτι να προτείνεις?- Σουηδός Σεφ

Το μόνο μυστικό που υπάρχει στο φαγητό είναι οι πρώτες ύλες. Με φασόν ντομάτες εκτός εποχής και τα κοινά μακαρόνια του σούπερ μάρκετ δεν θα τραβήξεις ποτέ τα κοτσίδια σου. Ακόμη και το είδος του αλατιού παίζει το ρόλο του.

________________
5.

Γεια σου Λένα!
Όλοι σχεδιάζουν φανατικά αλλαγές με τον ερχομό της νέας χρονιάς (λες και ένα νούμερο θα μας αλλάξει), και για να είμαι στο πνεύμα των ημερών είπα να στείλω ερώτηση αντί να παραμένω παθητική αναγνώστρια.
Εύχομαι οι φίλοι μου να είχαν την ψυχρή λογική σου και ανυπομονώ να διαβάσω την απάντησή σου. Ήρθα πριν περίπου 10 χρόνια στο εξωτερικό, αρχικά για να μαζέψω εμπειρίες, γνώσεις, γνωριμίες, άντε και λόγω υποβόσκουσας επαγγελματικής φιλοδοξίας. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα, ούτε πάντα δύσκολα. 'Ανάγκασα' το φίλο μου να ξενιτευτεί (αυτό πιστεύουν οι τρίτοι τουλάχιστον) και έχτισα 2 φορές τη ζωή μου από την αρχή. Και τώρα τα δύσκολα... Η ζωή τα έφερε έτσι που είμαι αναγκασμένη να ζήσω σε μικρή ευρωπαϊκή πόλη. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Κανένα ενδιαφέρον για το περιβάλλον μου. Καμία προοπτική να δρέψω τους κόπους τόσων σπουδών και κόπων και να βρω ενδιαφέρουσα δουλειά εδώ, καμία ελπίδα να γυρίσω Ελλάδα. Από που να αρχίσω για να σχεδιάσω τη ζωή μου από την αρχή;- Μπούκι

Αν μας έλεγες για ποιο λόγο είσαι αναγκασμένη να ζήσεις σε αυτή την μικρή ευρωπαϊκή πόλη, ίσως μπορούσαμε να πούμε το μακρύ μας και το κοντό μας. Εκκρεμεί κανένα δικαστήριο; Αγόρασες εκτάσεις και ξεκίνησες φάρμα; Έγινες δήμαρχος; Τι μπορεί να είναι αυτό που σε αναγκάζει να μείνεις σε ένα μέρος; Και ποια είναι αυτή η μικρή πόλη, που δεν έχει καμία προοπτική;

Και δε μπορώ να μην το ρωτήσω, πάντα την έχω αυτή την απορία όταν ακούω το «τόσες σπουδές». Δηλαδή, πόσες «τόσες» σπουδές; Πόσος κόπος πια; Σας δέρνανε, ή μήπως δουλέψατε σε ορυχεία για να τις πληρώσετε; Ευχή και κατάρα σας δίνω – όταν δεν ξέρετε σε ποιον μιλάτε, μη λέτε τέτοιες κουβέντες, μπορεί να φανείτε πολύ βλακέντιοι. Όσο και να σπουδάσατε, πάντα υπάρχει κάποιος – πολύ κοντά σας- που έχει σπουδάσει περισσότερο, καλύτερα, και με περισσότερες θυσίες.

________________
6.

και σε ερωτώ... πώς θα την παλέψω σε reunion του λυκείου όταν όλοι, κορίτσια-αγόρια (τουλάχιστον αυτοί που κάναμε παρέα) είναι πλέον στα 34-35 τους παντρεμένοι με ή χωρίς παιδιά κι εγώ όχι...?? Μια σχέση έχω (3 χρόνια) αλλά δεν πιάνετε γιατί δεν είναι γάμος... όλοι αν έχεις παντρευτεί ρωτάνε... Μήπως να το παίξω ψόφιος κοριός και να μην πάω? Αν εξαιρέσεις αυτόν τον λόγο, θέλω να πάω... γουστάρω να τους δω όλους και να θυμηθούμε τα παλιά!! Πώς αντιμετωπίζω τις ατάκες τύπου "την καλύτερη δουλειά έχεις κάνει που δεν έχεις παντρευτεί ακόμα" αλλά με βλέμμα "μα καλά, ακόμα??!! Τα 35 κοντεύεις!!!"- τάξη του '97

Αν δίνεις αξία στις πεποιθήσεις πρώην συμμαθητών σου ότι μια σχέση τριών χρόνων δεν πιάνεται επειδή δεν είναι γάμος, σου αξίζει να πας, να ακούσεις όλα τα μικροαστικά σχόλια, να υποστείς όλα τα υποτιμητικά βλέμματα και μετά να υποφέρεις για μήνες.

________________
7.

Αγαπημένη μου, είχα με έναν φίλο μου μια συζήτηση περί σχέσεων. Είμαστε και οι δυο 20 χρονών και έχουμε διαφορετική άποψη επί του θέματος. Εκείνος ισχυρίζεται ότι θέλει να έχει μια σταθερή σχέση που θα τον καλύπτει τόσο στον ερωτικό τομέα όσο και ως σύντροφο. Εγώ ισχυρίζομαι ότι δεν θέλω κάποιον να εισχωρήσει στην ζωή μου και να τον εντάξω στην καθημερινότητα μου, γιατί τουλάχιστον τώρα δεν έχω αυτό σαν προτεραιότητα. Και κάπως έτσι ξεφύγαμε για το ότι εγώ δεν θέλω να ζήσω επειδή δεν θέλω τέτοιου είδους ανθρώπινη επαφή! Του είπα ότι είμαστε μόνο 20 χρονών και ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα από την 'ζωή' και η απάντηση του ήταν ότι δεν θέλει να γυρίσει στα 25 του και να πει τι χαζός που ήμουν που άφησα τα χρόνια να περάσουν έτσι και δεν έζησα όπως ήθελα. Εσένα ποια είναι η αποψή σου τώρα ή ακόμα καλύτερα αν μπορέσεις να σε θυμηθείς ως 20 χρονών κοπέλα τι θα μου απάνταγες? (φυσικά δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσεις με κάποιον από τους 2, και τρίτη και τέταρτη γνώμη δεκτές)- ερωτησιάρα

Η άποψή μου είναι ότι καλές είναι οι θεωρίες, αλλά δε μπορείς να ελέγξεις αυτά που θα σου συμβούν και πότε θα συναντήσεις αυτόν με τον οποίο θα συνδεθείς βαθιά και πότε αυτόν που θα περάσει και δε θα ακουμπήσει. Το να κάνεις τέτοια αυστηρά προγράμματα και να πιστεύεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι, άσχετα με το τι χαρτιά θα μοιράσει η τράπουλα, είναι δείγμα ανωριμότητας, επιπολαιότητας και άγνοιας κινδύνου κωμικοτραγικής, που μόνο 20χρονοι μπορούν να επιδείξουν.

Αντί να βάζετε κανόνες και να κάνετε σχέδια βασισμένα σε υποθέσεις και χωρίς καμία εμπειρία, προσπαθήστε να ελέγξετε τον μόνο άνθρωποι που έχετε μια μικρή πιθανότητα να επηρεάσετε, που είναι ο εαυτός σας. Γνωρίστε τον εαυτό σας πρώτα σε βάθος, και αν κάνετε καλή δουλειά, σε δέκα-είκοσι χρόνια ίσως μυριστείτε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να ισορροπήσετε στη ζωή.