__________________
1.
Είμαι μια κοπέλα η οποία έχει εδώ και αρκετό καιρό σχέση με μια άλλη κοπέλα. Είναι υγιές το γεγονός ότι μέχρι τώρα μου έχει πει πάρα πολλά ψέματα τα οποία μάλιστα για να τα υποστηρίξει - ενώ ξέρει ότι είναι ψέματα - εφευρίσκει διάφορες ιστορίες ή παίρνει και τηλέφωνα συναδέλφους κλπ προκειμένου να στηρίξει τις διάφορες ιστορίες της; Εγώ πως μπορώ να ανακτήσω την εμπιστοσύνη μου όταν ενώ έχουν γίνει άπειροι καυγάδες για το θέμα των ψεμάτων, ακόμα και τώρα συνεχίζει να λέει ψέματα και επιμένει σε αυτά ακόμα και αν είναι οφθαλμοφανή ψέματα; Θέλω επειγόντως τη γνώμη σου! Θεωρείς ότι δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει να το κάνει αυτό; Σημειωτέον ότι τη δικαιολογία που μου λέει ότι είπε ψέματα για να μη θυμώσω δεν μπορώ να τη δεχτώ γιατί 1. ξέρει πολύ καλά ότι γίνομαι έξαλλη με τα ψέματα και όπως έχει αποδειχθεί, μεγαλύτερος καυγάς γίνεται όταν καταλαβαίνω ότι μου λέει ψέματα παρά γι αυτό καθαυτό το γεγονός για το οποίο είπε ψέμα και 2. εγώ ό,τι και να γίνεται, της τα λέω όλα.- Afroditi
Τα ψέματα, όταν είναι συνεχή και χωρίς λόγο, είναι παθολογικό θέμα, και δεν λύνεται με υποσχέσεις και καυγάδες. Είναι σοβαρό πρόβλημα, με την έννοια ότι χρειάζεται φροντίδα και προσπάθεια για να λυθεί, όπως οι ασθένειες. Δεν έχει να κάνει για σένα, δεν έχει σημασία πώς φέρεσαι εσύ, και δεν μπορεί να αλλάξει για σένα. Αν θελήσει να αλλάξει, πρέπει να το κάνει για τον εαυτό της, και πρέπει να δουλέψει πολύ για να βρει την αιτία αυτής της συμπεριφοράς, μαζί με έναν ειδικό. Αν θέλεις να τη βοηθήσεις, προσπάθησε να βρεις έναν τρόπο να της εξηγήσεις ότι δεν χρειάζεται να ζει για πάντα έτσι, ότι μπορεί να το αλλάξει, αν θέλει.
__________________
2.
πιστεύεις ότι υπάρχει αντρικό και γυναικείο χιούμορ;
Το χιούμορ είναι κοινωνική κατασκευή, λειτουργεί ως κολλητική ουσία, και είναι αποτέλεσμα όλων των παραγόντων που επηρεάζουν τον πληθυσμό, από τις καιρικές συνθήκες μέχρι τα φυσικά χαρακτηριστικά μιας ομάδας, οπότε φυσικά συμπλέει με τις κοινωνικές ισορροπίες, ανισότητες και τη θέση του καθενός στην κοινωνία. Οι άντρες ενθαρρύνονται να είναι πνευματώδεις γιατί θεωρούνται «το μυαλό» της κοινωνίας, ενώ οι γυναίκες είναι κυρίως διακοσμητικές, προς τέρψη του αντρικού βλέμματος όσο είναι νέες, μέχρι να γίνουν χρήσιμες ως υπηρέτριες και νοσοκόμες, στο ρόλο της μάνας και της νύφης. Οι γυναίκες όχι μόνο δεν ενθαρρύνονται, αλλά αποτρέπονται από το να έχουν χιούμορ, που δεν θεωρείται «θηλυκό», και αν δεν έχεις «θηλυκότητα», δεν θα επιβραβευτείς με σύζυγο όσο είσαι νέα, ώστε να είσαι χρήσιμη ως τροφός και νοσοκόμα όταν γεράσεις. Οι γυναίκες όμως ενθαρρύνονται να ξεκαρδίζονται με τα αστεία των αντρών, και να το εκτιμούν ως νούμερο ένα, απόδειξη της υψηλής αντρικής νοητικής λειτουργίας, και να αφήνουν δεύτερα και τρίτα τα θέματα της αντρικής εμφάνισης, γιατί αλλιώς είναι ρηχές (και αν είναι ρηχές, δεν θα επιβραβευτούν με σύζυγο και παιδιά, άρα όταν γεράσουν θα είναι άχρηστες). «Χιούμορ» είναι το πρώτο που λένε ότι ζητούν οι γυναίκες από τους άντρες, όταν θέλουν να δείξουν ότι έχουν περιεχόμενο, και δεν είναι από αυτές που κοιτάνε τα λούσα και τα κάλλη (ώστε να επιβραβευτούν κάποτε για τη συμμόρφωση τους με σύζυγο και παιδιά, και τα λοιπά και τα λοιπά).
