__________________
1.
Μετά απο πάρα πολύ σκέψη μίλησα στους φίλους μου για πρώτη φορά όσο δύσκολο και αν ήταν για μένα, και τους είπα πως με είχαν πειράξει κάποια πράγματα στη συμπεριφορά τους, ρωτώντας τους αν είχαν κάποιο πρόβλημα και απο μένα. Προσπάθησα να είμαι όσο πιο ειλικρινής και ξεκάθαρη γινόταν και το μόνο που "κέρδισα" ήταν να πουν στο αγόρι μου ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα και ότι είναι ψυχάκιας που με ανέχεται. Νιώθω τεράστια απογοήτευση γιατί ήταν φίλοι μου και απορώ για το τι μπορούν να πουν και να κάνουν οι άνθρωποι προκειμένου να μην ρίξουν τον εγωισμό τους...Αλλά συνεχώς νιώθω ότι φταίω και σκέφτομαι ότι ίσως δεν έπρεπε να τους είχα μιλήσει ποτέ και να συνέχιζα να κάνω τα στραβά μάτια..γιατι το κανω αυτό στον εαυτό μου? ενώ θε πρέπε να χαίρομαι που κατάλαβα με τι άτομα συναναστρεφόμουν τόσα χρονια..- Ανώνυμος
Μάλλον δεν πήγε καλά η κουβέντα...
Δεν ξέρω τι να σου πω για το ποιος έχει δίκιο, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο κόσμος δεν συνεννοείται καθόλου, και σταματάει να μιλάει γιατί ο καθένας έχει καταλάβει κάτι άλλο, και όχι για το θέμα που τέθηκε. Με τέτοιες αφορμές ο κόσμος ξαναθυμάται και παλιές ιστορίες που δεν επεξεργάστηκε τότε και φουντώνουν κουβέντες που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να είναι τόσο φορτισμένες.
Το ότι είπαν όμως στον φίλο σου ότι είσαι ψυχάκιας και απορούν πώς σε ανέχεται, ειδικά ενώ ήταν δικοί σου φίλοι και όχι δικοί του, είναι ανησυχητικό. Άλλο να πουν «α την ηλίθια» και άλλο να πουν ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό μπορεί να εξηγείται με πολλούς τρόπους, και με κάνει να πιστεύω ότι δεν έγινες καθόλου κατανοητή.
Δεν φταις για το ότι είχες παράπονα. Φταις όμως για τον τρόπο που το χειρίστηκες. Το έχεις ξαναδοκιμάσει και πέτυχε; Το να ξεκινάς μια κουβέντα με στόχο να πεις στον άλλον τι σε ενοχλεί δεν γίνεται, δεν μπορεί να έχει καλό αποτέλεσμα. Αυτό γίνεται στην καλύτερη περίπτωση σε group therapy με ελεγχόμενη ροή συζήτησης από ειδικό συντονιστή. Χρειάζεται απίστευτη ωριμότητα και από τις δύο πλευρές, και δεν την έχει χάσει κάποιος Σούφι για να την βρούμε εμείς. Η ειλικρίνεια, που παρουσιάζεις ως αγαθό επιχείρημα, είναι απλώς η άποψή σου. Δεν είναι η Αλήθεια που οι άλλοι πρέπει να δεχτούν ως νόμο, και αν τους κατηγορείς, είναι αντανακλαστικό να προστατέψουν τον εαυτό τους. Το «πες μου και τι σε ενοχλεί σε μένα» μετά, είναι χανσαπλάστ σε κομμένο χέρι.
Τα παράπονα λέγονται μαν του μαν, ένας προς έναν, σε ήρεμο, χαλαρό περιβάλλον, με προσεκτική επιλογή λέξεων. «Λέγονται» κυρίως με πράξεις, χωρίς κουβέντες. «Λέγονται» και με βλέμματα, κινήσεις. Τα λόγια κόβουν και πονούν, και είναι ως επί το πλείστον άχρηστα. Αν δεν σου αρέσει κάτι που κάνει κάποιος, μην του επιτρέψεις να το ξανακάνει. Βρες τον τρόπο για να τον σταματήσεις, την ώρα που γίνεται. Ρώτα τον γιατί το κάνει, και τι εννοεί. Αλλιώς γίνεται δικαστήριο χωρίς δικαστή, και όλοι βγαίνουν ένοχοι.
