________________
1.

Αγαπητή,
Έχω κάνει δώρο στον φίλο μου ένα βιβλίο που με εκφράζει και που θέλω να διαβάσει (όχι το the secret, χοχο) και δεν το έχει διαβάσει γιατί βαριέται.
Επίσης του έχω γράψει ένα γράμμα σχετικά με μία δυνατή, σημαντική για τη σχέση μας, στιγμή, στο οποίο του αναφέρω ένα τραγούδι που δηλώνει το πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Διάβασε το γράμμα, αλλά όταν τον ρώτησα δεν είχε ακόμα ακούσει το τραγούδι.
Είμαι υπερβολική που στεναχωριέμαι; Ή είναι φυσιολογικό να μην είμαστε ρομαντικοί με τον ίδιο τρόπο;
Πρόκειται για μια δύσκολη σχέση που την κατατρώει η απόσταση και προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να την κρατήσουμε.
Ευχαριστώ για την απάντησή σου.- Είμαι χαζογκόμενα

Αλήθεια ρωτάς αν είναι «φυσιολογικό» να μην είσαστε ρομαντικοί με τον ίδιο τρόπο;

Πώς σου φαίνεται να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι του αρέσει για να τον γνωρίσεις καλύτερα, αντί να προσπαθείς να πραγματοποιήσεις φαντασιώσεις γύρω από το τι είναι «ρομαντικό;» Εδώ ούτε ο Ρος δεν διάβασε ολόκληρο το γράμμα της Ρέιτσελ, και όλοι ξέρουμε πόσο την αγαπούσε.

________________
2.

Αγαπητή α, μπα, θα προσπαθήσω, αλλά δεν εγγυώμαι, να μην μακρηγορήσω. Είμαι 31 και κατοικώ πλέον στην Αθήνα. Πλέον, διότι επέστρεψα από το εξωτερικό στο οποίο βρισκόμουν για δουλειά από το 11, το προηγούμενο καλοκαίρι. Το πρόβλημα: single από τότε, single και τώρα. Έξω που ήμουν δε γνώριζα τη γλώσσα, οπότε η επικοινωνία πολύ δύσκολη και το φλερτ πολύ δύσκολο (εκεί που ήμουν δεν μιλάνε αγγλικά και για κάποιο λόγο αν δε μιλάς τη γλώσσα σε αντιμετωπίζουν περίεργα). Εδώ που γύρισα οι γνωριμίες μου επανέρχονται σιγά σιγά αλλά δεν έχω γνωρίσει (όσο κουφό κι αν ίσως ακούγεται) καμία που να έχω αντιληφθεί να με βλέπει ερωτικά. Πριν από όλα αυτά βρισκόμουν σε μακροχρόνια σχέση. Με λίγα λόγια από τότε τίποτα. Έχω βαρεθεί να με ρωτάνε πως τα "καταφέρνω" και είμαι μόνος μου...Μοντέλο δεν είμαι αλλά απ' ότι μου λένε οι άλλοι, όχι άσχημος. Εγώ πάλι αναρωτιέμαι τί συμβαίνει και τα' χω κάνει έτσι. Και πριν αναρωτηθείς, δεν είμαι του πεσίματος στο μπαρ. Ξερώ ότι αυτό συμβάλλει, ίσως αρκετά, αλλά δε μου βγαίνει ρε γαμώτο όπως θα το θελα να μου συμβαίνει. Και γνωρίζω επίσης ότι δε θα πέσει από τον ουρανό στην αγκαλιά μου. Έξω βγαίνω με παρέες κλπ., δεν κλείνομαι μέσα. Υποψιάζομαι όμως ότι είναι κάτι που εκπέμπω και δεν το αντιλαμβάνομαι, κάτι που απωθεί. Και θλίβομαι, νιώθω περίεργα, παράξενα βλέποντας τους φίλους μου να προχωράνε κι εγώ να μένω στα ίδια στάσιμος, στον τομέα. Κοινώς ένα μου κομμάτι νιώθει άτυχο (λίγο "ιερόσυλο" αυτό ίσως), και το άλλο προβληματικό. Το χειρότερο απ' όλα είναι ίσως η τάση παραίτησης απ το θέμα την οποία νιώθω. Φυσιολογικό, αφύσικο δε ξέρω. Πως πας παρακάτω νιώθοντας έτσι; Δε σου ανέφερα ότι για όλους τους άλλους έχω την ιδανική δουλειά, ζωή κλπ. Στην τελική όμως, να το βράσω αν δεν είσαι καλά μέσα σου. –ΨάξεΒρες

