Η οργάνωση Generation 2.0 φτιάχτηκε από παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα, «πατριωτάκια» κανονικά δηλαδή παρά το διαφορετικό εθνικό, θρησκευτικό, φυλετικό και πολιτισμικό υπόβαθρο του καθενός. Ενώθηκαν για να πολεμήσουν τις διακρίσεις διεκδικώντας ισότιμα τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι άλλοι συμπολίτες τους, δηλαδή εμείς. Ύστερα από χρόνια αδιαφορίας, αναβολών και παλινωδιών, όταν ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αλλά και η ίδια η Πολιτεία αντιμετώπιζαν τους μετανάστες σαν πολίτες β' κατηγορίας στην καλύτερη μέχρι ανεπιθύμητους εισβολείς στη χειρότερη – ευπρόσδεκτοι ήταν μόνο σαν φτηνό, «μαύρο» εργατικό δυναμικό -, το πρώτο «φως» επιχείρησε να δώσει ο νόμος Ραγκούση (ν. 38/38) το '12, ο οποίος όμως κρίθηκε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικός από το ΣτΕ και «πάγωσε». Άνθρωποι, σχέσεις και ζωές συνέχισαν να σκοντάφτουν σε τοίχο. Πολλά μπορεί κανείς να προσάψει στην πρώτη αριστερή κυβέρνηση, οφείλει όμως να της αναγνωρίσει ότι κατάφερε να υλοποιήσει ένα χρόνιο αίτημα που αφορά άμεσα δεκάδες χιλιάδες «αόρατους» πολίτες αυτής της χώρας, ανήλικους κι ενήλικους. Στις 9 Ιουλίου υπερψηφίστηκαν στη βουλή κατ' άρθρο οι τροποποιήσεις του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας από Σύριζα, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΚΚΕ αλλά και τον Ζουράρι των ΑΝΕΛ κι έτσι η ταλαίπωρη αυτή χώρα κατόρθωσε επιτέλους να αποκτήσει μια πρώτη σοβαρή μεταναστευτική νομοθεσία - από τις λίγες πραγματικά καλές ειδήσεις που ακούσαμε τον τελευταίο καιρό!
«Το δικαίωμα στην ιθαγένεια για τα παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν στην χώρα από γονείς μετανάστες είναι αδιαπραγμάτευτο. Ο Νέος Κώδικας Ιθαγένειας έρχεται όχι μόνο να καλύψει το νομικό κενό που δημιούργησε η ακύρωση του Νόμου 3838, αλλά και να βάλει τέλος σε μια τεράστια κοινωνική αδικία... Τώρα προέχει η πρακτική εφαρμογή του Νόμου, η οποία προϋποθέτει τη σωστή ενημέρωση των υπαλλήλων των αρμοδίων υπηρεσιών, καθώς και των χιλιάδων δικαιούχων σχετικά με την προβλεπόμενη διαδικασία... Η Νέα Γενιά Ελλήνων Πολιτών είναι πολύχρωμη, πολυθρησκευτική, πολυπολιτισμική κι είναι το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας», αναφέρει σε σχετικό δελτίο Τύπου της η οργάνωση. Σημειώνεται, ωστόσο – πολύ σωστά - ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ουσιαστική αποδοχή των νέων αυτών πολιτών από την ελληνική κοινωνία, άρα «η Πολιτεία οφείλει να συστηματοποιήσει τις προσπάθειες αποδοχής του διαφορετικού και στο θεσμικό επίπεδο».
Eγώ πλέον ζω, αναπνέω και σκέφτομαι σαν Ελληνίδα, στη Νιγηρία θα επέστρεφα μόνο για να δω τους συγγενείς μου. Εδώ βρίσκονται οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που μαζί ονειρευόμαστε, μαζί ελπίζουμε, μαζί στεκόμαστε στα εύκολα και τα δύσκολα.
Το νομοσχέδιο ορίζει ότι την ιθαγένεια αποκτούν τέκνα αλλοδαπών γεννημένα στην Ελλάδα «υπό την προϋπόθεση εγγραφής και φοίτησης σε σχολείο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και νόμιμης συνεχούς παραμονής ενός εκ των γονέων τους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (δέκα χρόνια). Επίσης, «ανήλικοι αλλοδαποί που κατοικούν μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα και έχουν ολοκληρώσει τη φοίτηση είτε εννέα είτε έξι τάξεων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και «αλλοδαποί που κατοικούν μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα και είναι απόφοιτοι ελληνικού ΑΕΙ ή ΤΕΙ, εφόσον διαθέτουν ελληνικό απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» (υπολογίζεται ότι τα κριτήρια πληρούν κάπου 50.000 αλλοδαποί μαθητές και φοιτητές). Προβλέπονται, επιπλέον, σοβαρές μειώσεις στα πρόστιμα για ανακριβείς δηλώσεις ή έλλειψη άδειας παραμονής αλλά και στα τέλη των εργοδοτών για την απασχόληση εποχικών εργαζόμενων, που όμως θα υπόκεινται σε χρηματικές ποινές αν δεν τους παρέχουν κατάλληλα καταλύματα. Νομιμοποιείται, ακόμα, η συνδικαλιστική δράση των εργαζόμενων αυτών αλλά και των κατόχων άδειας διαμονής.
