________________
1.
Αγαπητή Αμπά θέλω να σου πω κάτι και περιμένω τη γνώμη σου. Πριν από κάποια χρόνια γνώρισα κάτι παιδιά και δεθήκαμε πολύ. Ακόμα κάνουμε παρέα και μάλιστα με μια κοπέλα της παρέας γίναμε και κολλητές, αχώριστες φίλες. Περνάμε πολύ ωραία όταν είμαστε όλοι μαζί. Τον τελευταίο όμως χρόνο παρατήρησα κάποια πράγματα που με ενόχλησαν στην συμπεριφορά τους και στις ιδέες τους. Με λίγα λόγια οι απόψεις μας πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα διαφέρουν κατά πολύ. Είναι γεμάτοι ρατσισμό και έχουν την τάση να κοροϊδεύουν τους ομοφυλόφιλους. Ποτέ δεν έκανα παρέα με άτομα που έχουν τέτοιες απόψεις γιατί πολύ απλά με ενοχλούσαν και προτιμούσα να τους κρατάω μακριά μου. Μα αυτούς τους αγάπησα με τον καιρό και τώρα δεν το πιστεύω ότι ενστερνίστηκαν τέτοιες ιδέες. Στην αρχή δεν έδινα σημασία και είπα να μην μιλάω γιατί μια φορά που προσπάθησα δεν κατάφερα κάτι και τελικά χάλασε και η όρεξή μου. Είναι κάποιες φορές που πραγματικά νομίζω ότι θα εκραγώ με αυτά που τους ακούω να λένε και απογοητεύομαι που παιδιά της ηλικίας μου έχουν τέτοια ιδεολογία. Δεν πείθονται με τίποτα και δεν αλλάζουν γνώμη αντιθέτως ισοπεδώνουν κάθετί που πάει κόντρα σε αυτά που λένε. Δεν θέλω να ξεκόψω γιατί τους
συμπαθώ πολύ. Ίσως να τους περάσει κάποια στιγμή αν και δύσκολο το κόβω γιατί και οι οικογένειές τους συμφωνούν μαζί τους και τους επηρεάζουν. Δεν σε ρωτάω τι να κάνω, όσο μπορώ θα κάνω την πάπια, την άποψή σου θέλω.
Σ' ευχαριστώ βρε συ Αμπά...πάλι καλά που εσύ δεν έχεις πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους.- felicita
Να σου πω την αλήθεια, η άποψη μου είναι ότι δεν πρέπει να κάνεις την πάπια. Σε γενικές γραμμές δεν πιστεύω ότι όλοι είμαστε προορισμένοι για ακτιβισμό και για σταυροφορίες, και ότι είναι μάταιο να προσπαθείς να αλλάξεις τα μυαλά του κόσμου και είναι καλύτερο να αφιερώνεις την ενέργεια σου για να βρεις αυτούς με τους οποίους συμφωνείς, αλλά εδώ μιλάμε για τους κολλητούς σου που λες ότι αγαπάς πολύ. Είναι από τις περιπτώσεις που αξίζει η προσπάθεια, νομίζω. Οι άνθρωποι επηρεάζονται από τους φίλους τους, αυτό δεν είναι και από τα καλά της φιλίας; Ότι μαθαίνεις πράγματα από άλλους ανθρώπους που εμπιστεύεσαι;
Όταν είναι όλοι μαζί είναι σα να μιλάς σε ένα κοπάδι. Ο ένας παίρνει θάρρος από τον διπλανό του, και δύσκολα κάποιος από αυτούς θα τολμήσει να εκφράσει ανοιχτά τις αμφιβολίες του και να διαχωρίσει τη θέση του από την επικρατούσα άποψη. Ίσως είναι καλύτερο να ξεκινήσεις από την φίλη που θεωρείς ότι είσαστε αχώριστες, όχι σε διδακτικό ύφος, αλλά σε ερωτηματικό. Λέει αυτά που λέει επειδή αυτά έχει ακούσει. Είναι ώρα να ακούσει ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις, και ότι η δική της θεωρείται οπισθοδρομική και –πώς να το κάνουμε- λάθος. Όχι μόνο από σένα, αλλά από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Είναι ευκαιρία να ανακαλύψεις κι εσύ η ίδια ποια είναι τα βέλη στην φαρέτρα σου. Εσύ γιατί πιστεύεις αυτά που πιστεύεις; Μήπως κι εσύ επαναλαμβάνεις έτοιμες απόψεις που δεν έχεις ερευνήσει αρκετά; Να η ευκαιρία για διάλογο.
