________________
1.

Αγαπητή Α-μπα,
Πριν από 1,5 χρόνο περίπου έκανα ένα ταξίδι και έμεινα στο σπίτι ενός γνωστού. Στο ίδιο σπίτι έμεναν και κάτι φίλοι του. Ένας από αυτούς έδειξε ενδιαφέρον για μένα, εγώ όμως από τη μεριά μου δεν ήθελα να γίνει κάτι. Αυτός συνέχισε να με φλερτάρει και το ίδιο βράδυ βγήκαμε όλοι μαζί κι εγώ ψιλομέθυσα. Γυρίσαμε σπίτι και αρχίσαμε να μιλάμε. Εγώ μέσα μου σκεφτόμουν "τι παπαριές μου λες, άσε με να κοιμηθώ άνθρωπέ μου". Για να μη στα πολυλογώ, άρχισε να με φιλάει, εγώ δεν ήθελα αλλά για έναν μαλακισμένο λόγο (πες το ανασφάλεια, ηλιθιότητα, μεθύσι, να με αφήσει ήσυχη) ανταποκρίθηκα μετά από λίγο και τελικά κάναμε σεξ. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε το επόμενο βράδυ, χωρίς εγώ πάλι να θέλω και νοιώθοντας ότι του χρωστάω κάτι ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Ένοιωθα πως εφόσον έγινε το πρώτο βράδυ είχε δικαίωμα να το ζητήσει και το επόμενο κι εγώ υποχρέωση να ανταποκριθώ. Ξέρω πόσο ΑΝΟΗΤΟ κι ενδεχομένως προβληματικό ακούγεται όλο αυτό. Την επόμενη μέρα, κατά τα λεγόμενα του κοινού φίλου (κι ενώ εγώ είχα ήδη φύγει), γύρισε και είπε στο φίλο μου "νομίζω βίασα τη φίλη σου". Δεν ξέρω αν νοιώθω έτσι. Ξέρω πως έκανα κάτι χωρίς τη θέλησή μου αλλά ταυτόχρονα ξέρω πως το έκανα με τη θέλησή μου. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό. Δεν είναι πως με έχει επηρεάσει άμεσα και καταστροφικά κάπου (έμμεσα φαντάζομαι πως ναι), δε φοβάμαι να κάνω σχέση, δεν τον βλέπω κι αρχίζω να κλαίω (τον ξαναείδα μετά από λίγους μήνες και απλά αδιαφόρησα για την ύπαρξή του). Δεν ξέρω τι περιμένω να ακούσω. Δε νοιώθω έτοιμη να το πω στη θεραπεύτριά μου. Είμαι γενικά λίγο (ως πολύ) μπερδεμένη ως προς το πού θα πρέπει να το κατατάξω αλλά και πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω, ακόμα κι αν πρέπει να το αντιμετωπίσω (φαντάζομαι πως ναι). Ξέρω πως έχω θέματα και είμαι ανασφαλής και μπερδεμένη. Αν έβγαλες άκρη, και ξέρω πως δεν είναι ακριβώς ερώτηση το παραπάνω κείμενο, θα χαρώ να μου πεις την άποψή σου. Σ' ευχαριστώ!- μπερδεμένη

Το πρώτο που πρέπει να πω είναι το εξής: μη νιώθεις ενοχές.

Ξέρω, δύσκολο να το κάνεις, αλλά από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Μην νιώθεις ενοχές. Μη ντρέπεσαι. Μη ντρέπεσαι καθόλου. Πες το στη θεραπεύτρια σου, θα ξέρει τι να σου πει, με πολύ πιο καλό τρόπο από τον οποιοδήποτε.

Αυτό που αποκαλείς «προβληματικό» δεν είναι κάτι που έβγαλες εσύ προσωπικά από το μυαλό σου, δεν είναι μια συμπεριφορά που εξηγείται εξειδικευμένα για σένα. Είναι αποτέλεσμα ολόκληρου μηχανισμού, του οποίου είσαι μέρος.

Οι γυναίκες πολύ συχνά νιώθουν ότι «χρωστάνε» σεξ στους άντρες, ειδικά όταν είναι άντρες που επιμένουν. Μάλιστα, όσο πιο πολύ επιμένουν παίζοντας το χαρτί του «σωστού», τόσο αισθάνονται οι γυναίκες τύψεις, αν δεν ανταποκρίνονται. Φοβούνται τα επίθετα που ακολουθούν, τα οποία είναι γνωστά, ας μην τα γράψω εδώ (που βέβαια εφαρμόζονται είτε ανταποκριθεί η γυναίκα, είτε όχι).

