__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα!
Η επιλογή συντρόφου της κολλητής μου είναι τραγική. Απλά τον σιχάθηκα. Σεξιστής, συνωμοσιολόγος, ομοφοβικός και άλλα πολλά. Μέσα σε δύο ώρες πρόλαβε να ξεδιπλώσει πτυχές της προσωπικότητας του, που για μένα προσωπικά αποτελούν κόκκινη γραμμή. Δεν θέλω να τον συναντήσω ξανά. Τον θεωρώ τοξικό. Δυστυχώς κάθε φορά που προσπαθούμε να συνεννοηθούμε με την κολλητή μου για να βρεθούμε, μου καθιστά σαφές πως θα έρθει και το «μπουμπούκι». Δεν ξέρω αν επιμένει εκείνη, εκείνος ή και οι δύο αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Θέλω να τη δω και μου λείπει πραγματικά αλλά όταν προσπαθώ να της εξηγήσω πως θα προτιμούσα να βρεθούμε μόνο οι δυο μας σχεδόν προσβάλλεται. Όταν μαζευόμαστε περισσότεροι φίλοι και πιθανότατα και οι σύντροφοι μας, το θεωρεί αυτονόητο να έρθουν μαζί. Ο σύντροφός της όσες φορές τους συνάντησα μονοπωλεί τη συζήτηση με θεωρίες και κριτική για όλους και για όλα, με βρισιές, χαρακτηρισμούς και συμπεράσματα εντελώς αβάσιμα, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους πάντες με επιθέσεις και κριτική. Τον τελευταίο καιρό τους απέφυγα ευγενικά προφασιζόμενη διάφορα. Ως πότε θα αποφεύγω να τη δω όμως; Τι συμβαίνει όταν ένας πολύ κοντινός σου άνθρωπος κάνει μια τέτοια επιλογή και την επιβάλει και σε σένα; -φιλίες...
Αν η σχέση αποδειχτεί μόνιμη, λίγο πολύ διαλύεται η φιλία. Σου το λέω χωρίς περιστροφές, γιατί δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το γράψω. Μπορεί να μην εξαφανιστεί τελείως η φιλική σχέση, αλλά οπωσδήποτε θα μετασχηματιστεί, γιατί αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθείς: γιατί τα έφτιαξε η φίλη μου με αυτόν τον άντρα; Η απάντηση δεν θα σου αρέσει, και αναγκαστικά θα πρέπει να δεις ορισμένα στοιχεία του χαρακτήρα της που ήταν σε καταστολή, ή αγνοούσες να δεις.
Η καλύτερη –τηρουμένων των αναλογιών- εκδοχή είναι να περνάει η φίλη κάποια φάση. Σε όλους μας έχει συμβεί να κάνουμε κακές επιλογές συντρόφων. Μπορεί να ένιωθε μοναξιά, ή να περνούσε μια φάση ανασφάλειας, και να προσπάθησε να το καλύψει κακήν κακώς με αυτόν. Τότε η σχέση τους θα διαλυθεί από μόνη της, και δεν χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα.
Αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις μέχρι να τα χαλάσουν – που είναι και το πιο πιθανό – είναι να μην πεις τη γνώμη σου γι'αυτόν αν δεν σε ρωτήσει η ίδια. Αν δεν σε ρωτάει, είναι επειδή υποψιάζεται τι θα ακούσει, και προσπαθεί να το αποφύγει. Αν της πεις παρόλ' αυτά, το πιο πιθανό είναι ότι θα απομακρυνθεί για να προστατέψει τη επιλογή της.
Αν σε ρωτήσει, μην ξεγελαστείς και πιστέψεις ότι αυτό σημαίνει ότι θέλει οπωσδήποτε να μάθει την ειλικρινή σου γνώμη. Μπορεί να είναι μια προσπάθεια να δει αν την στηρίζεις σε όλα, ως φίλη, ή όχι – μια σκληρή κριτική μπορεί να φανεί ως προδοσία. Προσπάθησε να πεις αυτό που σκέφτεσαι με προσοχή και διπλωματία.
