________________
1.

Τί κάνεις όταν νιώθεις ότι η ζωή που ζεις δεν είναι δική σου; Ότι ενώ καταβάθος γνωρίζεις τι είσαι και πώς θα ήθελες να ζεις, η αδράνεια, η ρουτίνα και η έλλειψη αυτοεκτίμησης σε έχουν βαλτώσει, ενώ τα καθημερινά νεύρα και παράπονα έχουν ως ανταπόκριση σχόλια περί ανυπόφορης μιζέριας, χωρίς κάποιος να προσπαθεί να σε καταλάβει ουσιαστικά; Νιώθω ότι οι γύρω μου βλέπουν μία μάσκα και όχι το αληθινό μου πρόσωπο. Αν και μικρή σε ηλικία(στη δεκαετία των 20), έχω φτάσει σε ένα σημείο που σκέφτομαι μόνο απαισιόδοξα, νιώθω χαμένη και δεν ξέρω πως να επιτύχω τους στόχους μου..Ίσως αν είχα μια έντονη αλληλεπίδραση με κάποιον καλό φίλο ή φίλη να με βοηθούσε, αλλά έχω προδοθεί στο παρελθόν και έκτοτε αν και το επιδιώκω δεν έχω συνάψει πολύ στενές φιλίες. Βαρέθηκα τις επιφανειακές φιλίες και την -ικανοποιητική απλά- σχέση που έχω τώρα. Παρόλα αυτά δεν πιστεύω πως έχω αγγίξει την κατάθλιψη, γιατί απολαμβάνω μικρά πράγματα όπως μία καλή παρέα ή μία ωραία βόλτα. .Ξέρω τι μου λείπει πραγματικά, αλλά δεν ξέρω πότε θα αποκτήσω την κινητήριο δύναμη. Απλά εχω βαρεθεί τις συμβουλές του τύπου "άλλαξε τρόπο σκέψης", πάντα τις θεωρούσα ουτοπικές και επιπόλαια δοσμένες . Μήπως τελικά μόνο όταν μου συμβεί κάτι καλό θα μπορέσω να απεγκλωβιστώ από αυτή την νοοτροπία;

Μπορεί, αλλά θέλεις να βασίζεσαι στην τύχη για τη συνέχεια της ζωής σου; και πιστεύεις ότι όσο είσαι έτσι, είναι πιθανό να σου συμβεί κάτι καλό κατά τύχη;

Δεν χρειάζεται να βουλιάξεις στην κατάθλιψη για να θορυβηθείς ή για να παραδεχτείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Νιώθεις μόνη και χαμένη, κάνεις απαισιόδοξες σκέψεις και δεν ξέρεις πώς θα αποκτήσεις κινητήριο δύναμη. Αυτό είναι η ξεκάθαρη καμπάνα που σου λέει ότι πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον, και δεν εννοώ κάποιον φίλο – που έτσι κι αλλιώς λες ότι δεν έχεις. Η απάντηση φυσικά και δεν είναι «άλλαξε τρόπο σκέψης», αλλά όποια και να είναι, δεν θα περιορίζεται σε μια πρόταση. Πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου για να καταλάβεις γιατί έχεις φτάσει στο σημείο να λες «προδόθηκα στο παρελθόν» και τι πραγματικά συνέβη. Αυτό για αρχή τουλάχιστον, γιατί σε περιμένουν πολλές ακόμα συζητήσεις.