__________________
2.
Τι σου ναι το μυαλό όμως εε, Α μπα; Όλα ηταν στο μυαλό μου. Εγω πέθαινα για πάρτη του εδώ και ενα χρόνο. Aυτός έδειχνε σημάδια που μάλλον τα παρεξηγούσα. Λόγω διαφόρων καταστάσεων δεν μπορούσα να του μιλήσω όλο αυτό το καιρό. Δεν άντεξα. Του μίλησα. Του ειπα οτι την πάτησα άγρια. Μου λεει είσαι πανέμορφος αλλα στη φάση της ζωής μου μ´αρεσουν οι συνομήλικοι (33αυτος-23εγω). Ο μικρόκοσμος μου διαλύθηκε. Βεβαια και ειναι καλύτερα απο πριν. Τωρα ξέρω τουλάχιστον. Συνειδητοποίησα οτι η ευτυχία μου εξαρτώταν απο την ανάσα του. Γιατ'ι εξαρτόμαστε τοσο απο τους αλλους; Γιατί τα βάζουμε όλα εκει; (εγω τουλάχιστον) Θα αλλάξω λέω. Δεν βγάζει πουθενά. Καθομαι σε μια σκιά κάτω απο ενα δέντρο και ακούω σάουντρακ Αμελί. Θα μου περάσει. Όλα αυτά περνάνε θέμα χρόνου ειναι. Τωρα παίζει Sur le fil. Τι σου ναι το μυαλό όμως εε;
Υπογραφή, ένας βασανισμένος που ησύχασε.- ενας βασανισμένος που ησύχασε
Πονάει πολύ η απόρριψη, αλλά η στενοχώρια θα περάσει, όπως λες και ο ίδιος άλλωστε. Έκανες πολύ καλά που το ξεκαθάρισες και δεν άφησες άλλον έναν χρόνο με ελπίδες. Όταν περάσει η πίκρα, και θα περάσει γρήγορα, μη ξεχάσεις να συγχαρείς τον εαυτό σου για αυτή την κίνηση.
__________________
3.
Αγαπητή Αμπά!
σε διαβάζω κάθε μέρα από την πρώτη μέρα της στήλης στη lifo και έχω περάσει πολύ όμορφα περιδιαβαίνοντας το παλιό σου μπλογκ! Εχω γνωρίσει συγγραφείς μέσα από τις προτάσεις σου και έχω διαβάσει βιβλία που προτείνεις και σε ευχαριστώ γι αυτο, γιατι αν περίμενα απ τις παρέες μου... τέεσπα!! Όλα αυτά μπορείς κ να μη τα δημοσιεύσεις γιατί το ερώτημά μου είναι άσχετο, πάντως ήθελα να σου τα πω εν ήδη συγχαρητηρίων για την καλή δουλειά και το χρόνο που αφιερώνεις για τις απαντήσεις σου! Στο προκείμενο: ποιο χρώμα θεωρείς ιδανικό για νυφικό μανικιουρ;; σε έστειλα ετσι; χαχα! Το 99,9% των νυφών κάνουν γαλλικό, ή αυτο το γαλακτώδες άσπρο, αλλά πια το θεωρώ μπανάλ. Στα χρόνια της μαμάς μου, δλδ προ 30ετιας, απ οσο βλεπω σε φωτο ότι κυριαρχούσε το κόκκινο. Ενα έντονο ροδακινί ή ένα ροδί δε θα ήταν πολύ όμορφα; σε φιλω!- Gigi
Ευχαριστώ πολύ, και πολύ ωραία ερώτηση. Θα μπορούσες να κάνεις όποιο χρώμα σου αρέσει, και πιο τολμηρό ακόμα, δεν μπορώ αυτούς τους κανόνες για το νυφικό τάδε και νυφικό δείνα. Είναι άλλη μία μέρα που θα αποφασίσεις τι θα φορέσεις, και τι θα κάνεις με τα μαλλιά σου, η διαφορά είναι ότι θα σε δει πολύς κόσμος και θα μείνουν οι φωτογραφίες, αλλά από την άλλη έχεις περισσότερα λεφτά για να ξοδέψεις. Για το βερνίκι νυχιών έχω καταλήξει ότι το πιο σημαντικό είναι πόσο καλά ταιριάζει με το χρώμα του δέρματος. Αν βρεις την γκάμα που σου πάει (θερμή ή ψυχρή), τότε μπορείς να επιλέξεις μέσα από αυτή, και όλα θα τα χρώματα θα είναι πετυχημένα!
