Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μα φυσικά δεν έχω πρόβλημα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μα φυσικά δεν έχω πρόβλημα Facebook Twitter
48


________________
1.


Από μικρή είχα παρατηρήσει ότι οι άντρες δεν έκαναν δουλειές του σπιτιού(περίπτωση 1). Σαν φοιτήρια μετά παρατήρησα ότι τα σπίτια, όχι φυσικά παντρεμένων ώριμων αντρών αλλά συνομίληκών μου αγοριών Nai(περ. 2), πολλά ήταν πενταβρώμικα και περίμεναν την επίσκεψη της μαμάς τους για να καθαριστούν .Αυτό δεν το έβλεπα πολύ σε συνομίληκές μου κοπέλες ομολογώ, λίγες φορές μόνο. Κατανοώ ότι για τους μεγαλύτερους παντρεμένους άντρες που τους κάνουν τις δουλειές οι γυναίκες τους παίζουν άλλα ήθη κι έθιμα .. Αλλά από νέα παιδιά μου φαινόταν πολύ περίεργο! Πρώτον γιατί τόσο αυτοί όσο κι εγώ, δεν είχαμε πιάσει πατσαβούρα στη ζωή μας όσο ζούσαμε με τη μαμά μας(στα ώπα ώπα δηλ!). Και δεύτερον, όταν μένεις μόνος σου,αφού έχεις συνηθίσει σε καθαριότητα, το λογικό δεν είναι να σε πιάνει αηδία όταν πια το μπάνιο κτλ δεν συνάδει με ό,τι είχες συνηθίσει 18 χρόνια;! Τώρα βλέπω τις φίλες μου παντρεμένες αν και πολλές κάνουν και δουλειές του σπιτιού, οι άντρες τους βοηθάνε μόνο σε κανα πιάτο, τέτοια. Έχουν μπει στον κύκλο των παντρεμένων οπότε πάμε πάλι στην περίπτωση 1. Όσες φορές ρώτησα άντρα όχι ε σύντροφο επί τούτου θεωρώ ότι μου έλεγε μισόλογα ή ψέματα, δεν είναι δουλειές αντρικές (το λένε αλήθεια, το πιστεύουν ή προσπαθούν να μου ρίξουν στάχτη στα μάτια;),δεν τους πειράζει η βρωμιά (καλά, μόνο τις γυναίκες ενοχλεί; Εμένα προσωπικά με ενοχλεί αλλά το παραδέχομαι είναι επειδή μεγάλωσα σε πολύ καθαρό σπίτι και δεν μπορώ να το αποτινάξω όλο αυτό, πάντως η μητέρα μου προσπάθησε να μη μου μεταδώσει την ιδέα ότι οι γυναίκες μόνο καθαρίζουν, έστωη νέα γενιά αν και αυτό με λόγια πάντα, όχι με πράξεις δυστυχώς).Πραγματικά δεν το κατανοώ. Πώς πάνε νέα παιδιά από την καθαριότητα στη βρώμα;!- Συγνώμη γαι το μακρυνάρι, πάντα δυσκολευόμουν στις περιλήψεις

Ναι, δεν ξέρω αν χρειάζεται τόση ανάλυση γι 'αυτό το θέμα. Κανείς δεν θέλει να κάνει δουλειές στο σπίτι, ούτε οι άντρες, ούτε οι γυναίκες, αλλά για την ώρα θεωρείται αυτονόητο να τις κάνουν οι γυναίκες, γιατί μέχρι πρόσφατα οι γυναίκες δεν δούλευαν έξω από το σπίτι και το νοικοκυριό ήταν αποκλειστικά δική τους υπόθεση, μια εργασία που δεν αναγνωρίστηκε και θεωρείται εύκολη, επειδή δεν φέρνει λεφτά. Σε κανέναν δεν αρέσει η βρώμα, και όλοι θέλουν να ζουν σε καθαρά σπίτια, ειδικά αν το αναλαμβάνει άλλος, αλλά οι άντρες ξέρουν ότι κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα, κάποια γυναίκα θα τους καθαρίσει, είτε αδερφή, μάνα, σύντροφος ή σύζυγος, οπότε έχουν περισσότερα περιθώρια αντοχής στη βρωμιά.