Αυτός που θα έπρεπε να ντρέπεται και να έχει τύψεις είναι αυτός που ξεστόμισε το «βίασα τη φίλη σου». Αυτό σημαίνει ότι είχε πλήρως συνειδητοποιήσει ότι ήσουν απρόθυμη, και αυτό το γεγονός δεν τον έκανε να απομακρυνθεί αυτόματα, γιατί πίστευε ότι το σεξ ήταν κάτι στο οποίο είχε δικαίωμα, αφού δεν ούρλιαξες, έκλαψες, πολέμησες για να το αποφύγεις. Δεν ήταν λάθος τα μηνύματα που έστειλες, τα έλαβε και αδιαφόρησε. Δεν υπάρχει, νομίζω, γυναίκα που δεν έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση. Κι επειδή σχεδόν διαβάζω από τώρα τα σχόλια που θα ακολουθήσουν, άντρες, σας παρακαλώ να σταματήσετε να αντιδράτε με αυτόματο πιλότο («εγώ φταίω; Αυτή φταίει που μου έδωσε δικαίωμα!») και απλώς να μας πιστέψετε. Είμαστε πολύ πιο παγιδευμένες στο ρόλο μας απ' όσο φαίνεται με πρώτη ματιά.

Διάβασε και αυτό.
 

________________
2.

Αγαπητή Α Μπα?!
Είμαι 28 χρονών και έδω και 6 χρόνια είμαι με έναν τύπο 31 χρονών που αγαπώ σαν αμαρτία. Περνάμε τέλεια μαζί, γελάμε πολύ και γενικά νιώθω σαν να είμαι με τον κολλητό μου που όμως κανουμε απίστευτο σεχ. Το πρόβλημα είναι ότι θεωρώ πως πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα, (όχι γάμους και παιδιά, αν και τα έχω φανταστεί όλα αυτά μαζί του) αλλά να συγκατοικήσουμε να δούμε πως θα εξελιχτεί. Αυτός μία μου λέει πως είμαι αυτή που θα παντρευτεί αν ποτέ παντρευτεί και ότι βρήκε σπίτι να νοικιάσουμε, όποτε εγώ αρχίζω να ξεφυλλιζω καταλόγους ΙΚΕΑ, μία μου λέει πως φοβάται μη με απογοητεύσει και ότι τα πράγματα κυλάνε πολύ γρήγορα γιατί η συγκατοίκηση θα καταλήξει στο γάμο και δεν ξέρει αν έχει ζήσει ακόμα. Στο σημείο αυτό να πω ότι και οι δυο έχουμε αλητέψει αρκετά πριν τη σχέση και θεωρώ ότι δεν υπάρχουν απωθημένα. Πριν 2 μήνες χωρίσαμε για να του δώσω το χρόνο να σκεφτεί αν θέλει να είναι μόνος του και να ζήσει τη ζωή του και για να σκεφτώ και εγώ αν αξίζει να περιμένω κάποιον που τελικά μπορεί να μη θελήσει ποτέ να μοιραστεί τη ζωή του μαζί μου. Μετά από μία βδομάδα τα ξαναβρήκαμε, χωρίς να εμβαθύνουμε ιδιαίτερα στο θέμα, είναι από τους τύπους που έχει περάσει πολλά ενδοοικογενειακά προβλήματα και δε συζητάει συνεπώς θεώρησα ότι με τον τρόπο του με θέλει στη ζωή του, και εγώ γύρισα γιατί απλά τον αγαπώ πολύ. Οι φίλοι μου και η οικογένεια μου δεν τον πολυσυμπαθούν και όλοι μου λένε ότι πρέπει να χωρίσουμε γιατί δεν πάει πουθενά. Τα χρόνια περνάνε πόσο μάλλον όταν περνάς καλά, αλλά δε θέλω να φτάσω 40 και τελικά να αποφασίσει ότι δεν είμαι αυτό που θέλει. Η ερώτηση μου έιναι should I stay or should I go??
Ευχαριστώ εκ των προτέρων-Ιρμα

Μη ρωτάς άλλους για το τι να κάνεις στη ζωή σου.

Αν θέλεις να ρωτήσεις κάτι για να βγάλεις κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα, ρώτα τους φίλους και την οικογένεια σου γιατί σου λένε να χωρίσετε. Πίσω από το «δεν πάει πουθενά» κρύβεται ο πραγματικός λόγος. Δεν έχω ιδέα αν πρέπει να μείνεις ή να φύγεις. Το μόνο που ξέρω είναι ότι όταν όλοι όσοι σε αγαπάνε δεν γουστάρουν αυτόν με τον οποίο είσαι μαζί, κάτι βλέπουν. Ρώτα τους τι είναι χωρίς να τους κρατήσεις κακία. (και σκέψου καλά την απάντηση).

