________________
1.

Γεια σου Α μπα! θα θελα και 'γω να υποβάλλω την δική μου ερώτηση, για το δικό μου το πρόβλημα, που απασχολεί την δική μου την κοσμάρα (!)...λοιπόν..είμαι σε μια σχέση εδώ και πέντε χρόνια στην οποία πραγματικά περνάω πολύ όμορφα και με καλύπτει συναισθηματικά . Ενώ λοιπόν όλα βαίνουν καλώς, υπάρχουν πράγματα που με <<τρώνε>> μέσα μου και που δεν ξέρω αν μπορώ να ξεπεράσω. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πως ο φίλος μου είναι αυτό που θα 'λεγε κανείς <<φλερτάκιας>>. Περίεργα like στο facebook (αχ αυτό το facebook, σπίτια κλείνει), συνομιλίες στις οποίες έχω πέσει κατά καιρούς τυχαία, όχι απόλυτα πονηρές αλλά όχι και εντελώς αθώες , και γενικά αυτή η αίσθηση που μου δίνει διαρκώς ότι του αρέσει να φλερτάρει και να κολακέυεται από το άλλο φύλο χωρίς όμως να προχωράει σε κάτι περαιτέρω (κατά την δική μου πεποίθηση πάντα). Ενώ λοιπόν και ο ίδιος δείχνει να περνάει πολύ καλά μαζί μου τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε ερωτικό επίπεδο, νομίζω ότι του λείπει αυτή η αίσθηση της ανανέωσης, του <<καινούργιου>>,του <<άγνωστου>> τέλος πάντων. Έχω δοκιμάσει πολλούς τρόπους για να τον <<αλλάξω>>, είτε με τσακωμούς,είτε με αδιαφορία και οφείλω να ομολογήσω ότι και ο ίδιος έχει κάνει προσπάθειες και έχει αλλάξει όμως η ανασφάλεια παραμένει και μια υποψία αρκεί για να μου χαλάσει την διάθεση. Πολλές φορές σκέφτομαι να χωρίσω, όμως δεν έχω καμία απόδειξη ότι με απατάει (ούτε υπόνοια ότι το προχωράει ως εκεί) και έτσι πάντα <<κολλάω>> στο να πάρω μια τέτοια απόφαση γιατί ξέρω ότι θα το μετανιώσω. Θέλω απλά τη γνώμη σου, δεν ξέρω τι ακριβώς να σε ρωτήσω καθώς δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα για όλα αυτά, οπότε, απλώς η άποψη σου είναι πολύτιμη! Σ'ευχαριστώ πολύ!

Αν πιστεύεις ότι πρέπει να έχεις αποδείξεις ότι σε απατάει για να τον χωρίσεις, σημαίνει δυστυχώς ότι δέχεσαι τη συμπεριφορά του ως έχει. Αν δεν τη δέχεσαι, χωρίζεις. Εσύ βάζεις τα όρια της ανοχής σου, δεν είναι κάτι που υπαγορεύεται από κάποια νομοθεσία. Εκτός αν πιστεύεις ότι θα τον αλλάξεις ή θα τον ψυχαναλύσεις, που για την ώρα φαίνεται ότι αυτό προσπαθείς να κάνεις.