________________
2.


Αγαπητή Αμπα,
έχω ένα είδους σχέσης με κάποιον εδώ και ένα χρόνο. Το πρόβλημά μου είναι ότι είμαι υπερβολικά κολλημένη ώστε να πω μέσα μου κυρίως ότι δε θα τον ξαναδώ. Υποτίθεται έχουμε σχέση (αυτός ήταν που πάντα έθιγε το θέμα πρώτος και ζητούσε να βάλουμε την ταμπέλα της σχέσης) όμως καμιά φορά εξαφανίζεται (μπορεί δηλαδή να κάνουμε και μήνα να ειδωθούμε). Πού και πού του ρχονται αναλαμπές και γίνεται πιο θερμός, ζητάει συγνώμη, δικαιολογείται από μόνος του λέγοντας ότι φοβάται ότι οι γυναίκες θα τον εκμεταλλευτούν λόγω παλαιότερης εμπειρίας. Κ μετά απομακρύνεται και ξανά μανά. Εμένα από την άλλη όταν με συγχύζει (πχ επειδή δε βγαίνουμε ενώ μου είχε πει να βγούμε την τάδε μέρα, αν με στήνει κλπ) δεν του λέω τίποτα. Και δεν του λεω τίποτα για 2 λόγους. Πρώτον επειδή δεν είμαι έτοιμη να του πω α σιχτίρ. Και δεύτερον επειδή σκέφτομαι ότι δε φταίει αυτός για τη συμπεριφορά του αφού στην ουσία δεν του έχω παραπονεθεί ποτέ. Κυρίως επειδή το φιλοσοφώ το θέμα και σκέφτομαι από μέσα μου ότι πρέπει να δεχόμαστε τους άλλους όπως είναι και κυρίως επειδή όταν είναι να ειδωθούμε θέλω να είναι επειδή το θέλει και αυτός και όχι επειδή του το επέβαλα με την γκρίνια μου. Το μόνο που έχω κάνει είναι προσπάθειες ξεκαθαρίσματος του στυλ να τον ρωτάω αν γουστάρει ακόμα κλπ κλπ. Αναρωτιέμαι όμως αν είναι υγιής ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης. Δηλαδή να σκέφτομαι ότι είναι έτσι απτη φύση του και επομένως φταίω εγώ που κάθομαι μαζί του και αρα ή να δεχτώ τα πράγματα όπως είναι και να σκεφτώ σε στυλ μικρού βούδα 'α τον καημένο έχει περάσει πολλά, θέλει λίγο χρόνο να σκεφτεί κάθε τόσο, καλό θα είναι και εγώ να μην είμαι κολημένη σε έναν άντρα συνέχεια' ή να του πω άντε γεια. Και το τελευταίο δεν το κάνω οπότε προσπαθώ να κατανοώ. Και επίσης αναρωτιέμαι πώς πάνε αυτά τα πράγματα; Δηλαδή ένας που απομακρύνεται, μετα ξαναέρχεται κλπ κλπ έχει σκοπό να συνεχίσει έτσι επ άπειρον; 'Η έχει ημερομηνία λήξης κάτι τέτοιο; Πότε δηλαδή μπορώ να ξέρω ότι δε θα ξαναγυρίσει;-Μπερδεμένη

Ναι, ο καημένος, φοβάται τις γυναίκες επειδή μπορεί να τον εκμεταλλευτούν, οπότε εκμεταλλεύεται εσένα.


Όταν δε λες αυτό που θέλεις, δεν δείχνεις κουλ. Δείχνεις υποχείριο και χαλάκι για να σκουπίσει ο άλλος τα πόδια του, και δεν εμπνέεις κανέναν σεβασμό, παρακαλώντας να σε πατήσουν λίγο ακόμα, αφού λες ότι αντέχεις. Το άι σιχτίρ σου το έχει πει αυτός εδώ και καιρό, αλλά κάνεις πώς δεν ακούς, κι έτσι αυτός έχει το ελεύθερο να κάνει ό,τι του κατεβαίνει. Αυτός θα ξαναγυρνά όσο του το επιτρέπεις. Αν περιμένεις να βαρεθεί ακόμη και αυτό, η αυτοπεποίθηση σου θα δεχτεί μεγαλύτερο χτύπημα από αυτό που έχει δεχτεί ως τώρα, και θα χρειαστεί προσπάθεια να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που επέτρεψες να σου συμβεί αυτή η ιστορία.

________________
3.

Α,μπα μου έχω ένα προβληματάκι και είπα να ρωτήσω τη γνώμη σου.
Δεν μπορώ να φάω όταν μπροστά υπάρχουν μαύροι, άτομα με ειδικές ανάγκες, τσιγγάνοι, πρεζάκια. Ήμουν μια φορά σε ταβέρνα και τρώγαμε, και ήρθε ένας τσιγγάνος και έκανα εμετό. Επίσης μία φορά σε επαγγελματικό δείπνο ήταν κι ένας μαύρος, απέφευγα να τον κοιτάξω και στο μυαλό μου φανταζόμουν έναν ξανθό άνθρωπο για να μπορέσω να φάω λίγες μπουκιές. Δεν έχω κάποιο ψυχολογικό τραύμα, ούτε θεωρώ ότι είμαι καλύτερη από τις κατηγορίες που ανέφερα, απλά για κάποιο λόγο αναγουλιάζω. Τι λες να μου συμβαίνει;- Ωχ


Εσύ νομίζεις ότι δεν έχεις κάποιο ψυχολογικό τραύμα, κι εγώ απέκτησα ένα μετά από αυτό που με έβαλες να διαβάσω.

