________________
1.

Οκ ναι ανήκουμε στην γενιά Υ (βλ σύνδεσμο που πόσταρες τις προάλλες), και ναι δεν θα 'λεγα ότι κάποιος από τον περίγυρο μου είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος ούτε ικανοποιημένος με τη ζωή του (καλά ίσως επειδή οι περισσότεροι είναι και singles :P). Και ναι έχω προσδοκίες και απαιτήσεις από τη ζωή αλλά πρωτίστως από μένα και για μένα.. -κι αυτά που θέλω να πετύχω, είναι αυτά που πιστεύω ότι μπορώ κι όχι επειδή έτσι μου αξίζει ή επειδή η ζωή μου τα χρωστάει για κάποιο λόγο- Και ναι μεν ώρες ώρες ονειροβατώ και σκέφτομαι τι θα μπορούσα να έχω κάνει και που θα μπορούσα να φτάσω οκ ξυπνώ. Είμαι ρεαλίστρια αλλά το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπαίνω στον κόπο να προσπαθήσω να κάνω κι αυτά που μπορώ: στην αρχή το παίρνω θερμά, μετά κάπου λακίζω και στο τέλος τα παρατάω!
Γιατί; Φυσικά και δεν μπορείς να ξέρεις εσύ το γιατί, αλλά θα μ'άρεσε μια ''καφενεδίστικη προσέγγιση'' (μην παρεξηγηθώ απλά επειδή κι εσύ δεν δηλώνεις ειδήμων) μέχρι να αποφασίσω να το ψάξω με έναν ειδικό. (-γιατί πλέον η λύση σε όλα είναι αυτή;πφφ:S)

Μήπως απλά έχω εισέλθει σε μία κατάσταση τεμπελιάς (σύνδρομο ennui :P που ψαχνόταν ένας κιόλας) και ματαιότητας;
Κοντοζυγώνω τα 24(omg) και το μόνο που ονειρεύομαι να κάνω είναι να ξεζουμίσω τη ζωή που λένε.. και σαφώς δεν κάνω και τίποτα το ιδιαίτερο γι'αυτό. Αλλά μήπως τελικά λένε μ@λ@κίες και είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στη μετριότητα; Μήπως το seize the day και λοιπές εκφράσεις είναι ακόμα μια μπαρούφα που η γενιά μας πιστεύει ότι έτσι πρέπει να πράττουμε και ότι η ζωή μας μπορεί και οφείλει να είναι κάθε μέρα και πιο γαμάτη, με λίγη προσπάθεια;

Γίνεται;

Νομίζω τα μπέρδεψα και σε μπέρδεψα, αλλά αν έχεις να κάνεις σχόλια πάνω σε κάτι από τα παραπάνω ή κάποιος από τους αναγνώστες, ευπρόσδεκτα :) ή τουλάχιστον αν έχει κάποιος να δώσει μια συμβουλή σ'αυτούς που συνειδητοποιούν τώρα την ''τραγωδία'' στην οποία κι έχει υποπέσει η γενιά μας.

ΥΓ αν είναι να απαντήσεις μην μου πεις ότι πρέπει να επισκεφθώ ειδικό, το γνωρίζω ότι πρέπει, απλά φοβάμαι ότι άπαξ και μπεις στο τρυ/ιπάκι δεν τελειώνεις ποτέ.

ΥΓ2 ούτε ότι οι προβληματισμοί μου απαντώνται σε διδαχές του Μπουκάι και λοιπών ψευτοδιανοούμενων και μη.- μαραμένη τουλίπα

Θέλεις να ξεζουμίσεις τη ζωή, αλλά βαριέσαι, οπότε αναρωτιέσαι αν η τεμπελιά σου δικαιολογείται με κάποιο τρόπο; Αυτό ρωτάς; Νομίζω ότι αυτό ρωτάς. Δεν είναι δείγμα της γενιάς σου, είναι η προσωπική σου πολυτέλεια, και αυτό δεν είναι κάτι που λύνεται από ειδικούς κάποιου είδους. Την παράκληση να μην σου απαντήσω με λόγια του Μπουκάι δεν την σχολιάζω καν.