Νομίζω ότι απάντησα στην ερώτηση.
__________________
3.
Τελικά υπάρχει μοίρα που προδιαγράφει την πορεία της ζωής μας ή μόνοι μας την φτιάχνουμε?
Είμαι 30 χρονών και σε όλη μου τη ζωή πίστευα ότι αν αγωνιστώ και βασιστώ στις δυνάμεις μου, θα μπορώ να τα καταφέρω τελικά. Λάβε υπόψιν ότι πέρασα μια δύσκολη παιδική ηλικία με διαζύγιο γονιών, φασαρίες, γονείς που χρησιμοποιούσαν εμένα και την αδερφή μου ως μέσον εκδίκησης κτλ. Θυμάμαι να είμαι 10 χρονών παιδί και εν μέσω καυγάδων να λέω στον εαυτό μου να είναι δυνατή. Έτσι βρήκα διέξοδο στο διάβασμα και διάβαζα πολύ για να περάσω στο πανεπιστήμιο, να γίνω οικονομικά ανεξάρτητη και να μην έχω ανάγκη κανέναν. Πέρασα λοιπόν στο πανεπιστήμιο από τους πρώτους, έκανα μεταπτυχιακό, δούλεψα, αλλά οικονομικά ανεξάρτητη δεν έγινα! Ήρθα λοιπόν πριν από μερικούς μήνες σε χώρα του εξωτερικού για κάτι καλύτερο, κάνω και δεύτερο μεταπτυχιακό –υπό δύσκολες συνθήκες, δεν είναι εύκολο στα 30 σου να ξαναπηγαίνεις στα θρανία- και κάνω αιτήσεις για δουλειά ή πρακτικές. Παρόλα αυτά δέχομαι απανωτές αρνήσεις, ενώ την ίδια στιγμή βλέπω πχ συμφοιτητές με λιγότερα προσόντα από μένα να γίνονται κατευθείαν δεκτοί στην πρώτη αίτηση που στέλνουν.
Ό,τι κατάφερα στη ζωή μου, το κατάφερα με πολύ αγώνα και θυσίες και ποτέ μα ποτέ δεν στάθηκα τυχερή και αυτό είναι το μεγάλο μου παράπονο. Γιατί κάποιοι άνθρωποι, χωρίς να καταβάλουν πολλές προσπάθειες πετυχαίνουν αυτό που επιθυμούν, ενώ εγώ πρέπει να αγωνίζομαι διαρκώς και η τύχη δεν είναι ποτέ εκεί όταν την χρειάζομαι?
Ελένη
Γιατί έχουν μάθει να θεωρούν την επιτυχία αυτονόητη.
Γιατί η ασφάλεια που έζησαν στα παιδικά τους χρόνια, η ενθάρρυνση, και η οικονομική άνεση τους έκανε άνετους και χαλαρούς.
Γιατί έμαθαν από πολύ νωρίς να αμφισβητούν τους ανώτερους τους, να περιφρονούν την αυστηρή ιεραρχία, να διεκδικούν καλύτερη θέση για τους εαυτούς τους, και να παρουσιάζουν τον εαυτό τους με φανταχτερό τρόπο.
