________________
1.

Bρε Αμπα να σου πω και εγώ τον πόνο μου. Είναι κάποιοι μήνες που μετακόμισα στο εξωτερικό για σπουδές και συζώ με άλλες τρεις κοπέλες διαφορετικής εθνικότητας. Το σπίτι που μένουμε είναι παλιό, μεγάλο και πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία, βρώμικο. Το πρώτο καιρό συμφωνήσαμε να καθαρίσουμε κάποια σημεία του σπιτιού και έπεσε και η ιδέα να φωνάξουμε επαγγελματικό καθαρισμό γιατί ήταν σε ελεεινή κατάσταση αλλά ο ιδιοκτήτης δεν δέχτηκε να πληρώσει εφόσον σε έξι μήνες πάλι θα φύγουμε και κοστίζει αρκετά και έτσι εγκαταλείφθηκε η ιδέα Και εδώ είναι το πρόβλημα μου εφόσον κοντεύω να τρελαθώ από την ποσότητα βρωμιάς, λίγδας, μούχλας και σκόνης με την οποία έρχομαι αντιμέτωπη κάθε μέρα...Όσο και να καθαρίζω υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορούν να καθαριστούν και κανείς δεν με βοηθά εφόσον οι κοπέλες τελικά τα παράτησαν. Και αναρωτιέμαι..είναι το γονίδιο της Ελληνίδας μάνας μέσα μου? Είμαστε εμείς οι Έλληνες μανιακοί με την καθαριότητα τόσο πολύ? γιατί σε άλλες χώρες που πήγα είχα την ίδια εμπειρία και γιατί όταν το αναφέρω στους ξένους με κοιτάνε σαν τρελή ή αδιαφορούν και μου λένε ότι όλοι εδώ πέρα είναι έτσι? ή μήπως τελικά είναι υπερβολικά όλα αυτά και θα έπρεπε να τα παρατήσω και απλά να πνιγώ στην ίδια μου την βρώμα όπως κάθε φυσιολογικός φοιτητής? help me-Μικρή Μόνικα

Είναι λίγο παρακινδυνευμένο να μιλάμε για γονίδιο Ελληνίδας μάνας και για πόσο πιο καθαροί είναι οι Έλληνες σε σχέση με τους «ξένους», αλλά επειδή πήγε εκεί η κουβέντα, αν αρχίσουμε να μιλάμε για τέτοια και δεχτούμε ότι ισχύει, πρέπει να πούμε ότι αυτή η εμμονή των Ελλήνων στο καθαρό «μέσα» συνοδεύεται από αδιαφορία για φροντίδα του χώρου που βρίσκεται «έξω», ειδικά αν είναι δημόσιος. Οπότε ο πρώτος αναμάρτητος...

Τα παλιά σπίτια δεν καθαρίζουν με τίποτα, χρειάζεται πολύ παραπάνω προσπάθεια από σφουγγάρισμα και βετέξ. Τρίψιμο και βάψιμο για αρχή. Οπότε, αφού θα μένατε εκεί για έξι μήνες, η μάχη ήταν χαμένη. Ελπίζω το επόμενο σπίτι να είναι σε καλύτερη κατάσταση.

________________
2.

Εάν κάποιος που στις ερωτήσεις "τί κάνεις/πώς είσαι;", "τί έγινε (στην δουλειά/στο σπίτι/στην σαββατιάτικη έξοδο κλπ) ;" απαντά αδιάφορα "καλά" και "τίποτα" αντιστοίχως, εάν υποκρύπτει εάν όχι κατάθλιψη, τουλάχιστον ανηδονία-Ταχ Άπ. Ιαμού

Είναι τρομερά ασαφές και γενικό αυτό που λες. Σίγουρα όχι απαραίτητα. Εξαρτάται ποιος ρωτάει ποιον. Μπορεί να σημαίνει χίλια δυο. Άλλο αν ρωτάει σύζυγος τη σύζυγο, άλλο αν ρωτάει μια μάνα τον έφηβο γιο της. Αυτός ο κάποιος μπορεί να έχει κατάθλιψη, αλλά επίσης μπορεί να αντιπαθεί αυτόν που ρωτάει, ή να ντρέπεται, ή να μην είναι τύπος που εκφράζεται, ή να έχει πρόβλημα με το στομάχι του. Ή οτιδήποτε άλλο που δε μπορώ να φανταστώ.

