__________________
1.
Είχαμε 6 χρόνια σχέσης. Για να καταλάβεις, ήταν σαν να ήμασταν soulmates, πολλή αγάπη, σεβασμός, φιλία, θαυμασμός... Ήταν ο μόνος άνθρωπος που με έκανε να θέλω οικογένεια, τον φανταζόμουν πατέρα των παιδιών μου. Όμως, τον πλήγωσα πολύ λόγω δικών μου προβλημάτων. Περνούσα κατάθλιψη και φέρθηκα αλλοπρόσαλλα και ανώριμα στο τέλος, νόμιζα ότι αν τον χώριζα θα μπορέσω να ξεπεράσω τα προβλήματά μου, επειδή αυτός με προστάτευε πάντα και ήθελα να δω αν μπορώ μόνη μου. Μετά κάναμε κ οι 2 άλλες σχέσεις, οι οποίες κράτησαν 4,5 χρόνια η δική μου και η δική του συνεχίζει ακόμη (4
χρόνια). Το θέμα είναι ότι δεν θεωρώ φυσιολογικό ενώ έχουμε χωρίσει εδώ και 5 χρόνια, να τον σκέφτομαι κάθε μέρα-όχι να κλαίω κιόλας, αλλά κάθε μέρα περνάει από την σκέψη μου αυτός ο άνθρωπος- και να με ενοχλεί τόσο πολύ όταν μαθαίνω τι κάνει με την κοπέλα του-τυχαία από γνωστούς. Και ενώ μάλιστα έχω κι εγώ σχέση, άσχετα που χώρισα πρόσφατα, γιατί τελικά δεν υπήρχε ούτε αγάπη ούτε μέλλον με τον δεύτερο. Και το θέμα είναι ότι πάντα έλεγα ότι δεν ξέρω αν θα αγαπήσω ποτέ μου άλλον άνθρωπο όσο αυτόν. Χτες έμαθα ότι είπε το ίδιο πράγμα αυτός για εμένα σε κοινό φίλο μας, πριν λίγο καιρό. Είπε δηλαδή ότι η κοπέλα του είναι καλή αλλά δεν πρόκειται ποτέ να την αγαπήσει όσο εμένα. Αυτός όμως ακόμη τα έχει
μαζί της και δεν έχουμε καμία επικοινωνία από τότε που χωρίσαμε -5 χρόνια τώρα- από δική του επιθυμία, επειδή τον πλήγωσα πολύ. Δεν ξέρω, με έχει τσακίσει όλο αυτό, πονάει η καρδιά μου τόσο πολύ να νιώθω ότι χάνουμε τον χρόνο μας ενώ ίσως τελικά θα έπρεπε να ήμασταν μαζί. Αλλά από την άλλη λέω, αν ήθελε να είναι μαζί μου δεν θα ήταν; Ή μήπως δεν έκανε κίνηση επειδή ήξερε ότι είμαι με άλλον;
Να επικοινωνήσω μαζί του; Τι λες;
Κάποτε του είχα πει ότι δεν θέλω να γίνουμε σαν την ταινία shopgirl στο τέλος , ο επίλογος ήταν "Some nights alone he thinks of her, and some nights alone she thinks of him. Some nights these thoughts occur at the same moment and Ray and Mirabelle are connected without ever knowing it." Αλλά τελικά μάλλον έτσι γίναμε.- the_cake
Φυσικά και να επικοινωνήσεις. Το συντομότερο. Μόνο μην κάνεις προεκτάσεις που οδηγούν στη μυθική χώρα της επιβεβαίωσης. Ότι δεν θα αγαπήσει αυτή όσο εσένα δεν σημαίνει ότι θέλει να είναι μαζί σου, ούτε ότι αποκλείεται να αγαπήσει στο μέλλον κάποια άλλη περισσότερο από σένα.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα
έχω δυο γιους, ο μικρός 9 και ο μεγάλος 15. Για τους γιους μου είμαι πάνω απ' όλα μάνα αλλά και φίλη. Μπορούν να μου μιλούν για τα πάντα, συζητάμε ό,τι τους προβληματίζει, είμαι πάντα εκεί για τις απορίες τους και όχι μόνο, γελούμε μαζί, χορεύουμε, παίζουμε, διασκεδάζουμε. Ακόμα και εργασία έψαξα και βρήκα με μόνο κριτήριο το ωράριο, έτσι ώστε να είμαι μαζί τους όσο το δυνατό περισσότερες ώρες. Με το μεγάλο έχουμε 20 χρόνια διαφορά οπόταν θεωρώ ότι δεν μας χωρίζει κάποιο χάσμα, ότι καταλαβαίνω τι περνά εφόσον τα έζησα μόλις...χτες.
