__________________
1.
ampa σου έγραψα πριν 2 μέρες αλλά τώρα σου εκφράζω την πραγματική μου σκεψη. συνοπτικά. πήγα erasmus. γνωρισα κάποιον ερωτευτηκαμε, περασαμε καλα και τρελα. όταν γυρίσαμε στις πατρίδες μας είχα αποφασίσει ότι θα ξεκόψω για ένα διάστημα θα απομακρυνθώ για να τον ξεπεράσω και μετά να διατηρώ μια επικοινωνία και να τον βάλω στην κατηγορία περάσαμε καλά αλλά ανήκει στο παρελθόν. όμως να σου ο κύριος συνέχισε το μοτίβο του ερασμους κι εγώ συνέχισα να είμαι ερωτευμένη και είμαι ακόμα. πήγα και τον είδα στη χώρα του και μάλιστα από τότε έχω αποφασίσει ότι τον θέλω, ότι θέλω να το προσπαθήσω να είμαι μαζί του και αν δε βγει δε βγήκε. επιπλέον κάνω προσπάθειες να φύγω πάλι στο εξωτερικό για εργασία και σκέφτηκα πως αφού όπως και να έχει θέλω να φύγω να ψάξω ευκαιρίες στη χώρα του. όμως ά μπα ενώ έδειξε να ενθουσιάζεται δεν τον πιστεύω. γιατί δε θέωρεί ότι είμαστε μαζί. θα έρθει Ελλάδα τον Αυγουστο. και νιώθω ότι δε θέλω να τον δω. γτ με κρατάει πίσω γτ ξέρει πόσο ερωτευμένη είμαι και πως έχω τη διάθεση να το προσπαθήσω. και αφού δε θέλει το ίδιο συνεχίζει να μου μιλάει σα να είμαι η κοπέλα του. έχω μπερδευτεί. Προσωπικά όταν θέλω να ξεπεράσω κάτι πρέπει να απομακρυνθώ για λίγο και όλο κάθε φορά που πάω να το κάνω δε με αφήνει. είμαι ηλίθια και αυτός κάνει το κέφι του, ή πρέπει να χαλαρώσω?- Άφαντη
«Μπερδευόμαστε» όταν δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι οι άλλοι δεν μας θέλουν με τον τρόπο που τους θέλουμε εμείς. Μπερδευόμαστε γιατί προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα πράγματα με τρόπο που μας συμφέρει, και όταν δεν γίνεται, επειδή τα πράγματα δείχνουν προς άλλη κατεύθυνση, δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε (οτιδήποτε εκτός από το προφανές!) Όταν παρακολουθούμε τις ιστορίες των άλλων δεν μπερδευόμαστε καθόλου, όλα είναι πολύ ξεκάθαρα. Οι σχέσεις δεν είναι «σε θέλω» «δεν σε θέλω». Το έχουμε ξαναπεί; Το έχουμε ξαναπεί. Εσύ θέλεις να προσπαθήσεις να βρεθείτε στην ίδια πόλη και να είσαστε ζευγάρι, αυτός σε πάει πολύ, αλλά δεν θα άλλαζε τη ζωή του για να τα φτιάξει σου, ίσως να ήταν μαζί σου αν δεν απαιτούσε καθόλου προσπάθεια και αν δεν είχε κάτι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθεί. Αν βρεθείς μπροστά του, θα δει τι θα κάνει, αλλά μέχρι τότε, έχει τα μάτια του ανοιχτά και για άλλες ευκαιρίες.
Από αυτή την ιστορία νομίζω ότι πρέπει να πάρεις ένα μάθημα ακόμα: όταν πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις, τα μεγάλα λόγια και οι «αποφάσεις» είναι παρακινδυνευμένες. Είχες αποφασίσει να τον αφήσεις πίσω, και δεν το έκανες, επειδή αυτός το συνέχισε; Είναι κάπως αδύναμη η δικαιολογία. Είναι προτιμότερο να είσαι ειλικρινής με αυτά που αισθάνεσαι, κυρίως απέναντι στον εαυτό σου, γιατί διαφορετικά είναι απροετοίμαστη και μπλέκεις περισσότερο.
__________________
2.
Με αφορμή έναν διάλογο με τη μαμά το Σάββατο.
-Που πας πάλι;
- Κέντρο. Λίγο στο Pride,ξέρεις. (Φυσικά και ξέρει τι είναι αφού έχει βρεθεί εκεί προηγούμενες χρονιές λόγω παρέας).