________________
2.

Αγαπητή Α,μπα!
Είμαι φοιτήτρια και κάνω την πρακτική μου σε ένα μεγάλο εργοστάσιο θα είμαι εδώ για τους δύο καλοκαιρινούς μήνες. Λοιπόν άκου ποίο είναι το θέμα ότι από τις 8 ώρες που βρίσκομαι στο χώρο εργασίας δουλεύω ή γενικά μου λένε να κάνω κάτι κατά μέσω όρο 2-3 ώρες την ήμερα τις υπόλοιπες κάθομαι. Έχω στην διάθεση μου υπολογιστή (από τον οποίο σου γράφω αυτήν την στιγμή) και ίντερνετ που οι περισσότερες ιστοσελίδες είναι κλειδωμένες (π.χ. youtube, σίτε με παιχνίδια ή ταινίες). Πολιτικά και εφημερίδες δεν μπορώ να διαβάσω σε αυτό το περιβάλλον (για ευνοήτους λόγους). Δεν μπορώ να ανοίξω έτσι απλά το λογοτεχνικό μου και να αρχίσω να διαβάζω γιατί οι υπεύθυνοι θα με στραβό κοιτάνε!! (έχω για λίγο τα άρθρα σου παρηγοριά άλλα πόσες φορές να τα ξανά διαβάσω) Και οι άνθρωποι εδώ το μόνο που θέλουν είναι να τούς αφήσω ήσυχους να κάνουν την δουλεία τους, όχι να πηγαίνω όλη την ώρα και να τους λέω, τι να κάνω τώρα!! Λοιπόν η ερώτηση είναι απλή πως να σκοτώνω 6 ώρες από την ζωή μου σε καθημερινή βάσει??? (δέχομαι ιδέες, διευθύνσεις και οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο μου από την βαρεμάρα!!)- πρακτικάρια

Κι άλλος που βαριέται. Ποιοι είναι οι ευνόητοι λόγοι που σου απαγορεύουν να διαβάσεις εφημερίδες και πολιτικά σε αυτό το περιβάλλον; Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιος που νοιάζεται για το τι ψηφίζει η φοιτήτρια που ήρθε για την πρακτική της; Σε εργοστάσιο της Βόρειας Κορέας ήσουν;

Όταν είσαι κάπου που έχεις την πρόθεση να δουλέψεις, ένα μέρος της δουλειάς είναι να ανακαλύπτεις μόνη σου πώς μπορείς να γίνεις χρήσιμη και όχι να περιμένεις από τη δασκάλα να σου αναθέτει εργασίες. Έτσι μας έχει μάθει το σχολείο, έτσι μας έχει μάθει και το πανεπιστήμιο, αλλά είναι κάτι που πρέπει να ξεμάθουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται.

________________
3.

Μπορείς σε παρακαλώ πολύ να διαβάσεις και να μου πεις ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ στην Ελλάδα του 2014 να υπάρχουν αυτοί;;; Όχι, δες απαντήσεις, δες τους αριθμούς! Πες μου, είχες υπόψιν αυτό το μεγάλο ποσοστό αντρών αναγνωστών; Και δεν είναι καν κακόγουστο αστείο, έχω παρατηρήσει τρελό μισογυνισμό εδώ μέσα και αηδιάζω μόνο στην ιδέα. Πώς αντιμετωπίζεις τέτοια φαινόμενα; Πώς να δείξεις σε τέτοιο άνθρωπο ότι οι αντιλήψεις του δεν συμβαδίζουν με το ήθος της εποχής; Σε ικετεύω απάντησε σοβαρά και εμπεριστατωμένα να σκεφτεί ο κόσμος το πρόβλημα. Εγώ αλήθεια έχω φρικάρει...- ΣΟΚΑΡΙΣΜΕΝΗ

Είναι η δεύτερη φορά που με παραπέμπει κάποιος σ' αυτή την εξομολόγηση. Οι απόψεις αυτές συμβαδίζουν μια χαρά με το ήθος της εποχής, αυτό δεν αποδεικνύεται από τους αριθμούς; Για το θέμα του μισογυνισμού έχω γράψει πολλά πράγματα, νομίζω. Δεν μπορώ να γράψω το μανιφέστο που θα πέσει σαν αστραπή και θα κάνει τους μισογύνηδες να δουν την άλλη πλευρά. Μακάρι να μπορούσα. Είναι σύνθετο φαινόμενο και η άποψη ότι οι γυναίκες που έχουν σεξουαλικές εμπειρίες είναι φτηνές είναι ένα μικρό μέρος του προβλήματος. Μπορεί κάποιος να μην το πιστεύει αυτό αλλά να θεωρεί κάτι άλλο αυτονόητο για τη θέση της γυναίκας, που κρύβει τον ίδιο μισογυνισμό. Ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση είναι να μην πέφτεις από τα σύννεφα. Μετά μπορείς να αρχίσεις να οργανώνεις τα δικά σου επιχειρήματα για να ξέρεις τι πιστεύεις σε περίπτωση που βρεθείς σε μια τέτοια συζήτηση. Αυτό χρειάζεται διάβασμα και σκέψη, γιατί το συναίσθημα, η πηγαία αγανάκτηση, δεν αρκούν.