________________
2.

Αγαπητη Α, μπα; ειπα να σου στειλω αφου λεφτα για ψυχολογους τωρα δεν εχουμε ;) και φυσικα επειδη γουσταρω απιστευτα την οξυδέρκειά σου και ενίοτε τον κυνισμό σου!! χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες να σου πω μόνο οτι έφτασα σε μια ηλικία 30 κάτι και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση στην ζωή μου! χα! γελάμε με αυτά το ξέρω, αλλά είναι ένα θέμα που με καίει! ερωτεύτηκα 2-3 φορές, αλλά ποτέ δεν έγινε τίποτα! όσο περνάνε τα χρόνια κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου, χάνω το κουράγιο μου πολλές φορές για τα πάντα!! υπάρχουν μέρες που ξυπνάω και δεν θέλω να κάνω τίποτα, με το ζόρι πλέον κρατιέμαι και διατηρώ την κοινωνική μου ζωή όπως την διατηρώ γιατί δεν θέλω να στεναχωρήσω τους ανθρώπους που είναι κοντά μου!!κάποιοι φίλοι ξέρουν και καμιά φορά με πιάνει το παράπονο και τους μιλάω για το "δράμα" μου, αλλά, αυτά που νιώθω πραγματικά δεν τα μοιράζομαι με κανέναν, όταν μένω μόνη, κλεισμένη στο σπίτι μου, μόνο αυτοί οι 4 τοίχοι ξέρουν!!νιώθω ότι έχασα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των καλύτερών μου χρόνων και επίσης νιώθω οτι ποτέ μου δεν θα βρω την πραγματική ευτυχία, γιατί πολύ απλά κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να βαδίσουν σε αυτή τη ζωή μόνοι, μόνο που εγώ δεν θέλω να ανήκω σε αυτούς και επίσης δεν ξέρω πως να ξεφύγω απο αυτόν το δρόμο!!αυτά τα ολίγα, από μάλλον μια πολύ πολύ ρομαντική ασυμβίβαστη :)- Ασυνοδευτη Ασυμβιβαστη!

Χωρίς να μπω κι εγώ σε πολλές λεπτομέρειες, δεν είναι δυνατόν να σου δώσω απάντηση για την συμπεριφορά που έχεις εδώ και δέκα χρόνια τουλάχιστον, η οποία έχει σχέση με ό,τι έχεις ζήσει από τα παιδικά σου χρόνια μέχρι σήμερα. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν είμαι μάντης, και δεν είμαι ψυχολόγος, δεν μπορώ να υποκαταστήσω αυτόν τον ρόλο μέσα σε δύο παραγράφους διαβάζοντας δύο παραγράφους. Σκέψου λίγο τι ρωτάς. «Γιατί είμαι έτσι όπως είμαι;»

Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι πολύ αμφιβάλλω ότι η εξήγηση είναι ότι είσαι μια «πολύ πολύ ρομαντική και ασυμβίβαστη», αλλά κι έτσι να είναι, δεν είναι μια εξήγηση που σε βγάζει λάδι. Δεν είναι κάποια αξιοθαύμαστη ικανότητα να μην μπορείς να συμβιβάζεσαι, είναι τεράστιο πρόβλημα. Για το «ρομαντική» δεν το συζητάω καν, ποιος ξέρει τι εννοείς με αυτή τη λέξη.

Καταλήγω στο εξής: δεν μπορείς να παρακάμψεις τον ψυχολόγο, αν δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον κυκεώνα σκέψεων που καταλήγουν πάντα στα ίδια συμπεράσματα. Πρέπει να σπάσεις την αλυσίδα σκέψης που έχεις τώρα, αφού παραδέχεσαι ότι δεν σε οδηγεί εκεί που θέλεις.