________________
2.
Αγαπητή Α, μπα
είναι η δεύτερη φορά που σου στέλνω, έχοντας ακόμη το ίδιο πρόβλημα..Περιμένω την απάντησή σου γτ είσαι κάποιος εκτός του περιβάλλοντός μου και ίσως δώσεις μια αντικειμενική απάντηση.
Πριν 1,5 χρόνο είχα γνωρίσει κάποιον που μου άρεσε εμφανισιακά και πληρούσε κάποιες απ' τις προϋποθέσεις που ήθελα να έχει ο σύντροφός μου. Βγαίνοντας στα πρώτα ραντεβού διαπίστωσα ότι δε μου έκανε κλικ. Όμως είπα να δώσω κάποιες ευκαιρίες και να μη βιαστώ να το σταματήσω, γτ έκανε κλικ στη λογική μου. Μετά από 1, 5 χρόνο λοιπόν, έχω διαπιστώσει ότι ταιριάζουμε σε πολλά, στα γούστα, στις εξόδους, ερωτικά αλλά....δε χτυπάει η καρδιά μου! Πώς να στο εξηγήσω, εγκεφαλικά με καλύπτει αλλά δεν τον έχω ερωτευτεί ουσιαστικά ποτέ...είμαι στα 28 μισό και ζω σε μια επαρχία. Θεωρείς ότι πρέπει να κλωτσάμε τα καλά παιδιά και να ρισκάρουμε στις σχέσεις? Επειδή πραγματικά θέλω να κάνω οικογένεια, πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος μπορεί να ανταποκριθεί..όμως ο έρωτας? η γοητεία? Δεν είναι κι αυτά απαραίτητα για να μείνει μια σχέση στο
χρόνο.?περιμένω τη βοήθειά σου....είμαι μπερδεμένη..- music.teach
Σίγουρα δεν θεωρώ ότι πρέπει να κλωτσάμε τα καλά παιδιά. Μερικές φορές χρειάζεται να κλωτσάμε το στραβό μας το κεφάλι, αλλά τότε είναι αργά. Αγαπητή 28χρονη και μισό (εξακολουθεί να λέει ο κόσμος 'και μισό' μετά τα 9;) δεν ξέρω τι εμπειρίες και τι προσδοκίες έχεις, και από τις εμπειρίες και τις προσδοκίες σου εξαρτάται η απάντηση. Έχεις ερωτευτεί στο παρελθόν; Ερωτεύτηκες τον σωστό άνθρωπο τότε; Τι έγινε τελικά; Τι πιστεύεις ότι είναι ο έρωτας; Πιστεύεις ότι υπάρχουν 'καλά παιδιά' από κατασκευή, άσχετα με τη θέληση τους; Δηλαδή πιστεύεις ότι υπάρχουν 'καλά παιδιά' που είναι καλά επειδή δεν μπορούν να είναι κακά παιδιά; Αν το πιστεύεις αυτό, μεγάλο spoiler alert, κάνεις ένα θεμελιώδες λάθος. Πιθανόν να κάνεις κι άλλα.