(Πριν 30 χρόνια υπήρχαν ελάχιστα διαθέσιμα χρώματα σε σχέση με σήμερα, γι' αυτό κυριαρχούσε το κόκκινο. Μην πιάνεσαι από αυτό, αλλά αν σου αρέσει το κόκκινο, σίγουρα θα βρεις κάποιο που θα ταιριάζει με το δέρμα σου).
__________________
4.
Σπουδάζω εξωτερικό εδώ και δύο χρόνια και γενικά έκανα τρομερές φιλίες. Εδώ και πέντε-έξι μήνες έκανα φίλο μου ένα υπέροχο άντρα, όμορφο έξυπνο και όλα τα παρεμφερή. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι έως και κολλητοί θα έλεγα αλλά σιγά σιγά αρχίσανε τα συναισθήματα να ανάβουν. Μετά από πολύ καιρό μου άρεσε ουσιαστικά κάποιος, και αυτός έτυχε να ναι ένας απ τους καλύτερους μου φίλους. Δεν του το είπα φυσικά, λόγω του ότι φοβόμουν να χαλάσω την φιλία μας. Το είπα δε, στην καλύτερη μου φίλη εδώ πέρα, την οποία πραγματικά έχω πολύ κοντά μου (θα ταξιδεύαμε και μαζί αυτό το καλοκαίρι, οι δυο μας). Εκείνη μου είπε πολλές φορές μίλα του, πες του το και εγώ της έλεγα πως δεν έχω τ'αρχίδια και πως δεν θέλω να χαλάσω την φιλία μας. Τελικά σήμερα το πρωί ου χτυπάει την πόρτα(η φίλη μου) και μου εξομολογείται που χτες έκανε σεξ μαζί του. Απολογήθηκε και είπε πως δεν ήθελε να το μάθω από άλλον. Έκλαψα αρκετά και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω. Δύο φιλίες θα χαλαστούν μόνο με μία πράξη. Αυτήν δεν μπορώ να την δω ξανά όπως πριν και αυτός θα λογικά θα μου πει ότι κάνανε σεξ και θα δει την αντίδρασή μου. Τι κάνω? Είμαι μπερδεμένη και νοιώθω περισσότερη λύπη παρά θυμό. Βοήθεια.- Ε.
Κατανοώ απολύτως το τεράστιο πατατράκ που έχεις πάθει, και δεν το υποτιμώ καθόλου, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, αλήθεια. Αλλά πριν αφεθείς και πέσεις στα Τάρταρα από την πολλή αυτομομφή και εξαφανίσεις από τη ζωή σου δύο ανθρώπους με μία κίνηση: ΣΤΑΣΟΥ! Μπορείς να επανέλθεις από αυτό, ισχυρή και άνετη, με το κεφάλι ψηλά. Πίστεψε με, είναι μεγάλη ευκαιρία. Θα κερδίσεις πάρα πολύ σε αυτοσεβασμό, αλλά και τον σεβασμό των άλλων.
Τώρα θα προτιμούσες να μην τους ξαναδείς ποτέ, για να μη σου θυμίζουν αυτό που έγινε. Αυτό μπορεί να παρασύρει και άλλους ανθρώπους μαζί, γιατί θα έχετε κοινούς φίλους, και στο τέλος, αν αυτοί γίνουν ζευγάρι, θα είσαι σαν παρανυχίδα, γιατί οι υπόλοιποι θα σχηματίσουν μια ομάδα που δεν θα έχει πρόβλημα εσωτερικό, εκτός από εσένα που θα βράζεις, γιατί κανένας δεν θα παίρνει το μέρος σου. Στο τέλος ίσως αναγκαστείς να βρεις και άλλη παρέα.
ΣΤΟΠ.