Γιατί μπορεί να έχουν γοητεία, αποτέλεσμα όλων των παραπάνω. Γιατί μεγάλωσαν με τρόπο που τους προστάτεψε από την μεμψιμοιρία και την κλάψα, και έχουν αυτοπεποίθηση, και η αυτοπεποίθηση είναι πάρα πολύ ελκυστική.
Γιατί οι γνώσεις και τα προσόντα είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ, και δεν είναι καν το πιο σημαντικό. Εκτός αν είναι γνώσεις πολύ εξειδικευμένες και ταυτόχρονα πολύ δημοφιλείς και απαραίτητες.
Οι λέξεις «παράπονο», «θυσίες», «αγώνας», «αγωνίζομαι», είναι απωθητικές, σε υποψήφιους φίλους, ερωτικούς συντρόφους, και υποψήφια αφεντικά εξίσου. Είναι πολύ δημοφιλείς στην ελληνική ψυχή, αλλά εφαρμόζονται με κέρδος μόνο αν είσαι στιχουργός λαϊκών τραγουδιών. Σε άλλες χώρες, δε, είναι πολύ ξένες.
Η σιγουριά ότι το πανεπιστήμιο προσφέρει οικονομική ανεξαρτησία στην Ελλάδα τελείωσε περίπου το 1985, οπότε αν δεν είσαι 55 χρονών, δεν δικαιολογείται να εκπλήσσεσαι τόσο που ένα πτυχίο πανεπιστημίου δεν σου προσέφερε δουλειά και ασφάλεια. Σύμφωνοι, ήσουν άτυχη που δεν πέρασες ανέμελα παιδικά χρόνια, αλλά ο παράγοντας τύχη, βάζοντας και όλα τα αποτελέσματα αυτών των παιδικών ετών, έληξε εκεί.
Ο κόσμος δεν είναι εργαστήριο ικανοποίησης επιθυμιών, αλλά δεν είναι και κόλαση ματαίωσης ονείρων. Αν συμφοιτητές σου τα καταφέρνουν θαυμάσια με την πρώτη, ενώ εσύ όχι, ψάξε να βρεις τι είναι αυτό που κάνουν. Είσαι σίγουρη ότι έχουν λιγότερα προσόντα από σένα; Αν ισχύει, θαυμάσια! Αν είναι πιο ωραίοι, πιο καλοντυμένοι, με περισσότερες διασυνδέσεις, με περισσότερη άνεση, με χάρισμα, χαμόγελο, καλύτερη παρουσίαση... ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν. Έχεις πάρα πολλά περιθώρια να βελτιωθείς, και η τύχη δεν έχει καμία σχέση.
__________________
4.
αγαπητη Α,μπα, σε ποιο βαθμο η σιωπη ειναι καλυτερη απ τα λογια; (αναφερομαι κυριως οταν δεχεσαι προσβολες ή ακους ανυποστατες για σενα φημες, αλλα θα ηθελα και μια γενικη απαντηση)- μπερδεμενη
Οι κατά πρόσωπο προσβολές με τις ανυπόστατες φήμες είναι δύο εντελώς διαφορετικές κατηγορίες. Είναι διαφορετικό να σε προβάλλουν κατάμουτρα – και να έχεις κοινό, και περιθώριο αντίδρασης – και άλλο να κυκλοφορήσει κάποιος φήμες υπό άγνωστες συνθήκες, σε μη ελεγχόμενο κοινό, χωρίς περιθώριο άμεσης αντιπαράθεσης. Το ατού της μιας περίπτωσης είναι το μεγάλο πρόβλημα της άλλης: η παρουσία σου και η απάντηση σου επηρεάζει το αποτέλεσμα.
Στις προσβολές, αν υπάρχει κοινό, όσο πιο μεγάλες είναι, τόσο καλύτερη είναι η σιωπή. Η μη απάντηση λειτουργεί σαν χωνί που μεγεθύνει την προσβολή, την κάνει να αντιλαλεί, και στη σιωπή ακούγεται μετά από δευτερόλεπτα πολύ χειρότερη απ' όταν βγήκε από το στόμα του άλλου. Ο άλλος αναγκάζεται να μείνει με την χολή στο στόμα, και είναι αδύνατον να την μαζέψει. Αν μάλιστα, ο δέκτης της προσβολής έχει τελειοποιήσει το ύφος της έκπληκτης αποδοκιμασίας (Αλίσια Φλόρικ στο Good Wife), τότε ο εκτοξευτής της προσβολής θα μετανιώσει χίλιες φορές που μίλησε.