-Εγώ στα 49 μου είμαι συνειδητοποιημένη και πηγαίνω σε τέτοια. Εσύ στα 20 δε ξέρεις τι θες.
Χωρίς να καταλάβω και πολλά και διοχετεύοντας θυμό, σηκώθηκα και πήγα. Το θέμα είναι όμως ότι κάθε φορά που ξεκινάει συζήτηση περί σεξουαλικότητας μου ή πιο γενική για αυτά τα πράματα του σατανά, μένει στη μέση. Δυστυχώς για μένα, ευτυχώς για εκείνη. Μη μου ξεφύγει καμιά χριστοπαναγία και δε μαζεύομαι μετά. Το ότι οι κοντινοί της φίλοι είναι gay δε μου λέει κάτι πλέον, αφού παίρνουν μέχρι και το μέρος της. Θα μπορούσαν όμως να της εξηγήσουν ότι δεν με επηρέασαν οι αλμοδοβαρικές ταινίες που έβλεπα από μικρή και ότι δε πρόκειται να αλλάξω με τον καιρό.
Περνάει χρόνο στης Αγ.Ειρήνης, διασκεδάζει στο Σαμόν και στις Κούκλες. ΟΚΑΥ! δείχνει ανοιχτόμυαλη 'φίλε, γαμάτη η μάνα σου' κτλ. Το παιδί όμως είναι παιδί της και συγκεκριμένα η κόρη της και πρέπει να'ναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ, σαν μονάκριβη που'ναι. Το θέμα μου είναι λοιπόν ότι όλο αυτό με πιέζει ψυχολογικά, ενώ εκείνη ακόμα πιστεύει πως είναι μια φάση και θα μου περάσει. Τι κάνω όταν ο διάλογος δεν οδηγεί πουθενά; Δεν είναι δύσκολο να πω ότι τα έχω με τον Βαγγέλη και να βγαίνω με τη Μαίρη. Πότε όμως θα είναι η στιγμή που θα αποδεχτεί όλη την αλήθεια; -Unicorn-
Το πότε και αν και με ποιες προϋποθέσεις θα δεχτεί η μαμά σου οτιδήποτε έχει να κάνει με σένα είναι εκατό τοις εκατό δικό της πρόβλημα. Και μηδέν τοις εκατό δικό σου.
Δεν είναι δική σου δουλειά να εκπαιδεύσεις, να πείσεις, ή να φέρεις με το μέρος σου τη μητέρα σου για τη σεξουαλικότητα σου. Δεν είναι δική της δουλειά, όπως και δεν είναι δική σου δουλειά να της αλλάξεις τα μυαλά. Σε πιέζει ψυχολογικά αυτή η υπόθεση γιατί είσαι παιδί, και τα παιδιά θέλουν την αποδοχή των γονιών τους για να νιώσουν ότι πατάνε στα πόδια τους. Δυστυχώς ατύχησες – σε αυτό το θέμα δεν μπορείς να ζητάς την αποδοχή της. Προσπάθησε να σταματήσεις να παλεύεις για κάτι που δεν μπορείς να αποκτήσεις, γιατί διοχετεύεις άπειρη ενέργεια που πάει χαμένη, άδικα, και αυτή η ενέργεια δεν είναι άπειρη, δεν θα την πάρεις πίσω. Μπορείς να ψυχαναλύεις τη μαμά σου, αλλά κάνε το ως παρατηρητής, όχι ως ενδιαφερόμενος που προσπαθεί να ερμηνεύσει για να προσπαθήσει να αλλάξει. Δεν είναι και κάποιο ιδιαίτερο μυστήριο η συμπεριφορά της άλλωστε: είναι πάρα πολύ εύκολο να δηλώνουμε ότι είμαστε κατά του ρατσισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας. Ο έλεγχος γίνεται όταν το θέμα μπαίνει μέσα στο σπίτι μας.
Επειδή ο διάλογος αυτός δεν οδηγεί πουθενά, σταμάτα τον διάλογο. Έτσι κι αλλιώς τα λόγια δεν έχουν σημασία. Εσύ ζήσε τη ζωή σου χωρίς να ζητάς έγκριση. Πρώτα απ' όλα οφείλεις να είσαι εντάξει απέναντι στον εαυτό σου. Η μαμά σου θα κάνει ό,τι καταλαβαίνει, και ό,τι μπορεί.