«Κενά», τώρα, βεβαίως υπάρχουν. Ένας μεγάλος αριθμός μεταναστευτικής καταγωγής πολιτών σίγουρα ωφελούνται, αρκετοί άλλοι όμως «περισσεύουν». Η Ανδρομάχη Παπαϊωάννου, κοινωνική ανθρωπολόγος και μέλος της Generation 2.0 επισημαίνει δύο ακόμα βασικές αδυναμίες του νόμου: την παράλειψη των ΑΜΕΑ, που η περίπτωσή τους επισημάνθηκε αρκετές φορές κατά τη διαβούλευση με το υπουργείο και ότι καλύπτονται αποκλειστικά οι απόφοιτοι ΑΕΙ – ΤΕΙ, όχι των ΙΕΚ ή άλλων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η νομιμότητα του ενός τουλάχιστον γονέα, πράγμα που με το μέχρι χτες ισχύον καθεστώς δεν ήταν το ευκολότερο πράγμα. «Τουλάχιστον όμως διευκολύνονται αρκετά τα πράγματα για τα νέα παιδιά... Έτσι κι αλλιώς η ιθαγένεια των παιδιών δεν πρέπει να εκλαμβάνεται σαν μέσο νομιμοποίησης για τους γονείς - η Πολιτεία οφείλει να φροντίσει ώστε να γίνουν κι εκείνοι νόμιμοι εφόσον το επιθυμούν». Ας ακούσουμε, όμως, και πέντε από τους άμεσα ενδιαφερόμενους:
Ο Άγγελος Μπαράι, ένας αξιόλογος νέος φωτογράφος και σπουδαστής δημοσιογραφίας κατάγεται από την Αλβανία, από όπου άλλωστε και η πλειοψηφία των μεταναστευτικής καταγωγής συμπολιτών μας. Γόνος οικονομικών μεταναστών, έχει ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Αθήνα κι έκανε πρώτη φορά αίτηση για ιθαγένεια με τον νόμο Ραγκούση, χωρίς όμως αποτέλεσμα, θεωρούμουν βλέπεις ουσιαστικά «απροσδιορίστου προελεύσεως» σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ το '13. «Όταν άκουγα για ιθαγένεια παλιότερα δάκρυζα, τώρα πια με τον καινούργιο νόμο μπορώ να χαμογελώ», λέει. «Δεν είναι τέλειο το νομοσχέδιο, θέλει βελτιώσεις, είναι όμως μια καλή αρχή... Βαρέθηκα να έχω ίσες υποχρεώσεις χωρίς ίσα δικαιώματα, να φορολογούμαι χωρίς καν να ψηφίζω... Όμως αυτόν τον τόπο αγαπώ, εδώ θέλω να δημιουργήσω και να κάνω οικογένεια. Μακάρι να είχαμε τελειώσει με κρίση, να βελτιώνονταν τα πράγματα, να τελειώναμε με τη γραφειοκρατία και την ανέχεια, να δίνονταν περισσότερες ευκαιρίες στους νέους ανθρώπους. Παλεύω όμως για το καλύτερο, ακριβώς όπως κάνουν και οι άλλοι Έλληνες φίλοι μου που θεωρώ πια συμπατριώτες μου», λέει. Θυμάται το bullying που είχε υποστεί αρχικά στο σχολείο και τις «κλειστές» ανάλογα με την εθνική καταγωγή παρέες, γρήγορα όμως αυτά άλλαξαν, οι παρέες ξανοίγονταν κι έσμιγαν όσο μεγάλωνε, «μοιάζουμε τόσο εξάλλου Έλληνες κι Αλβανοί».