Και μετά πάμε στις προσδοκίες: πιστεύεις ότι υπάρχει ανώτατο όριο ηλικίας για να παντρευτείς; Πιστεύεις ότι στα «28 και μισό» είσαι υποχρεωμένη να έχεις μια σοβαρή σχέση που οδηγεί σε δημιουργία οικογένειας, αλλιώς έχεις χάσει κάποιο τραίνο; Πιστεύεις ότι οι άλλοι περιμένουν συγκεκριμένα πράγματα σε συγκεκριμένο χρόνο, αλλιώς θα τους απογοητεύσεις;
Μιλάμε για απόφαση ζωής εδώ, όχι για την επόμενη πενταετία. Είναι πολύ σημαντικό να διαλέξεις τον σωστό άνθρωπο για να κάνεις οικογένεια. Αν το κριτήριο σου είναι το χρονικό περιθώριο, τότε είναι που παίρνεις το μεγάλο ρίσκο. Μπορείς να παντρευτείς στα 30 και στα 35 να έχεις δυο παιδιά, για να ανακαλύψεις στα 40 ότι τα έκανες όλα λάθος, και γιατί; Επειδή στα 28 και μισό δήλωνες 'πραγματικά θέλω να κάνω οικογένεια'. Την οικογένεια δεν θα την κάνεις μόνη σου. Αν μετά από ενάμιση χρόνο δεν αναφέρεις ούτε μια φορά τη λέξη αγάπη (άσε τον έρωτα: δεν τον αγαπάς;) δεν ξέρω αν συζητάμε για σύζυγο ή για το αυτοκίνητο που σκέφτεσαι να αγοράσεις.
________________
3.
Κάθε φίλος μου έχει και άλλη άποψη. Δεν έχω καταφέρει να αποφασίσω. Να στείλω ή να μην στείλω στη γιορτή του πρώην μου; Έχουμε να μιλήσουμε 5 μήνες-τα είχαμε 10 χρόνια. Αυτός δεν μου έστειλε ούτε σε γιορτή ούτε σε γενέθλια αλλά εγώ δεν θέλω να κάνω το ίδιο με αυτό που τον κατηγορώ. Πιστεύω ότι δεν είμαστε πλέον φίλοι, οκ...αλλά δεν είμαστε και εχθροί! Αλίμονο αν δεν λέμε ούτε καν ένα χρόνια πολλά στη γιορτή μας, τόσα περάσαμε μαζί. Αυτοί που έχουν την αντίθετη άποψη λένε ότι από τη στιγμή που χωρίσαμε δεν έχει κανένα νόημα να στείλω, είναι μια τυπικούρα χωρίς νόημα. Πόσο μάλλον αφού ούτε κι αυτός το έκανε. Εσύ τι λες; - Κατερίνα
Έλα βρε Κατερίνα, μεταξύ μας τώρα. Ούτε φίλοι είσαστε, ούτε εχθροί. Πρώην είσαστε. Και πρώην που δεν έχουν μιλήσει πέντε μήνες δεν χρειάζεται να στέλνουν χρόνια πολλά στις ονομαστικές γιορτές λες και έχουν κουμπαριά από πολιτικό συμφέρον. Σιγά μην του στείλεις και καλάθι με κρασιά. Δικαιολογία ψάχνεις, και εκβιάζεις την κατάσταση, δεν δείχνεις ανωτερότητα. Αυτός δεν σου είπε χρόνια πολλά. Η απουσία μηνύματος είναι ένα μήνυμα, κι εσύ κάνεις ότι δεν το άκουσες. Μόνο που το άκουσες, γιατί ήταν εκκωφαντικό. Τι περιμένεις να γίνει; Να συγκινηθεί από το πόσο εντάξει είσαι στα χρόνια πολλά, λες και είναι κάποια μακρινή σου θεία;
Αν ποτέ αισθανθείς άνετα να πάρεις μια μέρα τηλέφωνο και να πεις 'έλα ρε Μήτσο, τι γίνεται;' και αυτός αισθανθεί αρκετά άνετα να σου απαντήσει 'καλά ρε Μαριώ, όπως τα ξέρεις', τότε θα είσαστε σε θέση να λέτε χρόνια πολλά στις γιορτές. Μέχρι τότε δεν είναι ούτε τυπικούρα. Είναι αγκομαχητό στην ανηφόρα.
