________________
1.

Αγαπημένη Λένα...
πιστέυεις στη ρήση ''Ο άνθρωπος πηγαίνει μόνο μπροστά η πίσω, στάσιμος δε γίνεται να μενει''?
Σε μια από τις άπειρες ενδοσκοπήσεις που έκανα στα τελευταία 5 χρόνια πλήρους αδράνειας, ένιωσα κυριολεκτικα χαμένη.. Υπήρχει τόσο καιρό η παρηγοριά οτι οκ, έχασα το νόημα, κόλλησα, με ξέχασα, με ξέχασαν..αυτά έχει η ζωή. Κλείνω κεφάλαιο, παίρνω πτυχίο και ξεκινώ από εκεί που σταμάτησα εφοδιασμένη με την ψυχική ωριμότητα που μου προσέδωσαν 5 χρόνια κατάθλιψης. Ελάχιστα δε υποβοηθούμενης από ψυχολόγο/ψυχίατρο γιατί στον πρώτο με έθλιβε ακόμη και οτι πληρώνω για να ακουστώ και ο δεύτερος με εφοδίασε από το πρώτο λεπτό με cipralex τα οποία τρόμαξα να πάρω.
Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ το έργο τους και την επιστήμη τους, κάθε απόφαση μου άλλωστε σε οποιοδήποτε θέμα ηταν αναπόφευκτα νοθευμένη με ένταση, πανικό και παντελή έλλειψη αυτογνωσίας..
Το θέμα είναι πως, αν και πλέον κάπως ανέκαμψα, με έχω πείσει δηλαδη οτι εγινε το κλικ που χρειαζοταν μεσα μου, διάβασα βιβλία αυτουποστήριξης, αναθέρμανα σχέσεις , με προετοίμασα για τον επόμενο κύκλο της ζωης που περιμενω με αγωνία( κ ας τσαλακωθω ψάχνοντας απεγνωσμένα για δουλειά, κι ας βρεθώ σε μια πόλη σαν την Αθήνα μετά τη γλυκιά και προστατευμένη επαρχία), το οτι βγήκα κερδισμένη από όλο αυτό και απο εδω και πέρα όλα θα αλλάξουν και θα ειμαι δυνατη κτλ κτλ, μήπως είναι λόγια μόνο που απλά θέλουν να μου δώσουν δύναμη ενώ όλοι καταβάθος έχουν στο πρόσωπό μου κολλήσει την ταμπέλα του loser?
Υπάρχει ηλικιακό όριο για να ξεκινήσει κανείς από το ''ο''? και πως θα γεμίσω 5 χρόνια έλλειψης γνώσεων και ερεθισμάτων που μου έχουν φορτώσει νευρικα τικ, αμέτρητα σαρδαμ κ ενα παμφτωχο λεξιλόγιο ( αφού ειχα σταματήσει και να μιλαω) .
Πες μου Λένα, εσύ σε αυτές τις σκέψεις βλέπεις μία τρελή? μια χαζή? μια loser? Η πάντα υπάρχει ελπίδα?
Συγνωμη για τον όγκο της ερώτησης
Τα φιλιά μου στο απίστευτο central park (ταξιδάκι προ μαύρης 5ετίας)
:*

Δεν ξεκινάς από το μηδέν. Κάθε άλλο. Είσαι ο άνθρωπος που ήσουν πριν από πέντε χρόνια; Δεν ήταν ούτε στάσιμα, ούτε προς τα πίσω αυτά τα χρόνια, κατάφερες να συνέλθεις και να ενεργοποιηθείς, ανέβηκες ένα βουνό και το κατέβηκες. Τώρα συνεχίζεις με νέα εφόδια. Πάντα υπάρχει κίνδυνος για οπισθοχώρηση, αλλά με την εμπειρία που έχεις τώρα, ξέρεις τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται, οπότε βρίσκεσαι σε πολύ διαφορετικό σημείο της ζωής σου.

Λέξεις όπως loser, χαζή και τρελή δεν έχουν θέση, δεν χρειάζονται. Δεν έχεις κάποια ταμπέλα, δεν είσαι τόσο διαφανής, ούτε ασχολούνται οι άλλοι μαζί σου με τον τρόπο που ασχολείσαι εσύ με τον εαυτό σου. Αντιστοίχως, δεν ξέρεις τι έχουν περάσει οι άλλοι, ούτε τι κρύβουν.