________________
2.

Αγαπητη Α,μπα μου,
Σε θαυμαζω απεριόριστα για αυτό που κάνεις, θαυμαζω το τροπο σκεψης σου, την οξυδερκεια σου και τον ρεαλισμό σου.
Θα ήθελα να μοιραστω μαζί σου το εξης.Ειμαι σε μια σχέση εδω και δύο χρονια με έναν ανθρωπο που εκτιμώ πολύ, το μόνο μου πρόβλημα ειναι οι πρωην του, δυο προηγούμενες σχέσεις για την ακρίβεια οι όποιες ειναι stalkers...κυριολεκτικα, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να μαθαίνουν ποια ειμαι και τι κάνω, σε καθαρό επίπεδο κατινιάς και κουτσομπολιου, ρωτώντας κοινούς γνωστούς ή διάφορους δορυφόρους του ευρύτερου κύκλου μας, εξακολουθούν να προσπαθούν να έχουν κρυφή επικοινωνία μαζι του, με διάφορους τρόπους εκτος απο τηλέφωνο(e-mails, viber, whatsapp)που δείχνουν μία ταση μυστικισμού και προσπάθειας να κινηθουν με μια μυστικιστική τάση σε σχέση με εμένα , και οι αφορμες επικοινωνίας ειναι του τυπου "ρε συ , να σου πω εσύ που ήσουν πάντα ο συμβουλάτορας μου, τι χρωμα να βαψω το μαλλι, σπιτι , νύχι μου, ή βρηκα ένα σπίτι θες να το δειςνα μου πεις αν είναι καλο" κτλ.ή ´ξερα μηνυματα του τύπου 2 το βραδυ ειμαι εκει, μηπώς είσαι έξω;anyway,εμένα αυτός μου τα λέει και η απάντηση μου είναι ότι εφ´όσον δεν έχει κρατήσει φιλική επαφή, καλό θα ήταν να τους κάνει ξεκάθαρο το αν θέλει να αφηλσει ανοιχτο το όποιο κανάλι επικοινωνίας, από την άλλη σκέφτομαι ´οτι όλο αυτό μπορει να ταίζει το Εγώ του με περίεργο τροπο. Και να παίζει υποσυνειδητα παιχνίδια ζήλιας.
Ερώτηση:ποία η θέση μου;
Εξακολουθώ να λέω :Σ´ευχαριστώ αγάπη μου , που δεν μου κρύβεις όλη αυτη την από μέρους τους δραστηριότητα ή να ξεκατινιαστω(που δεν είναι του τύπου μου και να πω :Έλεος πια...!-Τα φιλιά μου – Δουλτσινέα

Δύο στα δύο!

Δε σου φαίνεται κάπως περίεργη σύμπτωση που είναι δύο οι stalker; Να ήταν τόσο άτυχος;

Καταλαβαίνω ότι συνειδητοποιείς ότι τροφοδοτεί την δραστηριότητα, αλλά δεν τα έχεις με αυτές, με αυτόν τα έχεις, οπότε ό,τι έχεις να συζητήσεις είναι μαζί του. Είναι πιο εύκολο να μεταφέρεις αλλού την ευθύνη για να βγει αυτός καθαρός και να μην χρειάζεται να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αλλά αυτό που κάνει ούτε υποσυνείδητο είναι ούτε πολύ περίεργο. Φυσικά και του αρέσει, αλλιώς δεν θα το έκανε, και ο λόγος που σου τα λέει είναι για να μπορεί να συνεχίσει να το κάνει με τις ευχές σου, νομιμοποιώντας το και μειώνοντας τη σημασία που έχει. Βλέπει ότι δεν αντιδράς. Όταν αποφασίσεις να το θέσεις ξεκάθαρα θα σου πει ότι είσαι υπερβολική και ζηλιάρα, και μετά να δω πώς θα το χειριστείς.

