Τελικά χρεοκόπησε η Ελλάδα ή όχι; Απαντά ο επικεφαλής ερευνητής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών

Τελικά χρεοκόπησε η Ελλάδα ή όχι; Απαντά ο επικεφαλής ερευνητής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Facebook Twitter
Alexandros Michailidis / SOOC
8

Τι σημαίνει στην πράξη η μη καταβολή της δόσης προς το ΔΝΤ και η εκπνοή του δεύτερου προγράμματος στήριξης; Tην αποτίμηση του Αλέξανδρου Κρητικού, από το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών DIW του Βερολίνου δημοσιεύει σήμερα η Deutsche Welle.

Χρεοκόπησε λοιπόν εκ των πραγμάτων η Ελλάδα ή όχι, ρωτήθηκε ο επικεφαλής ερευνητής του DIW, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk:


«Θα πρέπει να κάνει κανείς έναν διαχωρισμό μεταξύ της νομικής σκοπιάς και της προσέγγισης στη βάση των γεγονότων. Από νομική σκοπιά καταλήγει κανείς μάλλον σε αυτό το συμπέρασμα (σσ. της χρεοκοπίας). Λαμβάνοντας υπόψη όλες τις συμφωνίες που υπάρχουν και οι οποίες εξέπνευσαν στις 30 Ιουνίου, εάν το αντιμετωπίσει κανείς με νομικά κριτήρια, τότε η Ελλάδα θα ήταν χρεοκοπημένη. Χωρίς το πακέτο στήριξης το οποίο έληξε την Τρίτη, η ΕΚΤ δεν επιτρέπεται να διατηρήσει τη δανειακή βοήθεια, χωρίς αυτά τα δάνεια οι ελληνικές τράπεζες θα χρεοκοπούσαν και αυτό θα προκαλούσε με τη σειρά του αλυσιδωτές χρεοκοπίες. Από την άλλη πλευρά θα έπρεπε να πει κανείς ότι χωρίς το πακέτο στήριξης το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι εάν έβγαινε αυτή η 'πρίζα', αυτό θα έπληττε ιδιαίτερα τους έλληνες πολίτες. Ως εκ τούτου είναι καλό που εκ των πραγμάτων δεν εκβιάζεται αυτή η χρεοκοπία με βεβιασμένες κινήσεις, κυρίως όσον αφορά την πλευρά της ΕΚΤ».



Θα επέλθει τελικά η οριστική χρεοκοπία, έτσι όπως την εννοεί ο κ. Κρητικός αλλά και άλλοι οικονομολόγοι; Θα ήταν, για παράδειγμα, γεγονός σε περίπτωση αρνητικής, από ευρωπαϊκής σκοπιάς, έκβασης του δημοψηφίσματος την Κυριακή;


«Ακόμη και τότε δεν την βλέπω να έρχεται. Πιστεύω ότι θα καταβληθούν προσπάθειες ώστε να παραταθεί όσο γίνεται αυτή η χρεοκοπία. Διότι χρεοκοπία θα σήμαινε εντέλει επίσης ότι η ευρωπαϊκή πλευρά δεν επιτρέπεται να διαθέσει άλλα μέσα στην Ελλάδα και αυτό θα είχε αργά ή γρήγορα τη συνέπεια να αναγκαστεί η χώρα να εκδώσει το δικό της νόμισμα. Δεν υπάρχει προετοιμασία για κάτι τέτοιο. Όσο περισσότερο διαρκεί μια τέτοια μεταβατική περίοδος, όπου μια χώρα δεν έχει το δικό της νόμισμα, μια λειτουργική κρατική μηχανή, όπου δεν έχει χρήματα για να πληρώσει, λόγου χάρη, μισθούς και συντάξεις, τόσο πιο χαοτική γίνεται η κατάσταση. Γι΄ αυτό λοιπόν θα πρέπει να αποφευχθεί αυτή η φάση και πιστεύω ότι αυτό θα γίνει κιόλας».

 


Δεν είναι λίγοι οι αναλυτές που υποστηρίζουν ότι με την παροχή έκτακτης ρευστότητας η ΕΚΤ ασκεί ουσιαστικά πολιτική. Είναι εντέλει ένας τρόπος τεχνητής μετάθεσης της χρεοκοπίας εκ μέρους της ευρωτράπεζας, ρωτήθηκε ο Αλέξανδρος Κρητικός;