________________
3.

Γεια σου Α,μπα..!
Είμαι στα 16 και έχω κάνει το coming out μου ως λεσβία εδώ και αρκετό καιρό και το ξέρουν και οι γονείς μου..
Το πρόβλημα μου είναι πως έχω φάει κόλλημα με μια straight "φίλη" μου..Δηλαδή οκ και εγώ την έβλεπα φιλικά για λίγο καιρό αλλά εδώ και λίγους μήνες δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου..! Και η βλακεία είναι πως είχα πάει με το αγόρι της και νυν πολύ καλό μου φίλο όταν δεν τα είχανε όποτε φροντίζω να μην το μάθει και γίνουν τα πράγματα πιο περίεργα (ναι είμαι άθλια). Τέλος πάντων εγώ κίνηση με κοπέλα δεν είχα κάνει ποτέ μέχρι τώρα,πάντα περίμενα από τις άλλες και σε γενικές γραμμές πάντα ερωτευόμουν κάπως πλατωνικά. Έκανα βέβαια προσπάθειες να το ξεχάσω και να την δω φιλικά αλλά και αυτή (ενώ το ήξερε πως πάω με κοπέλες) με προκαλούσε με αγγίγματα και φιλιά στον λαιμό..Για να μην τα πολυλογώ μια μέρα που ήμασταν αγκαλιά στο κρεβάτι μου και μόνες μας,το προχώρησα (καμία αντίσταση από μέρους της) αλλά δεν έγινε ποτέ ουσιαστική συζήτηση πάνω στο συμβάν οπότε δεν ξέρω τι θέλει από εμένα γιατί τώρα είμαστε όπως πριν..Εμένα όμως αυτό με ενοχλεί και θέλω να της δώσω να καταλάβει πως θέλω να της δώσω πολλά παραπάνω..Αλλά αφού φαίνεται πως για αυτήν μάλλον δεν ήταν τίποτα παρά μια φάση, αξίζει να προσπαθήσω πάλι ή θα τα καταστρέψω όλα?- Βιολέτα

Ποια όλα θα καταστρέψεις; Τι πιστεύεις ότι έχεις με αυτή την κοπέλα, που κινδυνεύει;

Μπράβο σου που είσαι τόσο ξεκάθαρη με την σεξουαλικότητα σου από τα 16, ειλικρινά, άλλοι παίρνουν σύνταξη και τα έχουν ακόμα χαμένα. Λόγω νεότητας όμως κάνεις το εξής λάθος: νομίζεις ότι οι άλλοι είναι σαν κι εσένα. Θα συναντήσεις πολλούς και πολλές που δεν θα ξέρουν τι είναι, πώς είναι και γιατί είναι, που άλλα θα λένε και άλλα θα κάνουν, και θα παλεύουν με τύψεις και άρνηση, ή θα αφεθούν στην αιώνια επιπολαιότητα. Η κοπέλα αυτή δεν είναι φίλη σου, δεν υπάρχει λόγος να την αποκαλείς έτσι, ούτε καν με εισαγωγικά. Μπορεί να μην είναι ξεκάθαρη απέναντί σου εις τον αιώνα τον άπαντα, ό,τι και να πεις, ό,τι και να κάνεις. Ο λόγος που είναι αμφίθυμη δεν είναι ότι εσύ δεν είσαι ξεκάθαρη. Αυτό θα σου συμβεί κι άλλες φορές, να είσαι προετοιμασμένη. Ο κόσμος είναι πολύ μπερδεμένος. Λίγοι ξέρουν ποιοι είναι. Και οι αποφάσεις τους δεν εξαρτώνται από τι θα πεις και τι θα κάνεις εσύ. Οπότε προσπάθησε όσο γίνεται να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που είναι όπως εσύ, ξεκάθαροι.