________________
4.

Αγαπητή Α,μπα θα μπω κατευθείαν στην ουσία...κάποτε γνώρισα έναν ιδιοφυή και γλυκό άνθρωπο, ο οποίος με γοήτευσε με τον χαρακτήρα του και το πνευματικό του εκτόπισμα. Πρώτη φορά μου συνέβαινε να νιώθω τέτοια ερωτική έλξη μόλις τον αντίκριζα. Μιλούσαμε ατέλειωτες ώρες και ένιωθα ότι ήθελα να βρίσκομαι κοντά του κάθε λεπτό. Κάθε επικοινωνία μας μου έδινε το κίνητρο για να γίνομαι καλύτερη καθώς οι συζητήσεις μας προεκτείνονταν σε ένα σωρό θέματα σε απίστευτο βάθος και πλάτος. Έχω συσχετισθεί ερωτικά με διάφορους άντρες, μεγαλύτερους, συνομήλικους, μικρότερους αλλά ο συγκεκριμένος ήταν ιδιαίτερος γιατί τον αισθανόμουν σαν πρόκληση και αφορμή για πνευματική και προσωπική εξέλιξη. Αυτό άλλωστε δε νοηματοδοτεί μια σχέση? Η έλξη μας ήταν αμοιβαία και έτσι ακολούθησαν οι περιπτύξεις. Εδώ ήταν το πρόβλημα...Για λόγους ανατομικούς, δε μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε και δημιουργήθηκε μια αμήχανη και δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση. Εγώ προσπάθησα να δείξω ότι δεν με ενδιέφερε αλλά με είχε προβληματίσει απίστευτα. Αποφάσισα να το διακόψω γιατί δε μπορούσα να είμαι μαζί του και να νιώθω ότι θα έχουμε μια απίστευτη μα και ατελή σχέση, αλλά προσπάθησα τουλάχιστον να του δώσω ψεύτικες εξηγήσεις γιατί δεν ήθελα να τον πληγώσω. Και θα μου πεις πού είναι η ερώτηση? Υπάρχει τρόπος να έχεις μια ευτυχισμένη σχέση όταν δεν υπάρχει το σεξουαλικό στοιχείο ? Γιατί έχω δει πολλές φορές να συμβαίνει το αντίθετο, γυναίκες να διατηρούν σχέσεις που τις ικανοποιούν σεξουαλικά αλλά δε μπορούν να ταιριάξουν στα υπόλοιπα. Τελικά το σεξ είναι υπερεκτιμημένο? ή οι άνθρωποι όσο πνευματικά ανώτεροι και να είμαστε, τελικά κοινωνικά ακόμα επικρατεί η αρχέγονη αντίληψη του άντρα του στιβαρού με τις ορμές κλπ.? Υπάρχουν γυναίκες που είναι ευτυχισμένες με ανθρώπους που δεν έχουν την επιθυμητή σεξουαλική σχέση? Και αν ναι, τι κάνουν? Είναι το σεξ υπερεκτιμημένο?- ας_μιλήσουμε_για_σεξ

Η αρχέγονη αντίληψη για τη στιβαρότητα του άντρα είναι ένα θέμα φιλοσοφικό, κοινωνικό, πολιτικό τέλος πάντων, που αν θες την κάνουμε με μερικά τζιν τόνικ. Το γεγονός ότι εσύ δεν κάνεις καθόλου σεξ με κάποιον που θέλεις να δημιουργήσεις συναισθηματική σχέση είναι εντελώς άλλο πράγμα. Μα εντελώς άλλο. Δεν λες ότι δεν σε εμπνέει κάποιος σωματικά, λες ότι υπάρχει ανατομικό πρόβλημα και δεν γίνεται η δουλειά. Δεν βλέπεις τη διαφορά;