Άκου να δεις. Θα σου το πω, και ας πονάει. Με αυτόν δεν έγινε τίποτα γιατί αυτός δεν ήθελε να γίνει τίποτα. Δεν έχει σημασία που δεν το είπες. Δίσταζες, επειδή δεν έβλεπες ανταπόκριση. Όταν θέλουν δύο άνθρωποι να φασωθούν, φασώνονται, δεν περιμένουν εξομολογήσεις.
Μην λες χοντράδες. Μια καψούρα ήταν. Πέντε έξι μήνες δεν είναι καν φιλία. Το ότι είχε καιρό να σου αρέσει κάποιος δεν είναι επιχείρημα, ΓΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Επειδή είχες καιρό να γουστάρεις, αυτός έπρεπε να σου κάτσει; Δεν είναι δικιά του δουλειά αυτό. Ούτε είναι δουλειά του Σύμπαντος να σε εξυπηρετήσει.
Δεν ξέρεις καν αν ταιριάζεις με αυτόν, αυτό που ξέρεις είναι ότι σου γυάλισε. Αφού δεν του γυάλισες εσύ, και αφού του γυάλισε άλλη, δεν ήταν για να γίνει. Δεν είσαι μέρος αυτής της ιστορίας. Είναι δικιά τους ιστορία. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Θα έχεις τις δικές σου ιστορίες. Αυτοί γουστάρονται – τώρα θα ανακαλύψουν τι εστί βερίκοκο. Μην σκέφτεσαι ότι θα είναι για πάντα ευτυχισμένοι. Το πιθανότερο είναι ότι μπήκαν σε ένα γαϊτανάκι απογοήτευσης και αμοιβαίας εξαπάτησης. Αν δεν είναι έτσι, και είναι τρελοί από αγάπη και μείνουν μαζί μέχρι τα βαθιά γεράματα, ακόμη καλύτερη απόδειξη ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Ξεπέρνα το. Δεν σε αφορά καθόλου. Μείνε φίλη με όλους. Δείξε ότι ξέρεις να χάνεις, και είσαι οκ. Κανείς δεν το περιμένει αυτό. Θα τους τρελάνεις όλους, και θα νιώσεις πολύ καλά με τον εαυτό σου. Πίστεψε με.
ΥΓ Για την κοπέλα, επειδή έρχονται τα σχόλια, τα βλέπω. Δεν πειράζει. Πραγματικά, δεν πειράζει καθόλου. Δεν σου ήταν τίποτα αυτός. Δεν μπορείς να χάσεις κάτι που δεν έχεις, δεν ισχύει το «μα τον είδα πρώτη». Αυτός συν-αποφασίζει. Και είναι φίλη γιατί σου το είπε αμέσως. Αλήθεια, δεν πειράζει. Δεν ανήκει κανένας σε κανέναν. Αφέσου σε αυτή την πραγματικότητα.
__________________
5.
πάντα είχα ένα μπλοκάρισμα με τους άνδρες .Κάποια στιγμή εκεί γύρω στα 35 αποφάσισα να το ψάξω ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και μετά από αρκετό ψάξιμο ανακάλυψα πως είμαι gay .H ανακούφιση φοβερή απελευθερώθηκα .Και από κει αρχίζουν τα δύσκολα γνωρίζοντας τον καινούριο αυτό κόσμο απογοητεύτηκα ντροπή κρύψιμο σε ντουλάπες αδυναμία να αφεθούν σε συναισθήματα απίστευτες ταμπέλες κολλήματα στο σεξ γκετοποίηση Β Α Ρ Ε Θ Η Κ Α !!! θα μου πεις πρόβλημα στην επικοινωνία υπάρχει σε όλα τα φύλα καλή η διαπίστωση αλλά τι κάνουμε?? θα χαιρόμουν πολύ αν είχα απάντησή σου- προβληματισμένη
Τι εννοείς «τι κάνουμε»; Carry on, regardless, που λέει και το τραγούδι. Νόμιζες ότι επειδή ανακάλυψες ότι είσαι γκέι θα λυνόταν όλα τα προβλήματα; Λύθηκαν πάρα πολλά, αλλά δεν υπάρχει σεξουαλικός προσανατολισμός που τα λύνει όλα. Με ανθρώπους έχεις να κάνεις, και οι άνθρωποι έχουν ένα σωρό κολλήματα, αγκυλώσεις. Απίστευτες ταμπέλες, κολλήματα; Όποιον να ρωτήσεις, θα έχει καμιά δεκαριά ιστορίες φρίκης να σου πει. Επειδή ήσουν μπλοκαρισμένη με τους άντρες δεν το κατάλαβες. Αν σε ενδιέφεραν πραγματικά, δεν θα σου έκανε τόση εντύπωση ο καινούριος κόσμος.