Στην εφηβεία μου δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να σπουδάσω, λόγω οικονομικών και άλλων θεμάτων αν και δεν ήθελα τίποτα περισσότερο στον κόσμο. Γνωριστήκατε με τον άντρα, κάναμε δυο υπέροχους γιους και από τότε προσπαθώ να τους δώσω όλα τα εφόδια που πιστεύω ότι χρειάζονται για να βγουν έξω στον κόσμο προετοιμασμένοι.
Τους διαβάζω βιβλία, τους μαθαίνω να αγαπάνε τον κόσμο, τα ζώα, τη μάθηση, να σέβονται το συνάνθρωπο τους, ότι σεβόμαστε τη διαφορετικότητα, ότι όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα, και πολλά άλλα. Θέλω να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι, να έχουν κριτική σκέψη, να έχουν καλοσύνη μέσα τους και συμπόνια. Αν και όπως όλοι μας, στριμωχνόμαστε οικονομικά, ό,τι λεφτά βάλουμε στην άκρη, πηγαίνουμε ταξίδια γιατί θεωρώ ότι είναι από τα σπουδαιότερα δώρα για τα παιδιά, να γνωρίζουν νέες χώρες, κουλτούρες, να βγαίνουν από το μικρόκοσμο που ζούμε και να βλέπουν τι υπάρχει εκεί έξω.
Θέλω να φύγουν για σπουδές μετά το σχολείο, και για το ακαδημαϊκό κομμάτι αλλά και για να γνωρίσουν τον κόσμο (ζούμε σε χωριό της επαρχίας), να μάθουν πως σκέφτονται, πως λειτουργούν οι άλλοι λαοί, την κουλτούρα τους, τα έθιμα τους. Να γίνουν ανεξάρτητοι, να παλέψουν όπως όλοι οι φοιτητές, να ωριμάσουν μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Ο μεγάλος μέχρι πριν δυο χρόνια διάβαζε, αγαπούσε τα βιβλία, είχε καλές επιδόσεις στο σχολείο και ποτέ δεν είχαν πρόβλημα μαζί του οι καθηγητές.
Όταν μπήκε στην εφηβεία (και αντιλαμβάνομαι ότι παίζει μεγάλο ρόλο) όλα άλλαξαν. Δεν θέλει να διαβάζει, λέει ότι θέλει απλώς να τελειώσει το σχολείο και να δουλέψει στις οικοδομές ή στα mcdonalds χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι και για αυτές τις δουλειές απαιτούνται δεξιότητες και σκληρά ωράρια. Κάθεται όλη μέρα χωρίς να κάνει τίποτα και πρότυπο του πλέον είναι κάτι τυπάκια στο youtube που κάνουν βιντεάκια και βγάζουν λεφτά (εκεί που το πρότυπο του ήταν ο Μέλιος από το Ένα παιδί μετράει τ' άστρα). Κι όσο κι αν του εξηγώ ότι ακόμα και αυτοί, για κάθε ένα που τα έχει καταφέρει υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που έχουν αποτύχει και ο μόνος τρόπος να πετύχουμε (όπως ορίζει ο καθένας μας την επιτυχία) είναι να σπουδάσει, να αποκτήσει βάσεις και εφόδια, τίποτα. Απλά, βαριέται... Του αρέσει ο χορός, κάνει χρόνια break-dance και του έχω πει ότι αν αυτό θέλει να κάνει, να το κάνει, να το παλέψει, να δουλέψει και εγώ τον στηρίζω. Αλλά και πάλι, απάθεια... Νομίζει ότι θα του έρθουν όλα εύκολα και δεν βρίσκω τον τρόπο να τον κάνω να καταλάβει.