________________
2.

ειμαι 20 χρονων φοιτητης...θα ηθελα να με βοηθησεις στο προβλημα μου.στην πορεια της ζωης μου ανακαλυψα οτι ειμαι ομοφυλοφιλος..οταν περασα στην πολη που σπουδαζω εκανα καποιες παρεες οι οποιες γνωριζουν για την προσωπικη μου ζωη ..εγω ομως αρχισα να βλεπω ερωτικα τον κολλητο μου Λ. ο οποιος ειναι straight και γνωριζει για τις σεξουαλικες μου προτιμησεις ..Δεν ξερω πως να διαχειριστω την ολη κατασταση..συχνα καταφευγω σε καυγαδες και σε σκηνες ζηλειας..δεν ξερω επισης αν ο Λ. εχει καταλαβει τα συναισθηματα μου για αυτον ..Παντως απο πλευρα του δεν εχει αλλαξει τιποτα..πως θα με συμβουλευες να πραξω; -Γιωργος

Σε συμβουλεύω να προσπαθήσεις να καταλάβεις ότι το να ερωτεύεσαι στρέιτ άντρες είναι μάταιο και αυτοκαταστροφικό. Εσύ κατάλαβες τι είσαι και μπράβο σου, η διεκδίκηση του χώρου σου δε σημαίνει την καταπίεση των άλλων. Είναι στρέιτ, τι περιμένεις να κάνει; Να σταματήσει να είναι για να μην σε στενοχωρήσει; Ευτυχώς που από την πλευρά του δεν έχει αλλάξει τίποτα, αυτό όμως μπορεί να αλλάξει και να χάσεις και ένα φίλο. Πρέπει να οπισθοχωρήσεις και να μάθεις να ερωτεύεσαι ανθρώπους που μπορούν να ανταποκριθούν.

________________
3.

Αγαπητή Α μπα,
η ιστορία μου είναι κλισέ. Από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός και να ζήσω εκτός Ελλάδας αμέσως μόλις μ δοθεί η ευκαιρία. Το να παίζω πάνω στην σκηνή (παίζω από τα 7) είναι μια ευτυχία που δεν μπορώ να σου περιγράψω. Στα 18 μου άφησα το όνειρο μου αυτό και ακολούθησα την Νομική, μιας και οι γονείς μου επιβλήθηκαν επί της ''κουταμάρας'' μου και εγώ υπάκουσα για να μην τους απογοητεύσω. Όντας καλή μαθήτρια η επιλογή ήταν κάπως μονόδρομος. Έπαιζα όμως, έκτοτε, σε εργαστήριο, όπου ο καθηγητής μου μου έλεγε να το κυνηγήσω, αλλά είχα αποφασίσει ότι είναι άπιαστο όνειρο να σκέφτομαι τέτοια ονειροπαρμένα. Τώρα, στα 23 μου, κολλημένη σε μια μικρή πόλη που με πνίγει και απλήρωτη ασκούμενη, έχω αποφασίσει ότι καλό το πτυχίο μου, αλλά η ζωή μου είναι δική μου και δεν μπορώ να μιζεριάζω σε κάτι που δεν αγαπώ καθόλου. Σκέφτομαι να τελειώσω με την άσκηση και να μετακομίσω στο Λονδίνο (το οποίο υπεραγαπώ) και να παλέψω για το ένα πράγμα στην ζωή μου που με κάνει να νιώθω ζωντανή. Τα πρόβληματα μου; Τα κλασσικά: το οικονομικό κομμάτι (πως αξιοποιείς ενά πτυχιο νομικής του ΑΠΘ σε ξένη χώρα, γτ κάπως πρέπει να ζήσω, οικογενειακό back up 0) και δεύτερον, ο φόβος της πλήρους αποτυχίας τον οποίο φυσικά έχω και ήταν και ο λόγος που δεν τολμούσα να το σκεφτώ ως τώρα. Αλλά στην τελική... η ζωή δική μας δεν είναι; Αν δεν προσπαθήσουμε αποφασιστικά εμείς για αυτά που αγαπάμε και πιστεύουμε... τότε ποιος;

Σωστά. Μόνο που για να κάνεις ό,τι θέλεις να κάνεις, πρέπει να έχεις εντοπίσει και τα προβλήματα. Το οικονομικό κομμάτι το έχεις εντοπίσει, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός στην Αγγλία και τα αγγλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα. Αυτό πώς θα το ξεπεράσεις; Πώς θα λύσεις το θέμα της προφοράς; Αυτό είναι πρόβλημα ακόμα και για τους Άγγλους ηθοποιούς, πόσο μάλλον για τους ξένους. Δεν ξέρω πόσο λογικό είναι να μετακομίσει κανείς σε μια πόλη με μοναδικό επιχείρημα ότι 'τη λατρεύει'. Δεν είναι κακή αρχή βέβαια, και πολλά καλά έχουν συμβεί και με τις πιο αόριστες προθέσεις, αλλά νομίζω ότι πρέπει να ιεραρχήσεις τι είναι ιδεατό και τι είναι εφικτό. Αρχικά δεν είναι υποχρεωτικό να αλλάξεις χώρα για να είσαι ηθοποιός. Αν γίνεις ηθοποιός και βλέπεις ότι έχεις αρκετά προσόντα για να το κάνεις και σε άλλες χώρες, αυτό θα προκύψει και μέσα από τη δουλειά σου.

