________________
1.

πως μπορεί να φτιάξει κανείς μια παρέα; Με το στέκι τους, τα αστεία τους, τις συνήθειες τους, τις διακοπές τους και μέσα στα χρόνια να γίνεται μια δεύτερη οικογένεια;- κ.λ.

Για να γίνει αυτό πρέπει οι συμμετέχοντες να μην έχουν πρώτη οικογένεια δική τους (δηλαδή σύζυγο-παιδιά-πεθερικά), ή να βρίσκονται σε μια ηλικία που η πρώτη τους οικογένεια έχει σταματήσει να επηρεάζει τόσο τις ζωές τους, δηλαδή στην πρώτη ενηλικίωση. Όταν ξεκινάει η πρώτη δουλειά και οι σύντροφοι δεν είναι τόσο καθοριστικοί. Μετά δεν υπάρχει ανάγκη, ούτε χρόνος για δεύτερη οικογένεια.

________________
2.

Αγαπητή α μπα, τον επόμενο μήνα μπαίνω στο δεύτερο έτος της φοιτητικής μου ζωής ως φοιτητής ιατρικής όμως ακόμα δεν έχω βρει παιδιά από τη σχολή ή από άλλες σχολές που να περνάω καλά μαζί τους και να ταιριάζουμε σαν άτομα (με εξαίρεση ένα άτομο άντε 2)σε αντίθεση με την παρέα που έχω στην πόλη μου με την οποία περνάω πολύ ωραία. Στη σχολή έχω αρκετούς φίλους δηλαδή δεν έχω πρόβλημα να δικτυωθώ και πιστεύω ότι είμαι αρεστός στην παρέα. Στην παρέα της πόλης μου ουσιαστικά μπήκα το προηγούμενο καλοκαίρι διότι διάβαζα αρκετά όλες τις χρονιές, είχα και λίγο καταπιεστικούς γονείς, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά ήταν πάντα μαθητές κάτω του μετρίου και φοβάμαι μήπως άλλαξα σαν άτομο μέχρι τώρα (στο χαρακτήρα σίγουρα άλλαξα και μου αρέσω περισσότερο αλλά μήπως αυτό είναι πρόβλημα?) και γι' αυτό δεν κολλάω με τα παιδιά της σχολής και ούτε στη σχολή γενικότερα αφού χρωστάω κάμποσα μαθήματα ήδη (δεν πολυπαρακολουθύσα δεν διάβασα στις εξεταστικές). Υπάρχει πιθανότητα να ισχύει κάτι τέτοιο? Τι μου προτείνεις να κάνω για να βρω την παρέα που να με εκφράζει?

Αν άλλαξες ως άνθρωπος και τώρα σου αρέσεις περισσότερο, αυτός είναι ο λόγος, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Θα αλλάξεις κι άλλο, και θα μπαλαντζάρεις κι άλλο, και κάποτε θα ξέρεις καλύτερα ποιος είσαι και με ποιους ταιριάζεις. Μην σκας τόσο πολύ, είναι ρευστή η ηλικία που διανύεις τώρα στο θέμα της φιλίας. Όσο αλλάζει η ζωή σου, τόσο θα διαταράσσονται οι σχέσεις που δημιουργείς. Καλύτερα να ανησυχείς για τα μαθήματα που δεν πέρασες, παρά για την παρέα που δεν σε εκφράζει.

________________
3.

Αγαπητή Α,μπα
Οι απαντήσεις σου πάντα πιάνουν την καρδιά του προβλήματος.
Πριν από ένα χρόνο, ήταν αναγκαίο να αυξήσω κατά πολύ τις ώρες εργασίας μου και να αφοσιωθώ στα επαγγελματικά μου. Έτσι, προσπάθησα να "αποδομήσω" όσα μου έδιναν ευχαρίστηση. Το πρόβλημα είναι ότι τώρα που επέστρεψα σε κανονικούς ρυθμούς, δεν αντλώ καμία απόλαυση από όσα απομυθοποίησα, προκειμένου να μην με ενοχλεί η (πρόσκαιρη) στέρησή τους. Τι κάνω; Αναζητώ νέα ενδιαφέροντα ή υπομένω τη στωικότητα; -Στώα και αβλαβής