__________________
3.
αγαπημένη α,μπα
θα με συγχωρεσεις, δεν έχω ακόμα την έρωτηση. και δεν έχω και καθαρό μυαλό αυτή τη στιγμή. Μόλις κατάλαβα κάτι, διαβάζοντας σε. Είμαι στο παρα πέντε να με πάρουν τα ζουμιά.
Μόλις κατάλαβα οτι δεν έφταιγα έγω για το bulling που έιχα περάσει στο δημοτικό. Ακόμα δεν είμαι σίγουρη...ακόμα και τώρα σκέφτομαι ότι έφταιγα κι έγω, ότι το έπαιζα υπεράνω και δεν ήθελα να βρίζω, και γύρνα το άλλο μάγουλο (χίλια και ένα χαστούκια στην δασκάλα που μου το συνέστησε, και για την άλλη, που με βρήκε να κλάιω γιατι ο μπιπ έτρεχε φωνάζοντας τεερας το τέραααας στους διαδρόμους όταν με έβλεπε και της είπα οτι θα του βρω παρατσούκλι και συνέστησε "το σοφο μυρμηγκι" δεν έχω λόγια, παραείναι σουρεαλιστικό.) Το έπαιζα υπεράνω γιατι διάβαζα λογοτεχνία και δεν ασχολούμουν με φορέματα και αγόρια και ήμουν αγοροκόριτσο (...και όχι στρειτ όπως πολύ αργότερα συνειδητοποίησα)
Ημουν ταυτόχρονα αδύναμη και σνομπ...αλλά ρε γαμώτο, ρε πουστη μου, ήμουν δεκάχρονο! δεν ήμουν ο δαλαι λάμα, και το ότι είχα λάθος ιδέες για τον εαυτό μου και για το τι σημάινει καλος ανθρωπος δεν σημαίνει πως μου άξιζε να μου λένε πως πρέπει να με σύρουν γύρω απο την αιθουσα απ τα μαλλία για να μπώ στην παρέα, ουτε να με κολλήσουν στον τοίχο απ το λαιμό ούτε να με βαράνε με μπουφάν ούτε να με στέλνουν να αγόράζω τυρόπιτες...δηλαδή αυτές είναι που είχαν δίκιο και έγω έφταιγα που δεν ανταπέδιδα; ....ναι, κατα μια έννοια ναι αλλά....θέλω να πάω και να βουτήξω τον δεκάχρονο εαυτό μου απο κει, να τον σώσω. Νομίζω οτι ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει, φοβάμαι τον χλευασμό και την απομόνωση σε παραλυτικό βαθμό, άλλα δεν αντέχω άλλο να είμαι θύμα, φοβάμαι οτι έχω φτιάξει την εικόνα του εαυτού μου ως θύμα, δυσκολεύομαι να δεθώ με ανθρώπους και έχω χρόνια να αναφέρω αυτή την ιστορία γιατι νομίζω οτι καθε φορά που τη λέω έξαγοράζω συμπάθεια αλλά δεν το έχω ξεπεράσει μαλλον γιατι αν τα πράγματα ήταν όπως είναι στο μυαλό μου κανείς δεν θα μου μίλαγε...αλλά δεν συμβαίνει αυτό. με πλησιάζουν άνθρωποι που βρίσκω υπέροχους και έγω απομακρύνομαι απο φόβο...δεν αντέχω άλλο έτσι.
ναι, έχω πάει μια φορά σε ψυχολόγο και θα το συνεχίσω
Συγνώμμη για το παραληρημμα, δεν χρειάζεται να το δημοσιεύσεις, ήθελα μόνο να σε ευχαριστήσω. δεν έφταιγα έγω...ψέματα θέλω να το δημοσιεύσεις, αν μπορείς να δεις κάτι που εμένα μου διαφεύγει στα λόγια μου, ή να ...ουφ, να με διαβεβαιώσεις οτι δεν έφταιγα ή οτι έφταιγα, δεν ξέρω, το μυαλό μου έχει πέσει σε λούπα και δεν βλέπω καθαρά...σε καθε περίπτωση, θα ήθελα πολύ τη γνώμη σου...
Πολύ λυπάμαι.
Θα πω κάτι παρακινδυνευμένο, αλλά το πιστεύω απόλυτα.