________________
4.

Λένα, θεωρείς οτι είναι υγιές το οτι ένα σωρό άνθρωποι καταφεύγουν σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρουν για μία γνώμη, κρίνοντας μόνο από τη διαδικτυακή του ταυτότητα?
Μήπως αυτή η στήλη, επαληθεύει την άποψη οτι το social networking μας αποξένωσε, μας άλλαξε τα στανταρντς που είχαμε για το τι σημαίνει επικοινωνία, στήριξη, επιβράβευση..(φτάσαμε να αρκούμαστε σε ενα like για να τονώσουμε την βομβαρδισμένη από φωτογραφίες άλλων, πιο ευτυχισμένων και όμορφων, με πιο πολλούς φίλους να αναρτούν στο γουολ τους τραγούδια και σχόλια, αυτοπεποίθησή μας).
naki_cat

Τελικά εσένα η γνώμη σου ποια είναι για την κοινωνική δικτύωση..πολύ γενικό, αλλά θα με ενδιέφερε να μάθω αν πιστεύεις βαθιά σε αυτό που κάνεις και το στηρίζεις ηθικοκοικωνικά μέσα σου ή αν απλά αποτελεί δουλειά που πληρώνεται. Θα ήθελα να μάθω επίσης και γιατί εγώ νιώθω τόση μοναξιά που καθημερινά είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θα ήθελα να ρωτήσω κάτι μόλις ξυπνω..Σα να σε βλέπω όμως να μου απαντάς πως αυτό ειναι δικό μου προβλημα... :)
Που βαδίζουμε εν τέλει? Λες μεθαύριο, όπως ας πούμε από σήματα μορς και καπνούς και την αλληλογραφία περάσαμε στο τηλέφωνο , να περάσουμε σε μία φάση που κάθε είδους κοινωνική ''συνδιαλλαγή'' θα γίνεται μέσα απ' αυτό το κουραφέτι?

Y,G , εχω πάθει εμμονή, περιμενω κάθε μερα να έρθει το τέταρτο(περιπου) μετά τις 10 που θα ποστάρεις το νεο Α, μπα!

Κάνεις πολλές ερωτήσεις που δεν συνδέονται απαραίτητα μεταξύ τους.

Το 'α μπα' δεν είναι social networking. Είναι μια αρκετά παραδοσιακή μορφή επικοινωνίας ενός μέσου με τους αναγνώστες του. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν στέλνουν γράμμα αλλά συμπληρώνουν μια φόρμα, και αυτό είναι καλύτερο, πιο γρήγορο και πιο αποτελεσματικό, και για τις δύο πλευρές. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη η ηθικοκοινωνική επικύρωση για αυτή την ευχάριστη και ζωντανή στήλη.

Η κοινωνική δικτύωση επίσης δεν είναι καινούρια ανθρώπινη δραστηριότητα. Πάντα γινόταν. Τώρα γίνεται πολύ πιο εύκολα, χωρίς να βγεις από το σπίτι, σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα, και η απόσταση επιτρέπει την καλύτερη χρήση προσωπείων. Ο άνθρωπος φαίνεται όμως, όσο και να προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από τσιτάτα και προσεχτικά επιλεγμένες εικόνες. Αν σε ενδιαφέρει, καταλαβαίνεις τι είναι ο καθένας. Επίσης δεν 'είμαστε' κάτι, δεν 'αποδεικνύουμε' όλοι κάτι, δεν είναι όλοι οι χρήστες ίδιοι. Δεν τονώνονται όλοι από τα likes με τον ίδιο τρόπο. Είναι πολλοί αυτοί που αδιαφορούν, αλλά δεν φαίνονται (ακριβώς επειδή αδιαφορούν). Πάντα κάποιοι είχαν περισσότερη αγωνία να 'φαίνονται', ή επηρεαζόταν πολύ από τις αντιδράσεις των άλλων. Δεν είναι απαραίτητα οι περισσότεροι.