________________
3.

Με τον φίλο μου έχουμε 20+ διαφορά ηλικίας. Μέχρι τώρα ζούσαμε στο εξωτερικό (εγώ για σπουδές, αυτός γιατί είναι από δω) Τώρα έχοντας επιστρέψει (και οι δύο - αυτός ήρθε να μείνει εδώ για μένα) δυσκολεύομαι πολύ να αποκαλύψω αυτην την σχέση στους άλλους (φίλους, οικογένεια κλπ) Δεν θέλω να ακουστώ ignorant και entitled όσον αφορά στους ομοφυλόφιλους αλλά πραγματικά νιώθω σαν να είναι coming out. Η μητέρα μου το κατάλαβε (από μηνύματα στο ΦΒ) και το βρήκε πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί. Για τον πατέρα μου δεν θέλω καν να το σκέφτομαι. Το πρόβλημα είναι οτί για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να αφήσω την Αθήνα και για λίγο καιρό (6-10 μήνες) να πάω στο χωριό του πατέρα μου. Εκείνος (ο φίλος μου, όχι ο πατέρας μου. Αστειάκι.) είναι πρόθυμος να με ακολουθήσει κι εκεί αλλά εγώ σκέφτομαι το πόσο μικρό είναι το χωριό (πολύ), πόσο κουτσομπολιό θα πέσει (ακόμη περισσότερο), την οικογένεια εκεί, την οικογένεια εδώ που σίγουρα θα το μάθει οτι συζητιόμαστε. Ο φίλος μου νομίζει πως είμαι πολύ εγωίστρια που βάζω την γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα πάνω από αυτό που έχουμε. Είμαι ρε συ Α, μπα;. Είναι όντως οτι δεν θέλω να ξεβολευτώ και να συγκρουστώ ή αυτός το βρίσκει εύκολο έχοντας μεγαλώσει σε άλλα, πιο ανοιχτομυαλα περιβάλλοντα Ευρώπης; Παίζει ρόλο το νεαρό της ηλικίας μου που δεν φέρομαι και τόσο σαν ενήλικη; (Είμαι 24) Ξέρω τι γνώμη που έχεις για τις σχέσεις με τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας αλλά δεν ρωτάω γι' αυτό. Είμαι πολύ εγωίστρια, ενώ αυτός μετακόμισε στην Αθήνα για μένα; Τον βάζω σε δεύτερη μοίρα για να είμαι εγώ καλά με τον περίγυρο που δεν (θα 'πρεπε να) με νοιάζει;

Σύγνωμη για το κατεβατό. Πραγματικά δεν έχω με ποιον άλλον να το συζητήσω. Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω να σε βρίσκω καλά :)- Penelope

Γιατί δεν έχεις άλλον να το συζητήσεις; Επειδή από μόνη σου αποκλείστηκες.

Δεν θα σου πω ότι είναι λάθος να τα έχεις με κάποιον που είναι 20 χρόνια μεγαλύτερος. Με έχεις παρεξηγήσει. Δεν είμαι ενάντια αυτών των σχέσεων. Αυτό που λέω είναι ότι η ηλικία είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Δεν είναι απαγορευτικός ή ευνοϊκός, αλλά η ηλικία δεν είναι απλώς «ένα νούμερο» και ότι όποιος μπαίνει σε σχέση με αυτό το δεδομένο δεν έχει περιθώριο να το αγνοεί. Δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν υπάρχει. Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται από αυτό που γράφεις.

Η διαφορά είναι δεδομένη, το σημαντικό είναι τι κάνεις με αυτήν. Φυσικά δεν μπορείς να αγνοήσεις τους άλλους, γιατί τα ζευγάρια χρειάζονται την έγκριση της κοινωνίας για να σταθεροποιηθούν, ή μάλλον, όταν την έχουν, σταθεροποιούνται πιο γρήγορα. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν ζευγάρια εσωτερικά αταίριαστα που συνεχίζουν για χρόνια: επειδή στα χαρτιά, στα μάτια των άλλων, φαίνονται ταιριαστά. Λόγω κοινής κοινωνικής θέσης, λόγω παρόμοιας μόρφωσης, και ναι, λόγω κοντινής ηλικίας.

Από την άλλη, εσύ τη δική σου ζωή πρέπει να ζήσεις, και μερικές φορές χρειάζεται να αποδείξουμε στους άλλους ότι ξέρουμε τι κάνουμε για να ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε. Κυρίως έτσι θα πάρουμε την έγκριση, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά, όχι με παρακαλετά. Όσο πιο αβέβαιη είσαι, τόσο πιο σφοδρές επιθέσεις θα δεχτείς. Και κοίτα να αποενοχοποιηθείς στα αλήθεια, όχι για χάρη των άλλων, κυρίως για σένα. Σε περνάει 20+ χρόνια, αυτόν διάλεξες, είναι δικό σου θέμα, και τα προβλήματα που προκύπτουν εξαιτίας αυτού, αν προκύψουν, είναι επίσης δικό σου θέμα.