________________
4.
Βρίσκομαι σε ενα μεγάλο δίλημμα...και νομιζω οτι γι αυτη μου τη σύγχυση ευθύνεται η μανία όλων να αποχαιρετούν διαδικτυακά το 2014 υποστηρίζοντας πως μαζί με αυτο πρεπει να φεύγουν και τα απωθημένα ..τελος παντων για να μην μακρυγορω, εδω και ενα χρόνο σκέφτομαι συνεχώς κάποιον τον οποίο πρωτοειδα ως υπάλληλο σε μαγαζί που σύχναζα. Απο την πρώτη στιγμή που τον ειδα απλα δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω και να τον σκέφτομαι.
Προφανώς και δεν εκανα ποτε κίνηση και γενικα δεν εκανα ποτε τίποτα αφου ήμουν και ειμαι σίγουρη οτι δεν ενδιαφεροταν(όπως ξαναειπα σύχναζα οπότε αμα του άρεσα θα το καταλάβαινα). Σημερα μετα απο ενα χρόνο σκέφτομαι μήπως ηρθε η ωρα να του στείλω μήνυμα να του πω όσα νιώθω κλπ οχι γιατι αναμένω ανταπόκριση η ζητάω κατι αλλα για να μου φύγει το βάρος! Σκέφτομαι οτι μια τετοια κίνηση θα τον έφερνε σε δύσκολη θέση και λογικο. Δεν ξερω τι να κανω και ολο αυτο ειναι κατι καινούργιο για μένα..βλέπεις ειμαι απο εκείνες τις κλασσικές τύπισσες που δεν πιστεύει σε έρωτες και ρομαντζα και τα αποδοκιμάζει κιόλας...ρεαλιστρια μέχρι το κόκαλο την πάτησε...μήπως αυτο με ενοχλει στην πραγματικότητα;;; Δεν ξερω... Να στείλω η να παψω να ασχολούμαι και να βασανίζομαι με σκέψεις;;;
Ουτοσιαλως ηταν και θα ειναι στη φαντασία μου οτι κατι θα μπορούσε να συμβεί με εμάς τους δυο!- Cocoboo
Αν εσύ ήσουν ένα μήλο και η άποψη σου για τον εαυτό σου ένα βέλος που το σημαδεύει, η ικανότητα σου να περιγράψεις τον εαυτό σου θα χτυπούσε μια περαστική μπεκάτσα.
Κλασική τύπισσα; Δεν ξέρω. Από αυτά που διαβάζω μου φαίνεται ότι είσαι μια νεαρή με μειωμένη αυτοπεποίθηση και λίγες εμπειρίες, που προστατεύει τον εαυτό της με τσιτάτα, και η έλλειψη θάρρους την έχει κάνει τρομερά ρομαντική με εξαιρετικά ροζ/emo/γλαφυρομελαγχολικές απόψεις, που θυμίζουν λίγο βικτωριανό μυθιστόρημα. Όχι της Τζέιν Ώστεν, αυτά είναι τέλεια. Από τα άλλα, που έχουν χαθεί στο βάθος του χρόνου λόγω γλυκερότητας.