Δεν πέρασες ό,τι πέρασες επειδή ήσουν κλειστή, επειδή διάβαζες λογοτεχνία, επειδή ήσουν αδύναμη, επειδή ήσουν θύμα, επειδή είπες, έκανες, δεν έκανες κάτι.
Όλα αυτά τα πέρασες επειδή δεν ήσουν στρέιτ.
Μπορεί να μην το ήξερες, αλλά το ήξερες, και μπορεί να μην το ήξεραν τα άλλα παιδιά, αλλά το ήξεραν, και αυτό έφτανε και περίσσευε για να σου κάνουν τη ζωή κόλαση. Τα παιδιά αυτά – όλοι μας, βασικά – έχουμε μάθει ότι οι γκέι είναι βήτα κατηγορίας άνθρωποι και έχουμε κάθε δικαίωμα να βγάζουμε πάνω τους όλα τα κατώτατα ένστικτα. Είναι τόσο κυρίαρχο αυτό, και αυτονόητο, και πάρα πολύ επικίνδυνο όταν αφήνεται ανεξέλεγκτο σε ομάδες που λειτουργούν αυτόνομα, όπως είναι τα παιδιά. Έχουμε μυθοποιήσει την παιδική ηλικία και την έχουμε ταυτίσει με την αθωότητα, και πολλοί δάσκαλοι είναι απροετοίμαστοι και ανίσχυροι. Πόσες φορές έχουμε ακούσει το «έτσι κάνουν τα παιδιά», το συχωροχάρτι του Σατανά, αντίστοιχο με το «έτσι κάνουν οι άντρες». Οι κοινωνία μας έχει προκαθορίσει τους κερδισμένους και τους χαμένους προ πολλού. Οι στρέιτ άντρες είναι στην κορυφή, οι γυναίκες και οι γκέι είναι από κάτω, και τα παιδιά είναι τα σφουγγάρια αυτής της ιεράρχησης, και πάρα πολύ πιστοί Απόστολοι, ταγμένοι στην τήρηση των άγραφων αυτών νόμων, επειδή αυτό που θέλουν είναι να ευχαριστήσουν τους μεγαλύτερους. Θα το άλλαζες εσύ αυτό, ή ο δεκάχρονος εαυτός σου;
Ευτυχώς που πας σε ψυχολόγο, και οπωσδήποτε συνέχισε τη θεραπεία, μέχρι να σιγουρευτείς, μέχρι να κάνεις κτήμα σου ότι δεν έφταιγες εσύ, και εξακολουθείς να μη φταις, και όταν καταλάβεις ότι ο κόσμος δεν είναι το δημοτικό σχολείο. Είσαι ενήλικας, και τώρα μπορείς να επιλέξεις το περιβάλλον σου. Υπάρχουν πολλές ομάδες που δεν λειτουργούν έτσι, αλλά πρέπει να τις βρεις.
__________________
4.
Ρε συ Λένα
Έχω βαρεθεί τους ανθρώπους να λένε στον καθένα τι μπορεί και τι πρέπει ή είναι σωστό να κάνει με τη ζωή του. Αυτές τις μέρες έχω βομβαρδιστεί με τέτοιες πληροφορίες.
Περιστατικό 1: ηχολήπτης φίλος ο οποίος πάνω στη δουλειά του του δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθεί λίγο με σκηνοθεσία και έχει αρχίσει να το ψάχνει γιατί του άρεσε. Χωρίς να δείχνεται ή να το λέει στον κόσμο. Τρώει χοντρό κράξιμο (σε σημείο προσβολής) από κάποιον άλλο φίλο που του λέει ότι εμ μάθατε κι εσείς οι ηχολήπτες τη σκηνοθεσία, εδώ οι άλλοι κάθονται και σπουδάζουν και πάτε και τους παίρνετε τις δουλειές. (άκυρος , δεν πήρε κανενός τη δουλειά)
Περιστατικό 2: άτομο από το ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον ποστάρει στο φβ μια φωτογραφία με 2 άντρες να τσουλάνε καροτσάκι μωρού (γκέι ζευγάρι με μωρό), και ένα Χ με λεζάντα «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΙΑ». Εννοείται ακολούθησαν σχόλια από εμένα και ευτυχώς κι άλλους που την κράξαμε, αλλά πώς την έχουν δεί ρε συ μερικοί; Ότι