Δεν χρειάζεται όμως να κάνεις σχέσεις με ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να σκας για ολόκληρο τον κόσμο. Έναν άνθρωπο δεν χρειάζεσαι; Κάποτε, θα τον βρεις.
__________________
6.
Καταρχήν συγχαρητήρια για την στήλη σου. Ειναι πραγματικά το πιο ξεχωριστό πράγμα που εχω βρει στο διαδίκτυο τα τελευταία χρονια.
Ο δικός μου προβληματισμός ειναι ο εξής :Πως γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που τους ενδιαφέρει (αγοράζοντας σχετικά περιοδικά, σπαταλώντας χρόνο με το να παρακολουθούν σχετικές εκπομπές )με το τι κανει το Α ή το Β celebrity?Και δεν μιλώ μόνο για την Ελλάδα (απο την Μενεγάκη μεχρι την Βασιλική οικογένεια της Μ. Βρετανίας).Δεν μπορούν να καταλάβουν άραγε πως αυτο ειναι άκρως προσβλητικό για την προσωπικότητα κάποιου να ασχολείται με ανθρώπους οι οποίοι δεν δίνουν πραγματικά δεκάρα τσακιστή για τον ιδιο και πως αυτο τον καθιστά αυτομάτως απλα ενα παρατηρητή σε μια εικόνα που φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί αλλού τύπου συμφέροντα;
Κοιμάται ήσυχος άραγε όποιος/όποια σπατάλησε 3 με 4 ώρες της ημέρας του, ψάχνοντας αν ειναι έγκυος η Α παρουσιάστρια ή αν ειναι αγοράκι το παιδι του Β πρίγκιπα ;
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.- Νικος Θεσσαλονικη
Το κουτσομπολιό σχηματίζει ομάδες που ενώνονται με μια μορφή συμμαχίας, και τα μέλη, εξασκώντας το, νιώθουν καλύτερα με τον εαυτό τους. Όλοι οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη, και όλοι κάποια στιγμή θα μπουν στον πειρασμό να κουτσομπολέψουν. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν χρειάζεται, και ας μην δείχνουμε τους άλλους βγάζοντας τον εαυτό μας απ'έξω, γιατί είμαστε υποκριτές. Το Facebook ΕΙΝΑΙ το κουτσομπολιό, και συμμετέχει παγκοσμίως όποιος έχει μάτια και ίντερνετ.
Το κουτσομπολιό για τις διασημότητες αρέσει γιατί έτσι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι σαν κι εμάς. Αυτοί κερδίζουν γιατί με αυτή την ψευδαίσθηση εξακολουθούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, και εμείς κερδίζουμε γιατί αυτή η ψευδαίσθηση μας εμποδίζει να φουντάρουμε από κάπου για τη μίζερη ζωή μας που δεν θα φτάσει ποτέ τη δική τους. Win win.
__________________
7.
Αγαπητή Α μπα!