Να μια περιγραφή της κατάστασης, πιο κοντά στον ρεαλισμό: έφτιαξες μια ολόκληρη φαντασίωση για έναν άγνωστο, τον έπλασες, τον στόλισες, και τον ερωτεύτηκες. Επειδή δεν θέλεις να χαλάσεις τη φαντασίωση, επειδή φοβάσαι την απόρριψη, κι επειδή βασικά δεν ξέρεις πώς θα μπορούσες να τον πλησιάσεις στον πραγματικό κόσμο, άφησες την ιδέα να ωριμάσει στα βαρέλια του μυαλού σου για ένα χρόνο. Τώρα που πας να σκάσεις, λες μήπως κάνεις μια κίνηση μέσα από το οχυρό, χωρίς μεγάλο ρίσκο, στέλνοντας ένα μήνυμα, μήπως και κερδίσει το Καλό και μια στις χίλιες αυτός απαντήσει 'μα κι εγώ σε λατρεύω, έλα να αγαπηθούμε'. Αν όχι, θα πεις στον εαυτό σου ότι 'τουλάχιστον είσαι εντάξει με τον εαυτό σου'.
Θα σου ακούγομαι απότομη και σε στενοχωρώ, αλλά δεν γίνεται κι αλλιώς. Ίσως κι εσύ ξέρεις ότι κάπου, κάπως, έχω ένα δίκιο. Μην κρύβεσαι από τον εαυτό σου! Είσαι μια χαρά όπως είσαι. Μη φοβάσαι τόσο πολύ. Μπορεί να σε απορρίψουν, μπορεί να σε κοροϊδέψουν, μπορεί να φας τα μούτρα σου, αλλά δεν πειράζει, τίποτα από όλα αυτά δεν πειράζουν τελικά, όλα θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις ποια είσαι. Μην χτίζεις ανώγια και κατώγια με την σκέψη σου. Όταν σου αρέσει κάποιος, προσπάθησε να τον γνωρίσεις. Μην φοβάσαι ότι κανείς δεν θα είναι τόσο τέλειος όσο είναι στη φαντασία σου. Δε θα είναι. Κάποιος όμως, κάποτε, θα είναι ακόμη καλύτερος. Θα το δεις και δεν θα το πιστεύεις. Και θα δεις και κάτι άλλο που τώρα δεν πολυπιστεύεις: πολλοί φαίνονται τρομεροί από μακριά, αλλά όταν τους γνωρίζεις, είναι μάπα το καρπούζι. Γι' αυτό, μην μένεις στη θεωρία. Τόλμησε. Όχι να στείλεις μήνυμα λατρείας σε έναν παντελώς άγνωστο. Τόλμησε να ζήσεις.
________________
5.
Έχεις δηλώσει: "Μην περιμένεις να καταλάβεις τι θέλεις μόνο μέσα από τις σχέσεις σου με τους άντρες. Μέσα από τη γνωριμία με τον εαυτό σου θα το καταλάβεις. Οι άντρες, οι σχέσεις, είναι μόνο ένας από τους τρόπους."
Η ερώτησή μου είναι: ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ; Δώσε οδηγίες-βήματα, γιατί μου το παν κι άλλοι άνθρωποι και δεν ξέρω τι να κάνω. Να, τώρα το λες κι εσύ και είπα να σε ρωτήσω.
Ανακαλύπτοντας τις δεξιότητες σου και καλλιεργώντας τες. Μέσα από τις επιτυχίες σου, μέσα από τις ικανότητες σου, γνωρίζεις τον εαυτό σου και αποκτάς ουσία και αυτοπεποίθηση. Μέσα από αυτά που καταφέρνεις μόνη σου, και δεν εξαρτώνται από τις ορέξεις των άλλων. Για να τις ανακαλύψεις πρέπει να έχεις ανοιχτό μυαλό, να είσαι δεκτική σε νέες εμπειρίες, να μη φοβάσαι το διαφορετικό. Να κυκλοφορείς, να διαβάζεις, να μαθαίνεις, να μην πιστεύεις ότι πάνω κάτω ξέρεις τι συμβαίνει στον κόσμο, γιατί δεν ξέρεις.
