Το ζήτημα «τι μπορούν να αγοράσουν οι γαλλικές εταιρείες από την Ελλάδα» απασχολεί την εφημερίδα Le Figaro, με αφορμή την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου στην Αθήνα, συνοδεία 70 εκπροσώπων γαλλικών επιχειρήσεων.
«Μας έχουν προλάβει ήδη η Κίνα και η Γερμανία», σημειώνει η εφημερίδα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα έχει ως στόχο να έχει έσοδα 6,4 δισεκ. ευρώ από τις κρατικοποιήσεις ως το 2017.
«Στην προσπάθεια της να έχει έσοδα η χώρα πρέπει να πουλήσει τα κοσμήματα της», αναφέρει η γαλλική εφημερίδα, και στη συνέχεια διερωτάται ποια είναι αυτά, αφού οι Κινέζοι έχουν πάρει ήδη το λιμάνι του Πειραιά και η Γερμανία έχει «κλείσει» 14 περιφερειακά τουριστικά αεροδρόμια. «Την ίδια ώρα και η Ρωσία έχει μπει στο παιχνίδι χάρη στη συμφωνία Τσίπρα για την επέκταση του ρωσικού αγωγού αερίου», σημειώνει. (σ.σ. Πάντως οι Ρώσοι επενδυτές ανακοίνωσαν ξαφνικά ότι αποχωρούν κι αυτό δεν πρέπει να είναι άσχετο από τις συναντήσεις αμερικανών αξιωματούχων με κυβερνητικούς παράγοντες για ενεργειακά θέματα, κάτι που δείχνει μια «στροφή δυτικά» της κυβέρνησης).
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση στην Figaro του Ludovic Subran, οικονομολόγου της Euler Hermes ο οποίος ψυχρά δηλώνει: «Η Ελλάδα είναι προς πώληση», εντοπίζοντας μερικές ακόμη ευκαιρίες που οι γαλλικές εταιρείες είναι έτοιμες να εκμεταλλευτούν.
Αυτές είναι ορισμένα τμήματα του οδικού δικτύου, που είναι στον μακρύ κατάλογο των ιδιωτικοποιήσεων, η ηλεκτρική ενέργεια, το αέριο, η ύδρευση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και υπηρεσίες τηλεπικοινωνιών, καθώς και θέρετρα, γήπεδα γκολφ και τουριστικές περιοχές. Από τον κατάλογο των «προς πώληση» δεν λείπουν και Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, όπως το ιππικό κέντρο στο Μαρκόπουλο αλλά και το Ελληνικό.
Η εφημερίδα σημειώνει ότι για να μην επενδύσουν μάταια οι Γάλλοι στην Ελλάδα θα πρέπει να δώσουν έμφαση και στους τομείς του μέλλοντος με αναπτυξιακό δυναμικό, όπως η καινοτομία και η ενέργεια, κάτι που επισημαίνει και ο Κρίστοφερ Dembik, οικονομολόγος της Saxo Bank.
Η Figaro καταλήγει αναφέροντας ότι παρότι έφτασε αργά στην Ελλάδα, η Γαλλία μπορεί να εκμεταλλευτεί τα κενά που έχουν αφήσει άλλες χώρες-επενδυτές, ενώ θα πρέπει να εκμεταλλευτεί και τυχόν δισταγμούς του Πεκίνου για νέες επενδύσεις, λόγω των αναταράξεων στην κινεζική οικονομία.