Του μιλώ, τον φοβερίζω, του εξηγώ, κάθε μέρα, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου δεν έχω τι άλλο να πω... Έχω δοκιμάσει τα πάντα, τίποτα δεν βρίσκει ανταπόκριση. Έχω πάει σε ψυχολόγο να τον συμβουλευτώ αλλά με λίγα λόγια μου είπε ότι προβάλλω τα δικά μου όνειρα που δεν έζησα στο γιο μου και να τον αφήσω ήσυχο, ότι περνά μια φάση και θα τη ξεπεράσει και δεν είμαστε φτιαγμένοι όλοι για να σπουδάζουμε.
Αλλά δεν είναι έτσι. Θέλω να σπουδάσει για τους λόγους που είπα και μετά να κάνει ότι θέλει στη ζωή του, αν θέλει να γίνει οικοδόμος να γίνει, αλλά να έχει κάποια εφόδια. Και αυτός με κοιτάζει και μου απαντά με απάθεια, δεν θυμώνει, δεν αντιδρά. Απλά βαριέται...
Ξέρω ότι είναι δύσκολη η εφηβεία αλλά φοβάμαι ότι όταν περάσει θα είναι πολύ αργά και θα έχει χάσει σημαντικά πράγματα στο σχολείο, τόσα που δεν θα μπορεί να τα αναπληρώσει.
Οι καθηγητές του είναι θυμωμένοι μαζί του, βλέπουν ότι έχει δυνατότητες και δεν τις εκμεταλλεύεται γιατί... βαριέται. Ο μόνος λόγος που δεν τον αφήνουν στην ίδια τάξη είναι γιατί είναι καλό παιδί, φιλότιμο, δεν τους δημιουργεί προβλήματα.
Ο πατέρας του χειρίζεται το όλο θέμα με θυμό και φωνές οπόταν έχω σταματήσει να το συζητώ μαζί του γιατί ξέρω ότι δεν είναι αυτή η λύση (αν και το έχω δοκιμάσει και εγώ).
Ειδικά αυτό το καλοκαίρι, έχει απομακρυνθεί από τους φίλους του, τον πιέζω εγώ για να τους πάρει τηλέφωνο να συναντηθούν αλλιώς δεν ενδιαφέρεται από μόνος του.
Σκεφτήκαμε να τον στείλουμε να δουλέψει για το καλοκαίρι, να δει πως βγαίνει η δουλειά και τα λεφτά, να συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα εκεί έξω αλλά δεν είναι στο νόμιμο όριο ηλικίας και δεν τον δέχονται ούτε στα mcdonalds!
Απολογούμαι για το μεγάλο μήνυμα, προσπάθησα να σου δώσω όλη την εικόνα. Μόνο τι συμβαίνει στο μυαλό του δεν ξέρω να σου πω...
Τι να κάνω ρε α,μπα, μη μου πεις υπομονή, τι θα έκανες εσύ στη θέση μου; - Τσαλαπετεινός
Είναι πολύ δύσκολο το θέμα. Μιλάμε για έναν τρίτο άνθρωπο που δεν έχει την ευκαιρία να εξηγήσει τα πράγματα από τη μεριά του. Ακούμε μόνο την δική σου πλευρά, και πώς να το κάνουμε, ως μονόπλευρη θέαση, είναι περιορισμένη, και ας είσαι ο κηδεμόνας ενός ανήλικου παιδιού. Από αυτά που λες μόνο εσένα μπορούμε να ακούσουμε, και όχι το παιδί, όχι επειδή αποκλείεται – θα μπορούσες να είσαι σχετικά ακριβείς οι παρατηρήσεις σου– αλλά επειδή αυτό είναι το σωστό.