________________
4.

Αγαπητή Λένα,
τελειώνω το δεύτερο έτος των σπουδών μου και όλο και περισσότερο συνειδητοποιώ οτι μάλλον δεν μου ταιριάζει αυτό που λένε φοιτητική ζωή. Η σχολή μου δεν με ενθουσιάζει. Δεν είναι οτι απεχθάνομαι το αντικείμενο των σπουδών μου, απλά δεν έχω την πειθαρχία να στρωθώ στο διάβασμα που απαιτείται, με αποτέλεσμα να χάνω επεισόδια και στις εξεταστικές να μην ξέρω απο πού να πιαστώ. Έχω βρει μια παρέα με άτομα που συμπαθώ ιδιαίτερα, αλλά και πάλι στις εξόδους μας νιώθω οτι με πνιγει η ρουτίνα. Πιστεύω οτι είμαι σε μια πολύ δημιουργική ηλικία, αισθάνομαι ικανή, αλλά δεν ξέρω που να διοχετεύσω την δημιουργικότητά μου. Κάνω κάποιες δραστηριότητες εκτός σχολής και έχω αρκετά ενδιαφέροντα, όμως δεν νιώθω οτι κάτι από αυτά με γεμίζει ιδιαίτερα. Θεωρώ οτι το κύριο ''πρόβλημά'' μου είναι οτι δεν κουράζομαι να πετύχω κάτι, πχ καλούς βαθμούς, καλό απολυτήριο, αλλά ταυτόχρονα ανταμείβω τον εαυτό μου με καφέδες βόλτες κτλ. Μη φανταστείς οτι συμβαίνει συνέχεια αυτό. Μπορεί να βγαίνουμε 1-2 φορές την εβδομάδα.
Πώς προτείνεις να ψαχτώ, για να βρω αυτό που μου αρέσει πραγματικά και για το οποίο θα στρωθώ στη δουλειά? Δεν εννοώ μόνο σε επίπεδο σπουδών
Σ' ευχαριστώ προκαταβολικά!- electra

Η σειρά είναι ανάποδη από αυτή που νομίζεις. Δεν θα βρεις αυτό που σου αρέσει αν πρώτα δεν στρωθείς στη δουλειά για να το ανακαλύψεις. Η δουλειά προηγείται του πάθους που φαντασιώνεσαι. Αυτό που σου κρύβει όλα τα ενδιαφέροντα που έχει η ζωή είναι η τεμπελιά σου. Δε νομίζω ότι σου λέω κάτι καινούριο, το έχεις καταλάβει και μόνη σου, μόνο που δεν είναι «πρόβλημα», μέσα σε εισαγωγικά. Είναι πρόβλημα.

Πού περιμένεις να το βρεις αυτό το «κάτι», και πώς; Στον καφέ; Στην ανάλυση του γεγονότος ότι δεν προσπαθείς αρκετά για τίποτα; Οι δραστηριότητες είναι κανένα σινεμά και ένα βιβλίο το μήνα; Έχεις προσπαθήσει να δουλέψεις πολύ, πάρα πολύ για κάτι, για να καταλάβεις αν είσαι καλή σ' αυτό;

Προτείνω να ψαχτείς με αυτά που έχεις ήδη. Αυτά, αν δουλέψεις, θα σε οδηγήσουν σε αυτό που σου αρέσει «πραγματικά», γιατί τώρα δεν έχεις ιδέα ποιο είναι, και είναι βέβαιο ότι δεν θα σου παρουσιαστεί μέσα σε ένα όραμα.