________________
4.


Αγαπητή αμπα.. Ειμαι δευτεροετής φοιτητής και απο τον Μάιο εχω σχέση με μια κοπελα που πηγαίνει Τρίτη λυκείου ... Περνάμε πολυ καλα οπότε βγαίνουμε και ειδικά το καλοκαίρι το περάσαμε μαζι περνώντας υπέροχα ... Εχω επένδυση πολλα σε αυτη την σχέση καθώς αισθάνομαι οτι βρήκα αυτο που αναζητούσα καθώς οι προηγούμενες σχέσεις μου ήταν σκέτη αποτυχία ... Με τον όρο εχω επένδυσει εννοώ οτι μείωσα της εξόδους μου με τους φίλους μου καθώς η κοπελα μου ζηλεύει... Και γενικά κάνω πολλα πράγματα για να νιώθει η ίδια καλα μιας και βρίσκετε σε μια δύσκολη χρόνια ... Το πρόβλημα μου ειναι μην πανε όλες αυτές οι παραχωρισεις μου άδικα ... Εάν τύχει να σπουδάσει σε αλλη πολη ... Τότε πιστευω οτι θα χαθούμε ... Βρίσκοντας εμένα με μια χρόνια γεμάτο προσπάθειες να την κάνω να νιώθει καλα και περνώντας στο τέλος ενα τίποτα ... Έχουμε κανει αυτη την συζήτηση και με λεει να μην αγχώνομαι για αυτο ... Αλλα δεν ξερω δεν με πείθει ρε αμπα... Περνάω πολυ καλα με την κοπελα αυτη και δεν θέλω να την χάσω ειναι η αλήθεια ... Λέμε και οι δυο μεγάλα λόγια οτι θα είμαστε για πάντα μαζι και τέτοια ... Τώρα για το ποιος θα αθετήσει τις υποσχέσεις του δεν ξερω ... Τέλος θα ηθελα να σε πω οτι ειμαι το πρωτο της αγόρι που είχε ερωτική επαφή ... Και οτι αν και εχει περιορισμένο χρόνο ... Βγαίνουμε συχνά ... Και ειναι και μαθήτρια του 19 ...

Αν περνάς πολύ καλά και είσαστε υπέροχα όταν βγαίνετε και περάσατε τέλεια το καλοκαίρι και βρήκες αυτό που αναζητούσες, δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το 'έχω επενδύσει πολλά και φοβάμαι'. Διαμέρισμα αγόρασες και φοβάσαι μην σου βγει η επένδυση; Τώρα δίνεις, επειδή τώρα παίρνεις. Κάνεις παραχωρήσεις επειδή σου αρέσει η κοπέλα, ή τις κάνεις για να έχεις αντάλλαγμα εις τους αιώνες των αιώνων; Τι θα πει «παίρνοντας στο τέλος ένα τίποτα;» Τι περιμένεις να πάρεις δηλαδή (δεν παίρνεις όλο αυτόν τον καιρό;), και τι είναι 'το τέλος;'


Μου φαίνεται ότι κάτι συγκεκριμένο ζητάς και δεν ξέρω τι είναι. Σύζυγο θέλεις; Κουλούρα, να σιγουρέψεις τη συμφωνία; Δεν είναι έτσι η ζωή. Πάντα ρισκάρουμε, και ο λογαριασμός δεν βγάζει νικητή.


________________
5.

Συνοψίζω, έχουμε μια μοντέρνα σχέση εξ αποστάσεως σχεδόν δύο χρόνια. Σχέδια για το μέλλον δεν υπάρχουν. Δεν πειράζει, δεν θέλω να τυλίξω κανέναν, ούτε να κυνηγήσω, είμαι στο όπου μας βγάλει. Ίσως επειδή έχω ζήσει την συμβίωση καθώς και την φιλία με μπένεφιτς, πιστεύω πως με έχουν κουράσει αυτά τα παιχνίδια.
Στο δια ταύτα: επειδή με έπεισε πως ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε αυτήν την σχέση είναι το cybersex μπήκα σε αυτήν την διαδικασία με πολλούς δισταγμούς. Καλό είναι δεν λέω αλλά τώρα μου ζητάει να του στέλνω γυμνές φωτογραφίες μου αλλά εγώ δεν θέλω. Ξέρω ότι συνηθίζετε πολύ αλλά εγώ δεν αισθάνομαι καλά με αυτό και δεν πρόκειται να υποκύψω. Ούτε βίντεο, ούτε φώτο. Άσε που έχουν γίνει ένα σωρό με αυτά, ειδικά με τους νεανίσκους που τα ποστάρουν στο νετ είτε για εκδίκηση, είτε για πλάκα. Τελευταία ένας γνωστός μου έστειλε μια τέτοια φώτο σε μια επαγγελματική επαφή καταλάθος, έψαχνε να την αποθηκεύσει ........ Άστα !
Το συζητάμε αλλά επιμένει, κι εγώ δεν μπορώ να υπερβώ τον εαυτό μου. Οπότε τον τελευταίο καιρό μου δίνει να καταλάβω ότι είναι μέτρια η ευχαρίστηση που νιώθει. Οπότε κι εγώ απομακρύνομαι, είναι πολύ λεπτό το θέμα και κανονικά θα έπρεπε να το τελειώσω γιατί θεωρώ πως προσπαθεί να γίνει χειριστικός απέναντι μου. Τι περιμένω; -Νάρκισσος