Εμένα μου φαίνεσαι μια χαρά παιδί, τα λόγια σου είναι σαν φρέσκο αεράκι, λογικός και αναλυτικός αλλά ταυτόχρονα μετρημένος. Εδώ έχουμε πολλά κορίτσια αλλά δεν άφησες κι ένα τηλέφωνο στο κοντρόλ βρε παιδί μου.

Νομίζω ότι κάνεις ό,τι μπορείς να κάνεις. Όχι, δεν έχεις τίποτα το απωθητικό, μην το φοβάσαι αυτό. Τα μπαρ δεν είναι το πιο εύκολο μέρος, αν δεν σου βγαίνει άστο, μην το σκέφτεσαι καν, δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή. Έχεις παρέες, βγαίνεις, αν προσέχεις και την παρουσία σου και την εμφάνισή σου, δε μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Αλήθεια. Δηλαδή αυτοί που βρίσκουν πιστεύεις ότι τα κατάφεραν επειδή είναι πάρα πολύ φοβεροί τύποι που δεν τους αντιστέκεται καμία;

Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να ασχοληθείς με την δική σου ευχαρίστηση. Φάε αυτά που σου αρέσουν, πιες αυτά που σου αρέσουν, δες ταινίες, ασχολήσου με ενδιαφέροντα, κοίτα να είσαι χαρούμενος επειδή ζεις καλά – δεν εννοώ πλουσιοπάροχα, μόνο καλά. Οι πιο ελκυστικοί άνθρωποι είναι οι χαρούμενοι και οι ευχάριστοι, όχι οι ωραίοι (εξαιρούμε τους πάρα πολύ, αντικειμενικά ωραίους). Πρέπει να περνάς καλά για να κάνεις άλλον να περνάει καλά. Δώσε χαρά σε άντρες και γυναίκες, άσχετα από το γκομενικό, και θα δεις, θα γίνει χαμός.

________________
3.

Γεία σου 'Αμπα, Η στήλη σου μ' έχει εκπλήξει πολλές φορές, τόσο για τις εύστοχες και λογικές-για εμένα απαντήσεις, που δίνεις, όσο και για τις ερωτήσεις-απορίες, οι οποίες μπορούν να διατυπωθούν από μία μεγάλη μερίδα ατόμων. Όσον αφορά τη δική μου ερώτηση, αναρωτιέμαι γιατί με κουράζουν πολλές φορές οι άνθρωποι. Υπάρχουν άτομα τα οποί συμπαθώ πολύ, επικοινωνούμε και μπορώ να συναναστραφώ μαζί τους. Από την άλλη, η πλειοψηφία των ανθρώπων μου είναι είτε αδιάφορη, είτε με κουράζουν, είτε με εκνευρίζουν γιατί υποκρίνονται είτε γιατί αδυνατώ να επικοινωνήσω μαζί τους. Προσπαθώ να μην απορρίπτω ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή διαφωνούμε ή λόγω της διαφορετικότητας του χαρακτήρα αλλα είναι φορές που βρίσκομαι σε ένα τέλμα και αναρωτιέμαι μήπως έχω θέμα κοινωνικοποίησης. Φοβάμαι μήπως έχω το κουσούρι που λέμε: δε χωνεύω ούτε τα άντερα μου.. Ποια είναι η γνώμη σου?- Κατερίνα

Μια χαρά είσαι. Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν περιθώριο ενέργειας για όλους τους άλλους. Με μερικούς ταιριάζουμε, με κάποιους όχι, άλλους δεν τους αντέχουμε. Φυσικά και είναι λίγοι αυτοί που συμπαθείς πολύ, είμαστε τόσων πολλών ειδών, η υποομάδα που θα μας ταιριάζει θα είναι αναγκαστικά περιορισμένη. Ξέρεις τι είναι το πρώτο που διασφαλίζουν οι πάρα πολύ πλούσιοι άνθρωποι; Απόσταση από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτό τα λέει όλα.