________________
5.

Γεια! ειμαι 29χρονων, πρόσφατα εκανα μωρο με τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου και η σχεςη μας οπως και η ζωη μου γενικά παει μπορω να πω υπέροχα.οχι δεν ειμαστε πλούσιοι, ναι έχουμε προβλήματα και μάλιστα σοβαρά μιας και ο έρωτας μου εχει ενα αυτοάνοσο νόσημα και πολυ συχνά μας απασχολεί αυτο.over all ομως επειδη μεσα τη ζωη ειναι αυτα και επειδη προσπαθούμε να εκτιμάμαι αυτα που κερδίσαμε και αυτα μου μας έτυχαν all good. Και τωρα το θεμα. Ο συντροφος μου εχει μια αδερφή, παντρεμένη, έγκυο, πολυ αγαπημένη για κείνον. Αυτη η αδερφή ενώ ξεκίνησε να ειναι ενα πολυ συμπαθητικό πρόσωπο, εχει καταλήξει να μου γυρίζει τα μυαλά.ειμαι υπερβολική και το ξερω, και αυτο ειναι και το προβλημα μου! Διότι δεν μπορω να ξεπεράσω ολα αυτα που κανει και κυρίως τον τροπο που τα κανει! Δεν νομιζω οτι εχει αξία να πω γεγονότα γιατι πραγματικα θα χάσουμε τον χρόνο μας και δεν ειναι αυτο το θεμα. Ας πούμε οτι απο την δικη μου οπτική γωνία ειναι κακομαθημένη και παρεμβατική με εναν πολυ ύπουλο και φαινομενικά αθώο τροπο που για να περάσει το δικό της η για να εξασφαλίσει την εικόνα της "καλής κόρης" μας μπλεκει όλους και στεναχωρεί αφάνταστα το σύντροφο μου που σωματοποιει σχεδόν καθε συναίσθημα. Ανοιχτά η ίδια δεν αφήνει περιθώριο σύγκρουσης, να τσακωθουμε να τα βρούμε να τελειώνουμε (οπως κανω εγω συνήθως). Θελω να την δεχτώ και να πάψουμε να συγκρουομαστε με τον σύντροφο μου για αυτήν, η με αφορμή αυτη. Θελω να νιώσω αυτο που ξερω! Οτι μαζι του παντρεύτηκα και την οικογένεια του κλπ. Δεν περιμενω οτι θα αλλάξω γνώμη που μακάρι.... Αλλα θελω να την δεχτώ χωρις να με εξοργίζει, να μην εχω προσδοκίες η απαιτήσεις...αυτο. Μου ειναι φοβερα δύσκολο. Γνώμη?- Fole

Νομίζω ο τρόπος για να μην έχεις προσδοκίες ή απαιτήσεις είναι να παραδεχτείς ποιες είναι και μετά να τις προσαρμόσεις. Να τις κάνεις πιο ρεαλιστικές, εκτιμώντας τα δεδομένα με ειλικρίνεια. Αν περιμένεις να αλλάξει αυτή, ή να αλλάξεις εσύ, ή να λυθεί το θέμα ξαφνικά και από μόνο του... δεν θα τη δεχτείς ποτέ.

Δεν είσαι «εσύ» και «αυτή». Είσαι εσύ με τον σύντροφό σου, και ο σύντροφός σου έχει μια αδερφή. Είναι ένα θέμα που έχετε στη ζωή σας από κοινού, δεν χρειάζεται – δεν είναι καλή ιδέα – να προσπαθείς να το χειρίζεσαι διαφορετικά από αυτόν. Μην τον αποξενώνεις, είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις και είναι και εις βάρος σου. Έχει περισσότερη σημασία τη νιώθει αυτός για το θέμα από σένα. Δεν είναι δική σου αδερφή και μπορείς να την απορρίψεις, αυτός δεν μπορεί να το κάνει. Δείξε του ότι είσαι σύμμαχος. Όχι προστάτης και κυρίως όχι αντίπαλος.

