Έχει ενδιαφέρον η πολιτική ιστορία του πολιτικού που έβρισε χυδαιότατα τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, κι όταν έγινε θέμα επέμεινε, συνεχίζοντας να προσβάλλει.
Άνθρωπος της εκκλησίας (το σάιτ του έχει 218 φωτογραφίες του από θρησκευτικές εκδηλώσεις -ακόμα και από κηδεία που παραβρέθηκε έχει ανεβάσει) και των κομματικών μηχανισμών, εκλέγεται βουλευτής Αχαίας από το 1989, με εξαίρεση τις εκλογές του 2007 που έχασε την έδρα του. Ο Νίκος Νικολόπουλος ανελίχθηκε στην κομματική πυραμίδα του κόμματος μέσω της ΔΑΚΕ, όταν αναμείχθηκε στα συνδικαλιστικά, ως υπάλληλος τράπεζας, πριν το '89.
Οταν το 1993 ο κ. Σαμαράς αποχώρησε από τη ΝΔ και δημιούργησε την Πολιτική Ανοιξη, ο κ. Νικολόπουλος ήταν από τους φανατικότερους πολέμιους και πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες εναντίον του. Κάποιοι θυμούνται ότι βρισκόταν ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος που πετούσε μπουλόνια και βίδες εναντίον του Αντώνη Σαμαρά, σε ομιλία του στη Ναύπακτο.
Όταν σχεδόν 20 χρόνια αργότερα ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός, ο Νικολόπουλος (που είχε γελοιοποιηθεί στην τηλεόραση όταν κορόιδευε με τη γραβάτα του πολιτικό του αντίπαλο που μιλούσε στο διπλανό παράθυρο) έγινε ευχαρίστως υφυπουργός.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα», οι σχέσεις των δυο αντρών πέρασαν ακόμη μια φάση αναταραχής: Λίγο αφότου ανέλαβε τα καθήκοντα του υφυπουργού Εργασίας, ο Νίκος Νικολόπουλος φέρεται να μεσολάβησε στο ΣΔΟΕ προκειμένου να ρυθμιστεί ευνοϊκά υπόθεση επιχειρηματία με τον οποίο διατηρεί φιλικές σχέσεις. Ο Νικολόπουλος σε κάποια στιγμή παραιτήθηκε από υφυπουργός (ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση!). Στην επιστολή παραίτησής του, φαίνεται πώς δεν ήταν ικανοποιημένος με τις εξουσίες που είχε ως υφυπουργός και εμμέσως ζητούσε περισσότερες αρμοδιότητες.
Ο κ. Νικολόπουλος είχε σπουδάσει Θεολογία και Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα. Οι μεταπτυχιακές του σπουδές έχουν αντικείμενο τα «Οικονομικά της Εκκλησίας» και δεν κρύβει τις σχέσεις του με την Ορθοδοξία. Συνηθίζει να είναι παρών σε γάμους, κηδείες και βαφτίσια και δεν διστάζει να ψέλνει με πάθος σε κάθε ευκαιρία. Η πρώτη του συνάντηση, μετά την υπουργοποίησή του ήταν με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο.
Ο πεθερός του είναι μεγαλομέτοχος στο υπεραστικό ΚΤΕΛ Πάτρας ενώ και η σύζυγός του εκλέγεται σταθερά δημοτική σύμβουλος Πατρών. Το ζευγάρι διαθέτει 50 ακίνητα (διαμερίσματα, γραφεία, οικόπεδα και αγροτεμάχια).
Τον Ιανουάριο του 1991 είχε κατηγορηθεί από πολλούς στην Πάτρα ως πολιτικός καθοδηγητής του Γιάννη Καλαμπόκα, που καταδικάστηκε για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα κατά τη διάρκεια των μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων. Συμμετέχει, μάλιστα, μαζί με τον έτερο Αχαιό βουλευτή Σπήλιο Σπηλιωτόπουλο στην εξεταστική επιτροπή που σχημάτισε ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για την υπόθεση της δολοφονίας.
Ανήκει στη στενή ομάδα των «λοχαγών» που στήριξαν την ανάδειξη του Κώστα Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ, μαζί με τον Θανάση Νάκο και τον Σάββα Τσιτουρίδη. Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, έγινε πολέμιος του κ. Καραμανλή καθώς υπουργοποιήθηκε ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος (συνυποψήφιός του τότε στην Αχαΐα) και όχι ο ίδιος. «Πρόκειται για κυβέρνηση light» είχε δηλώσει προκαλώντας πολιτικό πρόβλημα στον τότε πρόεδρο της ΝΔ. Στις κυβερνήσεις Καραμανλή δεν υπουργοποιήθηκε και απομακρύνθηκε από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού.