________________
3.

..αυτός 50+, χωρισμένος χρόνια με μεγάλο παιδί.
Εγώ 30+, ποτέ παντρεμένη, ποτέ παιδί..
Έρωτας τρομακτικός! Ένα χρόνο+
Επικοινωνία! Επικοινωνία! Επικοινωνία! Και στο σεξ! Εκεί πιο πολύ μάλιστα!
Ξέρω ότι αρέσει. Σε πολλές. Ενίοτε ζηλεύω κιόλας! Βλέπω ότι το φλερτ το παίζει στα δάχτυλα.. Οκ! Μπορώ να πω ότι με φτιάχνει και λίγο αυτό.
Εντελώς τυχαία, κοίταξα τα ιστορικό στον υπολογιστή του...
Και ξαφνικά... μόνο gay porn!!!
Speechless!
Εσύ;
Υ.Γ. το σεξ συνεχίζει να είναι ανεκδιήγητο!
Extra bonus for me?- "κάποια-κάπου-κάποτε"

Τι να πω; Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι ρευστή. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο Frank Underwood.

________________
4.

Λένα μου, η πρώην σύζυγος του συντρόφου μου (με την οποία δεν είχαν παιδιά) μένει πολύ κοντά στο σπίτι του. Διατηρούν φιλικές σχέσεις και την έχω γνωρίσει. Με τον σύντροφό της δεν ζουν συνέχεια μαζί. Σαν φίλη, είναι ακόμα παρούσα στη ζωή του φίλου μου. Του τηλεφωνεί όταν είναι άρρωστη η μητέρα της, όταν χρειάζεται σύνδεση με το ιντερνετ και όταν κάνει κάτι παρουσιάσεις σε ένα πολιτιστικό σύλλογο, τον προσκαλεί. Αυτός, ανταποκρίνεται πάντα. Μου έχει πει ότι η σχέση τους είναι πια σαν αδέλφια. Με ενοχλεί γιατί από ό,τι έχω δει είναι ένα αλαζονικό πλάσμα. Τί συμβαίνει άραγε μεταξύ τους; Τί σχέση είναι αυτή;- zωή

Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως και η ανθρώπινη σεξουαλικότητα, δεν μπαίνουν πάντα σε ξεκάθαρες κατηγορίες. Δεν είναι όλοι απόλυτα στρέιτ ή γκέι ή δεν ξέρω τι, και δεν είναι όλες οι σχέσεις ξεκάθαρα φιλικές ή ερωτικές ή συγγενικές ή εχθρικές ή σχέσεις από ανάγκη ή από υποχρέωση ή από συνήθεια ή από συμφέρον. Οπότε δεν ξέρω τι συμβαίνει μεταξύ τους, ούτε τι σχέση έχουν, σίγουρα λιγότερο από εσένα που το ζεις από κοντά.

Αν πιστεύεις όμως ότι αυτή η γυναίκα είναι ένα αλαζονικό πλάσμα, (αν ειλικρινά το πιστεύεις και δεν το λες επειδή σε ενοχλεί η σχέση που έχουν) αυτό που θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι γιατί ο σύντροφος σου συντηρεί μια (οποιαδήποτε) σχέση με ένα αλαζονικό πλάσμα. Αν δεν βλέπει ότι είναι αλαζονικό πλάσμα, ή αν δεν συμφωνεί, έχετε πολύ διαφορετική γνώμη για το ποιους ανθρώπους αξίζει να έχετε στη ζωή σας και αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο και χειροπιαστό πρόβλημα.