Τα παραπάνω δεν τα συστήνω επειδή υποστηρίζω την υποκρισία, αλλά για την περίπτωση που η φίλη περνάει μια δύσκολη φάση που την έχει οδηγήσει σε μια λάθος απόφαση. Χρειάζεται υποστήριξη για να παραδεχτεί ότι έκανε κάποιο λάθος, και δύναμη για να το διορθώσει. Είναι σκληρό να καταδικάζουμε ανθρώπους όταν κάνουν λάθη, γιατί η κριτική είναι πολύ εύκολη. Ο φίλος πρέπει να δείχνει μεγαλοψυχία και να συμπαραστέκεται και στα λάθη.
Ο «σύντροφος» κούγεται περιπτωσάρα, αλλά έχουμε δει όλοι τέτοιες περιπτωσάρες σε παρέες. Αν τον απορρίπτουν όλοι, τα ψωμιά του είναι μετρημένα.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα βαρέθηκα να νιώθω άβολα με τον εαυτό μου. Βαρέθηκα να μην έχω φίλους, να μην έχω ενδιαφέροντα, να βγαίνω από το σπίτι μία φορά την εβδομάδα για καμιά ώρα, να μην δουλεύω, να κάθομαι με τις ώρες μπροστά από τον υπολογιστή, να είμαι συνέχεια απαισιόδοξος, να νιώθω πάντα λίγος και να φοβάμαι. Να φοβάμαι συνέχεια και χωρίς λόγο. Να ζηλεύω και μάλιστα πολύ. Βαρέθηκα να βλέπω νέους της ηλικίας μου (είμαι 22), πέρα από όσα προβλήματα μπορεί να έχουν να βγαίνουν, να ανεβάζουν φωτογραφίες από τις διακοπές τους, να κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό, να σπουδάζουν σε καλές σχολές, να έχουν δίπλωμα οδήγησης και μία μηχανή ή αυτοκίνητο από τα 20 ή και νωρίτερα, να έχουν κοινωνική ζωή, να διασκεδάζουν. Προτιμώ να βλέπω μόνο τα αρνητικά στην ζωή μήπως και πείσω τον εαυτό μου ότι καλύτερα που δεν ανακατεύομαι. Καλύτερα που δεν μιλάω και που δεν κάνω τίποτα από το να κάθομαι σπίτι.
Δεν αντέχω τις λίγες φορές που βγαίνω έξω να βλέπω ακριβά αυτοκίνητα. Γιατί όλοι να μου φαίνονται τόσο επιτυχημένοι; Γιατί δεν μπόρεσα να γίνω και εγώ ένας όπως όλοι οι άλλοι; Δεν πέρασα πουθενά δεν κάνω τίποτα στην ζωή μου. Πως βρίσκουν οι άλλοι τα λεφτά για να βγαίνουν και να πηγαίνουν διακοπές και εγώ δεν μπορώ; Κάθομαι στο δωμάτιο μου με τις ώρες και έχω μόνο νεύρα. Νεύρα και μίσος. Θέλω όλοι ανεξαιρέτως να ζουν όπως και εγώ. ΜΙΖΕΡΑ.
Τελευταία, όμως, προβληματίζομαι για ένα γεγονός. Μου αρέσει ο ρόλος του κακού. Χάρηκα πραγματικά τις προάλλες που η απέναντι έκλαιγε μιλώντας στο κινητό. Δεν γύρισα καν το βλέμμα μου πριν κάτι εβδομάδες στην κυρία που έκλαιγε στον δρόμο γιατί κάποιος οικείος της ήταν έτοιμος να μπει στο ασθενοφόρο. Χαίρομαι που θα ψηφίσω αυτούς που οι περισσότεροι δεν θέλουν ούτε να βλέπουν ζωγραφιστούς. Εκνευρίζομαι τρομερά που βλέπω άτομα με αλαζονεία και κακία στο βλέμμα να έχουν υψηλά πόστα και κανένας να μην τους κουνάει.