Να σιγουρευτείς ότι χάνεις τον χρόνο σου με κάποιον που δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει.


(Η συμβίωση και η φιλία με μπένεφιτς δεν είναι 'παιχνίδια'. Είναι και τα δύο σοβαρές αποφάσεις που έχουν συνέπειες, όπως έχει συνέπειες να στέλνεις γυμνές φωτογραφίες σε κάποιον που σε πιέζει να το κάνεις, ενώ έχεις πει με χίλιους τρόπους ότι δεν θέλεις. Πειράζει. Σε πειράζει να μην σε βγάζει κάπου κάτι. Μην προσποιείσαι αδιαφορία, ειδικά όταν δεν είναι η πραγματικότητα. Αυτό που θα εισπράξεις δεν είναι μια κάζουαλ σχέση, αλλά παραβίαση και καταπάτηση ορίων. Όταν δείχνεις ότι αδιαφορείς για το τι θα σου συμβεί, γίνεσαι πολύ ελκυστική λεία για τους επιθετικούς και βλαβερούς ανθρώπους γύρω σου.)

________________
6.

Αγαπητή Α μπα,
Τους τελευταίους μήνες μια καλή μου φίλη αντιμετωπίζει διάφορα οικονομικής και συναισθηματικής φύσεως προβλήματα. Ήταν αρραβωνιασμένη και συζούσε για τρία χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο όμως της έπεσαν πολλά και απανωτά: χώρισε και λίγους μήνες μετά της έκαναν και μια μεγάλη μείωση μισθού. Το αποτέλεσμα ήταν να εξαθλιωθεί οικονομικά, να μην μπορεί να συντηρήσει το σπίτι που νοίκιαζε μόνη της πλέον, αλλά και να μην έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα πρώτα έξοδα ενός καινούριου σπιτιού. Απο τους γονείς της οι οποίοι είναι χωρισμένοι, δεν είχε βοήθεια και παρ'ότι η μαμά της μένει κι αυτή Αθήνα, δεν έχουν καθόλου καλές σχέσεις και δεν θέλησε να μείνει εκεί μέχρι να ορθοποδήσει. Η φίλη μου λοιπόν βρισκόταν σε αδιέξοδο και τότε προσφέρθηκα να βοηθήσω εγώ. Μετά από αρκετή σκέψη της πρότεινα να μείνει σε μένα μέχρι να μαζέψει αρκετά για τα πρώτα της έξοδα για μια καινούρια αρχή. Εγώ μένω μόνη 12 χρόνια και το αγαπώ. Ο μισθός μου φτάνει για να συντηρώ τον εαυτό μου και το σπίτι με προσεκτική διαχείρηση και αρκετή οικονομία, και να βάζω καμιά φορά και κάτι στην άκρη για να κάνω αυτά που μου αρέσουν. Οταν η κοπέλα προσφέρθηκε να μου δίνει για τους λογαριασμούς αρνήθηκα, γιατί ξέρω καλά πόσο πιο δυσκολο θα το έκανε να βάλει στην άκρη το ποσό που χρειάζεται, και ότι αυτό θα παρέτεινε την παραμονή της. Δεν με πειράζει να στριμωχτώ λιγάκι οικονομικά, αρκεί η φίλη μου να επωφεληθεί από την ευκαιρία και όταν είναι εφικτό να βρει ενα σπιτάκι και να φύγει, πριν κουραστούμε και οι δυο. Ο μεγαλύτερος μου φόβος πριν ξεκινήσει η συγκατοίκηση ήταν μην χαλάσει η φιλία μας, γιατί δεν είμαι κι εγώ εύκολος άνθρωπος, έχω μάθει στην ησυχία μου και έχω ακούσει πολλές ιστορίες για το τι μπορεί να συμβεί ιδίως όταν μένουν μαζί δύο γυναίκες. Από την αρχή λοιπόν τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε, κάναμε και οι δυο τις παραχωρήσεις μας, δεν ενοχλούμε η μία την άλλη, το αγόρι μου δεν έρχεται πια σπίτι αλλά παω εγώ στο δικό του για να μην ερθει κανείς μας σε δύσκολη θέση, και γενικά είμαστε και οι δυο διακριτικές. Το πρόβλημα είναι ένα, και εδώ θέλω την αντικειμενική γνώμη τη δική σου και των αναγνωστών. Το αρχικό πλάνο της όταν τη ρώτησα ήταν ότι θα χρειαστεί περίπου 4 μήνες μέχρι να μαζέψει όσα χρειάζεται, κι ενώ ήρθε Σεπτέμβριο και κοντεύουν γιορτές δεν βλέπω καμία νύξη για το πότε θα φύγει, ούτε καμία κίνηση να ψάξει σπίτι. Και αυτό που μου κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι δεν κάνει περισσότερη οικονομία όπως θα περίμενα. Ούτε βέβαια ξοδέυει πιο πολλά από ότι συνήθιζε, αλλά ούτε άλλαξε και καθόλου τις συνήθειες της. Και για καφέ θα βγει όπως έβγαινε πάντα, και το ρουχαλάκι της θα το πάρει, και αυτό που με πείραξε πιο πολύ° θα πάει και εξωτερικό διακοπές σε μια φίλη της στην Ιταλία για πρωτοχρονιά. Δεν είπα να κλειστεί μέσα στο σπίτι, ούτε να αφήσει τη ρίζα να κατέβει δύο μέτρα για να κάνει οικονομία, και ναι στη φίλη θα μείνει τζάμπα και τα εισιτήρια είναι σχετικά φθηνά, αλλά ρε Α μπα μου, μήπως υπάρχει μια υπερβολή κάπου σε όλο αυτό; Μήπως η υπερβολική είμαι εγώ; Δεν θέλω να μου μπαίνουν ιδέες και να μετράω τι ξοδεύει, αλλά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν κακιά πεθερά. Ειδικά το ταξίδι μιας εβδομάδας στο εξωτερικό με αποτέλειωσε. Όσο προσεκτική και αν είναι σίγουρα θα ξοδέψει ότι θα έβαζε στην άκρη ένα μήνα τουλάχιστον. Ένας μήνας παραπάνω, τον οποίο εγω θα επιβαρυνθώ περισσότερο οικονομικά και θα αφήσω για αργότερα κάποια πράγματα που κι εγώ ήθελα να κάνω. Από την άλλη σκέφτομαι πως με την ψυχολογία της μετά το χωρισμό είναι κρίμα να περάσει γιορτές μόνη της και νέα κοπέλα είναι (είμαστε και οι δυο 32) και μάλιστα χωρισμένη, πρέπει να βγει και να αλλάξει λίγο ψυχολογία. Αυτά σκεφτομαι από τη μία και μετά πάλι σκέφτομαι κακίες. Προς το παρόν δεν έχω πει ούτε δείξει τίποτα, δεν θέλω να χαλάσουν οι σχέσεις μας, θέλω όταν φύγει να είμαστε όπως πριν. Πες μου πως σου φαίνεται όλο αυτό, και πως πιστεύεις ότι θα έπρεπε να το χειριστώ; Είναι καλή κοπέλα και βρέθηκε σε μια δύσκολη στιγμή, θέλω να τη βοηθήσω αλλά θέλω να δω θυσίες και από την πλευρά της. Ζητάω πολλά;


