Πολύ Κακές Κριτικές: ''Γελάμε και πονάμε ταυτόχρονα διαβάζοντας το''

Πολύ Κακές Κριτικές: ''Γελάμε και πονάμε ταυτόχρονα διαβάζοντας το'' Facebook Twitter
43

 

Μερικές κριτικές είναι τόσο κακές, που τελικά είναι καλές.

Και μπαίνουν σ' αυτή τη στήλη.

Στο σάιτ Rock is Dead ανέβηκε η παρακάτω 'κριτική' για το ντεμπούτο της Σταματίνας Τσιμτσιλή στη λογοτεχνία, και μου την έστειλε ο Χρήστος Μ. Να σημειωθεί ότι ο συντάκτης δεν έχει εντρυφήσει στο βιβλίο τόσο όσο θα έπρεπε ώστε να την κάνει Εξαιρετικά Κακή Κριτική...

 

ΓΡΑΦΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ:

 

Γελάμε και πονάμε ταυτόχρονα με το βιβλίο της Σταματίνας Τσιμτσιλή

 

Δεν ξέρουμε πραγματικά τι κακό συμβαίνει στην ανθρωπότητα. Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιους από τους συνάνθρωπους μας σε πράξεις τόσο επικίνδυνες για τους διπλανούς τους.

Μία τέτοια επικίνδυνη πράξη είναι και το βιβλίο της Σταματίνας Τσιμτσιλή, που για όσους δεν την ξέρετε είναι τηλε-περσόνα.

Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τις συγγραφικές ανησυχίες του καθενός, έχουμε πρόβλημα όμως με προτάσεις του τύπου: «Ο έρωτας τους ήταν φωτιά. Κάθε φορά που τον ένιωθε μέσα της, αισθανόταν γεμάτη. Σαν να υπήρχε μόνο για εκείνον… Τα βογκητά της την στιγμή της ολοκλήρωσης έμοιαζαν με μουσική από ραδιόφωνο που κάποιος είχε ξεχάσει ανοιχτό.. Η Λήδα και ο Ορέστης έμειναν αγκαλιασμένοι για ώρα»

Αυτό είναι μέρος του πρώτου κεφαλαίου από το πρώτο βιβλίο της Σταματίνας Τσιμτσιλή που έχει τίτλο «Όλα για λίγο παράδεισο» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει ένα μεγάλο target group που καταβροχθίζει τέτοιου τύπου βιβλία και κάνεις πλούσιες τις γυναίκες συγγραφείς τους, αλλά εμείς τις θεωρούμε πράξεις ενάντια στην ανθρωπότητα.

Μα όχι διαβάστε την περιγραφή του βιβλίου:

Στα δεκαέξι της η Λήδα είναι ένα αγοροκόριτσο γεμάτο ανασφάλειες, που μεγαλώνει κάτω από την ασφυκτική αγάπη της μάνας της και την αδιαφορία του εργασιομανούς πατέρα της.

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα που θα νιώσει θα είναι και μοιραίο. Ο Αλέξανδρος –άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα– θα είναι εκείνος που θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή της. Το βλέμμα του την ανεβάζει στον παράδεισο και ταυτόχρονα την παρασύρει στην καταστροφή. Ώσπου ένα καλοκαίρι, η αθωότητά της θα χαθεί στην ακροθαλασσιά της Σπηλιάς και μαζί της η Λήδα θα προσπαθήσει να θάψει κάτω από την υγρή άμμο κι ένα μεγάλο μυστικό.

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, δε θα σταματήσει ούτε στιγμή να αναζητά το φως. Ακόμα και όταν ο θάνατος θα χτυπήσει την πόρτα της, εκείνη θα ψάχνει με αγωνία μια έξοδο κινδύνου και μια δεύτερη ευκαιρία.

Ποιος θα είναι τελικά εκείνος που θα της την προσφέρει; Ποιος θα είναι ο πρίγκιπας που με το άλογό του θα την οδηγήσει στη λύτρωση;

Ένα ερωτικό μυθιστόρημα για όλα εκείνα τα ανεκπλήρωτα «θέλω» που δε μας αφήνουν να ζήσουμε, μια ιστορία για όσους περνούν μια ζωή ψάχνοντας το φως μέσα στο σκοτάδι, ενώ το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να κοιτάξουν μέσα τους.

 

Πείτε την αλήθεια. Δεν νιώθετε τώρα την ανάγκη να κάνετε κακό στον εαυτό σας; Να δαγκώσετε το χέρι σας τόσο δυνατά που θα μείνει πάνω του ένα σημάδι που θα σας θυμίζει για πάντα τον πόνο που σας προκάλεσε αυτή η περιγραφή;

Και για να το κλείσουμε δεν θα ήταν καλύτερη η περιγραφή αν ήταν κάπως έτσι;

«Στα δεκαέξι της η Λήδα είναι ένα αγοροκόριτσο που νιώθει το πρώτο ερωτικό σκίρτημα και αρχίζει να πηδιέται στις ακροθαλασσιές».