Ακόμη και αν προσπαθούσα να πω κάτι σε σένα όμως, θα δυσκολευόμουν πάρα πολύ. Οι μανάδες είναι συνεχώς υπό κρίση από τους άλλους. Αν τα παιδιά τα καταφέρνουν, είναι τυχερές, αν δεν τα καταφέρνουν, αυτές φταίνε. Οι συμβουλές πέφτουν βροχή με κάθε ευκαιρία και κρίνονται υπερβολικά αυστηρά, ενώ οι πατεράδες ξεμπερδεύουν με την πρώτη λάθος προσέγγιση – οι ίδιες τους οι γυναίκες δίνουν το συγχωροχάρτι και παίρνουν όλη την ευθύνη πάνω τους, όπως ακριβώς κάνεις τώρα εσύ.
Οπότε τα λίγα που έχω να πω είναι τα εξής: δεν είσαι μόνη σου, και δεν έχεις μόνο ένα παιδί. Είσαστε μια οικογένεια, και με τον άντρα σου μοιραζόσαστε τις ευθύνες της ανατροφής. Αν πιστεύεις ότι ο άντρας σου κάνει κάτι λάθος, πες του το, και σχεδιάστε από κοινού μια αντιμετώπιση. Μην ξεχνάτε ότι έχετε κι άλλο γιο, και ό,τι κάνετε είναι και γι' αυτόν τεράστιο μάθημα.
Ίσως θα ήταν χρήσιμο να δοκίμαζες άλλη προσέγγιση: μην μιλάς μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα σου, έτσι κι αλλιώς, ό,τι είχες να πεις, το έχει ακούσει, δεν πρόκειται να πεις κάτι καινούριο. Για δες αν μπορείς να τον αφήσεις να μιλήσει. Έχεις πολύ συγκεκριμένη άποψη για το μέλλον τους, και δεν λέω ότι είναι λάθος, για μένα σωστά τα λες, αλλά ακόμα και το καλό, αν το πάρεις σε μεγάλες δόσεις, μπορεί να σε πνίξει. Μπορεί να μην μιλάει γιατί πιστεύει ότι δεν θα καταλάβεις. Σίγουρα κάτι έχει στο μυαλό του. Προσπαθήστε να δημιουργήσετε προϋποθέσεις ώστε να νιώσει το κίνητρο για να το πει.
__________________
3.
Διαβάζεις τα αγγλόφωνα βιβλία στα αγγλικά ή μεταφρασμένα?- Ελλη
Και τα μη αγγλόφωνα τα διαβάζω στα αγγλικά, μεταφρασμένα. Γενικά διαβάζω στα αγγλικά γιατί θέλω να τα μάθω καλύτερα (τα αγγλικά) και γιατί πλέον διαβάζω αποκλειστικά στο kindle.
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα!
Είμαι 20 χρονών και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση. Ανησυχώ αν ''φταίω'' εγώ ή απλά τυχαίνει αυτό γενικά στον κόσμο. Είμαι συμπαθητική, έξυπνη και σχετικά όμορφη (φυσιολογική δηλαδή, μη φανταστείς καμιά γκομενάρα ή θεά.) και δε μπορώ να βρω τον λόγο για τον οποίο είμαι μπακούρι έως τα 20 μου. Δεν είναι ότι κανένας δεν εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για μένα αλλά γενικά δε μπορώ να πω πως έχω και πολλές κατακτήσεις. Μήπως φταίει που δεν βγαίνω σχετικά συχνά και έτσι δε γνωρίζω πολύ κόσμο;; ή λες να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος;; Γενικά το θεωρείς φυσιολογικό;;;
Τι να κάνω;;; -σε απόγνωση
Δεν χρειάζονται πολλές κατακτήσεις για να κάνεις μια σχέση. Στατιστικά, μια κατάκτηση αρκεί, αλλά αν θέλεις να βοηθήσεις τα στατιστικά σου, σε γενικές γραμμές οι πιθανότητες σχέσης αυξάνονται όσο αυξάνονται και οι κατακτήσεις (αλλά μην το δένεις και κόμπο αυτό, γιατί μπορεί να ελκύεις αγόρια που δεν σου ταιριάζουν, επειδή νομίζεις ότι σου ταιριάζουν). Αυτό βελτιώνεται όσο περισσότερο ανοιχτή είσαι σε νέες γνωριμίες.