Νομίζω ότι όλα αυτά πρέπει να τα πεις σε αυτήν, και όχι σε εμάς. Όσο πιο γρήγορα γίνεται, γιατί μαζεύεις μέσα σου αρνητικά συναισθήματα και όσο τα κρατάς τόσο πιο δύσκολο θα σου είναι να ακούσεις την άλλη πλευρά με ανοιχτό μυαλό και τουλάχιστον ουδέτερη διάθεση. Είναι πολύ καλό το ότι κάνατε ένα χρονοδιάγραμμα από πριν. Μια αρχή για τη συζήτηση θα μπορούσε να είναι 'είχαμε πει ότι ένας πιθανός μήνας μετακόμισης ήταν ο τάδε, πώς το βλέπεις τώρα; Θέλεις βοήθεια για να βρεις σπίτι;' Ανάλογα με την απάντηση, πορεύεσαι.


Μην περιμένεις να λυθεί το πρόβλημα από μόνο του. Όσο δεν μιλάς, τόσο θα νομίζει ότι δεν τρέχει τίποτα. Βλέπουμε μόνο αυτά που θέλουμε να δούμε, και την σιωπή την ερμηνεύουμε όπως μας βολεύει.



________________
7.


Σχέση εδώ και 2 χρόνια και οι 2 29.Πάει πάρα πολύ καλά με ένα μελανό σημείο. Το αγόρι μου και μελλοντικός μου σύζυγος είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου με χειρωνακτική εργασία εγώ το αντίθετο ποτέ φυσικά δεν είχα πρόβλημα γιατί είναι καταπληκτικός. Παρόλα αυτά αυτή την περίοδο προσπαθώ να κάνω ένα βήμα στην καριέρα μου για κάτι καλύτερο. οικονομικά είμαι πολύ καλύτερα από τον ίδιο ενημερωτικά. Είναι φορές που τον πιάνω να μου λέει ότι δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω ή σαν να προσπαθεί διακριτικά να με κρατήσει στάσιμη. πως να χειριστώ κάτι τέτοιο την στιγμή που ξέρει πολύ καλά τι θέλω;- Χμμμ


«Ποτέ φυσικά δεν είχα πρόβλημα!»