θα κάνουν κουμάντο στον καθένα αν θα κάνει παιδιά και πώς θα ζήσει τη ζωή του; Είναι δυνατόν;
Η ερώτησή μου είναι η εξής: πώς αντιμετωπίζεις τέτοιες απόψεις;
Είναι καλύτερο να τους αφήσεις να λένε και να τους γράφεις ή να κάνεις διάλογο μπας και καταλάβουν κάτι; Εγώ μέχρι πρότινος έκανα διάλογο πολλών ωρών ειδικά όταν άκουγα ομοφοβικές απόψεις, γιατί πίστευα ότι το να αναπαράγονται τέτοιες απόψεις είναι όχι μόνο ηλίθιο αλλά και επικίνδυνο για την κοινωνία, ανάλογα από ποιόν ακούγονται (πχ κάποιον δάσκαλο, πολιτικό, διάσημο καλλιτέχνη ή τέλος πάντων κάποιον που να έχει κάποιου είδους εξουσία) και από ποιον θα ακουστούν (από παιδιά , κάποιον που δεν έχει γνώσεις, σπουδές, ή κάποιον πιο αφελή ας το πούμε έτσι). Γιατί δεν μιλάμε για το αν μας αρέσει το παγωτό φράουλα ή σοκολάτα, μιλάμε για σοβαρά θέματα, ομοφοβία, την υποτίμηση της γυναίκας στην κοινωνία και για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Γενικά το παίρνω πολύ κατάκαρδα όταν ακούω να μιλάνε ρατσιστικά κτλ τόσο που ταράζομαι πάρα πολύ, με πιάνει ταχυπαλμία και μετά το σκέφτομαι για μέρες.
Γουατ του ντου μπος; -fedup
Ταράζεσαι επειδή δεν έχεις καταφέρει ακόμα να μυριστείς το ισχύον κλίμα και να το χωνέψεις. Όταν δεχτείς ότι ο ρατσισμός και η ομοφοβία είναι πλειοψηφικές απόψεις, θα σταματήσεις να εκπλήσσεσαι, και άρα να ταράζεσαι. Δεν μιλάω καν για τους «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..» ούτε για τους «δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι, αρκεί να μην τους βλέπω ποτέ», και δεν βγάζω καν τον εαυτό μου απ' έξω. Ο φόβος απέναντι στο άγνωστο είναι πολύ βαθιά ριζωμένος μέσα μας, είναι μέρος του ενστίκτου αυτοσυντήρησης, και οι παραφυάδες έχουν απλωθεί παντού. Μπορεί να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανοιχτόμυαλους, μέχρι να μας χτυπήσει το διαφορετικό την πόρτα και να ζητήσει να μπει. Με τα παιδιά μας, με τα αδέρφια μας, όπως φαίνεται και στην ερώτηση 2. Χρειάζεται σταθερότητα, χρειάζεται μεγάλη αυτοπεποίθηση για να βγάλουμε το φόβο από μέσα μας, και αυτό γίνεται σιγά σιγά, με τα χρόνια, με την εμπειρία, και μόνο αν το θέλουμε πολύ.
Τι κάνουμε, ρωτάς. Η απάντηση είναι, αναλόγως την περίπτωση. Όταν πρόκειται για δημόσια πρόσωπα, η κατακραυγή και η απόρριψη κάνει μεγάλη διαφορά. Όταν πρόκειται για ιδιωτικές συζητήσεις, είναι αναλόγως το πρόσωπο, τη στιγμή, και την όρεξη που έχεις, βεβαίως. Μερικές φορές λίγα λόγια μπορούν να βάλουν έναν σπόρο αμφιβολίας, για άλλους δεν αρκεί ούτε φορτηγό γεμάτο.
Το πρώτο παράδειγμα πάντως απλώς δείχνει ζήλια, κι αυτό διορθώνεται ακόμη πιο δύσκολα.
__________________
5.
Γεια σου Αμπα!