________________
5.

Αγαπητη Αμπα θαυμαζω τη σκεψη σου. θα ηθελα να σε ρωτησω σχετικα με τον αντρα μου. Απο τοτε που μειναμε μαζι, δεν ειμαστε πια οσο φιλοι ημασταν και ουτε ειμαστε καλοι εραστες. Διαφωνουμε σε πολιτικες-κοινωνικες κουβεντες, προτιμα να βγαινει με φιλους του και στο σπιτι ειναι αποτομος. Η δουλεια του πηγαινει καλα, αλλα για να συμβει αυτο χρειαστηκε να αναλαβει νεες ευθυνες. Θελω να αποδωσω τη νεα σχεση μας, στο αγχος αλλά δεν μου το εχει ζητησει - θελω να πω οτι δεν συζητά σχετικά. Του εχω αναφερει ορισμενες φορες οτι εχουμε προβλημα επικοινωνίας, αλλα δεν εγινε η μεγαλη κουβεντα που θα ηθελα. Για σενα ποιος ειναι ο πιο ομορφος τροπος για να αντιμετωπιστει ενα τετοιο πρόβλημα; Η επιμονή ωσπου να γινει κουβεντα; Ενας ειδικός σχέσεων; Η συζήτηση με φιλους για προσγειωση στην πραγματικότητα των σχεσεων; Δε σου κρυβω ότι σκεφτομαι πως ισως να ειναι απλα μια φαση και οτι αντιδρω υπερβολικα.Το θεμα ειναι ότι εχω κουραστει και δεν εχω άλλη υπομονη. Αρα χρειαζομαι μια αλλαγή δικια μου και δική του, μια αλλαγη δικιά μας. Τι να κάνω γι αυτό και πόσο είναι στο χερι μου;- Μπαϊλντισμένη

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις αν διαφωνούσατε πάντα στα κοινωνικά και πολιτικά θέματα και το καταλάβατε τώρα που μένετε μαζί, ή αν διαφωνείτε επειδή υπάρχει ένα δυσάρεστο κλίμα. Δηλαδή είναι απαραίτητο να κρίνεις πόσο καλά τον ήξερες και σε ήξερε πριν. Αν δεν γνωριζόσασταν καλά, δεν είναι καλή ιδέα να επιμένεις σε μια ιδέα του παρελθόντος. Πρέπει να γνωριστείτε από την αρχή, και αυτό σημαίνει να μην περιμένεις να πει ή να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Να μην κάνεις υποθέσεις για τη συμπεριφορά του, μόνο να προσπαθείς να καταλάβεις.

Η «έλλειψη επικοινωνίας» είναι πολύ γενική ερμηνεία. Όλα τα προβλήματα εκεί δεν καταλήγουν; Είναι σα να λες ότι κάποιος φέρεται κάπως επειδή έχει ανασφάλειες. Γιατί υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία είναι το θέμα. Επειδή δεν γνωριστήκατε καλά πριν μείνετε μαζί; Επειδή έχει πάρει αυτός κάποιες αποφάσεις που δεν μοιράζεται μαζί σου; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την επικοινωνία; Στα καθημερινά πώς είσαστε; Σίγουρα η απάντηση είναι στη κουβέντα, είτε μεταξύ σας είτε μαζί με σύμβουλο, αν δεν καταφέρετε να ανοίξετε ένα κανάλι μεταξύ σας, αλλά μην περιμένεις ΤΗΝ κουβέντα που θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Δεν αρκεί να εκφράσεις ένα μήνυμα, πρέπει να είναι διατυπωμένο έτσι ώστε να γίνει δεκτό και κατανοητό, χωρίς να δημιουργήσει αμυντική διάθεση. Αυτό θέλει πολλές δοκιμές και προσπάθεια και αυταπάρνηση, και διάθεση και από τις δύο πλευρές.