Εγώ λέω να βάλεις ένα τζιν τόνικ και να συγχαρείς τον εαυτό σου που μπορείς να τον ελέγχεις τόσο αποτελεσματικά. Μετά πιες κι ένα δεύτερο και αν σου αρέσει πολύ, πιες κι ένα τρίτο, γιατί ο υπερβολικός αυτοέλεγχος δεν είναι καλό πράγμα (όπως βλέπεις).

________________
4.

Α,μπα καλησπέρα. Αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα με τον άνθρωπο που αγαπώ και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Με το παιδί είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο, και περνάμε πολύ καλά μαζί, ωστόσο έχει μια
συνήθεια που με ενοχλεί απίστευτα. Την "πίνει" που και που...
Στην αρχή απλώς με ενοχλούσε και χαλιόμουν όταν μάθαινα πως θα πήγαινε να το σκάσει... Έτσι και αυτός για να μην με στεναχωρεί, δεν μου το έλεγε, ή μου έλεγε ψέματα ότι δεν κάνει... Όμως έμαθα την αλήθεια και με πείραξε πολύ.
Τη μισώ τόσο πολύ αυτή τη συνήθεια που δεν μπορώ να κάνω τα στραβά μάτια. Του έθεσα το δίλημμα "ή μπάφος ή εγώ", και δεν είναι διατεθειμένος να το σταματήσει, όπως και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να σκάω κάθε φορά που πάει και το "σκάει"... Μπορείς να σκεφτείς κάποια λύση? Κρίμα δεν είναι να χωρίσουμε για ένα ναρκωτικό?- matR

Κρίμα είναι, αλλά ο λόγος είναι μια χαρά λόγος. Το «ένα ναρκωτικό» δεν είναι μια συνήθεια, όπως να τρώει με το στόμα ανοιχτό. Δεν έχω όμως καταλάβει τι είναι αυτό που σε ενοχλεί απίστευτα, γιατί έτσι όπως τα γράφεις είναι σα να εκνευρίζεσαι που τρώει με το στόμα ανοιχτό.

________________
5.

Το αγόρι μου είχε μια πολύ ρομαντική (αφελές-παρωχημένη?) άποψη για τις σχέσεις και μεγάλωσε με την ιδέα ότι πρέπει να περιμένεις ένα ξεχωριστό άνθρωπο και να του τα δώσεις όλα (συναισθηματικά και σωματικά). Για το λόγο αυτό δεν μπορεί να αποδεχτεί πως είχα ολοκληρωμένη σχέση με άλλον πριν τον γνωρίσω. Αναγνωρίζει πως αυτό είναι θέμα εγωισμού και πως δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στη σχέση μας και προσπαθεί να το αντιμετωπίσει. Μαζί με αυτό όμως αλλάζει και ο ίδιος σαν άνθρωπος, γιατί όπως μου είπε νιώθει ότι απαρνιέται κάτι που είναι σημαντικό για εκείνον και το είχε ως αξία. Πιστεύεις πως η στάση του είναι παράλογη και δείχνει ανασφάλεια? Επιπλέον, νομίζεις πως με τον καιρό μπορεί να αλλάξει κάτι ή πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και η μόνη λύση είναι ο χωρισμός? (τσακωθήκαμε πάρα πολλές φορές για το θέμα αυτό, όποτε πίστευα πως είχε ξεπεραστεί αυτό επανερχόταν στην επιφάνεια). Οι απαντήσεις σου με βοήθησαν να προβληματιστώ, σ΄ ευχαριστώ!- Lost

Παράτα τον. Το λέω απολύτως σοβαρά. Παράτα τον για να βρει την παρθένα, να την σημαδέψει και με πυρωμένο σίδερο και να την κλείσει στο σπίτι. Αυτή η άποψη από πίσω της έχει δύο χιλιάδες χρόνια καταπίεσης, δεν θα του φύγει επειδή διαφωνείς εσύ. Είναι ολόκληρη κοσμοθεωρία, δεν είναι μια προτίμηση στο πράσινο χρώμα.