Το γιατί νιώθεις μοναξιά είναι πολύ σημαντικό ερώτημα και οπωσδήποτε πρέπει να προσπαθήσεις να το απαντήσεις. Είναι κάτι που σου δημιουργεί η διαδικτυακή επικοινωνία; Τότε την ερμηνεύεις με λάθος τρόπο. Ή έχεις παράλογες προσδοκίες, Η επικοινωνία, η στήριξη, η επιβράβευση, είναι διαδικασίες που προαπαιτούν συναίσθημα και δέσμευση. Ποτέ δεν γινόταν στο πόδι, μεταξύ αγνώστων, σε μαζική κλίμακα. Ποτέ δεν αρκούσε ένα σχόλιο, μια λέξη, για να σχηματιστεί ένας δεσμός μεταξύ των ανθρώπων. Μπορεί να σε μπερδεύουν τα κουμπιά. Δεν είναι διακόπτες συναισθήματος. Είναι κουμπιά. Επειδή κάποιος πάτησε ένα like δε σημαίνει ότι του άρεσε κάτι. Μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε.

________________
5.

Αγαπητή Α μπα, Είμαι 21 και σε λίγες μέρες μπαίνω στον στρατό. Πλέον το έχω πάρει απόφαση να πάω δόκιμος (που σημαίνει ότι πληρώνεσαι 500 ευρώ περίπου και μένεις σε σπίτι που νοικιάζεις), όχι γιατί "τρελαίνομαι" με την ιδέα του στρατού, αλλά επειδή το νιώθω ως υποχρέωση να "απογαλακτιστώ" επιτέλους θέλοντας και μη. Να έχω την δουλειά μου, να πληρώνω μόνος μου τα έξοδα κ.τ.λ.
Πιστεύεις ότι αυτή η σκέψη φανερώνει ανωριμότητα εκ μέρους μου ή πρόκειται για απόφαση που θα με βοηθήσει ιδιαίτερα μετά την απόλυση μου; Επίσης άκουσα από έναν καθηγητή μου κάποτε την εξής φράση: "Όπου και να πάτε πάντα θα ακούτε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι". Πιστεύεις ότι αυτό ισχύει και στο εξωτερικό απλά στην Ελλάδα λόγω της υπερβολής που μας διακρίνει τα γιγαντώνουμε όλα; Δηλαδή στις ΗΠΑ τα 18χρονα που φεύγουν από το σπίτι πως θα βγάζουν
πέρα;- thomas1993

Η σκέψη σου φανερώνει ωριμότητα. Ζύγισες τις προτεραιότητες σου και κάνεις αυτό που σε οδηγεί προς το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ενώ κατανοείς ότι δεν είναι ιδανικό. Δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει αργότερα, πόσο μάλλον 'ιδιαίτερα'. Δεν είναι τόσο καθοριστική εποχή. Εξαρτάται από το πώς θα την χρησιμοποιήσεις. Ο καθηγητής σου δίκιο έχει, αλλά η Ελλάδα περνάει ιδιαίτερα δύσκολες μέρες. Η κρίση δεν είναι μια θεωρία, είναι πραγματικότητα εδώ και χρόνια, και τις ρίζες τις ξέρουμε όλοι. Οι Έλληνες έχουν και μια ροπή προς το δράμα, ναι, αλλά τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ, δεν είναι ιδέα μας μόνο. Οι ΗΠΑ είναι πενήντα χώρες που έχουν συμφωνήσει να συνυπάρχουν, οπότε δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση στην ερώτηση σου.

________________
6.

Τελικά μια γυναίκα που καπνίζει slim τσιγάρα την ενδιαφέρει η ομορφιά της (άρα πρέπει να κόψει το κάπνισμα) ή όχι (οπότε τι τα θέλει τα slim);- Periergos

Όταν αγοράζουμε ένα προϊόν, αγοράζουμε το μάρκετινγκ που το συνοδεύει. Η γυναίκα που καπνίζει slim ενδιαφέρεται για την εικόνα που παρουσιάζει, όπως και η γυναίκα που καπνίζει οτιδήποτε, όπως και ο άντρας που καπνίζει ό,τι καπνίζει, ή όποιος καταναλώνει προϊόν που πουλιέται πακέτο με το lifestyle.