Διαβάζω καθημερινά τη στήλη σου με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς συνειδητοποιώ καθημερινά ότι έχω κοινούς προβληματισμούς και ανησυχίες με πολλούς από όλους αυτούς τους αναγνώστες εκεί έξω και βρίσκω τον εαυτό μου να καθρεπτίζεται σε αυτούς το οποίο με κάνει να νιώθω ότι δεν είμαι μόνη. Το ξέρω ότι δεν είσαι ψυχίατρος η ψυχολόγος θα ήθελα όμως να σου εκμυστηρευτώ το πρόβλημα μου και να διαβάσω σύντομα την άποψη σου περί του θέματος. ειμαι 25 ετών από μια εύπορη οικογένεια, θέλω να πω ότι δεν μου λείπει τίποτα από τα βασικα δόξα τω Θεω όμως μου λείπει κάτι εξιςου σημαντικό, η ευτυχία και ο έλεγχος! αντιμετωπιζω μεγάλο πρόβλημα με τη διατροφή μου και την εικόνα του σώματος μου. ΕδΩ Και 7 χρόνια παλεύω με τη βουλιμία. Ξεκίνησε πριν 7 χρόνια μια περίοδος ανορεξίας κατα την οποία ζύγιζα 45 κιλά και μετά επήλθε η βουλιμία . Από τότε το βάρος μου δεν είναι σταθερό , μια αδυνατίζω, μια φουσκώνω και κυμαίνεται στα 49-55 κιλά και αυτό γιατί όλα τα κάνω εξαναγκαστικά η ενοχικά είτε πρόκειται για γυμναστική η φαγητό. Γυμνάζομαι αλλά όταν δεν γυμνάζομαι ικανοποιητικα για τα δικά μου δεδομένα η όταν είμαι συναισθηματικα φορτισμένη τρώω ασταμάτητα μέχρι να νιώθω άρρωστη. μετα προσπαθώ να ακολουθήσω ένα προγραμμα διατροφής και μετά πάλι κάτι γίνεται και πέφτω πάλι στον ίδιο εφιάλτη. η σχέση μου με το φαγητό και τη γυμναστική είναι σαν σχέση τοξικομανή με ουσίες. Τα σκεφτομαι συνέχεια από το πρωί που ξυπνάω , πόσες θερμίδες θα κατανάλωση ημερησίως και πόσες θα κάψω με τη γυμναστική.μια εμμονή και αδυνατώ να φτάσω στον στόχο μου. Έχω πάει σε ψυχολόγο, ψυχίατρο, κλινική διατροφολόγο αλλά το μυαλό μου είναι τόσο κολλημένο με μια εικόνα που δεν αλλάζει τίποτα.εχω εξιδανικεύσει ένα συγκεκριμένο βάρος 49 κ και αρνούμαι να αποδεχθώ το μεσογειακό καλούπι μου αλλά έχω κολλήσει στο παιδικο ακαμπυλο σώμα που είχα παλιά. Πέρα από αυτό έχω μια σχέση με κάποιον που πάντα τα είχε με μοντέλα και πολύ όμορφες και σούπερ skinny κοπέλες και αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα από ότι είμαι .με αγαπάει πολύ και κάνει τα πάντα για μένα αλλά δε μπορώ να το καταλάβω . Συνέχεια ζηλεύω υπερβολικά και συμπεριφερομαι σαν δικτάτορας και συνέχεια νομίζω ότι δεν με θέλει αρκετά επειδή και από τη φύση του δεν είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός. νιωθω συνέχεια ότι δεν είμαι αρκετά αδύνατη ενώ όλες οι φίλες μου λένε ότι έχω το ιδανικό σώμα αλλά εγώ νιώθω χάλια. επισης να προσθέσω ότι η οικογένεια του φίλου μου λόγω του επαγγέλματος τους κινείται στο χώρο των μοντέλων και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια και ακόμα πιο άσχημα . Ειδικά όταν είναι κ αυτός εκεί αντιδρώ σαν υστερική και αυτός δεν το καταλαβαινει και είναι λογικό .ξερει ότι αντιμετωπίζω το πρόβλημα της βουλιμίας αλλά δεν μπορεί να καταλάβει ποσό να ποσό εφιαλτικό μπορεί να είναι. Νιώθω γενικώς ότι είμαι ανίκανη να έχω μια σχέση , θέλω να είμαι μόνη μου γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να εχω τον έλεγχο της ζωής μου. Ειμαι τόσο απογοητευμένη που δεν θέλω να ειμαι με κανέναν .δεν θέλω ούτε να τρώω dinner η να βγαίνω έξω για φαγητά.
Πήγαινε το γρηγορότερο σε έναν ψυχίατρο που ειδικεύεται σε διαταραχές πρόσληψης τροφής. Λέω ψυχίατρο γιατί έχεις ταλαιπωρήσει τον οργανισμό σου και χρειάζεσαι γιατρό. Πήγαινε αμέσως, αφού είσαι από εύπορη οικογένεια, στον πιο καλό. Πες το στους γονείς σου, και ζήτα βοήθεια. Ξέρεις την ορολογία, άρα ξέρεις ότι είσαι σε κίνδυνο.
σχόλια