Η Αντεκούμπι και η Αντεολά Αντερέμι είναι αδελφές. Κρατάνε από τη Νιγηρία και μετανάστευσαν στην Ελλάδα -στα Γιάννενα αρχικά όπου και σπούδασαν, στην Αθήνα τώρα- πριν μια δεκαετία χάρη στο μέτρο της οικογενειακής επανένωσης, εφόσον οι γονείς τους ζουν και εργάζονται εδώ 27 χρόνια τώρα. «Αρχικά ήταν δύσκολα, ο κόσμος στην επαρχία δεν έχει βλέπεις συνηθίσει να συγχρωτίζεται μαύρους. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να μάθεις να μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, να λες ότι δεν είσαι εσύ το πρόβλημα και να περιμένεις την αποδοχή – ευτυχώς ο χρόνος γιατρεύει και η υπομονή αμείβεται! Οι παρέες μου είναι πια Έλληνες και ξένοι κι εγώ αισθάνομαι κάθε μέρα περισσότερο κομμάτι αυτού του τόπου», λέει η Αντεκούμπι που όμως δεν μπορεί να κάνει αίτηση για ιθαγένεια γιατί φοίτησε σε ΙΕΚ και όχι σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ όπως προβλέπει ο νόμος. «Ελπίζω να αλλάξει αυτό γιατί εγώ πλέον ζω, αναπνέω και σκέφτομαι πια σαν Ελληνίδα, στη Νιγηρία θα επέστρεφα μόνο για να δω τους συγγενείς μου. Εδώ βρίσκονται οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που μαζί ονειρευόμαστε, μαζί ελπίζουμε, μαζί στεκόμαστε στα εύκολα και τα δύσκολα», συμπληρώνει. Η αδελφή της Αντεολά, λογοθεραπεύτρια, ραδιοφωνική παραγωγός και αθλήτρια στίβου μέχρι πρόσφατα, είναι πιο τυχερή – η αίτησή της για ιθαγένεια έχει, λέει, προχωρήσει και βρίσκεται στο τελικό στάδιο. Έχασε όμως την ευκαιρία να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα σε δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες (Πεκίνο και το Λονδίνο) παρότι είχε πιάσει τα όρια, επειδή η αίτησή της είχε «κολλήσει» γραφειοκρατικά και «αντίθετα με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, στα υπόλοιπα αθλήματα η απόκτηση υπηκοότητας/ιθαγένειας παραμένει δύσκολη υπόθεση!», μας λέει. Απογοητεύτηκε τότε αλλά δεν το βάζει κάτω, είναι δραστήρια, πολυάσχολη κι αισιοδοξεί ότι δεν θα ξανανιώσει «ανύπαρκτη».
Ο 18χρονος Κασίμ Καμπά με καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε είναι ένας ακόμα από τους δεκάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους που παρότι γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Ελλάδα, παρότι μοιράζεται τη γλώσσα, την κουλτούρα, τις χαρές αλλά και τα δεινά αυτού του τόπου, παραμένει «αγνώστου» ιθαγένειας κι ελπίζει χάρη στον νέο νόμο σύντομα θα πάρει την ελληνική. Μένει με τη μητέρα του στην Κυψέλη, «μια γειτονιά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ρατσισμού και διακρίσεων μιας και είναι πολλά χρόνια τώρα πολυπολιτισμική» και σπουδάζει δημοσιογραφία – του αρέσουν το ελεύθερο και το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, το είχε λέει από μικρός το «μικρόβιο» της ενημέρωσης, θα του άρεσε να παρουσίαζε μια τηλεοπτική εκπομπή, «όμως δεν θα ήθελα ποτέ να πέσω στο λούκι της τρομολαγνείας και της κατευθυνόμενης προπαγάνδας!» δηλώνει.
Η Σάρα Τάμπολ κρατά από τις Φιλιππίνες, γεννήθηκε όμως Ελληνίδα κι ας παραμένει «ξένη» τυπικά – όχι για πολύ, ελπίζει, εφόσον ο νέος νόμος της δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσει την ιθαγένεια. Εκπληρώνει άλλωστε όλες τις προϋποθέσεις. Έβγαλε το διαπολιτισμικό σχολείο, μένει στα Πατήσια με τη μητέρα, τον πατέρα και τις δύο αδερφές της (που επίσης επιθυμούν να «ελληνοποιηθούν») κι εργάζεται σε εκδοτική εταιρία. «Έχω επισκεφθεί τη χώρα καταγωγής μου, μου αρέσει αλλά δεν θα επέστρεφα ακόμα κι αν μπορούσα... Εδώ έχω φτιάξει τη ζωή μου, εδώ είναι οι φίλοι, η δουλειά, ο τόπος, τα όνειρά μου», λέει - η κακή πλευρά της ελληνικής νοοτροπίας μόνο τη χαλάει. Ωστόσο «οι καιροί αλλάζουν και οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούμε αυτές τις αλλαγές με διορατικότητα κι αλληλεγγύη», λέει.
Info: Η Generation 2.0 εδρεύει στην Αναξαγόρα 3-5, τηλ. 216 7003325, g2red.org και το Σαββάτο γιορτάζει το We Made It! Party με Anna Mystic, Reggaprincess, Santoner RPJ, dj Danny & Victor στο Ρομάντζο (έναρξη 22.00)
σχόλια