Η άποψη δεν είναι ούτε ρομαντική, ούτε αφελής, ούτε παρωχημένη. Είναι συντηρητική. Αν εσύ δεν είσαι συντηρητική, δεν θα ταιριάξετε ποτέ.

________________
6.

Γιάτί δεν νιώθω ποτέ καλά με τον εαυτό μου οταν βρίσκομαι σε παρέα, είτε είμαι με συγγενείς, είτε με φιλους, με άτομα που θαυμάζω, ή με άτομα που δεν με ενδιαφέρουν; Πάντα σταματώ να μιλώ, και άμα πάω να μιλήσω δεν λέω κάτι ιδιέτερο,(και νομίζω οτι στους άλλους φαίνομαι ηλίθια, που δεν ξέρω αν όντως είμαι) και αρχίζω να σκέφτομαι ότι δήποτε κακό για τον εαυτό μου, και πάντα καταλήγω να σκέφτομαι ότι δεν είμαι ενδιαφέρον, και ότι θα πρέπει να κάνω περισσότερα πράγματα και να περνώ χρόνο με κόσμο που θαυμάζω (όλα αυτά τα σκέφτομαι οταν είμαι με άλλους, και αργότερα οταν είμαι μόνη). Γιατί για όλους γύρο μου είναι τόσο εύκολο να ζούν, και να απολαμβάνουν γενικά, ενώ εγώ τα σκέφτομαι όλα τόσο πολύ; Η μήπως δεν προσπαθώ εγώ αρκετά; Νιώθω οτι χάνω χρόνο. Κατα περιόδους απολαμβάνω κάποια πράγματα, νιώθω να χάνομαι στον κόσμο μου, να απομακρύνομαι απο την πραγματικότητα, και να βλέπω τον κόσμο με εντελώς άλλα μάτια. Αλλά δεν νομίζω να είναι κοντά στην πραγματικότητα, και οταν μου περνάει πέφτω πάλι σε αδιέξοδο..

Α, μπα; ρίξε μου λίγο φώς!
Να'σαι πάντα καλά και να μας μαθαίνεις ωραία πράγματα! Σ'αγαπάμε!- Gande Gratto

Όλοι αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας. Όλοι νιώθουμε άσχημοι ή απωθητικοί ή βαρετοί κατά καιρούς, με ανθρώπους που συμπαθούμε ή ακόμη και με ανθρώπους που μας είναι αδιάφοροι. Για κανέναν δεν είναι πανεύκολη η συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Η αμφιβολία είναι ένδειξη επικοινωνίας με το περιβάλλον. Όταν αμφιβάλλεις για το πόσο σημαντικό είναι ένα πρόβλημα συμπεριφοράς που έχεις, το ερώτημα που πρέπει να απαντήσεις είναι «αυτό μου δημιουργεί προβλήματα σε σχέση με τους άλλους;» Έχεις φίλους, γνωστούς, τα πας καλά με την οικογένεια σου, με τους συναδέλφους σου; Θα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, αλλά έχεις γύρω σου ανθρώπους που θέλουν να σε βλέπουν; Αν ναι, είσαι κάπου στον μέσο αποδεκτό όρο. Αν όχι; Κάτι πρέπει να αποκωδικοποιήσεις. Και αν δεν μπορείς, γι' αυτό υπάρχουν οι ψυχολόγοι.

________________
7.

Πρώτα σκούπισμα κ μετά ξεσκόνισμα ή πρώτα ξεσκόνισμα κ μετά σκούπισμα;- Di_si

Υποθέτω ότι πρώτα ξεσκόνισμα, για να κατακαθίσουν κάτω οι σκόνες και να σκουπιστούν, το καλύτερο από όλα όμως είναι πρώτα ένα τζιν τόνικ.