Αυτό που είναι εντελώς φυσιολογικό είναι να έχει ο καθένας το δικό του ρυθμό σε αυτά τα πράγματα και να μην έχει άγχος ότι έχασε κάποιο τραίνο. Μιλάμε για το σώμα σου, και μιλάμε για τον συναισθηματικό σου κόσμο. Όταν θελήσεις να κάνεις σχέση, θα το καταλάβεις, δεν θα έχεις καμία αμφιβολία, και θα γίνει από μόνο του. Μέχρι τότε, μην ασχολείσαι με τον αριθμό κατακτήσεων. Ασχολήσου με τον εαυτό σου και την καλλιέργεια του. Διάβασε, δες ταινίες, μίλα με άλλους και με άλλες, μάθε καινούρια πράγματα, αμφισβήτησε αυτά που θεωρείς δεδομένα. Τα υπόλοιπα θα έρθουν φυσικά.
__________________
5.
Σε διαβαζω και μου αρεσει που εισαι αντικειμενικη. Γι'αυτο θα ηθελα τη γνωμη σ γ ενα θεμα αισθηματικου προβληματισμου κυριως... εχω γνωρισει ενα παιδι εδω και 4 χρονια περιπου και εκεινος ειναι μυστηριος...δεν λεει πολλα...εχει σχεση... παρ'ολα αυτα υπαρχει κατι αναμεσα μας χωρις να μπορω να προσδιορισω το τι...εχουν παιχτει αρκετα μυνηνατα και στιγμες.. απο κει που μ δειχνει οτι δεν με βλεπει ερωτικα ξαφνικα επανερχεται απο το πουθενα και με ενα βλεμμα, ενα δαγκωμα..καποιο υπονοουμενο... με θελει κ δεν με θελει... και οταν χανομαστε μολις το παρω αποφαση τοτε αμεσως μου στελνει μυνημα... ξερει τι σκεφτομαι..ποτε τον σκεφτομαι, τι κανω...με ξερει καλυτερα και απο χρονια φιλους μ και απο αλλες σχεσεις μ... γιατι ομως να μπει καποιος στον κοπο να με μαθει τοσο καλα και να μου δειχνει αδιαφορια κ ενδιαφερον παραλληλα ενω εχει σχεση?? και μου εχει ξεκαθαρισει πως γιαυτον ειναι αλλο ερωτας και αλλο σεξ... δηλαδη με λιγα λογια για να καταλαβεις... αμα τον ακους λες τελος καμια επαφη...αν κρινεις απο αυτα που κανει λες εδω υπαρχει ενας ερωτας μεγαλος...μυστηρια πραγματα!!! Τι σταση να κρατησω κ εγω δεν ξερω... Αν μπορεις πες μ την γνωμη σου!!- Καραμελα
Αν σκέφτεσαι κάποιον συνέχεια, όποτε και να σου στείλει μήνυμα, μέσα πέφτει. Έφτιαξες έναν μύθο μέσα στο κεφάλι σου, του άναψες φωτιά, και τώρα του βάζεις ξύλα. Δεν τον ξέρεις, δε μιλάει, οπότε μπορείς να αποδώσεις ό,τι θέλεις σε αυτά που κάνει και σε αυτά που δεν λέει. Είσαι ελεύθερη να γοητεύεσαι και να φτιάχνεις κάστρα στα σύννεφα, αλλά μην πείθεις τον εαυτό σου ότι γνωρίζεστε σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Εγώ από το «άλλο έρωτας και άλλο σεξ» που σου είπε, ας πούμε, άλλο κατάλαβα: ότι θέλει να σε ρίξει στο κρεβάτι χωρίς άλλες δεσμεύσεις. Είδες τι εύκολο είναι να καταλάβει ο καθένας κάτι άλλο από τους χρησμούς; Έτσι έκανε καριέρα η Πυθία, έτσι κάνουν καριέρα και οι γόηδες υψηλού επαρχιωτισμού που θέλουν και την Κική και την Κοκό χωρίς να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.