Παράδειγμα: σου αρέσουν τα σουβλάκια, αλλά δεν λες συνέχεια με φωνή βαρύτονου 'σαν τα σουβλάκια ρε φίλε δεν υπάρχει άλλο φαί στον κόσμο'. Όταν σου προτείνουν κάτι που δεν ξέρεις, λες, αμέ, πάμε να δούμε. Κι έτσι πας μια μέρα σε ένα εστιατόριο με έθνικ κουζίνα. Ανακαλύπτεις ότι σου αρέσει το ινδικό. Ξεκινάς να μαθαίνεις για την ινδική κουζίνα, διαβάζοντας και δοκιμάζοντας άλλα ινδικά. Μετά μαθαίνεις να μαγειρεύεις ένα εύκολο ινδικό πιάτο. Μαθαίνεις πέντε ινδικές λέξεις. Μια μέρα στην Ευριπίδου, πάνω από τα μπαχαρικά, πιάνεις κουβέντα με έναν γοητευτικό Ινδό με μεγάλες γυαλιστερές βλεφαρίδες και γοητευτικά μάτια. Του λες τις πέντε κουβέντες, αυτός γοητεύεται, τα φτιάχνετε, και ανακαλύπτεις ότι είναι γιος Μαχαραγιά και πας στο παλάτι του στην Ινδία και ζεις ζωή χαρισάμενη. The end.
Στο τέλος το γύρισα λίγο σε Bollywood, και έχασα το νήμα. Επανέρχομαι. Εξερευνώντας τις ικανότητες σου ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Άλλα θα τα κάνεις καλύτερα από όσο πίστευες, άλλα χειρότερα, αλλά με τις δοκιμές θα καταλάβεις τι μπορείς να κάνεις και τι όχι. Χρειάζονται ρίσκα, χρειάζονται αποτυχίες, χρειάζεται συνεχής και έντονη προσπάθεια, πρέπει να προκαλείς τον εαυτό σου να καταφέρει εκείνο και το άλλο και το παράλλο. Ανακαλύπτοντας τα όρια σου θα καταλάβεις που, με ποιον, και υπό ποιες συνθήκες θα ανθίσεις. The end.
________________
6.
αγαπητη Α, μπα
θα μπω γρήγορα στο θεμα, εγω 19 αυτος 28.. ειμαστε μαζι 1 μιση χρόνο τωρα! εγω σπουδαζω μακρυα σε μια αποσταση σκεψου αθηνα- αλεξανδρουπολη. Το να παιρνω το το αεροπλανο και να ερχομαιι οποτε θελω ειναι πρακτικα αδυνατον γτ εκτος των οικονομικων ειμαι και σε σχολη με πολλες απαιτησεις. τελωσπαντων η αποσταση ειναι γνωστο θεμα και πολυσυζητημενο.. αλλο ειναι το θεμα μου.μενω σε χωριο και εχω ενα πατερα αρκετα συντηριτικο θα ελεγα.. τρ μεσα στις γιορτες ανακαλυψε πως ειμαι μ αυτο το παιδι και εγινε λιγο χαμος.. το συζητησαμε αλλα οι αντιληψεις του ειναι αρκετα παλιομοδιτικες... παντα μου ειχε αδυναμια και ξερω οτι πανω απ όλα σκεφτεται το καλο και προσπαθω να τον καταλαβω... αυτο που μου ειπε ειναι οτι δεν θα μπει εμποδιο.. αλλα θελει να του μιλησει να δει πως σκεφτεται... και οκ πες οτι μιλανε, εγω ομως ειμαιι πολυ μακρυα και δεν ηθελα να μπλεχτουνε ετσι τα πραγματα..αν ημουν εδω ισως να ηταν διαφορετικα.. ασε που η ολη φαση μου κανει πως παει πολυ στο σοβαρο και δν τα μπορω αυτα... λογικα οταν και αν μου απαντησεις θα εχω φυγει για τη πολη που σπουδαζω και το προβλημα ισως εχει λυθει, ή γινει χειροτερο... αλλα τι να κανω??