________________
4.

Αγαπητή μου Α,μπα! Θέλω την άποψη σου για ένα θεματάκι αισθηματικής φύσεως που με προβληματίζει τελευταία. Το αγόρι μου που είμαι τρελά ερωτευμένη έχει ένα σωρό προβλήματα (όμως έχει την μεγαλύτερη καρδιά)! Τον θέλω πάρα πολύ και με θέλει κι αυτός, με το τρόπο του, αλλά με θέλει πολύ! Τον κυνηγάω μόνο εγώ εκεί είναι το πρόβλημα! Όποτε κάνει κάποια βλακεία και με χάνει δεν προσπαθεί να διορθώσει τα πράγματα και να κάνει κάτι να με κερδίσει πάλι! Εγω τρέχω πάντα πίσω να του λέω οτι τον θέλω στη ζωή μου , τον καταλαβαίνω και μπορώ να κάνω υπομονή να φτιάξει τη συμπεριφορά του. Μου 'χει πει πως δεν θα με κυνηγησει ποτέ γιατί ξέρει να χάνει! Δεν ξέρω αν αντέχω ώρες ώρες να συμβιβάζω τα θέλω μου με το τι μπορεί και θέλει αυτός. Θέλω να ικανοποιείται και η δική μου ανασφάλεια. Θέλω να είμαι και εγω μέσα στις καθημερινές του προτεραιότητες, χωρίς να επιδιώκω την υπερβολή! Ενα τηλέφωνο, αλλά κάθε μέρα! Θέλω να μπω μέσα στη ζωή και νιώθω πως το προσπαθώ με το ζόρι! Πολλά τα θέλω μου και δεν ξέρω αν έχω μεγάλη υπομονή! Αλήθεια δεν θέλω να τον χάσω, έχει τόσες αρετές που τις θαυμάζω και δεν τις έχει κανείς άλλος που έχω γνωρίσει! Εχω αγωνία πώς θα σχολιάσεις τη κατάσταση που ζω! Να περνάς πολύ όμορφα!- Φάνυ

Όταν ξαναπιάσεις τον εαυτό σου να λέει για κάποιον «με θέλει με τον τρόπο του» να ξέρεις ότι παραμυθιάζεσαι! Έχεις κάνει τον βάτραχο πρίγκιπα επειδή δεν θέλεις να δεχτείς ότι έχεις κάνει λάθος! Μπαίνεις όλο και πιο βαθιά για να σιγουρέψεις την θέση σου και όσο πιο βαθιά μπαίνεις, τόσο πιο πολύ θα δυσκολεύεσαι να παραδεχτείς ότι χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο! Είσαι παράλογα, επικίνδυνα επίμονη και αυτό θα σου φέρει μεγάλες δυσκολίες! Αφού τον κυνηγάς μόνο εσύ, δεν σε θέλει πολύ! Είναι αυτονόητο! Σταμάτα να κυνηγάς τους άντρες για να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου!

________________
5.

Λένα βοήθεια!

Εδώ και 2 μήνες περίπου παίρνω αντικαταθλιπτικά. Χάρις σε εσένα ξέρω ότι η κατάθλιψη δεν ξεπερνιέται με τη δύναμη του μυαλού. Όμως είναι σκέτη απελπισία αυτό, δεν ξέρω τι να κάνω, παίρνω τα φαρμακά μου αλλά δεν μου αρκεί. Αν εξαιρέσεις το ότι μπορώ και κοιμάμαι (και σίγουρα δεν είναι λίγο) δεν αισθάνομαι κάποια άλλη διαφορά και δεν ξέρω τι να κάνω για να με βοηθήσω. Με λυπάμαι, είμαι μόλις 21 και παίρνω αντικαταθλιπτικά. Νομίζω είμαι για σφαλιάρες...

Λένα, τι μπορώ να κάνω για να με βοηθήσω;

Να μη λυπάσαι καθόλου τον εαυτό σου, να είσαι περήφανη που έχεις τη δύναμη να τον βοηθήσεις. Έχει περάσει καιρός από τότε που έστειλες την ερώτηση, ελπίζω να είσαι καλύτερα. Δεν μας εξήγησες με ποιον τρόπο τα πήρες. Ποιος σου τα έδωσε; Αν είναι ψυχίατρος, πρέπει να συζητήσεις μαζί του. Αν σου τα έδωσε άλλος γιατρός, κακώς, πρέπει να πας σε ψυχίατρο ώστε να συνδυαστεί η λήψη φαρμάκων με συζήτηση. Αν σου τα έδωσε άσχετος, πολύ κακώς, τα αντικαταθλιπτικά είναι φάρμακα, δεν τα παίρνουμε χωρίς να μας τα δώσει ειδικός. Μην τα σταματήσεις απότομα, αλλά πήγαινε επειγόντως σε ψυχίατρο για να είσαι σίγουρη ότι παίρνεις αυτό που πρέπει στη δόση που πρέπει.