________________
6.

Αγαπητή Α,μπα;
Γιατί όταν κάνουμε μπάνιο τραγουδάμε καλύτερα και φαινόμαστε πιο όμορφοι;
(Παράλληλα, μου έρχεται στο μυαλό ο Giancarlo στο "Μεσάνυχτα στο Παρίσι"
Και, τέλος, μήπως έχεις καμία πρόταση για cocktail με gin, αγγούρι και τζίντζερ, παρακαλώ;
Ευχαριστώ-shower singer

1. Ιδέα σου είναι, αλλά δεν υπάρχει λόγος να την αλλάξεις
2. Gin Fizz με τζίντζερ

Σιρόπι τζίντζερ:

Βράζεις ένα φλιτζάνι νερό με ένα φλιτζάνι ζάχαρη και τζίντζερ κομμένο σε κομματάκια σε χαμηλή φωτιά μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Το βγάζεις από τη φωτιά και το αφήνεις να κάτσει για μισή ώρα. Στραγγίζεις το υγρό και το βάζεις στο ψυγείο.

Gin Fizz με τζίντζερ
Αν βαριέσαι, λιώνεις λίγο αγγούρι σε κομμάτια μέσα σε ένα χαμηλό ποτήρι με τη βοήθεια πηρουνιού ή κουταλιού ή γουδοχεριού. Προσθέτεις δύο σφηνάκια τζιν, ένα σφηνάκι σιρόπι τζίντζερ, ένα σφηνάκι χυμό λάιμ και συμπληρώνεις με πάγο και σόδα. Αν δεν βαριέσαι, κάνεις πρώτα χυμό το αγγούρι, μέσα σε μούλτι, και μετά υπομονετικό στράγγισμα. Χρειάζεσαι 1-2 σφηνάκια ανά ποτήρι, ανάλογα με τα γούστα.

________________
7.

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με ένα φίλο, για τους «δασκάλους» και τους καθηγητές που είχαμε στα 12 χρόνια του σχολείου.

Και οι δύο είχαμε να σκεφτούμε τουλάχιστον δέκα ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να διδάσκουν παιδιά που διαμορφώνουν άποψη, ειδικά στο δημοτικό και τα πρώτα χρόνια του γυμνασίου. Αριθμός που μου φάνηκε εξωπραγματικός, αν σκεφτείς ειδικά ότι μεγαλώσαμε σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον -εγώ στην επαρχεία κι αυτός στην Αθήνα.

Δεν αναφέρομαι σ'αυτούς που δεν έχουν όρεξη για τη δουλειά τους, ή δεν μπορούν να προσεγγίσουν ένα παιδί ή έναν έφηβο. Λέω για αυτόν, που στην δευτέρα γυμνασίου μας μιλούσε με τις ώρες για την ομάδα Ε και τους εξωγήινους που πρέπει υποχρεωτικά να πιστέψουμε για να τα πάμε καλά μαζί του. Ή γι' αυτόν που δίδασκε θρησκευτικά σαν να προσπαθούσε να προσηλυτίσει μια ομάδα 20 ατόμων σε μια αίρεση που ΜΟΝΟ αυτός ξέρει τη δύναμή της -όπως τουλάχιστον έδειχνε να πιστεύει.

Εσύ συνάντησες τέτοιους ανθρώπους στη σχολική σου ζωή ή οι δύο που έτυχε να το συζητάμε ήμασταν απλά... άτυχοι;

Είχα μερικά ναυάγια της ζωής για δασκάλους αλλά όχι κάποιον που δεν θα έπρεπε να διδάσκει. Αν είχα κάποιον που έλεγε για εξωγήινους ή για αιρέσεις σίγουρα θα το θυμόμουν, αλλά δεν ήμουν τόσο τυχερή. Η στατιστική που κάνατε οι δυο σας είναι άχρηστη, όπως άχρηστη είναι και η δική μου εμπειρία. Όμως επειδή με ιντριγκάρει το θέμα γιατί φαίνεται να έχει ζουμί, και δυστυχώς, δεν έχω σχετική εμπειρία για να καταθέσω, ρωτάω τους αναγνώστες:

Ποιος ήταν ο πιο ακατάλληλος δάσκαλος που είχατε ποτέ, και γιατί;