Να μην πολυλογώ πέρασα κατάθλιψη και συνεχίζω ακόμα θεραπεία και ενώ πλέον βγαίνω, κάνω πράγματα, περνάω τον περισσότερο καιρό όμορφα, το πρόβλημα είναι στο σεξουαλικό. Με τις τελευταίες δυο σχέσεις μου δεν το ευχαριστήθηκα, γενικά βαριέμαι να σκέφτομαι το σεξ ενώ παλιά έπιανα τον εαυτό μου να το σκέφτεται πολλές φορές μέσα στη μέρα. Στην πράξη το βλέπω λίγο αγγαρεία, λίγο αηδία και πιστεύω οτι έχω εγώ το πρόβλημα, σαν να μην νιώθω έλξη για κανέναν.. και να μου αρέσει κάποιος δηλαδή πάλι θα νιώθω λες και δεν υπάρχει χημεία. Ή μήπως δεν υπήρχε? Παλιότερα δεν συνέβαινε αυτό... Φταίει η καταθλιψάρα, μήπως έχω εθιστεί στο πορνό(γιατί τότε κάπως βελτιώνεται η κατάσταση), ή έγινα ξαφνικά ξενέρωτη? Αν φταίει το πρώτο, δεν ξέρω τι να κάνω, γιατί σε τέτοια πράγματα δεν μπορείς να βάλεις χρονοδιάγραμμα για το πότε και αν και πόσο καλά θα γίνεις.. Γενικά δεν ξέρω τι να κάνω, μου λείπει αυτό το κομμάτιι, πρέπει να παώ σε ειδικό του τομέα? μήπως υπερβάλλω? φιλιά!- κοπέλα που σε διαβάζει
Μα αν συνεχίζεις ακόμα θεραπεία, δεν πας ήδη σε ειδικό; Προφανώς από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις, και αυτός/αυτή θα σε καθοδηγήσει σε άλλον, αν χρειαστεί.
Η ερώτηση σου είναι πολύ πέρα από τις δυνατότητες μου, αλλά ευτυχώς το αντιμετωπίζεις με σωστό τρόπο, και πολλά συγχαρητήρια για την πορεία και την δύναμη σου.
__________________
6.
Αλο Λένα! Ακούστε παιδιά να σας πω τα χθεσινά μου. Καλά δεν είναι και τίποτα το φοβερό αλλά με προβλημάτισε. Είμαι 22 χρονών και γενικά έχω μια λίγο χαλαρή θεώρηση της ζωής, πάνω κάτω συμφωνώ με όσα λέγονται στη σελίδα και γι αυτό φροντίζω να παίρνω τη δόση μου καθημερινά. Γνώρισα μία κοπελίτσα χθες 15-16 χρονών, πολυ γλυκιά και συμπαθητική και έξυπνη (δουλεύω με τη μητέρα της) και είναι από τα άτομα που μπορείς να συζητήσεις και δυο πράγματα ρε παιδί μου. Τι να σου πω, καλά τα έλεγε η κοπέλα μέχρι που ανέφερα εγώ ότι γενικά τα βλέπω κυνικά τα πράγματα δηλαδή ο καθένας ας κάνει ότι μπορεί για να είναι ευτυχισμένος, εκτός αν εμποδίζει τον άλλον. Και μου λέει αυτή ότι ήταν και αυτή στην ίδια νοοτροπία, δίνοντάς μου το εξής παράδειγμα. Η τάδε (δεν μου είπε όνομα οπότε +1) πηγαίνει με όλους στην πόλη, και ο δείνα το ξέρει. Αν θέλει να πάθει AIDS πρόβλημά του, εγώ δεν θα ασχοληθώ, αφού δεν ψάχνει μια σοβαρή κοπέλα, καλά να πάθει γιατί ήξερε που έμπλεκε. Πιστεύω ότι όντως δεν θα ασχοληθεί και όχι ότι το είπε έτσι γιατί πχ δεν την ήθελε ή για να πείσει τον εαυτό της για τη σοβαρότητά της. Θα μου πείτε που είναι το πρόβλημα; Τώρα η άλλη κοπέλα που πάει με πολλούς, δεν ξέρω γιατί το κάνει, αλλά φοβάμαι ότι στα 16 δεν ξέρει να προστατευτεί ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά αλλά δεν μου πέφτει λόγος. Το πρόβλημά μου είναι όπως άλλωστε έχει συζητηθεί πολλές φορές ότι αυτόματα η κοπελίτσα που πάει με πολλούς ξεφτιλίζεται, είναι ξετσίπωτη, είναι είναι είναι, και λες και ανέπτυξε AIDS ή άλλα νοσήματα από τις πολλές φορές που έκανε σεξ. Οι άντρες αλώβητοι από την όλοι διεργασία, γιατί ως γνωστόν, στην σεξιστική μας κοινωνία, το σεξ είναι αντρική ανάγκη και οι γυναίκες είναι το εργαλείο για την ικανοποίησή της, οπότε όταν το εργαλείο χρησιμοποιηθεί πολλές φορές πάει για πέταμα. Με στεναχώρησε λοιπόν που αυτή η κοπέλα που γνώρισα, παρά την εξυπνάδα και την παρατηρητικότητά της έχει τέτοιες αντιλήψεις, ότι δηλαδή πρέπει να είναι σοβαρή κοπέλα και η άλλη δεν είναι. Δεν ξέρω, αυτά από μένα. Είστε όλοι φοβεροί, φιλιά πολλά!