Πώς να διώξω το μίσος και την ζήλια που τρέφω για όλους ακόμα και άγνωστους. Δεν καταλαβαίνω απαντήσεις τύπου «χρειάζεσαι εσωτερική δουλειά», «βάλε στόχους» κάνε το ένα κάνε το άλλο. Αν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά δεν θα έγραφα ποτέ αυτό το κείμενο.
Πολύ καλά κάνεις που νιώθεις άβολα με τον εαυτό σου. Θα έπρεπε και να ανησυχείς, αν και νομίζω ότι το κάνεις. Δεν ξέρω γιατί είσαι έτσι, και ούτε εσύ ξέρεις γιατί είσαι έτσι. Βλέπεις το αποτέλεσμα, αλλά δεν έχεις αναρωτηθεί ποια είναι η αφετηρία. Αν θέλεις να αλλάξεις πρέπει να πας σε ψυχολόγο, και μάλιστα όσο πιο γρήγορα μπορείς, γιατί η επιπόλαια απραξία σου έχει μετασχηματιστεί ήδη σε κάτι πιο βαθύ και στέρεο που σε βλάπτει πάρα πολύ. Πήγαινε σε ψυχολόγο πριν επεκταθεί αυτό το μίσος στους άλλους με χειροπιαστό τρόπο.
__________________
3.
Όταν αυτός με τον οποίο βγαίνεις μιλάει για τις πρώην του.. πράγματα που έκανε, μέρη που πήγε, προσωπικές στιγμές κ.λπ γιατί το κάνει; επίδειξη; δεν είναι έλλειψη σεβασμού;
Είναι. Το γιατί το κάνει δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει, γιατί δεν είσαι η ψυχολόγος του. Αυτό που πρέπει να σε απασχολεί είναι γιατί του έχεις δώσει την άδεια να το κάνει σε σένα.
__________________
4.
Καλησπέρα Λένα,
Σου είχα στείλει μια ερώτηση πριν 3 μήνες περίπου.
Απάντηση δεν έλαβα... αλλά το περίεργο σε όλη τη φάση είναι ότι βρήκα μόνη μου την απάντηση.. περιμένοντας να μου απαντήσεις.. κ αυτό με βοήθησε πολύ πάρα πολύ θα έλεγα!!
Ειλικρινά σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που δεν μου απάντησες!!
Να είσαι πάντα καλά κ σου εύχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου!! Just me!!!
Το περίεργο είναι ότι σου φαίνεται περίεργο που βρήκες μόνη σου την απάντηση.
ΥΓ. Παιδιά, η αναμονή είχε ξεπεράσει τους τρεις μήνες το καλοκαίρι. Αυτή την περίοδο έχουμε πέσει κάτω από τους τρεις μήνες, είμαστε τους δύο μήνες και είκοσι μέρες.
__________________
5.
Γεια σου ρε Α μπα. Εδώ και κάτι μήνες συγκατοικώ με τον φίλο μου κι έχω το εξής θέμα. Ο ίδιος θέλει πάρα πολύ να κάνει δουλειές στο σπίτι αλλά είναι παντελώς άχρηστος: Μόνο τον τελευταίο μήνα, έχει βάψει μπλε όλα μου τα εσώρουχα, έχει κάψει ένα τηγάνι και έχει σπάσει έναν κουβά. Για να μη μιλήσω για τα καμένα ή άνοστα φαγητά ή τις βλακείες που αγοράζει από το σούπερ μάρκετ και φεύγουν τζάμπα ένα σωρό λεφτά. (4 κιλά κάπαρη και 5 μπουκαλάκια soy sauce) Έτσι καταλήγουν κάποιες γυναίκες και δεν αφήνουν τους άντρες τους να κάνουν τίποτα. Έχω κουραστεί πάρα πολύ. Να το πάρω όλο πάνω μου ή να κάνω υπομονηηηηηη μέχρι να μάθει?