________________
6.

Αγαπητη α,μπα!
εδω και 2 χρονια κανω πολυ παρεα με μια κοπελα, μιλαμε σχεδον καθε μερα ειμαστε στην ιδια σχολη και γενικα εχουμε αρκετα κοινα..μεχρι προσφατα ημουν σιγουρος πως δεν υπηρχε κατι παραπανω(και δε θελω να υπαρξει) ομως ολοι οι αλλοι στο περιβαλλον μου εχουν λυσαξει να μου λενε οτι τα εχουμε οτι η παρεα μας ειναι παρεξηγησιμη, οτι με γουσταρει κτλ...λογω αυτων εχω πλεον αρχισει να απομακρυνομαι και νιωθω τυψεις για τι δε μου φταιει σε τιποτα αυτη απλα εγω δεν μπορω να την δω αλλιως...γινομαι κοπανος και δεν το θελω...φωτισε με.- παπαρδελας

Το περιβάλλον σου έχει αγοράσει ποπ κορν εδώ και δύο χρόνια και περιμένει να δει τη δραματική κομεντί που ελπίζει να έχει πάθος και λίγο από θρίλερ, γι' αυτό ασχολείται. Το έργο τους ενδιαφέρει, όχι οι άνθρωποι. Εσύ μην ασχολείσαι. Να βρουν αλλού τη διασκέδαση τους, όχι στη δική σου ζωή. Μην ακούς τίποτα, γιατί αυτή πραγματικά δε φταίει, όπως δεν φταις κι εσύ, και δεν χρειάζεται να γίνεσαι κόπανος αν δεν θέλεις.

Μην αφήνεις περιθώρια να στους άλλους να λυσσάνε για τις προσωπικές σου υποθέσεις. Μη δίνεις δικαιώματα στους άλλους να ανακατεύονται και να σε ανακατεύουν. Συνήθως βγαίνει σε κακό.

________________
7.

Με το σύντροφό μου περνάμε πολύ καλά. Και τα 2 χρόνια που είμαστε μαζί. Σε αυτό έχουμε συμβάλει ενστικτωδώς αλλά και συνειδητά και οι δύο με αμοιβαίο σεβασμό και εκτίμηση. Έχω εντοπίσει ωστόσο ένα μικρό εμπόδιο, το οποίο και αποφεύγω και όλα πάνε καλά, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να με προβληματίζει κάπως. Τις (σπάνιες) φορές που θα του εκφράσω ένα παράπονο ή θα κάνω μια παρατήρηση έχω να αντιμετωπίσω ένα μαινόμενο θηρίο. Υποθετικό σενάριο: Γυρίζω σπίτι το βράδι εξαντλημένη και βλέπω εκείνον με φίλους αραγμένους στο καθιστικό να πίνουν, να γελάνε και να διασκεδάζουν (εξαιρετικά ευχάριστη κατάσταση κατά τα άλλα, όμως τη συγκεκριμένη μέρα ας πούμε ότι δεν θέλω πολύ κοινωνικοποίηση). Χαιρετάω θερμά, κάθομαι λίγο μαζί τους και στη συνέχεια αποσύρομαι στα ιδιαίτερά μου. Αργότερα όταν φύγουν ή την επόμενη μέρα αν έχω κοιμηθεί, του θίγω είτε με ευγενικό τρόπο είτε με καλοπροαίρετο χιούμορ, ότι θα έπρεπε να με είχε ειδοποιήσει ότι θα έχουμε φίλους στο σπίτι και την επόμενη φορά καλό θα είναι να το ξέρω για να είμαι κάπως προετοιμασμένη. Στην αρχή φαίνεται να με ακούει και να συμφωνεί, μετά από λίγο όμως αρχίζει το θέατρο του παραλόγου που μπορεί να οδηγήσει σε φωνές, ψυχρότητα, παθητικοεπιθετικές δηλώσεις του τύπου "οκ, δεν θα ξαναέρθει ποτέ κανένας φίλος μου στο σπίτι" κλπ. Η κατάσταση μπορεί να γίνει τόσο έντονη που ο μόνος δρόμος συμφιλίωσης θα βρεθεί αν εγώ δεχτώ το ειδωμένο από υπερβολική σκοπιά λάθος μου (στην προκειμένη πχ, ότι δεν σεβάστηκα την ανάγκη του για ψυχαγωγία και του χάλασα την αίσθηση της άνεσης να φέρνει φίλους σπίτι). Καταλαβαίνετε ότι αυτό με ζορίζει. Καταλαβαίνετε επίσης ότι η συζήτηση γύρω από αυτό το ζόρι οδηγεί εκ νέου σε καβγάδες γιατί για άλλη μια φορά επικρίνω τη συμπεριφορά του (η κατηγορία ότι κάνει κάτι λάθος και με ζορίζει). Από την πλευρά μου έχω παρατηρήσει ότι σε λογομαχίες με άλλους συντρόφους και φίλους, τους βγάζω εκτός εαυτού επειδή διατηρώ μια ήπια στάση αποδεχόμενη τα λάθη μου και προτείνοντας λύσεις. Σε καταστάσεις ηρεμίας ο σύντροφός μου, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις του τη σπάω επειδή παίρνω διδακτικό ύφος και φαίνομαι εγώ η ώριμη ενώ αυτός ο παρανοϊκός. Πράγματι, τη μια φορά που παρασυρμένη από την απειλή μιας άλλης γυναίκας είχα χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και τον κατηγορούσα αδίκως κάνοντας εξεφτιλιστικές σκηνές ζηλοτυπίας, η αντίδρασή του ήταν απολύτως ώριμη, το ζήτημα λύθηκε σε ελάχιστο χρόνο και όταν έληξε ήμασταν και οι δύο πιο αγαπημένοι από πριν. Η ερώτηση λοιπόν είναι (και αν θέλετε κρατήστε μόνο αυτή γιατι το προηγούμενο είναι πολύ μεγάλο) πώς μπορούμε να εκφράζουμε παράπονα ή δυσαρέσκεια χωρίς να γινόμαστε επικριτικοί και να φουρκίζουμε το συνομιλητή μας;- Τερέζα