________________
6.

Καλησπέρα! Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι 20 χρονών, και έχοντας περάσει από κάποιες σχέσεις, (όσο μου το επιτρέπει ο βαθμός αυτογνωσίας σ'αυτήν την ηλικία) , έχω αποφανθεί ότι είμαι straight. Όμως, κάποια στιγμή στα 15-16, όπως είναι φυσικό για αρκετά εφηβάκια, μπήκα κι εγώ στο τρυπάκι του πειραματισμού. Για την ακρίβεια, εκείνος μου χτύπησε την πόρτα, με τη μορφή μιας φίλης (κολλητής τότε). Για ένα διάστημα με την εν λόγω δεσποινίδα είμασταν σε ένα διαρκές "παιχνίδι" , τύπου "δε χρειαζόμαστε αγόρια, θα τα φτιάξουμε μεταξύ μας" , μέχρι που έπεσαν κ μερικά (μεθυσμένα) φιλιά. Εκείνη βέβαια μετά απ' όλα αυτά είπε πως δεν ένιωσε κάτι, όμως ενδόμυχα ήλπιζα να μην ισχύει. Τώρα βέβαια, έχουμε κόψει κάθε επαφή, για άσχετους λόγους, όμως παρ'όλο που έχω φαινομενικά προχωρήσει με άλλα άτομα , συνεχίζει η μορφή της να εμφανίζεται στο κεφαλάκι μου. Είναι κάτι σαν εκείνα τα απωθημένα, στη χειρότερη εκδοχή τους, αυτά που μόλις παίρνεις μια μικρή γεύση..ΠΟΥΦ! εξαφανίζονται! Δεν ψάχνω μια απάντηση σ΄αυτό βέβαια, αλλά ίσως μια ουδέτερη άποψη ίσως βοηθούσε.. Apologies για το μακρόσυρτο κείμενο :)

Η ουδέτερη μου άποψη είναι ότι δεν χρειάζεται να βιάζεσαι να αποφανθείς. Είσαι μόλις είκοσι χρονών, δεν έχουν περάσει αιώνες από τότε που ένιωσες κάτι για μια κοπέλα. Σε σένα φαίνονται για αιώνες, αλλά επειδή είμαι ουδέτερη, σου λέω ότι δεν είναι. Δεν έχεις γίνει άλλος άνθρωπος μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Και για να σε βοηθήσω λίγο. Είναι φυσικό να πειραματίζεσαι ως έφηβη, αλλά δεν είναι αυτονόητο. Μην το περνάς στο ντούκου, ότι έγινε επειδή «όλοι έτσι κάνουν». Όπως μόνη σου είπες, ο πειρασμός εμφανίστηκε με τη μορφή μιας κοπέλας. Άσε το περιθώριο να εμφανιστεί και με μια άλλη μορφή. Μην ταυτίζεις την δική σου ταυτότητα με την τυχαία αντίδραση κάποιου τυχαίου ανθρώπου, που δεν είναι καν στη ζωή σου πια.