Είναι άχρηστος γιατί είναι η πρώτη φορά που προσπαθεί. Δεν είναι πυρηνική φυσική το νοικοκυριό, αλλά δεν γεννιέται κανείς με αυτές τις γνώσεις. Εσύ εξασκείσαι σε αυτό το θέμα από τότε που γεννήθηκες, γι' αυτό είσαι πολλά χρόνια μπροστά σε εμπειρία. Όπως ισχύει για όλες τις ικανότητες, χρειάζεται σωστή καθοδήγηση, επανάληψη, και εξάσκηση. Δώσε του λίστα με τα ψώνια, δώσε οδηγίες, επισήμανε τα σωστά. Είσαι ο μάνατζερ. Τουλάχιστον παίρνει πολλές κονσέρβες, που δεν χαλάνε.
Οι γυναίκες που δεν αφήνουν τους άντρες τους να προσπαθήσουν είναι οι γυναίκες που έχουν πιστέψει τη θεωρία ότι είναι αξιοσέβαστο να γίνονται χίλια κομμάτια για να εξυπηρετήσουν όλο το σύμπαν, να πλύνουν να μαγειρέψουν να διαβάσουν τα παιδιά και να είναι κεφάτες το βράδυ. Δεν είναι αξιοσέβαστες, κορόιδα είναι. Κοίτα να μην γίνεις κι εσύ.
__________________
6.
Αγαπητή Αμπα
Έχω έναν φίλο που πάντα εκτιμούσα πολύ. Τον εκτιμούσα και ως άνθρωπο πάνω από όλα και ως φίλο και θεωρώ ότι είναι πολύ άξιος.
Ο φίλος μου αυτός είχε έναν πολύ ωραίο σχεδιασμό όσον αφορά τις σπουδές του, δηλαδή ήταν να πάει τώρα τον Σεπτέμβριο εράσμους σε άλλη χώρα και ταυτόχρονα είχε κανονίσει και την πρακτική του σε άλλη χώρα επίσης. Πέρα από αυτά έχει βρει ένα καλό μεταπτυχιακό και σχεδίαζε να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία πριν εργαστεί κανονικά. Όπως βλέπεις μιλάω για ένα άτομο με έναν αξιοθαύμαστο σχεδιασμό για τη ζωή του ακόμα και αν δε μας βγαίνουν πάντα όλα όπως τα σχεδιάζουμε πάντα.
Ενώ περιμένουμε λοιπόν όλοι ότι θα φύγει τώρα για το εράσμους, μου εκμυστηρεύεται εμένα ότι δεν θα πάει και ο λόγος: ότι δεν μπορεί να πάει ο συμφοιτητής του που ήταν να πάνε μαζί.
Είναι δυνατόν να αφήσεις κάτι τόσο ασήμαντο να επηρεάσει μια τόσο μεγάλη απόφαση; Προφανώς και δεν είναι μόνο αυτό δηλαδή. Αυτό είναι η αφορμή μόνο γιατί ξέρω ότι φοβόταν αρκετά να πάει και ίσως είναι και λογικό.
Εγώ θεωρώ αυτή την απόφαση ένα τεράστιο λάθος και του το είπα αλλά από τη στιγμή που δε θέλησε να το συζητήσουμε περαιτέρω δεν επιμένω. Είναι αρκετά κλειστός και μόνο που μου το είπε ενώ δεν το έχει πει σε κανέναν άλλο από την παρέα είναι πολύ για εκείνον.