________________
3.

Αγαπητή Α, μπα πρόσφατα γνώρισα έναν παιδικό μου φίλο στην παρέα μου από τη σχολή. Μεταξύ των συμφοιτητών η μια φίλη είναι αρκετά υπέρβαρη. Γυρνώντας ο φίλος μου είπε ότι πρέπει να τη βοηθήσουμε να αδυνατίσει και να μην κάνουμε τα στραβά μάτια στην έκταση του προβλήματος. Σημειωτέον, απ'όσο ξέρω δε συντρέχουν λόγοι υγείας για την κατάσταση της κοπέλας απλά κακή διατροφή και καθόλου άσκηση. Είναι όμως σωστό να πω κάτι αν δε μου ζητήσει γνώμη η φίλη μου ή ειδικά αν δεν έχει σκοπό η ίδια να κάνει κάτι; Έχουμε οικειότητα, αλλά δε συζητάει γι'αυτό το θέμα καθόλου.- Ορέστης

Πες στο φίλο σου ότι η παρέα σου από το πανεπιστήμιο σου είπε ότι πρέπει να τον βοηθήσετε να μην είναι τόσο ηθικολόγος κι αυτάρεσκος.

________________
4.

αγαπημένη α-μπα, με αφορμή απάντησή σου, δεν είναι καλό να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας σε κάποιον για να εκβιάσουμε την ανταπόκρισή του. συμφωνώ. όμως τότε γιατί θέλουμε να τα εκφράσουμε; ποιος άλλος λόγος μπορεί να μας ωθεί σε αυτό; και πότε ξέρεις ότι λες κάτι πραγματικά χωρίς αντάλλαγμα;;
είσαι καταπληκτική!!!!

Α, αυτό είναι εύκολο. Ποτέ δε λες κάτι χωρίς να ζητάς αντάλλαγμα κάπου στο βάθος. Αυτό που απαγορεύεται είναι να το εκβιάζεις.

(Ευχαριστώ!!!)

________________
5.

Αγαπητή Α, μπα, από μικρή μου άρεσε το φαγητό και πάντα έτρωγα πολύ και γρήγορα! Ποτέ, όμως, δε με έλεγες παχουλή ή παχύσαρκη, γιατί πάντα παραπλανούσε το ύψος μου! Παρ' όλ' αυτά, τα κιλά μου δεν είναι αυτά που θα έπρεπε βάσει ύψους κτλ, αλλά σκέφτομαι συνέχεια το φαγητό, τι θα φάω και κάθε μέρα τρώω και πιο πολύ! Δεν είναι ότι ρωτάω επειδή προβληματίζομαι για τα επιπλέον κιλά, απλά αναρωτιέμαι για τυχόν ψυχολογικούς παράγοντες.. Είχα ξεκινήσει να το ψάχνω με βοήθεια ειδικού, αλλά δεν κατάφερα να πάω αρκετές φορές ώστε να καταλάβω τι μου συμβαίνει ακριβώς, γιατί πού λεφτά;! Έτσι, θα εκτιμούσα μια γνώμη σαν τη δική σου! Ευχαριστώ!- γεματούλα

Βρε πουλάκι μου, αν δεν κατάφερες να βγάλεις άκρη με επισκέψεις σε ειδικό, περιμένεις να σου πει τι γίνεται μια άγνωστη και άσχετη στο ίντερνετ, από μια παράγραφο, στην οποία επιλέγεις να πεις αυτά που θέλεις και συσκοτίζοντας, έστω και άθελα, την ιστορία σου;

Αυτού του είδους τα ερωτήματα δεν απαντώνται με φόρμουλες και γενικές οδηγίες. Χρειάζεται συζήτηση και επιμονή (και δυστυχώς, και λεφτά).

________________
6.

Καλημέρα! Τους τελευταίους 2 μήνες, είμαι σε διαδικασία πένθους αφού έχασα τη μαμά μου. Δεν απαιτώ από τους φίλους μου να μου "συμπαρασταθούν" με υπερβολικό τρόπο. Αλλά ρε αδερφέ λίγη ενσυναίσθηση δεν βλάπτει. Είναι πράγματα που θες να μοιραστείς με αυτόν που σε ξέρει. Αλλά το περισσότερο που λαμβάνω είναι βλέμματα λύπησης και ένα ταμπού γύρω από το θέμα.

Είναι μεγάλος άθλος η συμπεριφορά μετά από έναν θάνατο για τους φίλους, ειδικά όταν πρόκειται για αχαρτογράφητη περιοχή. Πολλοί αποτυγχάνουν, είναι πολύ συνηθισμένο. Για σένα είναι μια ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσεις τι μπορείς να ζητάς και τι όχι (και να προσπαθήσεις να ισορροπήσεις με αυτό). Ενδεχομένως μπορεί να χρειαστεί να αναθεωρήσεις και το με ποιον θέλεις να είσαι φίλος.

Εξέτασε όμως και τον δικό σου ρόλο. Δεν ξέρω τι εννοείς με το «λίγη ενσυναίσθηση». Με κάνει να αναρωτιέμαι μήπως εννοείς ότι θα έπρεπε να μαντεύουν τι πρέπει να κάνουν. Όχι, δεν ξέρουν, και δεν έχουν και την παραμικρή ιδέα. Θέλεις να μοιραστείς πράγματα; Ξεκίνα να μιλάς. Μην περιμένεις να ρωτήσουν. Κι αυτοί από σένα περιμένουν.

________________
7.

Μηπως ο Κρισναμουρτι με αποτρελανει??- ζουλου