~μπερδεμενη
Η όλη φάση δεν πάει στο σοβαρό, ας είμαστε σοβαροί. Λογικό είναι που θέλει ο πατέρας σου να μάθει τι δουλειά έχει ένας 28χρονος με μια 19 χρονη. Το λάθος ήταν που το έμαθε, αλλά τώρα αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις. Φυσικά και δεν πρέπει να γνωριστούν χωρίς να είσαι εσύ μπροστά. Τώρα πέρασε ο καιρός, αλλά αν προλαβαίνω κάτι, πες στον πατέρα σου ότι δεν έχεις αντίρρηση αλλά ότι θέλεις να είσαι κι εσύ παρούσα, και ότι θα γίνει με τις δικούς σου όρους: σε ουδέτερο χώρο, για ορισμένο χρονικό διάστημα, με αυστηρά πλαίσια συζήτησης. Ο πατέρας σου δεν είναι πολύ συντηρητικός, μια χαρά πατέρας είναι, οι συντηρητικοί κλειδώνουν πόρτες, απειλούν και εκβιάζουν, δεν κάθονται να συζητάνε. Έλα, μεγάλωσες, είναι ώρα να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου ως ενήλικη πια.
________________
7.
Αγαπητή Α,μπούλα,
Είμαι 18 και ελπίζω μελλοντικός συνάδελφός σου. Ακόμη κι αν καίγομαι να σου κάνω άπειρες άλλες ερωτήσεις, ίσως και λόγω των πρόσφατων εξελίξεων στο ελληνικό προσκήνιο, θα σε ρωτήσω μόνο αυτό: πώς αποκτά ένας νέος υγιή πολιτική συνείδηση, πώς εμπιστεύεται το κράτος του -όχι το έθνος, έχει διαφορά- όταν ΒΛΕΠΕΙ ότι όλοι οι πολιτικοί (αρχηγοί κυρίως) έχουν βλέμμα κορακιού; Που θέλει να τα σκίσει όλα μόνο κ μόνο για να γραφτεί το όνομα του στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής; Δεν μπορεί να είμαι τόσο φαντασιόπληκτη, βλέπω συνεντεύξεις και ομιλίες και διακρίνω συνεχώς ψεύτικα βλέμματα! Θέλω απελπισμένα να μείνω και να εργαστώ στην Ελλάδα, αλλά πώς, με τόσο ψέμα; Είναι λογικό να τους αμφισβητώ όλους αυτούς τόσο; Και, μετά από όλα αυτά, πώς αποφασίζεις να ψηφίσεις; Η ψήφος είναι δύναμη και δικαίωμα, αλλά θεωρώ παράλογο να επιλέγεις το μονόφθαλμο μεταξύ τυφλών.. Αυτά τα λίγα! Χωρίς να εκφράσεις πολιτική άποψη, τί λες κι εσύ; -archi.ve
Λέω ότι η πολιτική σου συνείδηση δεν χρειάζεται επιβεβαίωση ή υποστήριξη από αυτά που βλέπεις για να ευημερεί. Μπορείς να πιστεύεις σε κάτι που υπάρχει, αλλά μπορεί να πιστεύεις και σε κάτι που δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα ή δεν υπάρχει καν. Το 'υγιής' δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω: ποιος κρίνει ποια πολιτική συνείδηση είναι υγιής ή όχι; Πρέπει να ξεφεύγεις πάρα πολύ από το φάσμα για να βγεις από τα όρια του 'υγιούς'. Όχι ότι δε γίνεται, αλλά για σένα, ή πολιτική σου συνείδηση σου θα είναι υγιής. Ελπίζω.