Καταπληκτικό. Στέλνεις μια ερώτηση για να αναφέρεις ένα πρόβλημα, ξεκινώντας με δήλωση ότι 'φυσικά' δεν έχεις πρόβλημα. «Δεν έχω πρόβλημα» είναι «δεν έχω πρόβλημα», όχι «δηλώνω ότι δεν έχω πρόβλημα αλλά όταν προκύπτει πρόβλημα το βλέπω μια χαρά». Η χρήση της λέξης «αντίθετο» τα λέει όλα. Ότι διάλεξες να περιγράψεις έτσι τον εαυτό σου δείχνει ότι βλέπεις μια απόσταση, την οποία επιβεβαιώνεις και με άλλους τρόπους .Τι άλλο χρειάζεται να σκεφτείς ή να πεις για να παραδεχτείς ότι η διαφορά που έχετε είναι σημαντική για σένα;


Ξεκίνα από εκεί. Παραδέξου ότι δεν αρκεί να είσαι θεωρητικά εντάξει με κάτι. Το ότι είναι καταπληκτικός κάποιος δεν είναι αρκετά καλός λόγος για να τον παντρευτείς, δυστυχώς. Μπορεί να είναι καταπληκτικός αλλά να ταιριάζει καλύτερα με κάποια άλλη.