________________
7.

Βρε Λενα πες μου! βλέπεις μήπως οτι είμαι η ίδια που σου στέλνω και με εχεις βάλει στη λίστα των spam?Τελοσπάντων έψαχνα τροπο να σου κινήσω το ενδιαφέρον και σε έχω ρωτήσει εφ'ολης της ύλης και με το λόγο μου σε φουλ συγγραφική έξαρση αλλά τελικά αυτό που μου τρώει την ψυχή κι ας είναι φαινομενικά το πιο ρηχό απο όλα είναι ένα και δε χωράει πλέον λυρισμούς...
Με απατησε , λίγο μετά με χώρισε, έζησε για λίγο το μεγάλο απωθημένο των 10 χρόνων, το έμαθα, το επιβεβαίωσε, τρελάθηκα, αρρώστησα, έπεσα, σηκώθηκα, έπεσα, γύρισε, έκλαψε, ζήτησε συγχώρεση,έπεσα , προσπάθησε να με κερδίσει, έπεσα. Εγω είμαι the one και'' την εσπρωξα εκεί άθελά μου'' αλλά ''ο,τι και να εκανα εγώ αυτό καποια στιγμή θα γινόταν''. Βγάλε άκρη..
Πέρασε ενας μαρτυρικός χρόνος με το ταμπελάκι γυρισμένο στο ''ανοιχτο'' αλλά με την καρδιά σακατεμένη και μισόκλειστη. Κι άλλος ένας φαινομενικά πιο ήρεμος γιατί αποφάσισα να το πολεμήσω. Που να σου λέω τώρα γιατί τόσος πανικος..-εκτός απο το οτι είμαι λιγο ντραμα κουιν- η περιπτωση αυτή και ο φόβος του κερατου με ειχε ταλαιπωρησει ήδη 2 χρόνια και η καλή μου ορκιζόταν στην αγάπη μας, στο μέλλον μας κι ας ξεχνούσε δήθεν πότε ακριβώς το τελείωσε οριστικά με την πρωην-απωθημενο ( καλα κατάλαβες, οχι πριν απο τη γνωριμια μας) .Α! 2+2??!
Θα μου πεις σιγουρα οτι επελεξε εμενα κτλ (στην αρχη) κ εγώ εμεινα κολλημενη στις ανασφάλειες μου, αλλα εκεινη δε μπορουσε να την εχει ντε φακτο που να χτυπούσε τον πωπό της κάτω-λοκληρωτικά δηλαδή γιατί περιστασιακά την είχε. Πιο ομοφοβική πεθαίνεις..κ μιλάμε για τρελη καψούρα με την καραstraight..τόσο που εχω φέρει τα πανω κάτω στα πιστεύω μου για τον έρωτα και έχω θάψει την αγάπη κατω από την ταφόπλακα της καψούρας.
Υποφέρω ακόμη Λένα, ζούμε μαζί, είναι εδώ, με στηρίζει, με αγαπάει, με θέλει (?????) αλλα υποφέρω. Και φυσικά πρεπει να το καταπιώ γιατι''εφόσον το επέλεξα πρεπει να το στηρίξω''. Ειναι πολύ μεγάλο το διάστημα? πρεπει να δω ψυχολόγο? φοβάμαι οτι η ζημια μέσα μου ειναι ανεπανόρθωτη και μου εχει προκαλεσει ζητηματα χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχουν αντίκτυπο σε όλες μου τις σχέσεις. Αν όμως χωρίσω..θα μείνω και με την ανασφάλεια και χωρις αυτή.

_περα για πέρα γυναικείο ερωτικό τρίγωνο

Επειδή επιμένεις να πάρεις μια απάντηση, και για να καταλάβεις γιατί δεν την έχεις πάρει ως τώρα, θα απαντήσω.

Αυτά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου είναι σημαντικά μόνο για σένα. Επίσης, αυτά που είναι μέσα στο κεφάλι σου, μόνο εσύ τα ξέρεις. Αν ειλικρινά ο στόχος σου είναι να επικοινωνήσεις, πρέπει να τα βάζεις σε μια τάξη και να τα παρουσιάζεις με έναν τρόπο ώστε να γίνονται κατανοητά. Δεν έχουμε ούτε την υπομονή, ούτε τον τρόπο, ούτε την όρεξη να αποκρυπτογραφήσουμε, ή να κάνουμε σαράντα επεξηγηματικές ερωτήσεις για να καταλάβουμε ποια έκανε τι και πότε. Μπορούμε να το κάνουμε, αν προσπαθήσουμε, αλλά είναι αγένεια να θεωρείς αυτονόητο ότι θα το κάνουμε. 

Το μόνο που κατάλαβα είναι ένα πέρα για πέρα ερωτικό γυναικείο τρίγωνο, κι αυτό επειδή το γράφεις στο τέλος. Αρνούμαι να κάνω περισσότερη προσπάθεια.