Υπάρχουν διάφορα τσιτάτα περί πολιτικής με τα οποία συμφωνώ, με άλλα λόγω του ρεαλισμού τους και άλλα λόγω χιούμορ. Ας πούμε, ο Otto von Biesmark είπε 'Die Politik ist die Lehre vom Möglichen' που μεταφράζεται στα ελληνικά ως «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», αν και διαφωνώ με την μετάφραση. Η λέξη 'Lehre' νομίζω αποδίδεται σε αυτή την περίπτωση καλύτερα ως 'μελέτη', 'διερεύνηση', και 'τέχνη' με την έννοια του τεχνικού, του χειροπιαστού, και όχι της τέχνης (art). Βέβαια, έχει πει και ότι «η πολιτική δεν είναι επιστήμη, είναι τέχνη», λέγοντας "Kunst", που είναι πράγματι «τέχνη» με την έννοια του καλλιτεχνικού. Τέλος πάντων, πολύ συμφωνώ με τον Otto. Στην πρώτη του πρόταση, όχι σε αυτή που παρομοιάζει την πολιτική με τέχνη (art).
Μετά τον Otto περιέλαβε άλλος αυτή τη φράση και είπε «Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά της ισορροπίας ανάμεσα στο δυσάρεστο και το καταστροφικό» (John Kenneth Galbraith, Αμερικανός οικονομολόγος). Πολύ ωραίο κι αυτό. Έχει τον πραγματισμό του Otto αλλά βάζει και αλατοπίπερο της ελαφριάς πλάκας, αν και μέσα από την πλάκα λέει απολύτως αυτό που πιστεύει. Ένα άλλο, πολύ ωραίο, είναι το «Η τέχνη της πολιτικής είναι να φέρνεις τα πράγματα έτσι ώστε να έχει όφελος να είσαι ενάρετος». Μεγάλη κουβέντα, που μάλλον είπε ο Ελβέτιος Αντριέν Κλαύδιος, ένας από τους ιδεολογικούς πρόδρομους της Γαλλικής Επανάστασης.
Με αυτές τις τρεις φράσεις προσδιορίζω με πολύ αδρές γραμμές την πολιτική μου συνείδηση. Δεν χρειάζεται να έχω βρει το κατάλληλο κόμμα για να ψηφίσω για να την έχω. Δεν χρειάζεται να περιμένω κάτι να γίνει για να την έχω. Αυτή η βάση (ή μια άλλη, μια κάποια βάση) χρειάζεται για να μπορείς να κρίνεις. Υπάρχει μια κατάσταση, και υπάρχεις κι εσύ, και η οπτική σου γωνία, και οι γνώσεις σου, και οι δυνατότητες σου για να βγάλεις συμπεράσματα. Διότι εσύ λες 'δεν είναι δυνατόν να διαλέγω τον μονόφθαλμο ανάμεσα στους τυφλούς' λες και είναι αυτονόητο για όλους μας ποιος είναι ο τυφλός και ποιος είναι ο μονόφθαλμος. Για ρώτα γύρω γύρω, να ακούσεις απόψεις για το ποιος είναι ποιος...
Είναι κάπως αλήθεια, και κάπως απογοητευτικό, ότι οι ιδεολόγοι δεν γίνονται εύκολα πολιτικοί, για να γίνεις πολιτικός καριέρας πρέπει να έχεις ορισμένα χαρακτηριστικά. Αλλά σε θερμοπαρακαλώ, μην είσαι τόσο σίγουρη ότι μπορείς να καταλάβεις ποιος λέει αλήθεια και ποιος λέει ψέματα 'από το βλέμμα', γιατί με στενοχωρείς. Υπάρχουν κακοί ηθοποιοί, αλλά υπάρχουν και πολύ καλοί. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιος είναι τι, αρκεί να παρακολουθείς, να μην μένεις στην επιφάνεια (δηλαδή στις δηλώσεις και στο 'βλέμμα') και να μην ξεχνάς μέσα σε μέρες ποιος υποσχέθηκε τι και σε τι διαφώνησε. Άσε το βλέμμα για τα δραματικά δελτία ειδήσεων. Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά.
σχόλια