Τέλος πάντων το θέμα μου είναι το εξής. Νιώθω ότι έχω χάσει την εκτίμηση και το σεβασμό μου για αυτόν τον άνθρωπο που μέχρι τώρα είχα πολύ ψηλά. Και αυτό γιατί φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος που φοβάται και βαριέται να πάει ένα βήμα πιο πέρα και να ζήσει κάτι μοναδικό.
Ξέρω ότι είμαι πολύ αυστηρή και δεν μπορώ να κρίνω τους ανθρώπους πόσω μάλλον με κριτήριο το τι θα έκανα εγώ με τη ζωή μου, αλλά ρε Αμπα, 20 χρονών είμαστε! Αν δεν πάρουμε κάποια ρίσκα, αν δε ζήσουμε και λίγο έξω από τα συνηθισμένα, αν δεν γνωρίσουμε έναν άλλο κόσμο πέρα από τον δικό μας μικρόκοσμο μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ζήσει;
Θέλω να κάνω τόσα πολλά πράγματα που τρομάζω ακόμα και στην ιδέα και σε αυτόν τον άνθρωπο δίνεται μια πολύ καλή ευκαιρία σε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο με αντικείμενο που επέλεξε εκείνος και αγαπάει και την πετάει για ένα τόσο ανούσιο λόγο!
ΥΓ: έχω στείλει άλλες 3 φορές ερώτηση και δεν έχεις απαντήσει καμία, τόσο χαζές είναι; Σε παρακαλώ απάντα σε κάποια!
ΥΓ2: μήπως δε μου απαντάς γιατί κάθομαι και γράφω σεντόνια; Συγγνώμη όταν ξεκινάω να γράφω παρασύρομαι!
Ακριβώς αυτό: είκοσι χρονών είσαστε. Έχεις την αυστηρότητα της νιότης. Οι εικοσάχρονοι δεν μπορούν να συγχωρήσουν την αδυναμία γιατί αισθάνονται παντοδύναμοι.
Μόνη σου έβαλες σε βάθρο το φίλο σου, μόνη σου τον αποκαθηλώνεις. Κι αυτό ορμητικότητα της νιότης είναι. Κανείς δεν φέρεται σύμφωνα με την ιδέα που έχουμε εμείς γι'αυτόν. Οι άλλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να υπακούν στις δικές μας προβολές, ή στην προσωπική μυθολογία που έχουμε σχηματίσει γι' αυτούς. Οι άνθρωποι είναι πιο περίπλοκοι. Έχουν αδυναμίες, κάνουν λάθη, αμφιβάλλουν, και ναι, πολύ συχνά παίρνουν και χαζές αποφάσεις. Είναι η ζωή τους όμως, και έχουν δικαίωμα στα λάθη τους. Αυτό είναι που τους δίνει την τέταρτη διάσταση, τη γεύση ας πούμε, αυτό το αναπάντεχο είναι που είναι γοητευτικό. Εκτός κι αν θέλεις να έχεις γύρω σου ρομπότ που λειτουργούν μόνο σύμφωνα με τη λογική.
Οι φίλοι δεν είναι εκεί για να βάζουν βαθμούς απόδοσης. Θα κάνεις κι εσύ πολλά λάθη στη ζωή σου. Θα ήθελες να σε απορρίψουν τόσο εύκολα;
__________________
7.