Πιο απλό πιο στοχευόμενο και σου κινεί αμέσως το ενδιαφέρον.

 

 

 

[+BONUS]

 

Η Σταματίνα raver, από ένα (κακέκτυπο) 01 του 1997, εκνευριζόταν με την ασχετιλα και το άχρωμο crowd... 

 

Πολύ Κακές Κριτικές: ''Γελάμε και πονάμε ταυτόχρονα διαβάζοντας το'' Facebook Twitter

 

 

 

43

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πολύ Κακές Κριτικές: 50 Shades of Grey - ένα κακογραμμένο πατσαβούρι

Mικροπράγματα / Πολύ Κακές Κριτικές: 50 Shades of Grey - ένα κακογραμμένο πατσαβούρι

"Αυτό δεν είναι βιβλίο. Είναι καταγραφή ενός υγρού ονείρου μιας δωδεκάχρονης που πάτησε το λάθος βίντεο στο YouPorn, γραμμένη με τη γλώσσα μιας πουριτανής που προσπαθεί να κάνει cybersex."
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

16 σχόλια
Η φωτογραφία που συνοδεύει το ποστ πάντως είναι ιδανική για την προώθηση του μυθιστορήματος.Το βλέμμα της μοιάζει να περνάει υποσυνείδητα μηνύματα:'ΑΓΟΡΑΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ. ΤΩΡΑ.'Κατά τα άλλα, κανένα σχόλιο.
Συγγνώμη που θα κάνω πάλι το δικηγόρο του Διαβόλου αλλά,can you blame her for trying? Αν είχε το όνειρο να γίνει συγγραφέας και από τη στιγμή που μπορούσε, γιατί να μην το κάνει;Υπάρχουν πολλοί τυχεροί και ατάλαντοι, χωρίς εμπειρία στο χώρο της δημοσιογραφίας ή της τηλεόρασης, οι οποίοι δεν τρώνε τόσο κράξιμο όταν κάνουν το βήμα ως συγγραφείς. Αυτήν εδώ την κράζουμε γιατί; Επειδή κάνει ήδη καριέρα ως παρουσιάστρια και παράλληλα επιχειρεί να κάνει κάτι άλλο; Σα να λέμε "Δεν μπορείς να είσαι τέλεια, κάτσε στ' αβγά σου".Οι πολυπράγμονες άνθρωποι είναι συχνά θύματα φθηνής ζηλοτυπίας... απλά και μόνο επειδή κάνουν ό,τι τους ενδιαφέρει κι ευχαριστιούνται το βίο τους περισσότερο - ακόμα και αν δεν κάνουν ούτε ένα από αυτά τα πράγματα καλά/"σωστά".Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να μην είναι πειστικά τα δείγματα γραφής, μπορεί να λέμε ότι δε "σέβεται" τη Λογοτεχνία, αλλά δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που γράφει για να εκφραστεί. Πολλοί το κάνουν ως χόμπυ και πάντα ελπίζουν να βρεθεί κάποιος που θα δημοσιεύσει το μυθιστόρημά τους.Αν υπάρχει κάποιος που δε δείχνει το δέοντα σεβασμό στη Λογοτεχνία, είναι η βιομηχανία των εκδοτικών οίκων που υποτίθεται ότι "φιλτράρουν" τα ταλέντα από τα σκουπίδια. Προφανώς όμως χρειάζονται και τα χρήματα που θα προκύψουν από το εμπορικά "ενδιαφέρον" εγχείρημα της τηλεπερσόνας. It is their business.Και ανεξάρτητα από αυτό, για κάποιο λόγο έχω την εντύπωση ότι αν ο οποιοσδήποτε αντικειμενικά "ποιοτικός" δημοσιογράφος (από εδώ μέσα πχ), επιχειρούσε να γίνει συγγραφέας, θα έχαιρε της αμέριστης συμπαράστασης όλων...Νομίζω ότι παρά το αληθές του περιεχομένου των κριτικών, η συμπεριφορά προς την κα. Τσιμτσιλή είναι τουλάχιστον κακοπροαίρετη και κακεντρεχής. "Low". Και επιπλέον, είναι χτύπημα κάτω από τη ζώνη να φέρνει κανείς στη φόρα μία συνέντευξη του 1997, σχεδόν μια εικοσαετία μετά.Το πάτημα που βρίσκουν οι "ποιοτικοί" και προσβάλλουν με τις κριτικές τους, τους φέρνει σε χαμηλότερο επίπεδο από το αντικείμενο του χλευασμού τους. "What Susie says of Sally says more of Susie than of Sally".