________________
4.

Ποιος είναι ο ξερόλας; Πόσο ευκολα χαρακτηρίζεται σε παρέες, κουβέντες και κουτσομπολιά κάποιος ξερόλας;
Μου συμβαινει συχνά να ακούω συζητήσεις όπου κάποιος βόλευεται στη φιλοσοφια του φραπε, πετάει δεκα ατακες, δειγμα ημιμάθειας και ίσως βλακείας, και είναι ανίκανος να τεκμηριώσει έστω και μία φραση του και κάποιος άλλος στην ίδια κουβέντα να είναι σαφής, μετρημένος, επιχειρηματολογεί και τεκμηριώνει και να διατηρει και κάποια αμφιβολία εν τέλει γαια υτά που λέει, και να καταλήγουν ο πρώτος να χαρακτηρίζι τον δευτερο ξερόλα(ειδικα όταν στριμωχνεται)Και εκεί μπερδευομαι....το προφανες είναι προφανες, με τα υποκειμενικά κριτήρια του καθενός, αλλα θα ήθελες να μας δώσεις έναν δικό σου ορισμό;
ΥΓ: Θα ήθελα να σε είχα δασκάλα στο δημοτικο. Πολύ ομως....
Φιλιά-Αχ,Μαρία

Ρωτάς την α μπα ποιος είναι ο ξερόλας; Λίγο οξύμωρο.

Η ιστορία που αφηγείσαι κατά τη γνώμη μου δεν οδηγεί στην ερώτηση «τι είναι ο ξερόλας, για να δούμε ποιος έχει δίκιο» αλλά στην εξής παρατήρηση: οι άνθρωποι που έχουν υιοθετήσει φέτες πραγματικότητας από έτοιμες ατάκες που στο τσάκα τσάκα βάζουν τα πράγματα στη θέση τους – όπως νομίζουν – το κάνουν επειδή περιφρονούν τη μόρφωση. Τη μόρφωση με την πλήρη έννοια, ας βγάλουμε την πολιτική από τη μέση για λίγο (και ας μη πεταχτεί κάποιος και πει ότι ο παππούς του δεν είχε βγάλει το δημοτικό αλλά ήταν πιο μορφωμένος από καθηγητή πανεπιστημίου, σας παρακαλώ.)

Ο λόγος που την περιφρονούν είναι συνήθως ότι δεν διέπρεψαν σε αυτή. Είναι πιο εύκολο να απορρίψεις κάτι στο οποίο δεν είσαι καλός παρά να καταφέρεις να δεχτείς ότι υστερείς, και άρα να διπλασιάσεις τις προσπάθειες. Ταυτόχρονα, αν δεν έχεις δει άμεση και προσωπική επιβράβευση από κάτι, δεν έχεις λόγο να πιστέψεις ότι αξίζει. Ο μόνος τρόπος για να εκτιμήσεις τη μόρφωση είναι όταν ζήσεις με το πετσί σου ότι σου ανοίγει καινούριους δρόμους, αλλά αυτή η εμπειρία δεν μεταφέρεται.

Το «ξερόλας» του ημιμαθούς είναι η αντανακλαστική αντίδραση σε κάποιον που μοιάζει να ξέρει τι λέει, όταν αυτά που λέει δεν είναι κατανοητά. Είναι η περιφρόνηση του «ακόμη και αν τα ξέρεις όλα, μη νομίζεις ότι έχει κάποια αξία».

