Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε νόμιμη την κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών και άλλων κινητών περιουσιακών στοιχείων σε περίπτωση μη απόδοσης ΦΠΑ.
Σημειώνεται ότι ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου προβλέπει ότι «κάθε φορά που η φορολογική αρχή διαπιστώνει φορολογικές παραβάσεις, από τις οποίες προκύπτει ότι δεν έχει αποδοθεί συνολικά στο Δημόσιο ποσό πάνω από 150.000 ευρώ από Φ.Π.Α., απαγορεύεται στις αρμόδιες δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες να παραλαμβάνουν δηλώσεις ή να χορηγούν βεβαιώσεις ή πιστοποιητικά που ζητούνται από τον παραβάτη, για την κατάρτιση συμβολαιογραφικών πράξεων μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων.
Επίσης, αναστέλλεται το απόρρητο των καταθέσεων, των λογαριασμών, των κοινών λογαριασμών, των πάσης φύσεως επενδυτικών λογαριασμών, των συμβάσεων και πράξεων επί παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων και του περιεχομένου των θυρίδων του φορολογούμενου σε τράπεζες ή άλλα πιστωτικά ιδρύματα και δεσμεύεται το 50% των ποσών αυτών.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ, το ΣτΕ εξέτασε την υπόθεση γνωστής εταιρείας πώλησης κοσμημάτων και ωρολογίων της Θεσσαλονίκης, όπου σε φορολογικό έλεγχο που έγινε διαπιστώθηκε ότι κατά διετία 1999 -2001 δεν αποδόθηκε ΦΠΑ ύψους 407.579 ευρώ. Ειδικότερα, η εν λόγω εταιρεία κατά την επίμαχη διετία, «εξέδωσε εικονικές αποδείξεις λιανικής πωλήσεως και εικονικά πιστωτικά τιμολόγια επιστροφής ΦΠΑ, που καταχωρίσθηκαν στα τηρούμενα βιβλία της (Γ' κατηγορίας του ΚΒΣ) και στους λογαριασμούς των εισροών και, ακολούθως, συμψηφίσθηκαν με το φόρο των εκροών, τα τιμολόγια δε αυτά δεν αναγνωρίσθηκαν από τον έλεγχο». Έτσι, αποδόθηκε στην εταιρεία η παράβαση της μη απόδοσης στο Δημόσιο ΦΠΑ.
Μετά από αυτά επιβλήθηκαν στην εν λόγω εταιρεία και στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλό της, απαγορευτικά μέτρα, μεταξύ των άλλων, της συντηρητικής κατάσχεσης όλης της κινητής περιουσίας (τραπεζικών λογαριασμών, κ.λπ.).
Η εταιρεία, πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης αλλά έχασαν την μάχη και στη συνέχεια άσκησαν στο ΣτΕ αναίρεση.
Η εταιρεία υποστήριξε ότι είναι αντισυνταγματική η συλλήβδην κατάσχεση της κινητής περιουσίας και ότι δεν μπορεί ο πρόεδρος της εταιρείας να καταβάλει την μηνιαία διατροφή στα παιδιά του, ενώ παράλληλα αποκλείεται από τραπεζικές συναλλαγές, κ.λπ. Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι τα περιουσιακά στοιχεία που έχει η εταιρεία και ο πρόεδρος της διασφαλίζουν πλήρως το συμφέρον του δημοσίου, ενώ τα επίμαχα απαγορευτικά μέτρα που επιβλήθηκαν (δέσμευση του 50% των χρηματικών διαθεσίμων, κ.λπ.) λειτουργούν συνθλιπτικά για την ρευστότητα και την φήμη της εταιρείας.
Εξάλλου, ανέφερε η εταιρεία, ότι από ποινικής σκοπιάς έχει απαλλαγή για τις αποδιδόμενες σε βάρος της εταιρείας ενέργειες.
Τα Διοικητικά Δικαστήρια έκριναν ότι τα απαγορευτικά μέτρα που επιβλήθηκαν «δεν είναι δυσανάλογα προς τον συνιστάμενο στη διατήρηση των περιουσιακών στοιχείων του παραβάτη σκοπό τους, δεδομένου και του πρόσκαιρου των εν λόγω μέτρων» και ότι είναι νόμιμη η επιβολή των απαγορευτικών αυτών μέτρων, καθώς συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιβολής τους.
Τέλος, στην υπ' αρίθμ. 2297/2015 απόφαση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας αναφέρεται ότι δεν επηρεάζει το ΣτΕ το γεγονός ότι υπάρχει αθωωτική απόφαση για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, καθώς οι σύμβουλοι Επικρατείας δεν έχουν αρμοδιότητα να διερευνήσουν ζητήματα σχετικά με την τέλεση ή μη των παραβάσεων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και τυχόν αθώωση του φερομένου ως παραβάτη από τα Ποινικά δικαστήρια, αλλά εξετάζει μόνον εάν, για τις παραβάσεις που αναφέρονται στην ειδική έκθεση ελέγχου, συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις για την επιβολή των σχετικών περιορισμών.
σχόλια