Δεν θα πω ψέματα: Λατρεύω να είμαι αόρατος μάρτυρας σε καβγάδες ζευγαριών.
Όμως το μεσημέρι, που έφαγα με μια φίλη κάπου εδώ στη γειτονιά, στο διπλανό τραπέζι έγινε ένας μονομερής καβγάς που καθόλου απολαυστικός δεν ήταν.
Καθώς είχαμε τελειώσει το φαγητό και περιμέναμε να πληρώσουμε (κάθε Δευτέρα έχουν μια προσφορά, δυο άτομα σκάσαμε στο φαϊ με σύνολο 13 ευρώ, το ίδιο και το ζευγάρι στο διπλανό τραπέζι - έχει σημασία αυτό), εμφανίστηκε ένας μεσήλικας προς ηλικιωμένος επαίτης, που φορούσε παλτό παρά τον σημερινό μίνι καύσωνα, και ζητούσε απ' τα τραπέζια "κανά 20λεπτο".
Προς τιμή της, η γυναίκα του ζευγαριού έβγαλε και του έδωσε κάτι.
Δε δώσαμε σημασία μετά. Μέχρι που οι φωνές του άντρα, που τη μάλωνε, ακούστηκαν δυνατές. "Τι του δίνεις; Ναι, δώσε του και το φαϊ μας... Δουλεύω τόσα χρόνια, για να πάμε να δίνουμε τα λεφτά μας στους ζητιάνους!"
Δεν πίστευα στ' αυτιά μου. "Νομίζεις ότι πεινάνε αυτοί; Ψέματα το κάνουν!" συνέχισε αυτός, αλλά η γυναίκα, χωρίς να ακούγεται καθόλου, έβαλε περισσεύματα του φαγητού σε δυο χαρτοπετσέτες κι έκανε νόημα στον άντρα με το παλτό. "Σταμάτα! Με ντροπιάζεις! Δουλεύουμε τόσα χρόνια και θα τα δώσουμε τώρα στους μπεκρήδες και τα πρεζόνια;! Νομίζεις ότι πεινάνε;" της φώναξε ο σύζυγός/σύντροφός της, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνει ότι μόνος του αυτοντροπιαζόταν, και ότι όλοι τον καρφώναμε με βλέμματα μίσους.
Η γυναίκα ατάραχη φώναξε τον επαίτη και του έδωσε τις δυο χαρτοπετσέτες, με το φαγητό που είχε περισσέψει. Γεμάτος ευγνωμοσύνη αυτός τις πήρε και έτρεξε σε ένα πεζουλάκι -στο οπτικό μας πεδίο- και άρχισε να καταβροχθίζει τα υπολείμματα.
Κι όμως, ούτε τότε δε σταμάτησε να κατσαδιάζει ο άντρας τη γυναίκα. Χαμηλόφωνα, αλλά με εξάρσεις. Έκπληκτοι τον ακούσαμε να λέει: "Μας κοροϊδεύουν όλοι για να μας τα φάνε! Νομίζεις ότι πεινούσε αυτός; Έτσι για να τον λυπηθούμε τα κάνει. Νομίζεις ότι πεινούσε;" [Την ίδια στιγμή, όπως είπα στο οπτικό πεδίο όλων, ο επαίτης τρομερά πεινασμένος καταβρόχθιζε τα ψίχουλα που του έδωσαν.]
Το τελευταίο πράγμα που άκουσα, πριν φύγουν άρον άρον απ' το μαγαζί, ήταν τα λόγια του άντρα. "Όταν είσαι μόνη σου κάνε ό,τι θέλεις. Όταν όμως είμαι εγώ στο τραπέζι, τέτοιο πράγμα, τέτοιο ρεζιλίκι δεν θα ξανακάνεις."
Υπάρχουν όντως κυκλώματα που εκμεταλλεύονται επαίτες, και όντως κάποιοι μπορεί να μας κοροϊδέυουν (παρ' ό,τι στην περίπτωση του κυρίου με το παλτό αυτό δεν ίσχυε - πεινούσε πραγματικά, και αυτό φαινόταν).
Είναι όμως καλύτερο το να νοιάζεσαι και να βοηθάς τους άλλους, παρά να είσαι ένα αλάνθαστο άκαρδο, καταπιεστικό ον σαν αυτόν.
Καλύτερα να είσαι Άνθρωπος, κι ας σε πιάσουν κορόιδο και καμιά φορά...
==
σχόλια