________________
5.

καλησπερα Α,μπα! ελπιζω να περνας ομορφα!
Εγω ηθελα να ρωτησω πως γινεται εναν ανθρωπο που εισαι "υποχρεωμενος" να αγαπας δεν μπορεις να νιωσεις και πολλα...
Ξερω οτι τους γονεις μας πρεπει να τους εχουμε πιο πανω απο ολους (τουλαχιστον μεχρι να γινουμε κ εμεις γονεις) αλλα αν δεν σου βγαινει αυτο με εναν απο τους 2... Με την μανα μου τα παω καλα και δεν εχω θεμα... με τον Πατερα μου ομως? Απο τις 365 μερες το χρονο τις 300 δεν μιλαμε γτ τσακωνομαστε... Εχω κι αλλα αδερφια και ειμαι καπου στη μεση.. με τους αλλους τα παει καλα αλλα με εμενα ουτε καν.. προσπαθω να ειμαι κοντα του να κανω πραγματα που θα περναμε περισσοτερο χρονο μαζι αλλα τιποτα... Ειναι πολυ παραξενος χαρακτηρας κ το χειροτερο ειναι οτι βριζει πολυ (οχι, εμενα αλλα γενικα)... Με το παραμικρο αρπαζετε και ξεκιναει τα δικα του... Μου τη δινει που για τα παντα φταιω εγω, που ποτε δεν εχει πει ευχαριστω, που ποτε δεν εχω ακουσει την λεξη συγγνωμη, που παντα γινομαι σκουπιδι και που συνεχεια με λεει κοπροσκυλο... Σπουδαζω και τα παω αρκετα καλα (δεν χρωσταω μαθηματα και τελειωνω κανονικα) και οταν ειμαι σπιτι κανω αρκετα πραγματα ωστε να βοηθησω την μανα μου.. Ποσο ασχημο ειναι να θες να χωρισουν οι δικοι σου? Ποσο ασχημο ειναι να βλεπεις τον πατερα σου πλεον μονο σαν τραπεζα? Ντρεπομαι να τα πω ολα αυτα σε καποιον αλλον και ετσι στελνω σε εσενα γιατι δεν ξερω ποιος μπορει να με βοηθησει... Τα Φιλια μου! Ma®ia

Καταλαβαίνω το δισταγμό σου να μιλήσεις για το θέμα. Είναι μεγάλο ταμπού, αλλά είναι πολύ πιο συχνό από όσο φαντάζεσαι. Είναι αδύνατον να αγαπάμε κάποιον χωρίς όρους, ακόμα και όταν πρόκειται για τους γονείς μας. Το ιδανικό είναι να καταλάβεις τον πατέρα σου, να τον δεχτείς και να τον συγχωρήσεις, ώστε να μπορέσεις να αποδεσμευτείς από τις ενοχές σου και να μπορείς να κάνεις αρνητικές σκέψεις με εκλογικευμένο τρόπο, ώστε να μην επηρεάζουν την άποψη που έχεις για τον εαυτό σου.

Δυστυχώς αυτό δε γίνεται με συμβουλές. Είναι η προσωπική σου μάχη και είναι πολύ σημαντική. Αν δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, αν δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ο στόχος, ίσως δεν είναι κακή ιδέα να πας σε έναν ψυχολόγο.

________________
6.

Αγαπητή Α μπα, είμαι λεσβία? ή ασέξουαλ?

Είμαι 24χρωνών και μέχρη τώρα έχω την "εμπειρία" των 4-5 σχέσεων οι οποίες είχαν διάρκεια απο 3 μέχρι 11 μήνες. Με όλους έχω κρατήσει αρκετά καλές σχέσεις και μάληστα με τον τελευταίο μου σύντροφο είμαστε τα καλήτερα φηλαράκια.

Το πρόβλημα ξεκηνάει με αυτό ακρηβός, ότι ολοι με συμπαθούνε,
και τα πηγαίναμε και πολή καλά μέσα στη σχέση εκτός απο τη στιγμή του σεξ?
και ναι μου άρεσαν και εμφανισιακά και τα φιλιά οι αγγαλιές τα χάδια τα παιχνίδια αλλα όταν ερχόταν σε αυτο το κομμάτι της διήσδισης ξενέρωνα.
ένιωθα μόνο ενώχληση άντε και λίγο πόνο. Σήγουρα όχι ευχαρήστηση.
Μάλιστα ένας απο αυτούς μου είχε πει οτι νιώθει τόσο άνετα μαζή μου που είναι λες και μηλάει στον κολητό του.
Μου αρέσουν οι άντρες εμφανησιακά και μου είναι πολή ευχαρηστη η παρέα τους οταν δεν μου την πευτουν.
Επίσης οι μόνες κοπέλες που μου αρέσουν είναι οι μπόης στάηλ, οι κοντοκουρεμένες με τα τζίνς.