Διάφοροι τρόποι υπάρχουν. Οι γενικές οδηγίες όμως δεν έχουν πολύ νόημα, έτσι δεν είναι; Δεν είναι στήλη που απευθύνεται στους πάντες, για τη δική σου περίπτωση ρωτάς. Στη δική σου περίπτωση η απάντηση είναι φανερή, αφού σου το έχουν πει πολλοί άνθρωποι. Πρέπει να μάθεις να μην έχεις διδακτικό ύφος. Και μόνο ο τρόπος που έγραψες το παράπονο εδώ, «θα έπρεπε να με είχε ειδοποιήσει ότι θα έχουμε φίλους στο σπίτι και την επόμενη φορά καλό θα είναι να το ξέρω για να είμαι κάπως προετοιμασμένη» έχει τόνο δασκάλας που υποφέρει με συγκατάβαση τις τρέλες του μαθητή της και με υπομονή προσπαθεί να του δείξει τον σωστό δρόμο. «Ρε μωρό, στείλε ένα μήνυμα όταν έρχεται κόσμος να μην μπαίνω σαν την τρελή μέσα στο σπίτι» είναι πιο ευγενικός και πιο καλοπροαίρετος τρόπος, και το ίδιο λογικός.

Λογική δεν είναι να εκφράζουμε αυτό που θέλουμε με ακρίβεια. Όταν πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις αυτή η αντιμετώπιση είναι αυτιστική γιατί δε λαμβάνει υπόψη τα συναισθήματα του άλλου. Αν θέλεις να εκφραστείς με στόχο το καλύτερο αποτέλεσμα, η λογική λέει ότι πρέπει να εκφραστείς με τον τρόπο που το μήνυμα σου θα γίνει κατανοητό χωρίς να διαστρεβλωθεί από το συναίσθημα που προκαλεί.