Το «ο καθένας ας κάνει ότι μπορεί για να είναι ευτυχισμένος, εκτός αν εμποδίζει τον άλλον» δεν είναι καθόλου κυνικό. Αντιθέτως, είναι χίπικο, αγάπη, ειρήνη και αρμονία.
Τώρα για το άλλο θέμα: δεν θα έπρεπε να σε εκπλήσσει τόσο που ένα κοριτσάκι 16 χρονών έχει εσωτερικεύσει την προπαίδεια του μισογυνισμού. Ίσα ίσα, στην εφηβεία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα τα κορίτσια, και είναι στην κατάλληλη ηλικία για να τα κάνουν εντελώς σαλάτα, προσπαθούν να γίνουν αποδεκτές, δείχνοντας πόσο καλά έχουν συμμορφωθεί με τους κανόνες. Το ότι είναι έξυπνη δεν τη σώζει αυτόματα, μπορεί να την βοηθήσει στο μέλλον, αν βρεθούν άνθρωποι στο δρόμο της που θα της δείξουν μια άλλη θεώρηση. Εσύ ήσουν ένας από αυτούς;
__________________
7.
Γειά σου Α,μπά,
Ξέρω ότι δε θες να τσουβαλιάζουμε όλες τις γυναίκες ή τους άντρες μαζι, αλλά είναι η ερώτηση τέτοια. Ως άντρας, όταν πάω π.χ. σε ένα μπαρ, χαζεύω από τις γυναίκες. Είναι αντικειμενικά (;) κατά το 90% κούκλες.
Μία γυναίκα που θα μπει σε ένα μπαρ, θα δει 100 ψιλοασχημούληδες και 2-3 ωραίους. Δεν ξενερώνει τη ζωή της;
Ή είστε έτσι φτιαγμένες που τους ψιλοασχημούληδες να τους βλέπετε κούκλους;
Ή μήπως δεν τους βλέπετε κούκλους, αλλά κάνετε τα πικρά γλυκά και λέτε "Οκ, έχει σκεμπέ/φαλάκρα/ηλίθιο βλέμμα αλλά είναι καλό παιδί;"- Απορίας
Πίστεψε με, δεν είμαστε «φτιαγμένες» για να βλέπουμε τους ασχημούληδες κούκλους. Η ομορφιά είναι πανίσχυρη, δεν ξεγελιέται κανένας και καμία.
Μεγάλο θέμα έθιξες τώρα. Όχι μόνο πρέπει να κάνουμε τα πικρά μάτια, αλλά αν πούμε ευθέως ότι μας αρέσουν οι κοιλιακοί, τ' ακούμε κι από πάνω. Πρέπει να μας αρέσουν τα «καλά παιδιά» γιατί αλλιώς δεν έχουμε περιεχόμενο και είμαστε τσούλες. Και αν δεν μας αρέσει το καλό παιδί που αυτοανακυρήχθηκε καλό παιδί, δεν είναι επειδή είμαστε αυτόνομα όντα και έχουμε τα γούστα μας, αλλά επειδή θέλουμε αλήτες φραγκάτους. Επιπλέον, βάλε και το ότι οι άντρες δεν έχουν την ίδια πίεση να ανταποκρίνονται στα πρότυπα ομορφιάς, οπότε έχουν εκατό περιθώρια παραπάνω να μην προσέχουν τι τρώνε και τι φοράνε. Γενικώς, είμαστε χαμένες από χέρι, ό,τι και να κάνουμε.
Τα πράγματα αλλάζουν όμως σιγά σιγά, έτσι δεν είναι; Δεν είναι οι σημερινοί άντρες ίδιοι με τους πατεράδες τους. Τα νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, και καλύτερα ντύνονται, και καλύτερα φτιάχνονται, και περισσότερο γυμνάζονται, και καλύτερα τρώνε. Αυτή την αγάπη και την εμμονή με την πατριδοθρησκεία να μην είχαν, τι ωραία που θα ήταν.
σχόλια