Το θέμα είναι οτι τώρα τελευταία στη δουλεία με μια συνάδελφο έχω έρθει πιο κοντά, εκείνη είναι στρέητ, έχω γνωρήσει και το φήλο της, είναι πολή αυθόρμητη εξωστρεφής και γλυκούλα, και έρχετε συνέχεια και με αγγαλιάζει με φηλάει στο μάγουλο μου χαηδεύει τα μαλιά και όλο αυτο μου αρέσει αλλα αισθάνομαι ενόχες και φοβάμαι να κάνω και εγώ το ίδιο γιατι δεν ξέρω πώς θα μου βγεί και δεν θέλω να την προσβάλω.- Carrot

Ασέξουαλ δεν είσαι σίγουρα, αν ήσουν δε θα ένοιαζαν ούτε οι άντρες ούτε οι γυναίκες. Τι είσαι θα το καταλάβεις μόνο αν αφουγκραστείς με ειλικρίνεια τι συμβαίνει μέσα σου. Μη βιάζεσαι να βάλεις όνομα, έχεις μια ζωή μπροστά σου για να τοποθετηθείς σε μια κατηγορία. Πέρα από τις εσωτερικές αναζητήσεις θα σε βοηθήσει και το διάβασμα, άσε που θα σε βοηθήσει και με την ορθογραφία.

________________
7.

δεν θέλω να ρωτήσω, θέλω να μάθω. Έκανα καλά που ποτέ δεν του είπα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του όλη μου τη ζωή? Τώρα φυσικά είναι πολύ αργά, κι οι δυο έχουμε οικογένειες... αλλά θα μείνω πάντα με την απορία, έκανα καλά που δεν τόλμησα, που επέλεξα να χάσω παρά να προσπαθήσω?- ειρήνη

Αχ, φίλη μου, μάλλον σε λάθος στήλη απευθύνεσαι. Δεν πιστεύω ότι γίνεται να είσαι ερωτευμένη σε όλη σου τη ζωή με κάποιον χωρίς να είσαι μαζί του. Αυτό δε λέγεται έρωτας. Μπορεί να λέγεται εμμονή, ή αποκούμπι για να μην αντιμετωπίσεις τη ζωή σου, μπορεί να λέγεται αίσθηση του ανικανοποίητου. Είναι δείγμα ανωριμότητας.

Επίσης μας αποκρύπτεις πολλά. Γνωριστήκατε ποτέ με αυτόν; Είχατε κάποια παράλληλη πορεία; Αυτός ανταποκρίθηκε ποτέ; Τώρα βλέπεστε; Πώς είσαι σίγουρη ότι δεν το ξέρει; Τι ήθελες να πετύχεις, αποκρύπτοντας το;

Θα μείνεις για πάντα με την απορία για πάρα πολλά πράγματα, αλλά δεν γίνεται να ζούμε έτσι τις ζωές μας. Μου κάνουν πάντα εντύπωση αυτοί που κάθονται και σκέφτονται το «τι θα είχε γίνει αν...» και ηδονίζονται ατελείωτα. Ειδικά όταν ρωτάνε άλλους, γιατί τους ρωτάνε; Αφού δική τους είναι η φαντασίωση. Ποτέ δεν σκέφτονται «αχ, αν τότε είχα πάρει το αεροπλάνο να πω στον Μπάμπη ότι τον ποθώ, μπορεί να είχα κολλήσει διπλή περιπνευμονία στην πτήση και να πέθαινα σε νοσοκομείο της Λυόν». Ή «αχ, φαντάσου να μην είχα παντρευτεί τον Σάκη... τώρα μπορεί να ήμουν μόνη μου και να έψαχνα επιβεβαίωση από δεσμευμένους άντρες». Ρωτάνε «τι θα είχε γίνει αν» αλλά πάντα είναι σίγουροι ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, γιατί δε μπορεί, τους το χρωστάει το σύμπαν. Ο λόγος που τώρα δεν ζουν σε όνειρο όπου όλα είναι λυμένα και δεν έχουν καμία απολύτως υποχρέωση είναι ότι κάπου πήραν μια λάθος στροφή.

Αυτό εννοώ με το «ανωριμότητα».