Χρόνια μετά, η τοποθέτησή του στη θέση υφυπουργού Εργασίας απ' τον Αντώνη Σαμαρά τον δυσαρέστησε και αποφάσισε, από την πρώτη στιγμή να αντιδράσει, λένε όσοι τον γνωρίζουν. Ως τομεάρχης Εργασίας της ΝΔ επί 2 χρόνια ήλπιζε ότι η καταξίωση θα ερχόταν με την υπουργοποίησή του. Γνωστός δημοσιογράφος τοπικού καναλιού τον πείραζε πρόσφατα: «Πότε θα γίνεις υπουργός; Βλέπω, το ύψος δεν μετράει», αστειευόμενος και με το μπόι του πρώην υπουργού Γιώργου Κουτρουμάνη. [πηγή]
Τα τελευταία χρόνια έκανε με μεγάλη αποτυχία δικό του κόμμα (το ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ), ήταν συνέχεια στην τηλεόραση -μπερδεύοντας κόσμο που νόμιζε ότι ο Αυτιάς ή μάλλον ο Γλύξμπουργκ είχε πρωινή εκπομπή στο Ε!- και προκειμένου να βγει ευρωβουλευτής συνεργάστηκε με τους ηγέτες τριών άλλων κομμάτων, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, τον Βύρωνα Πολύδωρα και τον Χρήστο Ζώη.
Και οι τέσσερις μαζί (με το κόμμα Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό δηλαδή) πήραν στις πρόσφατες εκλογές 1,04%. Παρά τη μεγάλη καμπάνια, κανένας απ' τους τέσσερις δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Ο Νίκος Νικολόπουλος μετά αποφάσισε να συνεργαστεί με τον άλλο μεγάλο ηττημένο της Δεξιάς, τον Πάνο Καμμένο και έφτιαξε μαζί του αντιμνημονιακό μέτωπο, το οποίο υπάρχει -αν δεν το ξέρατε- τώρα που μιλάμε.
======
Υπάρχουν πολλά που μου κάνουν εντύπωση στην ιστορία του ανθρώπου που, όποιος δει το παρακάτω, θα καταλάβει γιατί πρέπει να του δοθεί το δικό του ριάλιτι.
Καταλαβαίνω πως κάποιος βαθιά θρησκευόμενος δεν μπορεί να αποδεχτεί πως οι γκέι -στη συγκεκριμένη περίπτωση- έχουν ίσα δικαιώματα σε μια κοινωνία (η θρησκεία του του υπαγορεύει να τους απορρίπτει).
Δεν μπορώ να καταλάβω όμως πώς συνδυάζεται ο "καλός χριστιανός", ο "Άνθρωπος της εκκλησίας", το ότι ψέλνει, ότι σπουδασε Θεολογία, ότι έτρεξε στον Αρχιεπίσκοπο,
με αυτήν τη δημόσια τοποθέτηση.
Πώς γίνεται κάποιοι "πιστοί Χριστιανοί" να ξέρουν απέξω κι ανακατωτά κάθε παράγραφο του Λευιτικού όταν πρόκειται να κατηγορήσουν κάποιον ομοφυλόφιλο, αλλά να μην έχουν διαβάσει ποτέ τα κηρύγματα του Ιησού;
Και γιατί δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε υποτιθέμενες υποσημειώσεις βιβλίων που γράφτηκαν από ανθρώπους απ' ό,τι στην πραγματική ουσία της θρησκείας της Αγάπης;
Πώς ένας υποτιθέμενος καλός Χριστιανός που ψέλνει, φιλάει χέρια παπάδων και σταυροκοπιέται στα εικονίσματα ξερνάει (μηνύσιμη) χολή χωρίς να νιώθει τύψεις για την αμαρτία που διέπραξε;
Γιατί από αυτογνωσία μηδέν: Μετά το σάλο, αντικατέστησε την προσβλητική λέξη με μια παλιότερη προσβλητική λέξη.
Και ενώ ο ίδιος κινεί την αιδώ, ενώ ο ίδιος έκανε χυδαία επίθεση με οχετό ύβρεων, βγαίνει κι από πάνω ως θύμα.
Δύο επιπλέον σχόλια, όχι για την ουσία.
1) Με αφορμή τη φωτο του άρθρου μας,
ο/η Flou Red έγραψε:
Ένας θείος μου, πολύ αγαπημένος, σοφός άνθρωπος, μεγάλος σε ηλικία, μου έχει πει:
«Όταν επισκέπτεσαι κάποιον στο γραφείο του με τον οποίο θα έχεις επαγγελματική συναναστροφή και έχει τις φωτογραφίες της οικογενείας του, ακόμη και του σκύλου του ή της γάτας του, στραμμένες προς το μέρος σου και όχι προς το δικό του, σήκω και φύγε!...».
2) Η πρώτη σκέψη μου όταν διάβασα το τουίτ του Νικολόπουλου:
Δεν τον χάλασε που ένας γκέι είναι Πρωθυπουργός μιας πολιτισμένης χώρας, ενώ ο ίδιος έκανε δικό του κόμμα (με τον Πολύδωρα, τον Ψωμιάδη, τον Ζώη) και μετά βίας πήρε 1%...
===
σχόλια