Υποθέτω ότι όλων των ειδών σχέσεις μπορούν να υπάρξουν, όταν υπάρχει συναίνεση, και γιατί όχι, και μια σχέση χωρίς σεξ. Εδώ όμως δε μιλάμε για συναίνεση. Αφού αισθάνεσαι ότι η σχέση δεν θα είναι ολοκληρωμένη, έτσι είναι. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κυρίως σεξουαλική σχέση με κάποιον χωρίς να υπάρχει εγκεφαλική σύνδεση. Υπάρχει και κόσμος που έχει σχέση με αδιάφορη ή καθόλου σεξουαλική πτυχή. Τι σημασία έχει τι κάνουν οι άλλοι; Για τη δική σου ζωή πρόκειται. Εσύ, για τον εαυτό σου, τι θέλεις;

________________
5.

Απλά τα πράγματα. Χώρισα, έκλαψα, προχωράμε. Τώρα όλα γκουντ. Έτσι, γιατι υπάρχουμε και εμείς οι περίεργοι που είμαστε καλά :P ( Ψέματα όλα, πρόφαση να ζητήσω gif. )

Υ.Σ. Πως σκατα κάνουμε την γατα να μην γρατζουνά τους καναπέδες; ( να η κανονική ερώτηση )
Υ.Σ.2 Σαγαπω και μπλα μπλα ;)- jalex

Ίσως γίνεται, αν πείσουμε τη γάτα ότι υπάρχει ένα άλλο μέρος όπου μπορεί να γρατζουνά και να αντλεί ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστηση, κάνοντας παράλληλα τον καναπέ αφιλόξενο για γρατζούνισμα.

________________
6.

αγαπητη αμπα.ειμαι 34 χρονων και εχοντασ περασει απο κεκαιωνα σχεσεων επαγγελματικων και συναισθηματικων πριν απο ενα χρονο ξεκινησα μια σχεση με την καλυτερη των προθεσεων.αυτος 40 χρονων δηλωσε ερωτευμενος,με την προοπτικη γαμου(το ανακοινωνε γενικως στο περασμα του χρονου)και με εβαλε και στη δουλεια του γιατι ημουν ανεργη γνωριζοντας οτι αυτο εχει μεγαλο ποσοστο ρισκου.
ταιριαξαμε πολυ σαν ανθρωποι,αυτος σχετικα ιδιορυθμος του καλυπτα την ηρεμια που παντα αποζητουσε και εμενα με καλυπτε σε πραγματα που δεν εβρισκα στις σχεσεις.
εχοντας περασει πολλα τα τελευταια χρονια(θανατο πολυ αγαπητης του μητερας σε νεα ηλικια,αλλαγη πολης,καινουργια επιχειρηση εν μεσω κρισης)θεωρω οτι περνουσε ελφρια καταθλιψη και του στεκομουν σε καθε ξεσπασμα.ομως καποιες στιγμες ενιωθα οτι τιποτα δεν τον ικανοποιουσε απο αυτα που του προσφερα,δεν του εδινε χαρα.
και φτασαμε στο σημειο μετα απο αρκετο καιρο συζητησεων και συναισθηματικων πισογυρισματων να χωρισουμε διοτι θεωρει οτι πλεον δεν μπορει να μου προσφερει αυτο που μου αξιζει,να μου φερθει καλα,να μου σταθει σαν συντροφος.(αυτο σημαινει οτι πρεπι να φυγω απο τη δουλει,εφυγα και απο το σπιτι στο οποιο συγκατοικουσαμε δηλαδη η τελεια ανατροπη)
ειναι πολυ δυσκολο να συνειδητοποιησω τι εγινε.εαπο τη δικια μου πλευρα εννοειται οτι πιεζομουν απο τις διακυμανσεις του αλλα αρχισα να τον αγαπαω και τον στηριζα χωρις να περιμενω ανταλλαγμα.απλα ισως παραημουν κοντα του για να τον φροντιζω και καπου τον επνιξα αθελα.
δεν ξερω αμπα που εκανα λαθος, φταιω καπου αλλα δεν μπορω να το ορισω.απλα νιωθω απιστευτα μονη γιατι τον αγαπαω σχετικα ειλικρινα.
εαν μπορεις να μου δωσεις μια γνωμη ισως με βοηθουσε.
ευχαριστω εκ των προτερων-φλαουερ

Να, γι αυτό λατρεύω το 'Α μπα'. Ποτέ δεν θα σταματήσω να εκπλήσσομαι με αυτά που διαβάζω.

Το «τον αγαπάω σχετικά ειλικρινά» με ταρακούνησε ευχάριστα. Μπορώ να το φανταστώ κεντημένο σε μαξιλαράκι, ή σε τοίχο τον Εξαρχείων.