Αν δεν υπάρχει κοινό είναι καλύτερη η άμεση, κοφτή και ακόμη πιο αγενής απάντηση, τόσο αγενής που θα κόψει την κουβέντα από τη ρίζα, αλλά αυτό είναι για πολύ έμπειρους παίκτες.
Οι φήμες είναι άλλο πράγμα. Κυκλοφορούν υπόγεια, με ψίθυρους, κανείς δεν είπε τίποτα, κανείς δεν άκουσε τίποτα, αλλά όλοι τις ξέρουν. Η σιωπή λειτουργεί και πάλι ως χωνί που μεγεθύνει, αλλά αυτή τη φορά λειτουργεί εις βάρος του παθόντα. Αφού δε μιλάει, οι φήμες ισχύουν, και με την παρατεταμένη σιωπή, αποκτούν και προεκτάσεις. Σε αυτή την περίπτωση είναι σημαντικό να πει κανείς την άποψη του στον καθένα χωριστά, και σε παρέες, και σε συνδυασμό, σε όλες τις ευκαιρίες, ώστε οι άλλοι να αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι έχουν ακούσει και την άλλη πλευρά, και ότι υπάρχει αντίλογος. Στην χειρότερη περίπτωση, θα αρχίσουν να λένε ότι «δεν θέλουν να πάρουν θέση».
__________________
5.
Βρε Λένα και Αμπαholics,
Τελικά με ενδιαφέρει να μάθω τι σημαίνει η φράση "Κορίτσι για σπίτι". Μπορώ να καταλάβω τι σήμαινε όταν το έλεγε η γιαγιά μου. Θα ήθελα τη δική σου γνώμη (και των υπερφανταστικών σχολιαστών) για το τι σημαίνει σήμερα αυτή η φράση. – aloutero
Σημαίνει ακριβώς ό,τι σήμαινε και στην εποχή της γιαγιάς σου. Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Είναι η γυναίκα που έχει συμμορφωθεί με όλους τους κανόνες της πατριαρχίας σε σχέση με τη συμπεριφορά της, την εμφάνιση της, τα όνειρα της και τη θέση της στον κόσμο, και η επιβράβευση της, επειδή είναι καλό κορίτσι, είναι να αποκτήσει ένα σπίτι που θα έχει τη χαρά να καθαρίζει και να φροντίζει μόνη της, ενώ δουλεύει, και φροντίζει έναν άντρα και τα παιδιά της.
Οι κανόνες προς συμμόρφωση είναι επίσης αυτοί που ίσχυαν και στην εποχή της γιαγιάς σου: σεμνή ένδυση που δεν προκαλεί, ελάχιστο, διακριτικό σεξουαλικό παρελθόν, ανύπαρκτες επαγγελματικές φιλοδοξίες, μηδέν προσωπικά όνειρα, και άπειρη προθυμία για προσφορά, εξυπηρέτηση και φροντίδα παιδιών, αρρώστων και υγιών, με ασταμάτητη δουλειά εντός και εκτός σπιτιού.
__________________
6.
Γεια σου αγαπητη αμπα writer, ειναι η πρωτη φορα που διαβαζω τα αρθρα σου και ενθουσιαστηκα τοσο απο την σταθεροτητα και την λογικοτητα των απαντησεων σου που θεωρησα λογικο εκ μερους μου να σου παραθεσω τις ανησυχιες μου μιας και για πρωτη φορα βρισκομαι σε μια δυσκολη για μενα κατασταση. Ειμαι μολις 22 χρονων και ειμαι στο 4 ετος , περνουσα μαθηματα χωρις να ασχολουμαι ιδιαιτερα με την σχολη, εχω μια σχεση πεντε ετων, ασχολιομουν με τον εθελοντισμο ενεργα ειχα εντονη κοινωνικη ζωη και καποιες καλλιτεχνικες ανησυχιες. Ξαφνικα επειτα απο μια αποφαση στην αρχη της χρονιας να διαλυσω την σχεση μου και να αλλαξω σπιτι ( οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι και εμενα με τον μπαμπα μου), μετακομισα με την μαμα μου ομως δεν ηταν καλη επιλογη. ειχαμε καποια σοβαρα προβληματα υγειας( ο πατριος μου δηλαδη) , ειχα και γω καποια μικρα και ειχαμε και καποιους θανατους σε φιλικο περιβαλλον. Ξαφνικα σιγα σιγα αρχισα να μην εχω πολυ ορεξη και να συζηταω λυσεις για τα προβληματα μου. Ταυτοχρονα η αδερφη μου εδινε πανελληνιες και ο μπαμπας μου απολυθηκε, συν οτι εκανα μαθηματα proficiency και πρακτικη που με αγχωσε περαιτερω. Παρολαυτα η εποχη αυτη ηταν τουλαχιστον δημιουργικη εκανα την πρακτικη μου με επιτυχια και τα μαθηματα μου και ειχα κοινωνικη ζωη. Σχεδιασα επειτα το πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο πραγμα που εκανα μονη μου και με τρομαξε πολυ μιας και δεν ειχα μπει σε αεροπλανο και μπηκα σε 4 . Μετα απο αυτη την εμπειρια και plus ολες τις αντιξοοτητες εχω δημιουργησει ενα αρνητικο για μενα περιβαλλον δεν εχω την ορεξη που ειχα πριν για ζωη και εχω πεσει πολυ, δεν θελω να νιωθω συνεχως οτι δικιολογω τον εαυτο μου αλλα απο εκει που ημουν το πιο ενθουσιωδες και κοινωνικο ατομο, ασχολουμαι συνεχως μονο με προβληματα και ολα πλεον μου δημιουργουν ανησυχια, ξαφνικα αρχισα να χανω την αυτοπεποιθηση μου και αρχισαν μετα το ταξιδι να μου εκφραζονται εντονα ολα αυτα ψυχοσωματικα. Θα ηθελα παρα πολυ να φερω την ζωη μου στο ιδιο καλο επιπεδο που ηταν ολο αυτο τον καιρο πριν απο αυτα τα συμβαντα φυσικα με τα νεα δεδομενα. το κυριο μου προβλημα ειναι πως θα μπορεσω να αποβαλλω το εντονο μου αγχος , σκεφτομαι να παω σε καποιο ψυχολογο , ομως αυτο δεν θελω να με οδηγησει να υπεραναλυω ακομα περισσοτερο τα πραγματα! Ειναι πολυ περιεργο απο εκει που εχεις τοσα κινητρα και ενεργητικοτητα τελικα να αντιδρας ετσι και να εισαι μονιμως σαν κουρασμενος. Τι μου προτεινεις να κανω?- Σοφιλενια
Να πας σε ψυχολόγο. Δεν υπεραναλύεις τα πράγματα. Τα αναλύεις με λάθος τρόπο, και δεν βγάζεις χρήσιμα συμπεράσματα. Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να καταλάβεις και τι κάνεις, και γιατί το κάνεις. Θα ελαφρύνει το βήμα σου και θα βρεις το δρόμο σου. Μη φοβάσαι τίποτα.
__________________
7.
Δέχτηκα πολλά μηνύματα για να γράψω το μυστικό της συνταγής για τα μακαρόνια με κιμά. Λοιπόν, θα σας πω πού έχω καταλήξει μετά από επανειλημμένες προσπάθειες με διάφορες παραλλαγές. Το μυστικό για μένα είναι κυρίως ότι χρειάζεται πολύς χρόνος, δηλαδή ώρες μαγειρέματος της σάλτσας, σε χαμηλή φωτιά. Αυτό είναι το κυριότερο. Τα άλλα «μυστικά» είναι ότι οι ντομάτες κονσέρβα αποδίδουν καλύτερα από τις φρέσκιες σε αυτή τη σάλτσα, και ότι προσθήκες όπως πολύ ψιλοκομμένη πιπεριά, ή η τριλογία 'κρεμμύδι/σελινο/καρότο', ή ακόμη και κολοκυθάκι δίνουν έναν ελαφρώς διαφορετικό τόνο, όμως δεν μπορούν να προσθέσουν το βάθος της γεύσης που μόνο το πολύωρο βράσιμο σε χαμηλή φωτιά δίνει.
Σας δίνω μια γενική συνταγή, που μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τα γούστα του καθενός.
Ξεκινάς βάζοντας λίγο μπέικον σε κομματάκια, σε κρύα κατσαρόλα, ανάβεις φωτιά και περιμένεις να λιώσει το λίπος του. Σε αυτό το λίπος τσιγαρίζεις τον κιμά, σιγά σιγά, προσπαθώντας να τσιγαριστεί και όχι να βράσει, κάτι που αποκλείεται να γίνει 100%, αλλά το προσπαθείς. Ανακατεύεις και φροντίζεις να διαλυθεί σε μικρά κομματάκια. Μετά βάζεις το κρεμμύδι, επίσης προσπαθώντας να τσιγαριστεί κα όχι να βράσει, και ό,τι άλλο προσθέτεις για γεύση από λαχανικό (πιπεριά, καρότο, σκόρδο κλπ). Βάζεις πελτέ, και ανακατεύεις γρήγορα για να διαλυθεί. Τώρα έχουν κολλήσει διάφορα στον πάτο, αλλά ακριβώς αυτό θέλεις. Σβήνεις με κόκκινο κρασί, ανακατεύεις για να εξατμιστεί και να ξεκολλήσουν όλα τα κολλημένα της κατσαρόλας. Προσθέτεις ντομάτα κονσέρβα μέχρι να καλυφθεί ο κιμάς. Αλατίζεις. Σκεπάζεις, και χαμηλώνεις φωτιά όσο πιο χαμηλά γίνεται. Περιμένεις 2 ώρες τουλάχιστον, παρακολουθώντας, προσθέτοντας ντομάτα ή νερό, σκεπάζοντας ή ξεσκεπάζοντας για να μην κολλήσει (εδώ είναι ανάλογα με την κουζίνα, την ποσότητα κλπ). Είναι έτοιμο όταν η σάλτσα είναι εντελώς ενιαία, και δεν ξεχωρίζει τι είναι τι, η υφή είναι βελουδένια, και η γεύση είναι πολύ βαθιά. Από μπαχαρικά, ενδεικτικά: θυμάρι, ρίγανη, βασιλικός, πάπρικα, προς το τέλος. Δεν βάζω κανέλα, γούστα είναι αυτά.
Διαφωνώ πολύ με την παρουσίαση του πιάτου ως μακαρόνια κάτω, και σάλτσα από πάνω. Τα μακαρόνια αν δεν ενωθούν με τη σάλτσα, αν δεν βράσουν και λίγο μέσα σε αυτή, λειτουργούν αυτόνομα, και η σάλτσα χωρίζει, και πρέπει να ψαρέψεις τη σάλτσα που τρέχει κάτω, αίσχος. Κρατάμε ένα φλιτζάνι από το υγρό που έχουν βράσει τα μακαρόνια, και το προσθέτουμε στην σάλτσα. Στραγγίζουμε τα μακαρόνια 1-2 λεπτά πριν γίνουν, και αμέσως (δε ρίχνουμε νερό πάνω τους) τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα με τη σάλτσα. Ανακατεύουμε σαν τρελοί αλλά με προσοχή, και σκεπάζουμε για 1-2 λεπτά, για να ρουφήξουν σάλτσα και να μελώσουν. Τα ιδανικά μακαρόνια για μένα με αυτή τη σάλτσα είναι τα σπαγγέτι, ή τα λίγο πιο χοντρά. Ο κιμάς πρέπει να έχει κάπως λίπος, γιατί δεν βάζω καθόλου λάδι. Παίρνω κιμά μοσχάρι, chuck, που νομίζω ότι είναι η σπάλα. Πολλοί λένε ότι είναι απαραίτητο να είναι μίγμα μοσχάρι/χοιρινό, γιατί το χοιρινό δίνει καλύτερη υφή και είναι πιο λιπαρό. Όσες φορές έχω πειραματιστεί με τον κιμά, το έχω μετανιώσει, αλλά είμαι ανοιχτή σε προτάσεις.
σχόλια