«Γνωρίζω ότι ο όρος αυτός βρίσκεται στα χείλη όλων. Πιστεύω ότι υπάρχουν δυο επιλογές. Η πρώτη είναι να υπάρξει συμφωνία, και μάλιστα μια συμφωνία που θα πρέπει να προβλέπει πώς μπορεί να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Εάν καταστεί αυτό δυνατόν, θα μπορεί να πει κανείς εκ των υστέρων ότι δεν υφίσταται κίνδυνος χρεοκοπίας. Εντούτοις αυτή είναι η προϋπόθεση, να υπάρξει δηλαδή συμφωνία στη μορφή εξυπηρέτησης του χρέους και στη μορφή επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων». Από την άλλη πλευρά, εάν πει κανείς ότι δεν υπάρχει ελπίδα να καταλήξουμε σε οποιασδήποτε μορφής συμφωνία, τότε θα έπρεπε να παραδεχθεί κανείς, κάνοντας μια εκ των υστέρων αναδρομή, ότι επρόκειτο για 'τεχνητή μετάθεση χρεοκοπίας'. Κατά την άποψή μου, όμως, είναι προς το συμφέρον και των δυο πλευρών να καταλήξουν σε συμφωνία και κυρίως να συμφωνηθούν βήματα και μέτρα που θα καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Αυτό παραμένει εφικτό. Παραμένει ρεαλιστικό εάν και οι δυο πλευρές επιδείξουν μεγαλύτερη σύνεση από εκείνη που επέδειξαν τους τελευταίους πέντε μήνες».

Πηγή:Deutsche Welle

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Spaceballs δεν ξέρω που τα έχεις ακούσει αυτά αλλά δεν ισχύει τίποτα. Οι συνθήκες της ΕΕ θεωρούνται ένα ιδιότυπο κράτος δικαίου (δεν είναι ο σωστός όρος αυτός αλλά δεν θυμάμαι ποιος είναι) δεν υπάγεται πουθενά παρά μόνο στο Δικαστήριο της Ένωσης, το οποίο παράγει νομολογία βάσει των Συνθηκών. Οι συνθήκες της ΕΕ δεν υπάγονται και δεν ερμηνεύονται από καμία άλλη συνθήκη αυτό είναι ντε φάκτο! Το μόνο κοινό που μπορείς να πεις ότι έχουν (ακόμα και χρησιμοποιούν από συνθήκες εκτός ΕΕ) είναι οι γενικές αρχές δικαίου (πολύ γενικές όμως) που ισχύουν παγκοσμίως. Όλα τα άλλα που δεν ισχύουν!
οπότε εν κατακλείδι λέει ότι αυτό που λέγεται ολοένα και περισσότερο πια αυτές τις τελευταίες ώρες (ειδικά μετά την ανακοίνωση του ΔΝΤ), ότι το ΟΧΙ δεν σημαίνει έξοδο από το ευρώ.
Η νομισματική πολιτική είναι κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους. Οι χώρες της ΟΝΕ με την υπογραφή των συνθηκών της ΕΕ εκχώρησαν δια παντός και αμετακλήτως αυτό το δικαίωμα στην ΕΕ. Η νομισματική πολιτική δλδ καθορίζεται πλέον από άλλους (με τη συμμετοχή μας) αλλά σε κεντρικό (ευρωπαικό) επίπεδο. Δεν υπάρχει νομική βάση ούτε προβλέπεται στις συνθήκες της ΕΕ το να ζητήσουμε πίσω αυτό το δικαίωμα μόνο. Εφόσον το εκχωρήσαμε...τέλος!Το μόνο που προβλέπεται στις συνθήκες είναι η συνολική έξοδος ενός κράτους από την ΕΕ και αν δεν κάνω λάθος γίνεται μόνο οικειοθελώς. Έτσι τα γνωρίζω και ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος. Αν όντως ισχύουν αυτά λοιπόν δεν μπορούν να μας βγάλουν από την ευρωζώνη και μόνο, ούτε καν από την ΕΕ. Σε επόμενη τροποποίηση των συνθηκών υποθέτω ότι θα μπει τέτοια πρόβλεψη (η τελευταία ήταν το 2009 της Λισαβόνας, αλλά θα πρέπει να πουν ναι στην τροποποίηση ομόφωνα και μηδενός εξαιρουμένου όλες οι χώρες μέλη). Βέβαια, σε τέτοιες καταστάσεις που ζούμε όλα είναι πιθανά αλλά δεν ξέρει κανείς το πως.
Συμφώνα με το άρθρο 61 και 62 της συνθήκης της Βιέννης μια χωρά μπορεί να εγκαταλείψει μονομερώς το κοινό νόμισμα χωρίς να χρειάζεται να αποχωρίσει από την ΕΕ.
Η συνθήκης της Βιέννης(Vienna Convention on the Law of Treaties) δεν είναι συνθήκη της ΕΕ, είναι το διεθνές κανονιστικό δίκαιο των συνθηκών στο όποιο υπάγονται οι συνθήκες της ΕΕ. Βάση λοιπόν αυτού του δικαίου ένα κράτος μπορεί να απεμπολή ένα κομμάτι της συνθήκης που έχει υπογράψει εφόσον αντικειμενικά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει χωρίς να θεωρείται ότι αποχωρεί από την συνθήκη.http://legal.un.org/ilc/texts/instruments/english/conventions/1_1_1969.pdfΑλλά ακόμα και η συνθήκη της Λισσαβόνας είναι ανοικτή προς ερμηνεία. Δηλαδή αν και υπάρχει άρθρο που ορίζει ότι μέλος δεν μπορεί να αποβληθεί από την ΕΖ, δεν υπάρχει κάποιο άλλο άρθρο που να ορίζει την έξοδο από την ΕΖ ως υπαναχώρηση στην συνθήκη της ΕΕ εν σύνολο.