________________
7.

Α, μπα γλυκιά και σοφή, μια ερώτηση απο έναν όχι και τόσο σοφό άνθρωπο που ίσως ακουστεί αγαθή. Καθότι άνεργη, σε μια πόλη με ελάχιστους γνωστούς, προσπάθησα να μπω σε μια διαδικασία δραστηριοποίησης με σεμινάρια, χόμπι, οτιδήποτε καλλιτεχνικό ας πούμε γιατί εμένα η φύση μου με έλκει προς τα εκεί. Τελικά δεν έκανα απολύτως τίποτα...θες η τεμπελιά, θες η κάκιστη διάθεση, θες η ντροπή, θες όλα μαζί. Έμεινα στο τίποτα και στις άπειρες εκπαιδευτικές ώρες σπατάλης στο ίντερνετ-οι οποίες σίγουρα δεν προσμετρώνται ως δημιουργικές. Και κάπου εκεί, μέσα στην απελπισία και στην εκκολαπτόμενη κατάθλιψη, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ΑΠΛΑ δεν ξεκουράζομαι (βγήκα απο μια 5ετία συνεχόμενων σπουδών και εργασίας), γιατί δεν μπορώ να απολαύσω το απλό ΤΙΠΟΤΑ, τον ήλιο, την θάλασσα, ένα ωραίο φαγητό, μια αριστουργηματική ταινία κοκ. Έτσι απλά. Γιατί πρέπει να κάνω κάτι ντε και καλά, να γεμίσω τον χρόνο μου δημιουργικά, γιατί έχω αυτή την ανάγκη που απο απλή ανάγκη, μετατρέπεται σε αγχωτική ανάγκη που με κατατρώει. Και μου γεννήθηκε το ερώτημα για το εαν τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου όλο αυτό ή εαν είναι μια κατασκευασμένη ανάγκη των δυτικών κοινωνιών. Πολλές φορές νιώθω οτι εαν τρέχω όλη μέρα και γυρίσω πτώμα, έχω επιτελέσει τον "δημιουργικό" μου σκοπό. Ακούγεται ηλίθιο αλλά είναι έτσι. Όσο πιο πτώμα τόσο πιο πολύ αποδεικνύω την χρησιμότητά μου. Το διάστημα που κάθομαι αδρανής είναι μικρό (3 μήνες) και ελπίζω οτι σύντομα θα ξαναμπώ στην αγορά εργασίας και όλη αυτή η φρικτή αίσθηση θα είναι παρελθόν. Εννοείται και οτι ψάχνω για δουλειά μη λέμε τα αυτονόητα. Εως τότε προσπαθώ να απολάυσω το τίποτα της στιγμής αλλά δεν μπορώ. Έχω την εντύπωση πως λαοί με άλλες φιλοσοφίες μπορούν καλύτερα. Φταίει λοιπόν η κοινωνία που μεγάλωσα για αυτή την ανάγκη ή το ότι είμαι νέα και "βράζει το αίμα" μου? - στρεβλή

Εμένα πολύ σοφή μου φαίνεσαι. Ίσα ίσα, έχεις χρησιμοποιήσει τον χρόνο αυτόν πολύ ωραία, κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις στις οποίες δεν θα κατέληγες, αν δεν βρισκόσουν σε φάση ανεργίας. Θα ήταν απλούστευση να λέγαμε ότι για να ευχαριστηθούμε κάτι πρέπει να προηγηθεί δουλειά, δυστυχώς δεν είναι έτσι. Πολύ λίγοι μπορούν να ευχαριστηθούν απλά πράγματα, είτε δουλεύουν, είτε τρέχουν, είτε κάθονται. Είναι τέχνη η απόλαυση της ζωής, και κατακτάται με πάρα πολύ κόπο. Ολόκληρα συστήματα σκέψης έχουν ασχοληθεί με το θέμα του πώς θα καταφέρουμε να είμαστε παρόντες στη ζωή μας. Μονίμως τρέχουμε στο επόμενο βήμα, στην επόμενη κίνηση, στην επόμενη απόλαυση, που θα είναι καλύτερη, πιο έντονη, πιο αποδοτική. Δε νομίζω ότι φταίει μόνο ο δυτικός τρόπος σκέψης, αλλά σίγουρα δεν βοηθάει. Εγώ λέω να συνεχίζεις να σκέφτεσαι και να βγάζεις τόσο χρήσιμα συμπεράσματα. Και εύχομαι να βρεις γρήγορα δουλειά.