__________________
6.
Αγαπητη Α μπα διαβαζω τη στηλη σου και ομολογω οτι εχω προβληματιστει, εχω ταυτιστει, εχω στεναχωρηθει αλλα εχω γελασει και πολυ οχι απο κακια φυσικα... γιαυτο λοιπον αποφασισα να σ πω και τα δικα μου για να γελασουν κ αλλοι μαζι μου οπως γελαω κ εγω... εχω σχεση 7 χρονια (βλεπε 7 χρονια φαγουρα) και οπως ειναι "λογικο" εχουν μπλεχτει οι οικογενειες μας ενας κακος χαμος... εχουμε μεγαλωσει κ οι δυο σε καλες οικογενειες ..εμενα δεν με λες και ανθρωπο της πολυκοσμιας... και πηγα και επεσα πανω στον ανθρωπο με τα 5 αδερφια και τα 500 ατομα σοι...και καλα να ναι οι ανθρωποι δεν με ενοχλουν... αλλα η επαφη η στενη μ ανοιγει το στομα..αλλα αναγκαστικα πρεπει αν πηγαινω σπιτι τ.. καμια επαφη με τα αδερφια του (4 αγορια και 1 κοριτσι).. τα θεωρουν ολα δεδομενα...με τη μαμα του ας μη σχολιασω... τον ψιλοχοντροεκμεταλλευονται ολοι και εγω ενοχλουμαι πιο πολυ κ απο εκεινον... κ οταν μ λεει να παμε κ παρακατω σκεφτομαι ολους αυτους τους παρτακιδες μεσα στο σπιτι μας και τρομοκρατουμαι...ισως να με πεις υπερβολικη αλλα αν εβλεπες και ζουσες αυτες τις καταστασεις που ζω θα ειχες παθει παρακρουση...βεβαια το μωρο μ καμια επαφη με αυτους...τελειως διαφορετικος... αμα ομως γινει κ αυτος ετσι?? Και κλαιγεται και χρωσταει σε ολο τον κοσμο και και και... μηπως εχει δικιο η μανουλα μ τελικα??? που μου λεει οτι θα κακοπερασω με ολους αυτους και θαμ κανουν κουμαντο??? βοηθειαααα παθαινω κριση πανικου...- παναγια βοηθα
Τα λες μπλεγμένα επειδή τα έχεις μπλεγμένα και στο μυαλό σου, και όσο πιο πολύ τα μπλέκεις, τόσο θα παθαίνεις πανικό.
Ένα θέμα είναι ο σύντροφος. Και ένα θέμα είναι η οικογένεια του. Και ένα τρίτο θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο σύντροφος την οικογένεια του.
Γενικά ισχύει ότι όταν παντρεύεσαι κάποιον κληρονομείς μαζί και τη σχέση που έχει με το σόι του. Αν είναι μακριά και αγαπημένοι, ωραία, αν είναι συνέταιροι ή μοιράζονται σπίτια, οικόπεδα, μαγαζιά, είσαστε μαζί σε αυτό, και η ζωή σου θα επηρεαστεί οπωσδήποτε. Το πόσο, εξαρτάται από την σχέση που έχει ο άντρας σου με την οικογένεια, και από την Ιδέα που έχει μέσα του για το κατά πόσο είναι υπεύθυνος για τις ζωές των γονιών του και των αδερφών του.