48

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 έχω περάσει τα ίδια καλή μου... ακριβώς τα ίδια... δεν σήκωνα κεφάλι μήπως και τον χάσω... στην πραγματικοτητα εσύ δεν ξέρεις τι θέλεις. Σκέψου το λίγο. αν θέλεις κάτι παραπάνω από αυτόν τότε δεν είναι για σένα. η θα συμβιβαστείς η φεύγεις. φύγε όσο είναι νωρίς. μην περιμένεις να στο πει πρώτος. γιατί θα το κάνει και δε θα τον νοιαξει κιόλας..
#2 Αφού δεν μπορείς να του πεις όχι, μην καταπιεζεσαι! Ίσως αυτό να έχεις ανάγκη αυτή την περίοδο: μια σχέση χωρίς δέσμευση. Μην περιμένεις τίποτα, μην τον δικαιολογείς για τη συμπεριφορα του, αλλά ούτε να τον κατηγορείς. Αυτός ο άνθρωπος αυτό μπορεί/θέλει να σου δώσει τώρα και καμιά εγγύηση δεν υπάρχει ότι θα αλλάξει. Αν θέλεις σχέση αποκλειστικοτητας, έναν άνθρωπο που δε θα σε στήνει κλπ, έχε τα μάτια σου ανοιχτά και μην μπαίνεις σε τριπ θύματος. Όταν θα θες κανονική σχέση, θα του πεις όχι και θα προχωρήσεις. Αν δεν το κάνεις, μάλλον σημαίνει ότι δεν το χρειάζεσαι.
#4 «Και είναι και μαθήτρια του 19»Γιατί το καλύτερο μας το άφησες για το τέλος; Μονόπετρο, λουλουδικό και σφαίρα στον πεθερό να ζητήσεις το χέρι της. Μην αφήσεις να πάει χαμένη τέτοια ευκαιρία. Σοβαρά τώρα φίλε, κράτα μικρο καλάθι.#5 Μοντέρνα σχέση χωρίς sex tape; Ιεροσυλία!Μην κάνεις τίποτα που δεν σε εκφράζει μόνο και μόνο για να κρατήσεις τον οποιοδήποτε.
#7 Κατά ένα τρόπο έχεις ήδη ταξινομήσει το επίπεδό σου με το δικό του. Πιστεύεις ότι δεν είναι ίσο και το προσπερνάς, αλλά αυτό ξανάρχεται σαν πρόβλημα και αν δεν του δώσεις σημασία αυτό θα σε πιέζει μέσα σου όλο και περισσότερο. Καταπληκτικός θα ήταν άμα σε υποστήριζε να εξελιχθείς. Εδώ βλέπεις έναν ανταγωνισμό και ο ανταγωνισμός δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος στις σχέσεις ζωής.
#1 Είμαι 21 χρονών φοιτήτρια και έχω συναντήσει πολλά αγόρια στην ηλικία μου και πιο μεγάλους που και κρατάνε τα σπίτια τους πεντακάθαρα μόνοι τους και μαγειρεύουν ή έστω προσπαθούν. Έχω συναντήσει και κοπέλες που είναι εντελώς ακατάστατες και δεν ξέρουν να τηγανίσουν ούτε αυγό και ούτε θέλουν να μάθουν. Δεν πιστεύω πως οι άντρες που γνώρισες είναι ακατάστατοι μόνο και μόνο λόγω προτύπων. Είναι και θέμα χαρακτήρα και πρέπει να κάνεις προσπάθεια για να το αποβάλεις. Και αυτό το λέω ως αδιόρθωτη ακατάστατη που είμαι κι εγώ. Πιστεύω ότι το στερεότυπο της γυναίκας νοικοκυράς και του άντρα σατράπη ευτυχώς έχει ξεθωριάσει μέσα στις γενιές και η ισότητα των δύο φύλων είναι δεδομένη μέσα στα περισσότερα νέα μυαλά. Από κει κ πέρα είναι δική μας ευθύνη οι απόγονοι της γενιάς μας να θεωρούν την ισότητα αυτονόητη.
2# Διαβάζοντας αυτή την ερώτηση κι επηρεασμένη από το πρόσφατο γεγονός του χαμού του, η πρώτη φράση που ήρθε στο μυαλό μου ως απάντηση, ήταν αυτή του Eduardo Galeano «Είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε…»Παρουσιάζεις τον εαυτό σου σαν να μην έχει βούληση ή δράση σε όλο αυτό κι απλά να δέχεται στωικά τη μοίρα του. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε, ούτε να ελέγξουμε την σκέψη και την συμπεριφορά κανενός. Δεν υπάρχει κάποιο pattern ,για το αν θα συνεχίσει για πάντα την ίδια συμπεριφορά ή αν θα την σταματήσει αύριο. Προσπαθείς να εξακριβώσεις τι θέλει αυτός και πως θα φερθεί μετά. Κάνεις την ίδια προσπάθεια κι αφιερώνεις τον ίδιο χρόνο στο να εξακριβώσεις τι θέλεις εσύ, για πόσο το θέλεις, γιατί είσαι κολλημένη με κάτι που σε χαλάει?
@3Πού να συνειδητοποιούσες κιόλας ότι σχεδόν μόνο αλλοδαποί μαγειρεύουν τα φαγητά που τρως στις ταβέρνες και τα επαγγελματικά δείπνα, σίγουρα κάνουν τη λάντζα σε όποιο μαγαζί κι αν επισκεφτείς, ό,τι λαχανικό τρως αυτοί το έχουν φυτέψει, ποτίσει, μαζέψει, και γενικά ό,τι μα ό,τι κι αν φας ή πιεις το έχουν ακουμπήσει τουλάχιστον.Μην μου πεις ότι σου κατέστρεψα τη ζωή, πολύ θα στεναχωρηθώ, μα πάρα πολύ...