Συμφωνώ πάνω-κάτω σε όλα και επίσης να προσθέσω πως έχουμε ελευθερία λόγου, από τη στιγμή που δεν προσβάλλει κάποιον η κάθε Τσιμτσιλή που ξεκινάει να γράψει κάτι, δεν ενοχλεί κανέναν και μπορεί κάλλιστα να το κάνει. Η λογοτεχνία είναι ένα μέσο έκφρασης,όπως ειπώθηκε, μπορεί ο καθένας να το χρησιμοποιήσει. Τώρα αν κάποιου δεν του αρέσει η υπόθεση/το όνομα του συγγραφέα/οι λέξεις/οι εκφράσεις, μπορεί απλά να προχωρήσει στο επόμενο ράφι. Εξ άλλου δεν είναι όλες οι ώρες για δημιουργήματα μεγάλου νοηματικού βάρους και βάθους....Υπάρχουν στιγμές που και το πιο ανάλαφρο και εύπεπτο χρειάζεται. Προσωπικά θα την έκραζα αν έβγαινε να δηλώσει πως έχει γράψει ΤΟ αριστούργημα με τα βαθιά νοήματα και μαθήματα ζωής. Δεν έμαθα να το έκανε, εκτός αν συνέβη και το αγνοώ,οπότε διαφωτίστε με.
Τα πάντα όλα...για λίγο παραδεισο Αγοροκόριτσα γεμάτα ανασφάλειες,αγριολούλουδα,αγριογούρουνα,πρίγκιπες και άλογα.Σπηλιές,ακροθαλασσιές,γκρεμοί και ποταμάκια.Υγρή άμμος και κουβαδακια.Ραδιόφωνα,αγκομαχητά,φωτιές,αγκαλιές και χαλασμένα κασετόφωνα.Βάλε μια από όλα και λίγο παράδεισο. "Ενα ερωτικό μυθιστόρημα για όσους περνούν μια ζωή ψάχνοντας το φως στο σκοτάδι..πηγαίνοντας προς το ψυγείο τα μεσάνυχτα"
Γαμώτο,κατα λάθος το έστειλα,δεν ολοκλήρωσα,έχω χοντροδάχτυλα και το τάμπλετ είναι 10αρι,μου έφυγε.Τέλος πάντων έχασα τον ειρμό μου,κάντε ενα δώρο στον εαυτό σας,διαβάστε το.Βρήκα τίτλο για το δικό μου."Στα δίχτυα της ηλιθιότητας".
Διαβάζοντας κάποια βιβλία έλεγα πάντα πόσο θα μου άρεσε να κατάφερνα,να είχα την φαντασία να γράψω κι εγώ.Διαβάζοντας κάποια άλλα είπα "ούτε να το σκέφτεσαι" όταν διαβάζεις σκέψεις και ιστορίες τέτοιου διαμετρήματος καλό είναι να μείνεις στην ανάγνωση,πρέπει να διαβάζει και κάποιος και στην τελική δεν σου φταίει σε τίποτα ο κόσμος.Όταν όμως βλέπω Αρναούτογλου,Τσιμτσιλή και σε λίγο ο Μπουγάς, συγνώμη αλλά θα γράψω κι εγώ.Τελικά δεν θέλουν να γράφουν την ανοησία τους μόνο στην τηλεόραση θέλουν και στο χαρτί,να μείνει αιώνια,ποιός εμπιστεύεται την ψηφιακή τεχνολογία του μέλλοντος,μπορεί να διαγραφεί,ενω το βιβλίο θα φυλαχτε,θα διατηρηθεί στους αιώνες.Φαντάσου τον ιστορικό του μέλλοντος να ξεθάψει το 8035 σε μια ανασκαφή στην Ψαρού της Μυκόνου δίπλα στο παρεό,γυαλιά και μοχίτο και κόκκαλα και σιλικόνες το βιβλίο της Τσιμτσιλή.
Είναι εξοργιστικό να βλέπεις τέτοια να εκδίδονται, τη στιγμή που το αριστούργημά μου ''ΤΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ'' παραμένει ανεκμετάλλευτο! Καλά τα έλεγε ο εκδότης μου κ. Φουντουκιώτης οτι ο κόσμος διψά για σεξ και βία!!
Αυτή η τάση που έχουν ορισμένοι άνθρωποι να καταπιάνονται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα δεν το καταλαβαίνω. Άστο βρε πουλάκι μου, τί σου έφταιξε τώρα η λογοτεχνία; Ενοχλείς. Πιάσε την τηβί που το χεις. Λέμε τώρα.
«Στα δεκαέξι της η Λήδα είναι ένα αγοροκόριτσο που νιώθει το πρώτο ερωτικό σκίρτημα και αρχίζει να πηδιέται στις ακροθαλασσιές». Θα γουσταρα ειλικρίνεια απο συγγραφεα. Θα το αγοραζα το βιβλιο μονο για την ωμη περιγραφή του.