Εσύ μιλάς αόριστα για «καταστάσεις», μια λέξη που δεν λέει τίποτα. Μπορεί να είναι για τα σίδερα, μπορεί να είναι κάτι συνηθισμένο, ποιος ξέρει. Η μανούλα σου δεν ξέρουμε αν έχει δίκιο, γιατί δεν ξέρουμε το πιο βασικό: κατά πόσο επιτρέπει ο φίλος σου σε άλλους να ανακατεύονται στη ζωή σας.
Και ερχόμαστε στο πιο βασικό από όλα: το «χρωστάει σε όλο τον κόσμο και κλαίγεται και και και...» Για τον φίλο σου μιλάς; Αν ναι, τα αδέρφια του σε πείραξαν; Δε νομίζεις ότι αυτά είναι πολύ βασικά θέματα που πρέπει να λάβεις υπόψη σου, πριν αποφασίσεις ότι για ό,τι συμβαίνει φταίει η μεγάλη του οικογένεια;
__________________
7.
Αγαπητή Α, μπα, είμαι μπερδεμένη τα τελευταία 2 χρόνια και δεν ξέρω ποιον δρόμο να ακολουθήσω. Πάντα ήμουν η καλή κόρη, η καλή μαθήτρια, το καλό παιδί που δεν έφερνε ποτέ αντίρρηση στους γονείς της. Σπούδασα κάτι που δεν μου αρέσει μόνο και μόνο γιατί είχαν τρέλα οι γονείς μου να πάω πανεπιστήμιο, τώρα αποφοίτησα και δουλεύω σε κάτι εντελώς άσχετο για να τους συντηρήσω αφού γεμίσαμε χρέη λόγω κακής τους οικονομικής διαχείρισης και στα 24 μου ζητούν ακόμη να έχουν τον έλεγχο της ζωής μου. Είμαι με ένα πολύ καλό παιδί τα τελευταία 2 χρόνια, το οποίο με αγαπάει και με προσέχει σαν τα μάτια του, δεν είναι όμως του πανεπιστημίου...Κακό μεγάλο για τους δικούς μου. Είναι ένα παιδί που εργάζεται από τα 16 του, πράγμα που δεν είναι αντάξιο μου κατά τα λεγόμενα τους. Περιμένω απλά 1.5 χρόνο να τελειώσουν τα χρέη και απλά να εξαφανιστώ. Εσύ τι λες;- Μπερδεμένη
Λέω ότι αν περάσεις από την πλήρη υπακοή στην εξαφάνιση θα χάσεις το δίκιο σου και θα βάλεις μια επιπλέον πίεση στον εαυτό σου. Από εκεί που δεν έχεις πει ούτε ένα όχι, πιστεύεις ότι θα σου είναι εύκολο να εξαφανιστείς; Μπορεί να σου φαίνεται σαν λύτρωση, αλλά είσαι έτοιμη να αντέξεις το μοιραίο κύμα τύψεων και αμφισβήτησης που θα ακολουθήσει; Νομίζεις ότι θα σε αφήσουν έτσι, να φύγεις ήρεμα, χωρίς αντιδράσεις;
Μην κάνεις την επανάσταση μέσα από την επιλογή άντρα. Μην κάνεις ό,τι δεν τολμούσες να κάνεις ως τώρα χρησιμοποιώντας κάποιον άλλον. Δεν λέω ότι δεν είναι κατάλληλο το αγόρι. Ακόμη και αν είναι ο τέλειος για σένα, χίλια τοις εκατό, μην ταυτίσεις την μεγάλη σου έξοδο με την είσοδο σε ένα άλλο σπίτι. Δεν ανήκεις σε κανέναν παρά στον εαυτό σου. Πες το «όχι» συνολικά, αποδεικνύοντας ότι αναλαμβάνεις τον έλεγχο της ζωής σου με ό,τι συνεπάγεται. Το ποιον διαλέγεις για σύντροφο πρέπει να είναι αποτέλεσμα αυτού, όχι η απόδειξη του.
σχόλια