@1Φταίμε, φταίμε, φταίμε. Πολύ όμως. Πιστεύω είναι λίγοι οι άντρες εκεί έξω που να έκαναν μια δουλειά στο σπίτι και δεν άκουσαν από τη μάνα/γυναίκα/κοπέλα τους: Πω πω πως το έκανες έτσι, χάλια, τώρα πρέπει να το ξανακάνω, αμάν ούτε ένα πιάτο δεν μπορείς να πλύνεις σωστά κτλ κτλ. Ως γνωστόν μόνο εμείς ξέρουμε να καθαρίζουμε σωστά και πρέπει και αυτοί να ακολουθούν τον δικό μας τρόπο, τον ''αλάνθαστο''. Ε σταματάνε κι αυτοί κάθε προσπάθεια κι ας ανήκουν στη νέα, πιο προοδευτική γενιά. Άσε που έχουν κάνει και φαντάροι, οπότε η βρωμιά δεν τους κάνει τόση εντύπωση (ούτε το άθλιο φαγητό από μαγαζιά πιο βρώμικα πεθαίνεις).
σε μένα ας πούμε! γ αυτό όταν πήγα πρώτη φορά να μείνω μόνη μου έτρωγα μόνο βλακείες και καθάριζα τσατρα πάτρα και άτσαλα. Μετά σοβαρεύτηκα και σταμάτησα τα παιδιαρίσματα! Απέκτησα και μια εμπειρία στο νοικοκυριό. Η ανάγκη όλα τα μπορεί. :P
Και σ' εμένα: "άσ' το, άσ' το, μέχρι να το κάνεις θα ξημερώσουμε". Μετά απορούσε βέβαια που δεν "το" έκανα και σταμάτησα να προσπαθώ να μάθω. Ακόμα δεν "το" κάνω μπροστά της, 7 χρόνια μετά την ενηλικίωσή μου. (Ως "το" μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε δουλειά του σπιτιού, διαλέχτε και πάρτε).
Εμένα πάλι, μετά από χρόνια και αφού αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο μου επέτρεψε να κόβω την σαλάτα. Και πάλι ακολουθώντας αυστηρές οδηγίες. Ούτε ο Gordon Ramsey τόσο αυστηρός.
#3 Πιθανον να ειναι στερεοτυπα βαθια ριζωμενα,keep the good job(!!)κ αν δεν κλειστεις σε μια αποστειρωμενη γυαλα θα γινεις η ανορεξικη ρατσιστρια που τοσο επιμελως εκρυβες μεσα σου.Υ.Γ.οι γκει δεν σου κοβουν την ορεξη?οι υπερβαροι?οι αναρχοαπλυτοι?πφφ...
#3 "Δεν έχω κάποιο ψυχολογικό τραύμα, ούτε θεωρώ ότι είμαι καλύτερη από τις κατηγορίες που ανέφερα, απλά για κάποιο λόγο αναγουλιάζω. Τι λες να μου συμβαίνει;- Ωχ"Η Αμπα είναι πολύ ευγενική για να στο πει αλλα εγώ όχι. Είσαι ηλίθια αυτό σου συμβαίνει. Ομοίως και οι γονείς σου που πιθανως σε μεγαλώσανε λέγοντας σου ότι σε άφησαν οι τσιγγάνοι στην πόρτα τους, αν τρως μεσα από την κατσαρόλα θα παντευτείς μαύρο, αλλάζανε δρόμο όταν βλέπανε οποιοδήποτε ΑΜΕΑ, σου λέγανε να μην πλησιασεις το "μογγολάκι" λες και θα κόλλαγες αναπηρία, και σου λέγανε ιστορίες για το πως οι "γυφτοι" κλέβουν τα παιδια και πίνουν το αίμα τους. Δοξα και τιμή στην Αγία Ελληνική Οικογένεια.
#3. έχεις τεράστιο πρόβλημα φίλη μου.Δεν εχεις δικαιολογία για το ρατσισμό σου.Δεν εξηγείς, δε δικαιώνεις το κτήνος μέσα σου. Όυτε κι αν είσαι ήπιων τόνων και δε ξεσπάς, ε δεν είσαι ακροδεξιός εσύ, αλλά κατά βάθος (και δε το λες σε κανέναν) σου τη δίνουν οι ξένοι και ονειρεύεσαι μαζικές απελάσεις, μια μέρα να ξυπνήσεις από το όνειρο και να περπατάς στην Ερμού του 1960, σα να μην ήρθανε ποτέ. Και σε ενοχλούν, εκτός ίσως απο τη γυναίκα που φροντίζει τη μάνα σου, γιατι τη χρειάζεσαι, και εκείνο το τύπο που έρχεται και σου σκαλίζει το χωράφι, καλό παιδί είναι μωρέ. Αλλά οι ξένοι σε ενοχλούν, έτσι γενικά και πατριωτικά.
#1, Ήδη θεωρείς δεδομένο ότι οι παντρεμένοι δεν κάνουν δουλειες του σπιτιού και τους δικαιολογείς κιόλας. Έβγαλες αυτά τα συμπεράσματα από τον μικρόκοσμό σου. Δεν είναι πάντα έτσι. Μην δείχνεις λοιπόν κατανόηση. Θα την πατήσεις. Από τότε που η γυναίκα συνεισφέρει οικονομικά στα οικονομικά της οικογένειας οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Ο πατέρας μου έκανε δουλειές του σπιτιού όταν γεννήθηκε το τρίτο παιδί. Ο άντρας μου κάνει δουλειές του σπιτιού. Το θεωρώ αυτονόητο και το διεκδίκησα. Κανένας δεν αντέχει τη βρώμα. Ούτε γω αλλά βαριέμαι τρομερά τις δουλειές του σπιτιού! Ξέρω όμως ότι δεν θα τις κάνει κανένας άλλος (με τον άντρα μου τις έχουμε μοιράσει). Έτσι, όσο και αν βαριέμαι αναγκάζομαι να τις κάνω. Αν ήξερα φυσικά ότι υπάρχει κάποιος άλλος εθελοντής σιγά μην ίδρωνε το αυτί μου!
Νο.1: Εγώ πάλι έχω φίλο που είναι τόσο τακτικός και καθαρός που στο σπίτι του ντρέπεσαι να πατήσεις. Επειδή η μανα του δούλευε πολύ έκαναν όλοι δουλειές μέσα στο σπίτι. Βέβαια είναι η εξαίρεση και βέβαια οι περισσότεροι άντρες έχουν πολύ μεγαλύτερη αντοχή στη βρώμα απο τις γυναίκες. Οι γυναίκες γίνονται πιο τακτικές και για να μπουνε στο ρόλο της νοικοκυράς, να μην τις κακολογήσουν οι φίλοι τους 'καλά γυναίκα είσαι' κτλ. Όλα τα στερεότυπα από το σπίτι ξεκινάνε. Ελπίζω η δικιά μας η γενιά να μεγαλώσει παιδιά σαν το φίλο μου!