Σ' αγαπώ

(Σχετικά ειλικρινά)

Αγαπημένη μου, ούτε εγώ ξέρω τι έγινε, κι αυτό επειδή έγραψες τόσα πολλά, ωστόσο δεν έγραψες τίποτα. Ζητάς να βγάλουμε συμπεράσματα για ένα σεισμό μέσα από κάτι πετραδάκια. «Αυτός σχετικά ιδιόρρυθμος». Τι θα πει αυτό; Πόσο «σχετικά»; Σχετικά με τι; Του άρεσε η εκκλησιαστική μουσική του 14ου αιώνα; Του άρεσε το ταρτάρ; Του άρεσε το bondage; Του άρεσε να πετάει πέτρες στα αδέσποτα; «Ελαφριά κατάθλιψη;» Δηλαδή; Άκουγε σκυλάδικα και έκλαιγε; Ή καθόταν αμίλητος για μερικά δωδεκάωρα; «Ξεσπάσματα;» Έπαιρνε ακριβές κάλτσες; Έσπαγε τα πιατικά; Η περιγραφή σου είναι γεμάτη με «σχετικά», με «ίσως», με «δεν ξέρω». Δεν γίνεται να μην ξέρεις. Ίσως αυτό να ήταν ο λόγος που δεν προχώρησε η ιστορία. Δεν γίνεται να περιμένεις να σου αποκαλυφθούν οι απαντήσεις, πρέπει να τις διεκδικείς. Και οι δικαιολογίες για τον χωρισμό σας ήταν αυτό, ένα μάτσο δικαιολογίες που έκρυψαν το πρόβλημα.

________________
7.

Aγαπημένη μου α, μπα, μιας και απ' ότι έχω καταλάβει είσαι άνθρωπος που διαβάζει βιβλία, έχω να σου κάνω μια σοβαρή ερώτηση που παλεύω πολλά χρόνια να απαντήσω. ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ! Από πολύ μικρή διαβάζω ασταμάτητα βιβλία και μπορώ να πω πως μέχρι τώρα στα 22 μου, έχω διαβάσει πολύ(αλλά ποτέ αρκετά!). Επειδή λοιπόν έχω αυτή την αγάπη, από πολύ μικρή μου μπήκε η ιδέα και να γράψω η ίδια, κάτι που ενθαρρύνεται ιδιαιτέρως και από τον κύκλο μου και η αλήθεια είναι ότι απολαμβάνω το γράψιμο. Όμως έχοντας διαβάσει τόσα αριστουργήματα, ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι θα μπορούσα να γράψω κάτι αξιόλογο, για το οποίο να μη ντρέπομαι και η ιδέα να γράψω για να γράψω-αν και πολλοί το κάνουν, εξού και τα αναγνώσματα "παραλίας" που κυκλοφορούν- μου φαίνεται απαράδεκτη. Η ερώτηση μου λοιπόν, είναι η εξής: Όταν γνωρίζεις την ύπαρξη αριστουργημάτων της λογοτεχνίας, πως μπορείς να ξεπεράσεις τον φόβο σου για αποτυχία να φθάσεις το πρότυπο σου και να ξεκινήσεις τη ριμάδα τη συγγραφή ;;Από που ν' αρχίσω (νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ!);- marika kotopouli

Αφού αγαπάς την λογοτεχνία, θα ξέρεις και τον Paul Auster, που πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα. Να τι λέει σχετικά:

«Ο συγγραφέας δεν επιλέγει να γίνει συγγραφέας, αλλά μάλλον τον έχουν επιλέξει γι' αυτόν το ρόλο. Είναι κάτι που δεν χωράει σε λέξεις, ούτε σε εξηγήσεις, αφού δεν μαθαίνεις μια τέχνη που θα σου αποφέρει χρήματα, δεν είναι απόφαση καριέρας – και, το κυριότερο, ξέρεις ότι απαιτεί θυσίες. Συγγραφέας γίνεσαι όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, όταν ξέρεις ότι οποιαδήποτε άλλη σου απόπειρα πάλι θα σε κάνει να επιστρέψεις σε αυτό.»

Αυτοί που γράφουν δεν το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι θα το κάνουν καλύτερα από άλλους, αλλά γιατί νιώθουν μια φωτιά μέσα τους, που αν δεν την εκτονώσουν με το γράψιμο, νομίζουν ότι θα πνιγούν. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν δεν νιώθεις αυτή την ανάγκη, μάλλον δεν είσαι «συγγραφέας». Απλώς σου αρέσει το γράψιμο.