Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους ευνοείται σκανδαλωδώς οικονομικά η εκκλησία απ' το κράτος (οι φόροι είναι ένας απ' αυτούς).
Ο πιο άμεσος όμως είναι ότι τους πληρώνουμε τους μισθούς. Αυτό που κάνουν δεν το κάνουν όλοι απ' την καλή τους την καρδιά - πρόκειται για μια καθημερινή δημοσιοϋπαλληλίστικη αργομισθία με πενιχρά χειροπιαστά αποτελέσματα (υπάρχουν και οι λίγες εξαιρέσεις).
Με κυβέρνηση «Πρώτη Φορά Αριστερά» όχι μόνο δεν υπήρξε διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας, αλλά τα έξοδά μας προς αυτήν, σε περίοδο τρομακτικής κρίσης και φτώχειας- είναι όπως πάντα υψηλά.
Κατά τα άλλα, ο Ιερώνυμος τον περασμένο Μάιο έλεγε πως «χάρισε την εκκλησιαστική περιουσία για το χρέος» (πράγμα που φυσικά και δεν συνέβη), ενώ η Εκκλησία μας τρίβει συνεχώς στα μούτρα ότι κάνει κοινωνικό έργο (με τις δομές των Δήμων, και με τις σακούλες που αφήνουν οι εθελοντές και οι καλοί άνθρωποι στα σούπερ μάρκετ).
Αν η κεφαλή της Εκκλησίας ήταν γεμάτη αγάπη, μέρες Χριστουγέννων κιόλας, πάει κι έρχεται. Όταν όμως τους πληρώνουμε για να ξεκατινιάζονται και να ξερνούν δηλητήριο και να συμπεριφέρονται σαν τελευταίοι υποκριτές, όχι. Ούτε πάει, ούτε έρχεται.
[+] Άλλη μια:
