__________________
1.
Α,μπα, ειμαι σε σχεση 5 μηνες και το προβλημα μου ειναι...ερωτικης φυσεως!Ο συντροφος μου δεν ενδιαφερεται καθολου αν ικανοποιουμαι στο σεξ (σε αντιθεση με εμενα για εκεινον).Του το εχω πει κοντα στις 5-6 φορες(με ομορφο τροπο) και ολο λεει οτι θα το "διορθωσει".. Δεν ξερω πλεον πως να του το ξαναπω και ενω θελω να κανουμε σεξ,ξερω πως δεν εχω και κατι να περιμενω.. (κατα τα αλλα..!.. τα παμε πολυ καλα)- Ελένη Μ.
Κατά τα άλλα; Ποια είναι τα άλλα μετά από πέντε μήνες; Κατά τ' άλλα τα πάτε πολύ καλά γιατί ακόμη είσαστε δύο άγνωστοι και δεν είχε ακόμη την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλη του τη γαϊδουριά. Βέβαια είναι πιο πιθανό να την έχει ξεδιπλώσει από την πρώτη μέρα, κι εσύ να νομίζεις ότι βρέχει. Καμία δικαιολογία για τον τεμπέλη εγωιστή. Αν δεν είναι ενθουσιώδες το σεξ στους πρώτους πέντε μήνες, πότε περιμένεις να γίνει;
Και μια ακόμη ερώτηση: αν εσύ φερόσουν όπως αυτός, σε πόσες μέρες λες να σε είχε παρατήσει, κι ας «κατά τα άλλα τα πάτε πολύ καλά»;
__________________
2.
Αγαπητή α μπα...
Ούτε εγώ ξέρω γιατί σου γράφω... Τη λύση σίγουρα δεν μπορείς να μου τη βρεις... Ψάχνω μέσα μου εδώ και χρόνια να τη βρω αλλά δεν τα έχω καταφέρει με αποτέλεσμα να ταλαιπωρώ μέχρι τέλους την ψυχική μου υγεία καθώς και τον πιο σημαντικό άνθρωπο που έχει περάσει έως τα 32 μου χρόνια από τη ζωή μου...
Πριν 5 χρόνια άφησα τον άνθρωπο αυτό μετά από σχέση 3 χρόνων (ας τον ονομάσουμε άνθρωπο Α) για να ζήσω το μέχρι τότε απωθημένο μου. Πίστεψα τότε πως θα ζήσω μία περιπετειούλα που δε θα κρατήσει και πολύ...Αυτή η περιπετειούλα κράτησε και κρατάει 4 χρόνια.
Μετατράπηκε σε μία σχέση ήρεμη, υποστηρικτική, με πολλά ταξίδια, με πολύ επικοινωνία, με πολύ συνεννόηση και με λίγο.....sex. Το sex ποτέ δεν ήταν το ατού του (ας τον ονομάσουμε άνθρωπο Β) όμως το παραέβλεπα (βλέποντας ερωτικά σχεδόν όλα τα χρόνια τον άνθρωπο Α).
Κάπως έτσι λοιπόν η σχέση με τον άνθρωπο Α ενισχύθηκε με τα χρόνια σε μία άκρως ερωτική σχέση, που όλα αυτά τα χρόνια με διεκδικεί να γυρίσω πίσω, να μείνουμε μαζί και να είμαστε ξανά σε σχέση.
Τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ φέτος, που μου έβαλε τελεσίγραφο. Ή επικοινωνώ με τον άνθρωπο Α όντας ελεύθερη ή δεν ξαναεπικοινωνώ ποτέ. Όπως καταλαβαίνεις με έχει λούσει κρύος ιδρώτας. Ο άνθρωπος Β δεν μπορεί να διανοηθεί τη ζωή του χωρίς εμένα, δεν έχουμε χωρίσει ποτέ, δεν ξέρω καν αν, πώς, πότε θα μπορέσω να το λήξω...
Αν όμως δεν το κάνω ΤΩΡΑ, χάνω τον άνθρωπο Α που μπορεί να μη λείπει από τη συνήθεια και την καθημερινότητά μου, λείπει όμως από την καρδιά, το μυαλό και το...κρεβάτι μου.
Τι θα επέλεγες εσύ; Την ήρεμη, υπέροχη, πλήρως συνεννοήσιμη σχέση ή το ρίσκο του γυρισμού στην πιο θυελλώδη σχέση της ζωής σου;
Και μη μου μιλήσεις για έναν καινούριο άνθρωπο Γ ή τη μοναξιά; Όχι άλλα κλισέ. Θέλω να πάρω έναν από τους δύο δρόμους, οριστικά και αμετάκλητα.- Άλλη μία άγνωστη...
Εγώ να τα αφήσω τα κλισέ, αλλά να τα αφήσεις κι εσύ. Ο άνθρωπος Β θα ζήσει και χωρίς εσένα. Και θα είναι μια χαρά, και θα βρει κάποια άλλη. Όλοι μπορούν να ζήσουν χωρίς εσένα. Όπως και εσύ μπορείς να ζήσεις χωρίς τον οποιονδήποτε.
Όταν έχεις δύο παράλληλες σχέσεις, δεν έχεις καμία. Όταν συμπληρώνεις από τον έναν αυτό που λείπει από τον άλλον, δεν έχεις μάθει πώς να συμβιβάζεσαι, ή πώς να επενδύεις, ή πώς να αντισταθμίζεις, ή πώς να διαπραγματεύεσαι, ή πώς να θέτεις όρια, ή πώς να εγκαταλείπεις. Η απάτη δεν στρέφεται μόνο ενάντια στον απατημένο, είναι και ένα εμπόδιο και για αυτόν που τη διαπράττει. Ζεις εδώ και χρόνια με δεκανίκια. Δεν ξέρω αν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά.
Το έντιμο θα ήταν να είσαι ειλικρινής με όλους και να έχετε μια ανοιχτή σχέση. Αν είναι να μην σου κάνει ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος, και να μην μπορείς να διαλέξεις, το σωστό θα είναι να έχουν και αυτοί την ελευθερία να βρουν μια δεύτερη για να τους καλύπτει σε αυτά που δεν τους καλύπτεις εσύ. Εκτός αν νομίζεις ότι ο λόγος που δεν έχουν μια δεύτερη παράλληλα (ή μια τρίτη ή μια τέταρτη) είναι ότι εσύ είσαι τέλεια, και τους καλύπτεις στα πάντα.
Στο προκείμενο, γιατί δε νομίζω ότι σε ενδιαφέρει ο τομέας εντιμότητα. Νομίζω ότι το έξυπνο είναι να διαλέξεις αυτόν που ξέρει ότι απατούσες κάποιον για χρόνια, και παρόλ'αυτά θέλει να είναι μαζί σου.
__________________
3.
Πρώτη φορά παρατώ κάτι και το σκέφτομαι κάθε ώρα και στιγμή. Μονόδρομος το να φύγω. Πώς γίνεται να μην του ενέπνευσα αντίστοιχα συναισθήματα με αυτά που νιώθω γι' αυτόν? Γιατί να νιώθει μόνο ευγνωμοσύνη που του στάθηκα στα δύσκολα και τίποτα παραπάνω?- α.
Ώπα. Μήπως συμπαραστάθηκες στα δύσκολα για εξαργυρώσεις έρωτα; Σκέψου πολύ καλά πριν απαντήσεις. Αν πήγες να τον παγιδέψεις, η απόρριψη ήταν παραπάνω από σίγουρη.
Αν όχι, και συμπαράσταση εξηγείται με άλλο τρόπο, η ερώτηση σου είναι αστεία. Αστεία με την εύθραυστη και κωμικοτραγική έννοια. Αστεία, όπως αστεία είναι ή ανθρώπινη ύπαρξη. Φαίνεται σα να ρωτάς στα αλήθεια, σα να ρωτάς με αθωότητα, σα να έγινε κάτι πολύ παράξενο, που δεν εξηγείται. Βέβαια όσες φορές απέρριψες κάποιον που σε πλησίασε, φιλικά η ερωτικά, δεν κατάλαβες να γίνεται κάτι περίεργο, ή κάτι ανεξήγητο. Απλώς δεν σου άρεσε κάποιος – πού είναι το περίεργο;
Το περίεργο είναι πώς γίνεται να ζούμε σε μια οργανωμένη κοινωνία και να πιστεύουμε ότι αυτό που θέλουμε είναι πιο σημαντικό από αυτό που είναι το λογικό, ή από αυτό που είναι σωστό, ή από αυτό που θέλει κάποιος άλλος. Περίεργο είναι επίσης το γεγονός ότι πιστεύουμε ότι είμαστε σε θέση να μεταδίδουμε συναισθήματα με τη θέληση μας. Ο δικός σου έρωτας, κατά τη γνώμη σου, πρέπει να διαπεράσει την ύπαρξη του άλλου («να τον εμπνεύσεις»). Γιατί; Γιατί έχουν τα δικά σου συναισθήματα προτεραιότητα; Γιατί να μην σε διαπεράσει εσένα η δική του αδιαφορία, και να «εμπνευστείς» αναλόγως;
Σε αντίθεση με αυτό που μας λέει το είναι μας, δεν μπορούμε να ελέγξουμε το περιβάλλον μας, ούτε τους γύρω μας, ούτε τις αντιδράσεις τους. Όσο έντονη και να είναι η επιθυμία μας, ακόμη και αν μας κυριεύει, το σύμπαν είναι αδιάφορο. Εντελώς αδιάφορο. Μην εκπλήσσεσαι όταν σε απορρίπτουν, να εκπλήσσεσαι όταν βρίσκεις φίλους, εραστές, συνεργάτες και συνοδοιπόρους. Κράτα την έκπληξή σου για όταν η ζωή σου μοιράζει καλά χαρτιά. Αλλιώς...
__________________
4.
Έχω πολλούς φόβους.. Κυρίως όμως συνοψίζονται σε έναν. Φοβάμαι τη μοναξιά και το γεγονός να χάσω κάποιον δικό μου άνθρωπο. Αργεί να γυρίσει η μητέρα μου από τη δουλειά και σκέφτομαι μήπως έπαθε κάτι. Ο αδερφός μου γυρνάει αργά τα βράδια σπίτι και φοβάμαι μη γίνει κάτι στο δρόμο. Το αγόρι μου με γυρίζει σπίτι μου με τα πόδια τη νύχτα και περιμένω πως και πως να μου στείλει μήνυμα ότι γύρισε στο δικό του. Έχω δίπλωμα οδήγησης αλλά αποφεύγω να οδηγώ γιατί φοβάμαι μη πάθω κάτι. Το ξέρω ότι είμαι υπερβολική και καταλαβαίνω ότι όλα αυτά με "κρατάνε πίσω" αλλά δε μπορώ να το αλλάξω.. Η γνώμη σου ίσως και να με βοηθήσει..- Ειρήνη
Είσαι πολύ καλή υποψήφια για ψυχολόγο. Λέω καλή υποψήφια γιατί νομίζω ότι με την κατάλληλη βοήθεια θα ξεπεράσεις εντελώς αυτό το εμπόδιο, θα γίνεις σαν καινούρια. Δεν είναι κάτι που διορθώνεται με μαγικές συνταγές, ή με λίγα λόγια. Πρέπει να βρεις την πηγή αυτού του φόβου, να τον κοιτάξεις, να τον εκλογικεύσεις, να τον αναλύσεις, να τον κάνεις κομμάτια και να τον διαχειριστείς. Γι' αυτό, πήγαινε σε ψυχολόγο.
__________________
5.
Ειναι Ιούλιος, σε ενα χρονο θα γινει ο γάμος της αδερφής μου με έναν Άγγλο που ειναι μαζι εδω και 3,5 χρονια. Μια χαρα παιδι κλασικό αγγλακι που ομως ταιριάζει πολυ στη νοοτροπία μας. Η αδερφή μου εχει βρει το αλλο της μισο ειναι πολυ καλα μαζι και συζούν στην αγγλια τα τελευταια 2 χρονια. Η μητέρα μας ηταν απο την αρχή αντίθετη λόγω άλλης εθνικότητας και ποσο μαλλον οταν τον Σεπτέμβρη που μας επισκέφθηκαν η αδερφή μου της αποκάλυψε οτι ειναι χωρισμένος με ενα παιδι 12 χρόνων που ομως δεν επηρεαζει τη ζωή τους. Κατα τα υπόλοιπα βεβαια οι γονείς μου τους υποδέχονται με χαρα απλά νιώθουν σαν να εχουν ενα βάρος. Αυτα για να καταλάβεις το γενικότερο κλίμα. Τον Σεπτέμβρη που ηρθαν (γενικα κοιμούνται στο δωματιο μου, κρεβάτια πανω κατω κ λοιπά κι εγω στο σαλονι) ενα βραδυ ένιωσα κατι στις πατούσες μου (μη γελάς!!). Μεσα στον πανικό μου και τα σκοτάδια νόμιζα οτι ειναι κλέφτης κ άρχισε να μου κόβεται η ανάσα. Οταν ειδα κάποιον σκυμμένο διπλα στον καναπέ. Και βλεπω τον Φιλ ("ο γαμπρός") ο οποίος με καθησυχάζει οτι ειναι ειναι εκείνος. Εγω απο την τρομάρα δεν έβγαλα λέξη και προσπάθησα να ηρεμήσω, εκείνος επέστρεψε στο δωματιο και εγω δεν μπορουσα να κοιμηθω επειδή φοβόμουν (δεν ξερω τι ακριβως!). Δεν το συζήτησα μαζι του ουτε ανέφερα ποτε κατι αλλα το εχω παντα στο νου χωρίς να μπορω να καταλάβω τι σκατα;; Στο μεταξύ παντα ημουν υπέρ τους και κυριολεκτικά μαχομουν περυσι για να τους υποστηρίξω στη μαμα μας και εκείνος ηταν απο την αρχή φιλικός και αδερφικος μαζι μου..τα προσέχω αυτα και τα παρακολουθώ, ουτε προκαλώ ουτε τιποτα αλλα δε θελω να υποθέσω κατι τρελό και να ειναι ακυρο. Ντρέπομαι να του ανοίξω συζητηση και μπορει να νόμιζε οτι δεν το θυμαμαι κιολας μεσα στον υπνο...Τι να κανω;;;- ΠροβληματισμένηΑδερφή
Ρε παιδιά, μερικοί είσαστε μάστορες στο να αποκρύπτετε την πιο σημαντική πληροφορία όλων. Μας λες πού μένουν και τι κάνουν και τι λένε οι γονείς σου και δεν μας λες το διά ταύτα. Τι να τα κάνουμε όλα αυτά αν δεν ξέρουμε το πιο σημαντικό;
Τα πάντα εξαρτώνται από το τι σημαίνει «ένιωσα κάτι στις πατούσες μου».
Και άλλα τόσα από το τι σημαίνει «βλέπω κάποιον σκυμμένο στον καναπέ».
Η φαντασία μου οργιάζει, να την αφήσω; Αλλά και να την αφήσω, εσένα θα σε βοηθήσει; Όχι. ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΤΙ; Άλλο είναι να έγλειφε την πατούσα σου και παράλληλα να επεξεργαζόταν τον εαυτό του σκυμμένος στον καναπέ, και άλλο να πέρασε δίπλα σου στο σκοτάδι και μετά να έκατσε σκυμμένος στον καναπέ επειδή έψαχνε τις κάλτσες του. Μήπως από την τρομάρα σου δεν κατάλαβες καν τι έγινε;
Αν δεν είσαι σίγουρη για το τι έγινε, πρέπει να παρατηρήσεις για άλλα σημάδια συμπεριφοράς του. Άλλο είναι να είναι όλα τα άλλα εντελώς νορμάλ (που λες ότι είναι, αλλά είναι;) και άλλο να σε παρακολουθεί όταν νομίζει ότι δεν κοιτάζεις.
Δεν ξέρω τι να πω, εκτός από το εξής: παιδιά, μην μας αφήνετε έτσι. Πείτε αυτό που πρέπει να πείτε, αλλιώς σωπάστε για πάντα.
__________________
6.
Α μπα, μου την δίνει που στην οικογένειά μου τα πάντα, ακόμα και τα πιο ασήμαντα, γίνονται αντικείμενο συζήτησης 100 ατόμων! Παραδείγματος χάριν: Έχω να πάω σε έναν γάμο μιας άσχετης συμφοιτήτριάς μου - και με τον όρο «άσχετη» εννοώ ότι ούτε από το χωριό είναι, ούτε τους δικούς της ξέρουν, ούτε καν αυτήν την ίδια έχουν δει ποτέ από κοντά, ο γάμος θα γίνει 300χλμ μακριά. Το πρόβλημα μου είναι το δώρο! Κάποια στιγμή μιλώντας με την μάνα μου την είχα ρωτήσει τη γνώμη της. Ε, λοιπόν! Σήμερα που θα πήγαινα για το δώρο με έχουν πρήξει από το πρωί:5 τηλέφωνα από τη μάνα μου 3 από τη γιαγιά μου & 1 από τη θεία μου! Όλες να με πείσουν σώνει και ντε να πάρω κάτι από αυτά που έχουν στο μυαλό τους και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί δεν μ' αρέσουν οι ιδέες τους! Και ψιλοτσατίζονται κιόλας που τους λέω όχι! Στα ενδιάμεσα πρέπει να μιλάνε και μεταξύ τους, γιατί μου εμφανίζονται και πλήρως ενημερωμένες για τις αλλαγές π.χ. το διακοσμητικό που ήθελα να πάρω πωλήθηκε. Τα ίδια μου είχαν κάνει και όταν παντρευόταν η ξαδέρφη του αρραβωνιαστικού μου, αλλά εκεί τις δικαιολόγησα! Και δυστυχώς τις άκουσα και το μετάνιωσα, γιατί κατέληξα να κάνω δώρο στη μελλόνυμφη κάτι που διάλεξε το σόι μου για να αρέσει στο σόι της. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι τι γίνεται με τα σοβαρότερα ζητήματα... Και δεν μπορώ! Όλη αυτή η επεμβατικότητα με πνίγει! Από την άλλη, πολλές φορές πελαγώνω και αισθάνομαι ότι μόνη μου δεν μπορώ να επιλέξω σωστά οπότε χρειάζομαι οπουδήποτε βοήθεια (της μάνας μου τουλάχιστον). Από την μία θέλω να είμαι ανεξάρτητη από την άλλη φοβάμαι. Τι να κάνω;;- Καλεσμένη
Βλέπω ότι κλαις, να σε τραβήξω;
Να τι να κάνεις: να δεχτείς ότι ο φόβος σου κάνει μπαμ και προσκαλεί τις παρεμβάσεις. Αν δεχτούμε ότι πρόκειται για φόβο. Τις παρεμβάσεις τις θέλεις, τις ζητάς, και μετά, όταν γίνεται αυτό που ήθελες, δεν σου αρέσει – δεν σου αρέσει όμως αφού το έχεις πάρει, εκ του ασφαλούς. Αν ζητούσες «τη γνώμη» της μαμάς σου και σε έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια, και δεν σε έπαιρνε ούτε η γιαγιά ούτε η θεία ούτε η κουμπάρα για να σε ορμηνέψει, πόσο θα σου άρεσε;
Είναι πανεύκολο να μην ανακατεύονται οι άλλοι σε αυτά που κάνεις. Απλώς, δεν τους ανακατεύεις. Αγοράζεις το δώρο για το γάμο, το κρύβεις στο ντουλάπι, και το πας στη νύφη. Είναι πραγματικά, πάρα πολύ απλό. Δεν θέλεις να το κάνεις όμως, γιατί σου αρέσει η ασφάλεια που χαρίζει το βουητό και η ζεστασιά που βγαίνουν από αυτά τα τηλεφωνήματα. Η αγκαλιές αυτές μερικές φορές είναι βέβαια ασφυκτικές, αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν μπορεί να είναι όλα με τους δικούς σου όρους.
__________________
7.
α ΜΠΑ μου,
Πιστεύεις ότι ο ανταγωνισμός σε οποιοδήποτε επίπεδο χωράει σε μια φιλία;
Εγώ όχι. Και για αυτόν το λογο έχω απομακρύνει μια παιδική μου φίλη με την οποία παλαιότερα είμαστε πολυ δεμένες. Όμως οταν της εξήγησα για ποιον λόγο πηρα τέτοια απόφαση αισθάνθηκα πολύ ασχημα χωρις ωστόσο να μετανιώνω για κάτι αφού ήδη νιωθω καλύτερα χωρίς τα πικρόχολα σχόλια της. Δεν μπορώ όμως με τίποτα να διαχειριστώ το θυμό μου για αυτο το άτομο και τις ανασφάλειες που κατά καιρούς μου δημιούργησε. Φταίει που ουσιαστικά ποτέ δεν βρήκα το δίκιο μου ή είναι δικό μου θέμα και πρέπει να το λύσω μόνη μου;- tati
Γιατί το διαζευκτικό «ή»; Αποκλείει το ένα το άλλο; Ίσα ίσα, το ένα είναι συνέχεια του άλλου, αυτά τα δύο είναι σφιχταγκαλιασμένα. Φταίει που δεν βρήκες το δίκιο σου, και αυτό είναι ένα δικό σου θέμα, που πρέπει να λύσεις μόνη σου. Η «τελική λύση» που ευχόμαστε, στην οποία ελπίζουμε, υπάρχει μόνο στα (μέτρια) βιβλία και στις (κακές) ταινίες. Η λύτρωση δεν έρχεται ποτέ από τον άλλον. Η λύτρωση είναι κάτι που έρχεται πολύ αργά, μετά από ένα κομπολόι αρνητικών συναισθημάτων, και το καταλαβαίνουμε όταν πια κοιτάμε πίσω και συνειδητοποιούμε ότι δε μας νοιάζει. Μέχρι τότε όμως έχουμε μετρήσει θυμό, αγανάκτηση, αμφισβήτηση, στενοχώρια, και κάτι ψιλά ακόμα.
Θα διαχειριστείς τον θυμό όταν παραδεχτείς ότι δεν είσαι τέλεια και κάνεις λάθη.
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, αν και δεν έχει σημασία, πιστεύω ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη σχέση που δεν έχει μέσα της ανταγωνισμό. Άλλο τι λέμε έτσι επιπόλαια ότι θα έπρεπε να συμβαίνει, ή τι ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε, και άλλο τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Σημασία έχει πώς διαχειρίζεται ο καθένας τον εγωισμό του και την αίσθηση ανωτερότητας που έχει – που είναι κάτι υγιές, αλλά και πάλι, οι άνθρωποι και οι σχέσεις μεταξύ τους είναι σαν τα κέικ. Λίγο παραπάνω από το κάτι, και το κέικ είναι αποτυχία, καθόλου από αυτό το κάτι, και το κέικ είναι βαρεμάρα.
σχόλια