Αγαπητή Λένα,
Ζω στην Ολλανδία και τον Ιούλιο έπαθα burn-out. Πάω σε ψυχολόγο και το δουλεύω, ευτυχώς το πήρα χαμπάρι πριν εξαντληθώ τελείως. Τώρα είμαι σε φάση ανάρρωσης και απολογισμού: πως κατέληξα να δουλεύω και να αγχώνομαι τόσο πολυ που ο οργανισμός μου μια μέρα απλά κατέβασε τα ρολά; Πολλά έπαιξαν ρόλο: ο χαρακτήρας μου, χρόνιο άγχος από την εφηβική μου ηλικία, οικογενειακά θέματα, γκομενικά μπάχαλα, αλλα κυρίως το τρίπτυχο δουλειά, μεταπτυχιακό και διδακτορικό ταυτόχρονα, ενώ τα λεφτά δεν φτάναν ούτε για το νοίκι. Πίεζα τον εαυτό μου να δουλεύει 60 ώρες τη βδομάδα, για να αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Σε ποιον, σκεφτομαι τώρα. Στους δικούς μου, γιατί δεν ήθελα να τους επιβαρύνω οικονομικά (τελικά τους ζήτησα βοήθεια, ώστε να μειώσω κάπως τις ώρες δουλειάς). Στον εαυτό μου, γιατί πάντα το είχα λιγο αυτό, να μην αποδέχομαι ότι η απόφαση που πήρα δε μου ταιριάζει και τόσο και καλύτερα να κάνω κάτι άλλο. Στους καθηγητές μου, γιατι μου εμπιστευτήκαν ένα πρότζεκτ και δεν ήθελα να τους απογοητεύσω. Όμως, υποψιάζομαι ότι τρέχει και κάτι άλλο. Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται καμία φορά ότι δεν επιτρέπεται να χαλαρώσω, γιατι έτσι αποδεικνύω ότι το στερεότυπο του Έλληνα τεμπέλη είναι αληθινό. Γενικά όταν πρωτοήρθα εδώ αντιμετώπισα πολλά στραβά βλέμματα και σχόλια του τύπου "πως και σου έδωσαν έτσι απλά άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, το πτυχίο σου ειναι όσο καλό ειναι και το δικό μας;" και "εκεί στην Ελλάδα παίρνετε σύνταξη από τα 45 και κάθεστε όλη μερα πίνοντας καφε". Όλο αυτό νομίζω πως το πήρα προσωπικά και έβαλα σκοπό να αποδείξω πως δεν ειναι έτσι, πως το πτυχίο μου αξίζει και πως δεν κάθομαστε όλη μερα, αλλα ξέρουμε να δουλεύουμε σκληρά. Παράλληλα οι περισσότεροι φίλοι μου ειναι στο εξωτερικό. Έχουμε παρατηρήσει ότι ζούμε με ένα αόριστο άγχος που προκύπτει από την ανάγκη να δουλέψουμε περισσότερο από ότι αντέχουμε, για να αποδείξουμε ότι αξίζουμε τη θέση που μας έδωσαν. Αναρωτιέμαι αν είμαστε μια παρέα με νευρωτικές τάσεις ή αν υπάρχει κάποιο ψυχολογικό φαινόμενο που να εξηγεί τέτοια συμπεριφορά σε άτομα που έχουν φύγει από τον τόπο τους για να βρουν δουλειά άλλου. Έχεις παρατηρήσει εσυ κάτι αντίστοιχο; Οι αναγνώστες; Μεχρι που ειναι φυσιολογικό να θες να υπερασπίζεσαι την καταγωγή σου;- φραπές
Πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή. Δεν το είχα σκεφτεί ή αντιμετωπίσει, αλλά δεν ζω στην Ευρώπη. Η Αμερική είναι μακριά από όλη αυτή την κρίση και την βλέπει κυρίως ως οικονομικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με πρακτικούς τρόπους, και όχι ως ηθικό ή ως πρόβλημα συσχετισμού δυνάμεων, όπως είναι στην Ευρώπη – και είναι λογικό, γιατί είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις απόψεις όσων ζουν στο εξωτερικό. Έχω ξανακούσει φυσικά Έλληνες που νιώθουν να αντιμετωπίζονται με καχυποψία και συγκατάβαση, αλλά δεν έχω ακούσει κάποιον να λέει ότι εξαιτίας του ρατσισμού που αντιμετωπίζει, κάνει διπλή και τριπλή προσπάθεια. Ακούγεται πάρα πολύ λογικό πάντως.
σχόλια